SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI WIGILIJNEJ

1.Siedząc przy stole, jedna osoba czyta fragment opowiadania Czwarty król ks. M. Malińskiego:

Mówią, że był i czwarty król, który zobaczył gwiazdę zwiastującą Jezusa i zapragnął złożyć nowo narodzonemu Królowi żydowskiemu pokłon. Wiedział, że to ma być Król Miłości…

2.Dialog trojga uczniów (czytającego wcześniej i dwóch dosiadających się do niego dziewcząt):

– Święta lada dzień – trzeba zrobić porządki, kupić prezenty, a Ty czytasz? To musi być coś naprawdę ciekawego...
– Owszem. To opowiadanie ks. Malińskiego o czwartym królu.
– O, nie znam. Co było dalej? Opowiedz!
– Król myślał o tym, jaki dar zanieść maleńkiemu Jezusowi. I przypomniał sobie o swoim największym skarbie – ogromnym czerwonym rubinie, który w dniu narodzin podarował mu ojciec. Król wiedział, że droga do kraju żydowskiego jest daleka i trudna. Wybrał więc najlepsze wielbłądy i osły, najlepsze sługi. Polecił zabrać zapasy wody, jedzenia i ubrania. Wziął ze sobą dużą sumę pieniędzy. Zawiesił rubin w sakiewce na szyi i pojechał, prowadzony przez gwiazdę.
– Prezent dla Jezuska… to bardzo wymowne – ale i takie niewspółczesne... Dzisiaj Święta wyglądają inaczej.
– To prawda – całkiem inaczej...

3.Recytacja wiersza Wigilia J. Twardowskiego.

Już wzdychał na myśl o Bożym Narodzeniu
o tym jak naprawdę było
zaczął się modlić do świętej rewolucji w Betlejem
od której liczymy czas
kiedy znów zaczął merdać puszysty ogon tradycji
wprosiła się choinka za osiemdziesiąt złotych
elegancko ubrana
mlaskały kluski z makiem
kura po wigilii spieszyła na rosół
potem milczenie większe niż żal
i już na gwiazdkę stuprocentowy szalik przytulny jak kotka
żeby się nie ubierać za cienko
i nie kasłać za grubo
zdrzemnął się na dwóch fotelach
wydawało mu się że słowo ciałem się stało - i mieszkało poza nami
nawet usłyszał że za oknem przyszedł Pan Jezus
prosty jak kościół z jedną tylko malwą
obdarty ze śniegu i polskich kolęd
za wcześnie za późno nie w porę

nacisnął dzwonek, dzwonek był nieczynny

4.Kolęda Nie było miejsca dla Ciebie.
5.Dialog trojga uczniów:

– Więc naprawdę nie da się znaleźć żadnej analogii? Żadnego związku między niezwykłą nocą w betlejemskiej stajence a dzisiejszym podejściem do Bożego Narodzenia?
– Przeciwnie - można bardzo wiele! Choćby najprostsze: rodzina Chrystusa była przecież uboga. Tak wiele naszych rodzin mieszka w niedobrych warunkach; nawet metraż stajni może się wydawać nie tak mały, skoro pobożna tradycja zmieściła w nim wołu i osła. Ile rodzin wypędza z kraju brak mieszkania. Udają się czasem dalej niż do Egiptu...
– Jednak zwykle nie zastanawiamy się nad tym. W pogoni za „lepszym” życiem gubimy sens prostych prawd, a Święta kojarzą nam się tylko z pięknymi bombkami, tłokiem w supermarkecie i promocjami w sieciach telefonii komórkowej...

6.Pastorałka Grudniowe noce.
7.Dialog:

– A co z królem z naszej opowieści? Jak skończyła się jego podróż?
– Szedł, pragnąc jak najprędzej znaleźć się u celu, ale wciąż coś stawało mu na drodze. Jego wędrówka rozciągnęła się na lata, bo ciągle spotykał ludzi potrzebujących jego pomocy. Wydawało mu się, że służąc im, oddala moment spotkania z narodzonym Królem – w istocie zbliżał się do niego bardziej niż wszyscy inni.
– Czemu dzisiaj tak trudno zrozumieć, że aby odnaleźć to, co najważniejsze, trzeba dać z siebie coś innym?

8.Kolęda Oj, maluśki.

9. Odczytanie fragmentu Elementarza ks. Twardowskiego.

Tyle się wyrzekł Pan Jezus w świętą noc betlejemską. Zrezygnował z ziemskiego majestatu, wygodnego mieszkania z firankami w oknach, ale nie wyrzekł się ziemskiej, ludzkiej miłości. Matczynej miłości, troski opiekuna, świętego Józefa, serdeczności pasterzy i mędrców. Uświęcił ludzką miłość w naszych rodzinach.
Dlatego Wigilia to opłatek, życzenia, podarunki, poszukiwanie bliskich pogubionych po świecie, radość spotkania się przy stole. Jak często szukamy wielkiej miłości w naszym życiu i czujemy się nieraz poranieni, nieszczęśliwi, samotni, osieroceni, a jednocześnie
nie dostrzegamy prostej mądrości, że ktoś nas kochał naprawdę...

10.Śpiew – Maleńka miłość.

11. Recytacja wiersza Wigilia Wojciecha C. Borkowskiego (podczas której występujący nakrywają stół białym obrusem, wnoszą świecznik, zapalają się światełka na choince).

Wigilia świąt
wieczór magiczny
najbliżsi siedli wokół stołu
nastrój podniosły i liryczny
zapach choinki w całym domu
na stole obrus śnieżnobiały
a pod obrusem świeże siano
i wolne miejsce jest dla gości
tych których w myślach przywołano
wszyscy czekają pierwszej gwiazdy
tej symbolicznej betlejemskiej
lecz kiedy chmury ja zasłonią
wystarczy blask latarni miejskiej
to znak ze wieczór się zaczyna
i czas rozświetlić noc choinką
by znaleźć drogę do Betlejem
gdzie się od nowa rodzi przyszłość
bo ta nadzieja jest odwieczna
że się na nowo znów narodzisz
jak tylko zechcesz się odmienić
i wytrwasz w drodze którą chodzisz

12.Kolęda Z narodzenia Pana.

13.Recytacja wiersza Opłatek Józefa Szostakowskiego:

biel można zapisać
dobrem albo złem
oto śnieg przykrył
grzechy nasze
zabłysła gwiazda na znak
że czas przełamać opłatek

14.Słowo księży i symboliczne przełamanie się Opłatkiem.
15.Kolęda Gdy się Chrystus rodzi.
16.Recytacja fragmentu Wiersza staroświeckiego J. Twardowskiego (podkład muzyczny):

Pomódlmy się w Noc Betlejemską,
w Noc Szczęśliwego Rozwiązania,
by wszystko się nam rozplątało:
węzły, konflikty, powikłania.

Oby się wszystkie trudne sprawy
porozkręcały jak supełki,
własne ambicje i urazy
zaczęły śmieszyć jak kukiełki.

I oby w nas paskudne jędze
pozamieniały się w owieczki,
a w oczach mądre łzy stanęły
jak na choince barwnej świeczki [...]

– WESOŁYCH ŚWIĄT!

17.Utwór Cichej, spokojnej nocy.

Oprac. Anna Woźniak

Wyświetleń: 1525