Scenariusz przedstawienia „ I Ty możesz być Dedalem”


PSP nr 4 w Ostrowcu Świętokrzyskim
Luty 2010
Moduł: Dedal
Uczniowie klas: Va, Vb, VIb
Nauczyciele: mgr Regina Bocian, mgr Iwona Waśniewska-Grunt

Przedstawienie na zakończenie realizacji projektu .

Cel główny: Prezentacja twórczych postaw uczniów zaangażowanych
w projekt.

Cele operacyjne:

Uczeń potrafi:
- formułować pytania do wybranego tematu,
- być tolerancyjny i otwarty wobec pomysłów kolegów,
- wykazać wytrwałość w dążeniu do wspólnie wybranego celu,
- napisać krótki scenariusz na podstawie znanego tekstu
literackiego (mit o Dedalu i Ikarze),
- współdziałać w tworzeniu scenariusza przedstawienia,
- odegrać role bohaterów wg napisanego scenariusza,
- zaprezentować swoje zainteresowania szkolnej publiczności,
- przełamać własne bariery psychiczne i otworzyć się przed
szerszym gronem,
- współpracować w grupie,
- przekazać własne wnioski i przemyślenia innym członkom grupy.

Metody:
- drama,
- „gwiazda pytań”
- metoda „ myślenia równoległego”,
- mapa mentalna,
- burza mózgów,



SCENARIUSZ

Dekoracja barwna: niebo, słońce, tęcza, kilka par małych skrzydeł symbolizujących talenty dziecięce umocowanych na tle nieba, w centrum duże skrzydła jako symbol Dedala.

W trakcie trwania przedstawienia na ekranie (jako tło) pojawiają się slajdy – zdjęcia z przeprowadzonych lekcji wraz z odsłonami Dedala.

Ukazują się slajdy numer 1 i 2 (patrz załącznik)

taniec dziewczyn z VI b ( dowolny układ przygotowany przez uczennice)

Klaudia P.: Chodźcie szybko się przebrać. Zaraz polski. Przygotowałaś się na dzisiaj?
Ewelina K..: Przecież ten temat był za trudny: „Czy są wśród nas Dedale? ” A skąd ja mam to wiedzieć? Nie wiem, kto to jest Dedal!!!

Ola K.: Nie jest, tylko był. Pamiętacie lekcje o mitach?
Rozlega się grzmot
Scenki z „Dedala”
I (audiencja u króla)
Król: (Karol O.) Witaj, Dedalu. Ukończyłeś labirynt i teraz możesz wybrać sobie nagrodę. Mój skarbiec jest dla ciebie otwarty.

Dedal (Bartek A.) Dziękuję królu, ale nie trzeba mi złota, ani klejnotów. Mam tylko jedno życzenie. Chcielibyśmy, ja i mój syn Ikar, powrócić do mojej ojczyzny, do Aten.

Król: Niestety, Dedalu. To jedyna rzecz, na którą nie mogę wyrazić zgody. Jesteś wspaniałym architektem. Pomysłowy, pracowity i wytrwały z ciebie człowiek. Poza tym zbyt wiele wiesz o moim kraju, znasz jego tajemnice. Twój wyjazd oznacza wojnę dla Krety

Dedal: Królu, będę milczał jak grób. Nie zdradzę tajemnic.

Król: Moje ostatnie słowo brzmi: NIE! Odejdź!
II ( rozmowa z synem)
Ikar ( Adrian B): I co, ojcze? Udało się?
Dedal: Niestety, mój synu. Król nie wyraził zgody na nasz wyjazd; lecz mam inny pomysł.. Chodź, zobacz. ( robi skrzydła)
Ikar: Co to jest?
Dedal: To nasza jedyna szansa powrotu do Aten. Te skrzydła dadzą nam wolność, ale musimy zachować rozsądek. Bądź ostrożny i rozważny mój synu. Nie leć zbyt wysoko. Słońce może roztopić wosk, który spaja pióra i wtedy spadniesz. Nie leć też zbyt nisko, bo wtedy woda zmoczy skrzydła
Ikar: Dobrze, obiecuję tato. Będę pamiętał o twoich przestrogach. Lećmy.
III ( upadek Ikara)
( Dedal zakłada skrzydła Ikarowi, potem zakłada je sobie. Lecą. Powolne ruchy skrzydłami. Dedal leci równo, wprost do celu. Ikar wznosi się wysoko. Wlatuje na krzesło imitujące wysokość i wpada do wody - materac pokryty niebieskim materiałem. Przykrywają go fale – kawałek niebieskiego materiału)
Ikar gubi pióra. Pióra leżą na podłodze.
Rozlega się grzmot
.Ewelina K.: Co to było?
Martyna K.: To właśnie był Dedal ze swoim synem Ikarem.
Ewelina K.: Rzeczywiście oświeciło mnie. To dopiero był wynalazca. A więc pani o to chodziło? Ale wynalazcy, twórcy w naszej szkole? To chyba lekka przesada.
Nadchodzi kolejna osoba ( Nina Sz.)
Nina: .O czym plotkujecie? Hej, spójrzcie coś tam leży.
2-3 osoby podbiegają, podnoszą leżące na podłodze pióra ( Ola K. Angelika M.)
Angelika M.: . To pióra.
Ewelina K.. Jakie pióra? Wyrzuć to.
Ola K..: Zaraz, zaraz, coś tu jest napisane. ( dzieci czytają napisy – cechy Dedala).
Angelika M.:. Słuchajcie, to są przecież cechy Dedala. Pamiętacie, jak rozpoczynaliśmy projekt „ Szkola Pięknych Umysłów”? Wtedy to omawialiśmy………
Martyna K.. Czekaj, przecież mamy z tego zdjęcia

Wyświetlane są slajdy numer 3 -6 (załącznik)

Klaudia P.. A pamiętacie gwiazdę pytań?
Angelika M.. Czy mówiąc” gwiazda pytań” masz na myśli naszą Patrycję? To dlatego, że tak dużo pyta – ma taka ksywkę.
Klaudia P.: To też, ale tak naprawdę to mam na myśli, to co robiliśmy na lekcjach. Jak uczyliśmy się sztuki zadawania pytań. Kto?, Gdzie?, Kiedy?, Who?, Where?. Why?. When?

Wyświetlane są slajdy numer 7 - 15 (załącznik)

Wbiega Patrycja A. śpiewając: Hej,hej, kupcie klej
Everybody pomarańcze;
Wszyscy stoją, a ja tańczę.
Patrycja A.: Mówiliście o mnie? No wiesz, pytania: Who, Where i te inne to dla mnie czarna magia, ale…
Tu śpiewa piosenkę:
„O mnie się nie martw…
Patrycja P.: Czyż nie jestem gwiazdą?
Ola K.: Jesteś, jesteś. Ale nie o taką gwiazdę nam chodziło. Spójrz!

Dzieci wnoszą tablicę z „gwiazdą pytań”

Ola K.: „ Gwiazda pytań” to metoda uczenia się. Chodzi o to, aby do podanego problemu zadać jak najwięcej pytań. Wtedy uda się omówić zagadnienie bardzo dokładnie. Na przykład, co to według ciebie, Patrycja, jest ułamek?
Patrycja P.: Ułamek?...... Ułamany paznokieć.

Martyna D.: Rzeczywiście Patrycja,; trafiłaś w samo sedno. Tylko, że to nie jest gwiazda pytań tylko metoda myślenia równoległego. To znaczy podajemy jak najwięcej rozwiązań danego problemu i wybieramy najlepsze.

( Zapisuje określenie Patrycji na kartce i przypina go do tablicy „Myślenie równoległe)

Angelika M.: Mamy teraz dla was zadanie: Prosimy, aby każda klasa podała swoje określenie ułamka. Macie 1 minutę.

Rozdajemy gospodarzom klas po kartce papieru i mazak. Uczniowie poszczególnych klas pracują nad jednym wspólnym określeniem.
Następnie Ewelina czyta określenia podane przez klasy i przypina je do tablicy „Myślenie równoległe”

Nina Sz. Według mnie ciekawsze były jednak lekcje, na których poszukiwaliśmy interesujących osób.

Wyświetlane są slajdy numer 16 – 25 (załącznik)


Karol O.: Rzeczywiście: Franklin, Skłodowska, Kopernik, Bracia Wright, czy Disney to byli twórcy. Czy my mamy jeszcze jakieś szanse? Oni wszystko odkryli i wynaleźli.

Patryk Ż.: . Co? A mój robot to nie wynalazek? Właśnie pracuję nad tym, aby ułatwić wszystkim uczniom życie. On będzie myślał, a my będziemy dostawać dobre stopnie. Skończy się era dwójek i jedynek. Zobaczcie, jeszcze tylko muszę dopracować modulator głosu. Przecież mój robocik ma naśladować głos ucznia przy tablicy. Uczeń porusza ustami, a robot odpowiada.- taki szkolny playback. Myślę, że zanim skończę tę szkołę, to dokonam wielkiego dzieła.
( Cały czas pracuje nad robotem- dokręca, przykręca itp.)

Maciek Ż.: No to zobaczcie także moje „ekonaukolodiusy” . Są to okulary, które rzeczywiście pomogą w zdobywaniu wiedzy. Te soczewki przepuszczają promienie ultraszkolne, które wpływają na mnożenie się szarych komórek w mózgu. Wystarczy przez nie spojrzeć na zadany temat i już wszystko się wie. Szybko, łatwo i przyjemnie. Lecz drodzy koledzy, dopóki nie uzyskam na nie patentu musicie niestety pozostać przy dotychczasowych metodach zdobywania wiedzy.
Martyna K.: Oby wam się udało. Pewnie wielu chętnie by widziało takie pomoce w swoim plecaku.
Magda M.: Mówicie o twórcach, wynalazkach, talentach. Ja myślę, że aby tak tańczyć, jak Wiktor też trzeba mieć prawdziwy talent.
TANIEC Wiktora – BREAKDANCE
Nina Sz.: A co? Śpiew to nie talent? Przecież mówią, że muzyka dodaje
skrzydeł:
Piosenka NIny z VIb
Klaudia P.: No, no , Nina. To było super. Ale talentów muzycznych w naszej
szkole jest więcej. Posłuchajcie Marcina.
Piosenka Marcina
Martyna K.: Również Paulina i Agnieszka pozwoliły, aby ujawnił się w nich
Dedal. Posłuchajcie i zobaczcie.
Tańczą i śpiewają Paulina i Agnieszka
Angelika J.: A propos skrzydeł i Dedala. Pozwólcie , aby gra Klaudii przeniosła
was w świat marzeń
( KLAUDIA GRA NA FLECIE)
Madzia M.: Czy talent jest tylko dla wybranych? Chyba nie, o czym stara się przekonać nas Ola.
Wiersz Oli
Biega Jasio od samego rana.
Krzyczy, że talent to rzecz niesłychana!
Mówi, że każdy z nas swój talent odkryć może.
Wyjdzie mu to lepiej, albo trochę gorzej.
Na drugi dzień, zaraz rano,
Kasia woła: Mamo!
Ja umiem ładnie malować,
A Iza potrafi sobie usta szminką ślicznie posmarować.
Za godzinę w szkole, Klaudia pyta Olę,
Czy jej mama tak pysznie gotuje codziennie.
A przy tym mówi:
Jak ten talent kucharski jest mieć miło i przyjemnie
Talentów, moi drodzy, jest bardzo wiele.
Myślę, że posiadają je wszyscy nasi przyjaciele.
Trzeba je tylko odkryć.
Ewelina K. Tak właśnie rodzili się wielcy twórcy. Mieli jakąś pasję, którą rozwijali przez cale życie. Teraz zrozumiałam, że w naszej szkole naprawdę są interesujące osoby. Tacy mali uskrzydleni Dedale.



Dwie osoby pokazują mapę mentalną , którą wykonują w czasie prezentacji




Ewelina K. (kontynuuje wskazując na mapę mentalną) Kilkoro z nich poznaliśmy, ale myślę, że jest ich znacznie więcej.


Piosenka na zakończenie
(wszyscy uczestnicy przedstawienia śpiewają wspólnie napisaną piosenkę )
wyświetlany slajd numer 26 – tekst piosenki

„I Ty możesz być Dedalem”

I Kiedy w szkole siedzę sobie,
To nie nudzę się kolego.
Mam pomysłów 100 tysięcy,
Aby zrobić coś nowego.

Ref: I Ty możesz być Dedalem.
Bądź odważny, twórczy, śmiały.
Łam schematy, dąż wytrwale,
By w przyszłości zdobyć sławę. Bis

II Talent znaczy bardzo wiele.
Chciej rozwijać swe zdolności.
Patrz uważnie, pytaj śmiele,
Wielkim możesz być w przyszłości.

Ref: I Ty możesz być Dedalem.
Bądź odważny, twórczy, śmiały.
Łam schematy, dąż wytrwale,
By w przyszłości zdobyć sławę. Bis

opracowały: mgr Regina Bocian
mgr Iwona Waśniewska-Grunt
nauczyciele PSP4
w Ostrowcu Świętokrzyskim

Wyświetleń: 3806