Prof. dr hab. inż. Jerzy Lechowski
Międzynarodowa Akademia Nauk AIS San Marino
Wydział Cybernetyki
„ais.sanmarino.org”
jlech@o2.pl, www.realizatorzy.prv.pl




JAK BĘDZIEMY REALIZOWAĆ LEPSZE CZASY

(Nigdy nie jest tak dobrze, aby nie mogło być lepiej)

Wielu ludzi chciałoby oczywiście żyć w lepszych czasach. My już teoretycznie zaczęliśmy
Realizować Lepsze Czasy, aby jednak praktycznie zacząć Realizować Lepsze Czasy to po pierwsze
1o)powinniśmy wiedzieć dokładnie, o co nam chodzi. Po drugie
2o) musimy wiedzieć jak to zrobić i wreszcie po trzecie
3o) Realizować to co i jak chcemy, aby się stało.

Definicja Lepszych Czasów. Lepsze Czasy, to są czasy, w których można zauważyć poprawę w jakiejkolwiek dziedzinie ludzkiej działalności (ludzkiego życia), bez jakiejkolwiek i gdziekolwiek zmiany pozostałych warunków ludzkiej egzystencji na gorsze. Nie można w żadnym wypadku mówić o polepszaniu warunków (czasów) dla jednych ludzi przy jednoczesnym pogarszaniu ich dla innych. Nie możemy nazywać Lepszymi Czasami takich czasów, w których jednym ludziom będzie się żyło lepiej, a jednocześnie innym gorzej. Wierzymy w to, że może wszystkim ludziom żyć się lepiej na tej naszej Matce Ziemi, jeśli tylko będą wiedzieli jak to zrobić, będą wierzyli w to, że jest to możliwe do zrobienia, będziemy chcieli to robić i wreszcie będziemy to robić. Cel swój osiągniemy jeśli będziemy umieli współdziałać ze sobą, a nie walczyć. Musimy sobie to jasno uświadomić. Nawet w czasie naszych spotkań, nie możemy zwalczać nawzajem swoich poglądów, ale wyławiać z każdej naszej wypowiedzi tę część z którą się zgadzamy, albo jeśli z niczym się nie zgadzamy to nie nawiązywać do niej tylko głosić swoje własne poglądy chociażby byłyby zupełnie przeciwne do wypowiedzi naszych przedmówców. Wypowiedzi nasze muszą być odpowiednio uargumentowane. Należy wygłosić najpierw założenie następnie podać twierdzenie i przeprowadzić dowód wypowiadanego twierdzenia. Każda wypowiedź powinna dać się streścić i zakończona powinna być jakimś wnioskiem. Jeśli ktoś uważa, że on będzie walczył o lepsze czasy tylko dla siebie i to mu wystarczy popełnia dwa błędy. Po pierwsze nie powinien walczyć, bo słowo walka, zawsze (wcześniej lub później) prowadzi do klęski. Po drugie w rzeczywistości nie będzie w stanie tego osiągnąć, ponieważ inni walcząc tak jak on, nie pozwolą mu na to.. Można śmiało powiedzieć, że człowiek taki nie nadaje się do Związku Realizatorów Lepszych Czasów. Ponad to podstawowy błąd w jego myśleniu polega na tym, że sądzi on, a nawet jest głęboko o tym przekonany iż wszelkiego rodzaju dóbr jest ograniczona ilość. Nie wie on mianowicie o tym, że każdy z nas jest nieograniczonym generatorem wszelkiego rodzaju dóbr i dając je innym sam jeszcze więcej będzie ich posiadał, ponieważ będą one podlegać rozmnażaniu jak te dwa biblijne bochenki chleba i kilka ryb nie pojął on zupełnie biblijnej symboliki. Tragedia dzisiejszych czasów. polega na tym właśnie błędnym rozumowaniu, że ilość dóbr jest ograniczona. Mają ci ludzie na myśli głównie jednak dobra materialne, które też przecież człowiek wytwarza. Pozwólmy jednakże mu pracować i wytwarzać te dobra. Tu tkwi właśnie istota przekory politycznej i nie tylko, ale i ślepoty zachłannych władców tego świata i posiadaczy nadmiaru niepotrzebnych im dóbr. Wracając jednak do cybernetycznego sposobu myślenia, wiemy już co jest naszym celem. Mamy przeto określony jeden z trzech podstawowych elementów modelu , albo inaczej systemu czy też układu samodzielnego który Marian Mazur nazywa POSTULATOREM, albo HOMEOSTATEM
Drugim elementem tego Systemu Samodzielnego albo inaczej autonomicznego jest OPTYMALIZATOR według terminologii M. Mazura. Wskazuje on w jaki sposób cel nasz będziemy mogli realizować.
Trzecim elementem układu samodzielnego jest REALIZATOR (obdarzony wolną wolą) jest nim każdy człowiek i jednocześnie cała ludzkość, składająca się z poszczególnych ludzi. Te trzy elementy POSTULATOR, OPTYMALIZATOR i REALIZATOR są ze sobą ściśle połączone, w sposób, który sobie przyswoimy i będziemy się nim posługiwać na co dzień.
Niech będzie on GODLEM REALIZATORÓW LEPSZYCH CZASÓW



Wszystko na świecie ma swoją wartość, ale mieć wartość, to jeszcze nie wszystko, oprócz wartości trzeba mieć kierunek i być zawsze ku czemuś zwróconym (najlepiej ku Bogu), mając przy tym punkt odniesienia ściśle określony (Jest nim nasze serce, które nie tylko nas samych ale i nasz rozum także utrzymuje przy życiu).

Przejdźmy obecnie do bliższego omówienia procesów sterowania. Na podstawie definicji sterowania można sformułować następujące definicje pochodne:
1). system sterujący jest to system, którego działanie prowadzi do określonych zmian w innym systemie
2) system sterowany jest to system, w którym do określonych zmian prowadzi działanie innego systemu,
3) tor sterowniczy jest to system, za którego pośrednictwem system sterujący oddziałuje na system sterowany lub za pośrednictwem, którego system sterowany oddziałuje na system sterujący (w torze tym znajdują się Realizatorzy Lepszych Czasów)
4) obwód sterowniczy jest to obwód sprzężenia zwrotnego utworzony z systemu sterującego, systemu sterowanego i torów sterowniczych.


Sterowanie polega przede wszystkim na optymalizacji, chociaż postulacja i realizacja są nieodłączne od sterowania. Rola ich uwydatnia się najwyraźniej, gdy postulowane cele są różnorodne, a wskutek wykorzystania środków realizacji do jednego celu może ich zabraknąć (w dzisiejszych nie najlepszych czasach) do innego. Dlatego jeśli chcemy cokolwiek zrealizować nie możemy zarówno się jak i tych środków rozpraszać. Gdy systemem sterującym jest społeczeństwo, jako zbiór ludzi o rozmaitych, a często rozbieżnych interesach, systemem sterowanym zaś całe otoczenie, a nie jego niewielkie fragmenty. W takich przypadkach trudności realizacji mogą spowodować, zmianę postulacji, a wskutek tego zmieni się optymalizacja. Podobne trudności optymalizacji mogą spowodować zmianę postulacji, a przez to przez to zmianę
wykorzystywania środków realizacji.


W konsekwencji struktura systemu sterującego musi być taka, żeby występowały cztery sprzężenia:
1.Sprzężenie miedzy optymalizatorem a otoczeniem (zapewniające obserwację otoczenia i sposoby modyfikacji otoczenia),
2.Sprzężenie między optymalizatorem a postulatorem (zapewniające współzależność sposobów z celami)
3.Sprzężenie między realizatorem a postulatorem (zapewniające współzależność środków z celami)
4.Sprzężenie między realizatorem a otoczeniem (zapewniające zasilanie z otoczenia i środki modyfikacji otoczenia)
Struktura systemu sterującego powyższe wymagania jest zawarta w Godle Realizatorów Lepszych Czasów)
Godne uwagi w tym schemacie jest to, że optymalizacja i realizacja są procesami współrzędnymi w stosunku do postulacji. Znaczy to, że nie tylko sposoby i środki są zależne od celów, a cele są zależne od sposobów i środków, lecz za pośrednictwem postulacji, także sposoby są zależne od środków a środki od sposobów.
Tak na przykład, materiały dobiera się do projektów budowy, ale i projekty budowy dobiera się do materiałów. Posiadane wojsko dostosowuje się do planów wojennych, ale i plany wojenne dostosowuje się do posiadanego wojska. Leki dostosowuje się do sposobów leczenia , ale i sposoby leczenia dostosowuje się do leków itp.
Odmienny od omawianego schematu, a dość rozpowszechniony jest pogląd, że prawidłowa organizacja przedsięwzięć wymaga kolejności: cel – projekt – wykonanie. Pogląd ten opiera się na milczącym założeniu, że sposobów i środków jest pod dostatkiem, trzeba mieć tylko dobre chęci, żeby się nimi posłużyć, do celów dobierając sposoby, a potem do sposobów środki. Klarowność sterowania zaciera się również przez naruszanie reżimu, traktowania systemu jako funkcji przetwarzania oddziaływań, a nie ze względu na to, że stanowią oddzielne obiekty (np. poszczególne osoby). Jeden człowiek może jednocześnie spełniać trzy funkcje sterownicze tzn. Może on być: Postulatorem, Oprymalizatorem i Realizatorem. tzn, ze wie on co i jak oraz potrafi to zrobić – w ograniczonym jednakże zakresie.
Można również łatwo zauważyć, że istnieją trzy przypadki w których jeden człowiek może spełniać dwie funkcje sterownicze. Może być on np.
1.)postulatorem i optymalizatorem (wiedzący co i jak, ale nie potrafiący tego zrobić)
2.)optymalizatorem i realizatorem (wiedzący jak i mogą to zrobić, ale nie wiedzący co)
3.)postulatyzorem i realizatorem (widzący co i mogący to zrobić , ale nie widzący jak)
Zdarza się jednak najczęściej tak, że jakiś człowiek jest bardzo dobrym postulatorem, ale słabym optymalizatorem i jeszcze słabszym realizatorem. Inny znów jest dobrym optymalizatorem a słabym postulatorem i realizatorem. Może być wreszcie świetny realizator tylko nie wie co i jak ma realizować. Dlatego tylko ścisłe współdziałanie tych trzech elementów RLC może dać dobre wyniki. Każdy powinien się odnaleźć i wiedzieć w czym jest najlepszy i zajmować się tym w zespole z innymi.
Jednym z najistotniejszych osiągnięć nauki dwudziestego wiek jest odkrycie, że całość może być większa od sumy jego części. Całość zawiera bogactwo, perspektywę i wymiar oraz funkcje do spełnienia, których brakuje częściom. Całość to nie tylko większa ilość, ale także nowa jakość. My tu zgromadzeni stanowimy pewną całość (składającą się z poszczególnych jednostek).Ta nasza całość jest jednak częścią pewnej większej całości. Musimy zawsze o tym pamiętać i obejmować coraz większe całości, które są znów tylko częściami. Całością jest nasza idea,, do której dążymy, którą nie łatwo jest jednak pojąć, a wielu nazywa ją Bogiem.

W zasadzie to już wiemy co mamy robić mamy realizować lepsze czasy. Mamy już zatem jeden etap za sobą. Przed nami są jeszcze dwa trudne etapy tj optymalizację i realizację. Optymalizacja polega na tym aby wiedzieć jak, a tego dokładnie jeszcze nie wiemy, ale zaczynamy właśnie ten etap. Zespół naszych mózgów i serc znajdzie wkrótce sposób jak mamy Realizować Lepsze Czasy. Po tym etapie zostanie nam tylko Realizować je.
Jeśli chodzi o optymalizację to nasuwa się tu pewien pomysł i proponuję wspólnie się nad nim zastanowić i przedyskutować. Najpierw powinniśmy się zastanowić w jaki sposób należy stworzyć automat rozwoju naszych struktur, do których wprowadzimy nasze idee.
I tu po pierwsze trafimy do różnych nie tylko wyznań religijnych i organizacji nie tylko charytatywnych, ale i ośrodków osiedlowych, wspólnot mieszkaniowych i powinniśmy się stać twórcami ich nowych liderów, których musimy odkryć i uruchomić do działania, poprzez zainteresowanie i zachęcenie poszczególne kierownictwa do współdziałania i tworzenia struktur podobnych do naszych. Widać, że my chętnie się spotykamy i radzimy, myślimy wspólnie dlaczego? Daje nam to pewne nadzieje , że potrafimy, znając powszechne prawo przekory, zrealizować lepsze czasy. Inni będą czynić to podobnie z niesłabnącym entuzjazmem, jeśli oczywiście nie zatrują się do końca swoim narzekaniem i niemocą. Jedynie tą metodą możemy osiągnąć realizację lepszych czasów (RLC). Nie muszą ludzie marnieć i czekać tylko na śmierć. Kto się usuwa w ciszę i cień ten się do żywych nie liczy. Nie możemy tylko oglądać telewizję i czytać jakieś bzdurne doniesienia zdegenerowanych psychopatów i cale życie jedynie studiować zdobywać bez końca tę wiedzę, której nie będziemy mogli wykorzystać.. Bo ktoś nam może w końcu powiedzieć jakżeś już taki umny, to właź do trumny. Życie polega na wiecznym odradzaniu się, czujmy tę wiosnę każdego poranka i odradzajmy się do optymalizacji naszych poczynań. Spisujmy nasze pomysły jak realizować lepsze czasy i dzielmy się nimi z innymi. Przestańmy wreszcie ciągle tylko narzekać i zatruwać siebie i innych powszechną niemocą i bezradnością. Narzekanie jest naszą powszechną i przewlekłą chorobą, które staje się samo spełniającym się proroctwem prowadzącym nas do klęski. Stosujmy higienę psychiczną i stańmy się prawdziwymi REALIZATORAMI LEPSZYCH CZASÓW.

Wyświetleń: 1101