Program zajęć terapii dyslektycznej dla uczniów klas drugich gimnazjum. Zasady pisowni wyrazów z rz i ż.


Program ten napisałam z myślą o uczniach ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się – dysortografią. Ważne jest objęcie tych uczniów opieką i pomocą, ponieważ u uczniów nieobjętych terapią mogą wystąpić wtórne zaburzenia emocjonalne, manifestujące się w różny sposób: od postawy wycofującej się do nadaktywności.
Postanowiłam opracować program, który w ciekawy sposób pomoże uczniom dyslektycznym sprawniej posługiwać się językiem pisanym, ale także będzie dla nich wsparciem w przezwyciężaniu stresu, pomoże im w relaksacji i ogólnym rozwoju.
Program realizowałam w ramach zajęć terapii dyslektycznej w Gimnazjum we Wrzosowej.
Celem programu było przezwyciężenie trudności w opanowaniu pisowni wyrazów z rz i ż.

Podzieliłam go na siedem części:
1)Pisownia wyrazów z „rz” wymiennym.
2)Pisownia wyrazów z „rz” niewymiennym.
3)Pisownia wyrazów z „rz” po spółgłoskach.
4)Pisownia wyrazów z „ż” wymiennym.
5)Pisownia wyrazów z „ż” po spółgłoskach.
6)Pisownia „ż” na początku wyrazu przed spółgłoskami.
7)Utrwalenie zasad pisowni wyrazów z rz i ż.
W układzie treści oraz ćwiczeń uwzględniłam charakterystyczne cechy procesów percepcyjno – motorycznych uczniów.

Cele kształcenia:
Cele główne:
*utrwalenie zasad pisowni wyrazów z rz i ż,
*umiejętność stosowania zasad pisowni wyrazów z rz i ż.
Cele szczegółowe:
*przezwyciężanie oporów przed wypowiedziami na forum grupy;
*poznawanie technik przezwyciężania stresu związanego z problemem dysortografii;
*nabycie umiejętności relaksacji;
*poznanie różnych technik zapamiętywania;
*usprawnianie procesów percepcyjno – motorycznych;
*wdrażanie do samokształcenia i samokontroli;
*doskonalenie umiejętności sprawnego posługiwania się językiem pisanym;
*wdrażanie do systematycznego korzystania ze słownika ortograficznego;
*utrwalenie obrazów graficznych wyrazów.

Procedury osiągania celów:
W celu uatrakcyjnienia zajęć terapii dyslektycznej młodzież mogła korzystać z programów komputerowych (Dyslektyk, Dyktando w praktyce) oraz z Internetu.
Aby wspomóc proces nauczania postanowiłam wykorzystać elementy Kinezjologii Edukacyjnej, przede wszystkim ćwiczenia odprężające. Dzięki nim uczniowie byli bardziej podatni na oddziaływania edukacyjne i terapeutyczne.

Metody i formy pracy:
*Praca indywidualna uczniów lub w grupach;
*Zastosowanie zabaw i gier dydaktycznych (krzyżówki, memory, rozsypanki literowe, sylabowe, wyrazowe, rebusy ortograficzne);
*Praca z wykorzystaniem technologii informacyjnej: programy komputerowe, Internet;
*Stosowanie metod wizualizacji w celu szybszego zapamiętywania;
*zajęcia plastyczne (tworzenie kolorowych plansz z zasadami pisowni, wykonywanie obrazów wyrazów itp.).

Uczeń po zakończeniu pracy wg programu potrafi:
*wymienić zasady pisowni wyrazów z rz i ż;
*w miarę możliwości stosować zasady pisowni wyrazów z rz i ż;
*sprawniej posługiwać się językiem pisanym.

Ewaluacja:
Ewaluację oparłam na testach – pierwszy wstępny, kolejne przeprowadziłam po każdej części programu oraz podsumowujący na zakończenie programu. Ich analiza i porównanie pozwoliło mi ocenić czy osiągnęłam zamierzone cele. Źródłem informacji o skuteczności prowadzonych przeze mnie zajęć były rozmowy z innymi nauczycielami języka polskiego, jak również analiza prac pisemnych na lekcjach języka polskiego.
Ważnymi informacjami były także wyniki ankiet skierowanych do uczniów na temat stosowanych przeze mnie metod i form pracy oraz atmosfery na zajęciach.

Magdalena Krzyczmonik-Radosz
nauczyciel języka polskiego

Wyświetleń: 2421