KONSPEKT LEKCJI W KLASIE PIERWSZEJ GIMNAZJUM


TEMAT: „Bezpieczne i kulturalne uczestnictwo młodzieży w wycieczkach szkolnych”.

CZAS REALIZACJI ZAJĘĆ: godzina wychowawcza (2 jednostki lekcyjne).

CEL OGÓLNY:
- uświadomienie młodzieży o konieczności poprawnego zachowania w trakcie wycieczek szkolnych.

CELE OPERACYJNE:
- uczeń uzmysławia sobie potrzebę ustalenia zasad postępowania obowiązujących uczestników wycieczki;
- uczeń potrafi wymienić zasady bezpieczeństwa;
- uczeń potrafi wskazać, w jaki sposób powinien należycie przygotować się do wycieczki;
- uczeń dowiedzie, jak należy zachowywać się podczas podróży, w miejscu pobytu oraz w takich miejscach jak teatr czy muzeum;
- uczeń potrafi uargumentować, dlaczego warto jest wnikliwie poznać wytwory kultury;
- uczeń pamięta, że jest reprezentantem szkoły w obecnym środowisku i dba o jej dobrą opinię.

METODY:
Heureza, elementy wykładu, dyskusja, pokaz, instruktaż.

FORMY PRACY:
Plenum, zespołowa, indywidualna.

WYKAZ ŚRODKÓW DYDAKTYCZNYCH:
Projektor, tablica, plansze do pisania.



PRZEBIEG ZAJĘĆ:

CZĘŚĆ WSTĘPNA:

1. Młodzież zastanawia się w jakich sytuacjach, okolicznościach i miejscach mamy do czynienia z zasadami czy też przepisami bezpieczeństwa.
Jedna z osób wypisuje na tablicy skojarzenia klasy: pociąg, laboratorium, sala gimnastyczna, pracownia techniczna, w sytuacjach, gdy używamy różnych urządzeń elektrycznych.
2. Uczniowie zastanawiają się wspólnie, jaki jest cel formułowania przepisów bezpieczeństwa.
Nauczyciel podsumowując wypowiedzi wychowanków uświadamia im, że te często „niewygodne” zasady tak naprawdę stoją na straży ich bezpieczeństwa. Następnie uczniowie zastanawiają się dlaczego organizowana właśnie wycieczka jest takim momentem, kiedy ustalenie zasad odpowiedniego i bezpiecznego zachowania jest konieczna. Jedna z osób wypisuje na tablicy argumenty: liczna grupa, ograniczoność opiekunów, nowe miejsce itd.
Wychowawca opowiada przy tym punkcie historię (z autopsji, usłyszaną w masmediach), kiedy uczestnicy wycieczki zbagatelizowali regulamin zachowania i jakie były tragiczne skutki tego.


CĘŚĆ ZASADNICZA:

1. Podział klasy na 5 grup. Każda z grup na dużej planszy opracowuje regulamin wycieczki. Nauczyciel w trakcie realizacji tego zadania podchodzi do każdego zespołu i zwraca ich uwagę na to, jakie punkty należałoby dodatkowo uwzględnić. Następnie reprezentant każdej z grup przedstawia klasie swoją wersję regulaminu wycieczki. Uczniowie omawiają wspólnie ewentualne braki.
2. Nauczyciel przy pomocy projektora przedstawia profesjonalnie przygotowane zasady bezpieczeństwa uczestników wycieczki i omawia je.
3. Każdy uczeń zastanawia się przez chwilę jak należy odpowiednio przygotować się do wyjazdu i sporządza indywidualnie listę z rozsądnie dobranym ekwipunkiem. Wychowawca prosi poszczególne osoby o zaprezentowanie swojej wersji. Wspólnie omawiamy czy dana osoba jest gotowa do wyjazdu (odpowiedni ubiór, obuwie, pożywienie, napoje, śpiwór). Nauczyciel przestrzega na potrzeby indywidualne (np. jeśli ktoś cierpi na chorobę lokomocyjną, powinien zaopatrzyć się w odpowiednie środki) oraz na to, by nie zabierać rzeczy zbytecznych.
4. Klasa zostaje podzielona na 2 grupy. Pierwsza grupa ma za zadanie opracowania zasad bezpieczeństwa podczas podróży i wypisania ich na planszy. Natomiast druga grupa precyzuje zasady zachowania w miejscu pobytu. Po upływie czasu wszyscy przerywają pracę a reprezentant grupy pierwszej odczytuje na plenum sporządzony regulamin. Członkowie drugiej grupy analizują to i przedstawiają ewentualne uwagi. Następnie nauczyciel wyświetla na projektorze kompletny regulamin zachowania podczas podróży (mówiący m.in. o zakazie dewastowania autokaru, wyrzucaniu czegokolwiek przez okno itd.). Ten sam plan działania dotyczy grupy drugiej, po czym nauczyciel jeszcze raz przy użyciu projektora określa precyzyjnie zasady zachowania w miejscu pobytu (zwracając uwagę np.: na dbanie o porządek, zgłaszaniu wszelkich problemów zdrowotnych, zakazie samowolnego opuszczania pensjonatu itd.).
5. Każdy z uczniów otrzymuje kartkę z pytaniem: „Czy warto jest poznać dziedzictwo kultury? Dlaczego?”. Po napisaniu trzy chętne osoby relacjonują klasie swój odbiór i podejście do wytworów kultury. Nauczyciel uzupełnia wypowiedzi i nakreśla młodzieży potrzebę obcowania i wnikliwego poznania dzieł sztuki dla ich intelektualnego rozwoju.
6. Klasa zostaje podzielona na 4 grupy. Każda z grup ma za zadanie odegranie humorystycznej scenki z muzeum, wystawy malarskiej czy też teatru, gdzie zostaną złamane zasady savoir – vivru (np.: gdy ktoś podczas spektaklu korzysta z telefonu komórkowego). Pozostałe osoby próbują odgadnąć, jakie zachowanie jest nie do zaakceptowania. W dalszej części uczniowie z pomocą wychowawcy usiłują ustalić kanon zachowania w takich miejscach (należy tam pamiętać o zachowaniu ciszy, zrezygnować z jedzenia i picia, nie dotykać eksponatów muzealnych itd.).

CZĘŚĆ KOŃCOWA

1. Nauczyciel podsumowując zajęcia przypomina młodzieży, że w trakcie wycieczki będą reprezentować szkołę w obcym środowisku, dlatego powinni dbać o jej dobrą opinię i wizerunek.
2. Zadanie do domu:
Porozmawiam z rodzicami o tym, na co powinienem uważać w trakcie wycieczki biorąc pod uwagę mój stan zdrowia, kondycję fizyczną czy też usposobienie.

Wyświetleń: 3596