Agata Mamak

Dlaczego nie uczynić ze szkoły miejsca, gdzie dzieciom pozwala się, zachęca się je, a w razie porze pomaga się im rozumieć świat i poznawać go w sposób taki, który jest dla nich najbardziej ciekawy…
Dlaczego nie uczynić ze szkoły miejsca, gdzie dzieciom pozwala się, zachęca się je, a w razie porze pomaga się im rozumieć świat i poznawać go w sposób taki, który jest dla nich najbardziej ciekawy skoro większość swojego życia spędzają w szkole.
Szkoła powinna być miejscem, do którego dziecko przychodzi z chęcią, by zdobywać wiedzę nowe umiejętności. Tymczasem szkoła większość dzieci kojarzy się z przymusem, strachem przed otrzymaniem złej oceny lub gniewem nauczyciela, a także możliwością ośmieszenia się przed klasą. Nauczyciel wchodzi do klasy i: odpytuje, wykłada nowy materiał, zadaje pracę domową, egzekwuje wiedzę i trzyma dystans wobec uczniów udowadniając im, że to właśnie on ma władzę. Nawet nauczyciel – wychowawca, który sprawuje opiekę nad przydzieloną mu klasą traktuje swoje obowiązki tylko jaką zwykłą pracę, nie starając się zbliżyć do wychowanków i poznać ich osobowość i indywidualność każdego z nich.
Zupełnie inaczej wyglądałaby szkoła, gdyby nauczyciel stał się przyjacielem ucznia, na którego w razie potrzeby dziecko może liczyć i do którego może zwrócić się o pomoc. Taki nauczyli nie wywyższa się nad dziecko, rozumie potrzeby dziecka, jest w stanie zorganizować pracę tak, aby dziecko poznawało świat w sposób najbardziej ciekawy dla niego. Stara się on poznać każdego ze swych uczniów indywidualnie. Tworzy z klasy jedną wielką rodzinę. Wykonuje razem z dziećmi wszystkie zadania. Stara się być z nimi nie tylko podczas zajęć lekcyjnych, ale także w chwilach wolnych od nauki. Umiejętnie wykorzystuje każdą sytuację, aby nauczyć dzieci czegoś nowego, co będzie im w życiu przydatne nie tylko na co dzień. Potrafi także uczyć dzieci poprzez zabawę. Swoją rolę opiekuna traktuje bardzo poważnie, jako najważniejszą ze wszystkich. Nauczyciel przyjazny dziecku traktuje wszystkich jednakowo i sam uczy tego swoich uczniów. Pozwala dzieciom na zgłębianie swoich zainteresowań. Doradza im, jak najlepiej mogą osiągnąć zamierzone przez siebie cele. Nigdy nie neguje pomysłów swoich uczniów wyśmiewając je, gdy coś jest nie porządku, ewentualnie stara się je skorygować. Jest on zawsze dla ucznia, ponosi za niego pełną odpowiedzialność, podczas gdy jest on mu powierzony pod opiekę dydaktyczno wychowawczą.
Dobrym przykładem takiej postawy nauczyciela wobec dzieci i tego, że właśnie one bardzo chętnie uczęszczają do szkoły jest edukacja elastyczna, która zajmuje się poszukiwaniem autonomii osoby w autonomii szkoły. Jest to innymi słowy edukacja inaczej, teraz i na ludzką miarę. Szkoły realizujące program edukacji elastycznej znajdują się w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. W szkołach tych dominuje dobra relacja między nauczycielem a uczniem, rola opiekuna jest najważniejszą ze wszystkich ról. Nauczyciel koncentruje się na akademickiej stronie życia w tych szkołach. Przedmioty artystyczne są równie ważne jak ścisłe i humanistyczne. Nauczyciele wykonują wszystko wspólnie z uczniami przykładem tego może być wspólne muzykowanie w wolnym czasie. Edukacja elastyczna dąży do poszukiwania indywidualności dziecka i pomocy mu rozwijaniu jego talentów. Nauczyciele i dzieci to wielka wspólnota, której członkowie doskonale znają swoje obowiązki.
Inną odmianą edukacji elastycznej jest edukacja domowa, która polega na kształceniu dzieci przez ich rodziców w domu. Ma to swoje zalety, ponieważ daje możliwość większego natężenia pracy nad czymś, co dziecko fascynuje. Dziecko uczy się z przyjemnością, bez stresu mając rodziców zawsze przy sobie, którzy w razie potrzeby rozwiążą jego wątpliwości. Rodzice mają różnorodność ról do spełnienia wobec swoich dzieci, dla których zawsze na pierwszym miejscu będą rodzicami, a dopiero potem nauczycielami, wychowawcami, przyjaciółmi. Rodzice organizują się w grupy i wspólnie wydają podręczniki do nauki, wymieniają swoje doświadczenia. Według rodziców nauczanie dziecka w domu to bycie blisko niego, poświęcenie mu większej ilości czasu i odnoszenie oraz przeżywanie wraz z nim jego sukcesów i porażek. Niestety nie każdy rodzic może pozwolić sobie na uczenie swoich dzieci w domu, ponieważ nie ma odpowiedniego zaplecza finansowego, aby utrzymać rodzinę i cały swój czas poświęcić tylko na edukację swoich dzieci. Chociaż, jak wiadomo zawsze rodzice są pierwszymi nauczycielami swoich dzieci.

Wyświetleń: 749