Wieczór poezji polsko – angielskiej
scenariusz
Wieczór poezji polsko-angielskiej


RECYTATOR:

Timing words
Is harder
Than timing tigers
Surprised by their own swiftness
They pass through grasses
Crawl cat-like up the trees
Move their lips
Close up
The smell of meat and feathers
Sharp smell of blood
For the performance
To succeed


PROWADZĄCY:


„ Oswajanie słów
jest trudniejsze
niż oswajanie tygrysów…
… trzeba pokochać je wszystkie
aby opis wypadł pomyślnie ”


Tymi słowami, które jednocześnie stanowią motto naszego spotkania witamy wszystkich serdecznie na wieczorze poezji polsko-angielskiej. Oswajanie słów ma dziś tu szczególne znaczenie, gdyż poza oswajaniem się z poezją samą w sobie spróbujemy oswoić się także z obcym dla nas językiem.
Mam nadzieje, że poezja okaże się piękna, górnolotna, wzruszająca i pouczająca bez względu na to w jakim języku ją usłyszymy.
Rozpocznijmy ten wieczór słowami sławnego poety angielskiego Williama Shakespeara. Z pewnością każdy z Was słyszał już niejednokrotnie ten przepojony ekspresją i dojrzałością monolog. Być albo nie być? – To be or not to be? – oto jest pytanie. Poznajecie? To arcydzieło teatru elżbietańskiego „ Hamlet”.


RECYTATOR:

Być albo nie być, to wielkie pytanie.
Jeśli w istocie szlachetniejszą rzeczą
Znosić pociski zawistnego losu….. .


PROWADZĄCY:


Wydawałoby się, że już nikt nie sprosta tak wielkiej poezji Shakespeara. A jednak… .
Posłuchajmy tego przepięknego wiersza w niekonwencjonalnym wykonaniu.


RECYTATOR: „Koniugacja”


Ja minę I will leave
Ty miniesz You will leave
On minie He will leave
Mijamy We are leasing
Mijamy let us leave
Woda liście umyła olszynie… water washed alder leaves…


PROWADZĄCY:


To był wiersz autorstwa Haliny Poświatowskiej , tej która należy do najchętniej czytanych polskich poetek. Poetka, legenda, piękna życiem, poezją, umieraniem. Żar i tkliwość, erotyzm, fascynacja istnieniem i urodą świata, świadomość przemijania – to swoiste compositum tej poezji. Wsłuchajmy się w słowa poetki, która tak pięknie pisze o kruchości naszego ziemskiego bytu.


RECYTATOR:


Żyje się tylko chwilę
A czas –
Jest przezroczysta perłą…..
PROWADZĄCY:


Czas, miłość, pragnienie, pożądanie, litość – to przecież cała złożoność prostego, zwyczajnego człowieka. Poddajemy się tym wszystkim emocjom i uczuciom bez względu na wiek, nawet jeśli mamy tylko 23 lata, jak słynna Julia Haliny Poświatowskiej.


RECYTATOR:


I am Juliet
I am 23
I once touched love….


PROWADZĄCY:


Byłabym w nie lada kłopocie gdybym musiała przekonywać Czytelnika poezji – że miłość należy do najstarszych, najtrwalszych, najważniejszych i zapewne najtrudniejszych poetyckich tematów. Trudno wskazać poetę, który by nie napisał choć jednego wiersza o miłości, a jeszcze trudniej wskazać czytelnika, który by takiego wiersz nie przeczytał. My mamy dziś okazję posłuchać tej jakże osobliwej poezji w wykonaniu uczniów naszej szkoły. Posłuchajmy jak oni w tym młodym wieku czują i rozumieją poezje miłosną.


RECYTATOR:


Chcę pisać o Tobie
Twoim imieniem wesprzeć skrzywiony płot …


PROWADZĄCY:


„Snuć miłość”. W tym, co powszechne, odkrywać to, co jednostkowe. To, co znane, doświadczać jako nieprzekazywalne. Szukać w języku schronienia dla uczuć, a w poetyckim wysłowieniu – ich pozasłownej rzeczywistości. W miłości odnajdywać także miłość do słów, a w słowach o miłości – że są tylko cieniem czegoś, czego nikt nie potrafił jeszcze wyrazić choć niemal wszyscy już próbowali.
My też staramy się wyrazić słowami uczucia i emocje jakie mogły towarzyszyć poetce w trakcie tworzenia wierszy. Posłuchajmy wiersz „ Wenus ” – gdzie uczucia mieszają się z fizycznością.

RECYTATOR:


Była piękna jak kamień
alabaster
z zielonymi żyłkami
tętniącymi uśpioną krwią …


PROWADZĄCY:


„Snuć miłość” – wiersze, gdzie łączy się romantyzm z przeznaczeniem, uczucie z losem, nić życia z linią wiersza – wiersza napisanego wczoraj z powodu zranienia. A o czym można jeszcze pisać wiersze? Poco? Pisać często czy rzadko? - Odpowie Wam Julia.


RECYTATOR:

Yesterday I wrote poems
just as today I dispense kisses ….


PROWADZĄCY:


Jakże często zadajemy sobie w życiu pytanie, co jest złe, a co dobre, co jest słuszne, a co już niewłaściwe, niedobre???
Czy sprawiedliwość istnieje naprawdę, czy jest tylko czymś wyimaginowanym, pożądanym elementem w naszej codziennej wędrówce?
Jak i czy w ogóle reagujemy na zło i niesprawiedliwość? Odpowiedzcie sobie sami na te pytania. Autorka zrobiła to po mistrzowsku. Posłuchajcie.




RECYTATOR:

Przechodzili koło mnie
tak blisko
że mogłam ich dotknąć …


PROWADZĄCY:


Podobno trudno pisze się wiersze ale dla Naszej Mistrzyni jak widać nie jest to żaden kłopot chociaż sama twierdzi, że ta sztuka wymaga sporych umiejętności. Ja mogę powiedzieć, że więcej widzimy serca i uczuć w poezji niż wysiłku.


I think it’s hard to write poetry
Look how often it doesn’t work for those
Who should have succeeded
But I also think it’s not easy
To take poison climb mountain tops
Or swim across the English Channel
And yet all these are human achievements
That’s why I dare one more time.


PROWADZĄCY:


„ To już ostatni wiersz dla Ciebie
więcej nie
powiedziałam …”


Tymi słowami Haliny Poświatowskiej żegnamy się z poezją polsko-angielską. Mam nadzieję, że choć trochę tej wielkiej czułości i miłości zagościło w Waszych sercach. Życzymy Wam Wszystkim tych wielkich wzruszeń na co dzień, aby życie mimo wszelkich barier i przeciwności było jedną cudowna podróżą po zakamarkach ciepła, dobroci i wzajemnego zrozumienia.


Dziękujemy!

Wyświetleń: 1903