Katalog Bogusława Myśliwy Zajęcia przedszkolne, Scenariusze Zabawy i ćwiczenia na obniżenie poziomu agresjiZabawy i ćwiczenia na obniżenie pozimu agresjiZadaniem wychowawcy jest tworzenie warunków i atmosfery sprzyjającej optymalnemu rozwojowi, zrozumienie uczuć wychowanka i bezwarunkowa akceptacja jego osoby. Aby człowiek mógł poznać siebie i zmienić w relacjach z innymi to, co mu przeszkadza i jest konfliktogenne musi się otworzyć. Ułatwia to między innymi zabawa, która daje poczucie przynależności do grupy, podnosi poczucie własnej wartości (podkreślamy zalety, wszyscy są zwycięzcami), daje poczucie pełnego bezpieczeństwa fizycznego i psychicznego oraz poprawia zaufanie do siebie i odwagę. Aby zabawa spełniła swoją rolę musi się uwzględnić takie zasady, jak:- Dobrowolność, wychowawca nie zmusza lecz zachęca, stara się zainteresować, sam bierze udział w zabawie i dobrze się bawi; - Uwzględnienie wszystkich poziomów komunikacji, tak rzeczowy jaki i emocjonalny; - Przeżycie jako wartość - preferuje się pozytywne przeżycia, przyjemność w działaniu w grupie. Wydobywa się to co łączy, ułatwia współpracę, usuwa niepokój i obawy; - Stosowanie różnych środków wyrazu, włączenie wszystkich zmysłów do uczenia się. Stosowanie ruchu, słowa, dotyku, dźwięku, dramy, tańca, malowania itd. Oto niektóre przykłady zabaw i ćwiczeń: Zabawa na poznanie imion Alfabet imion Grupa ustawia się nie używając słów, patrząc jedynie na wizytówki w rzędzie lub półkolu, zachowując kolejność alfabetyczną imion. Następnie każdy mówi głośno swoje imię i prosi grupę, by je powtórzyła tak, jak sobie tego życzy dana osoba. Np.: Aneta. Chcę by grupa powtórzyła moje imię szeptem. Lub: Mam na imię Basia. Proszę, by grupa powtórzyła moje imię ze zdziwieniem. Kiedy jestem wściekły Uczestnicy siedzą w kole. Każdy po kolei wypowiada swoje imię i pokazuje co robi kiedy jest wściekły/zły, poirytowany/ zdenerwowany. Np.: Mam na imię Ewa. Kiedy jestem wściekła, robię tak: tupię nogami. Kolejna osoba: Nazywam się Marcin. Kiedy jestem wściekły robię tak: zaciska pięści i robi grymas na twarzy. Zabawę można wykonać w wersji rozbudowanej. Po przedstawieniu się kolejnej osoby cała grupa powtarza jej imię i gest złość/wściekłości, np. To jest Ewa. Kiedy jest wściekła, robi tak: grupa powtarza tupanie nogami. Dostrzeganie agresywnych uczuć i ich wyrażanie Ratuj mnie kto może Uczestnicy chodzą rozproszeni po całej sali. Każdy kto chce w pewnym momencie wydaje dźwięk omdlenia "Oooch" i powoli osuwa się na podłogę. Zadaniem innych jest podtrzymać "omdlewająca" osobę i nie pozwolić jej upaść. Malowanie uczuć Do przeprowadzenia tego ćwiczenia potrzebny będzie papier, a także mazaki lub farby plakatowe. Dzieci malują uczucia, które je ogarniają, gdy tracą one panowanie nad sobą: wściekłość, zdenerwowanie, strach, bezradność - w zależności od osobowości, sytuacji i nastroju. Kto chce, wyjaśnia następnie swój obrazek w pierwszej osobie liczby pojedynczej; odniesienie przedstawionych uczuć do własnej osoby powinno być tutaj bardzo wyraźne. W drugiej rundzie można wypróbować, w jaki sposób ten obrazek uczuć można by było zmienić na bardziej pozytywny - poprzez zamalowanie, dodanie innych kolorów lub kształtów itp. Trzeba spróbować np. z "agresji" zrobić "przyjaźń", ze "strachu" - "pewności siebie" itd. Zwracamy uwagę na to, czy malowanie swoich uczuć sprawia poszczególnym dzieciom trudność, czy też raczej przychodzi im z łatwością? Jak trudno lub jak łatwo jest zrobić z "wściekłości" - "spokój" Rozpoznawanie przyczyn wściekłości Wymówki Wszystkie dzieci siedzą w kole. Każde z nich dostaje długopis i kartkę na której notuje początek zdania opisujący agresywne zachowanie, np. - "uderzyłem" - "rzuciłem kamieniem" Następnie zagina kartkę, tak aby nie było widać jego pisma i podaje ją dalej zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Następnie dziecko kończy to zdanie, zaczynając od "ponieważ" i podając typowe usprawiedliwienie wybuchów złości, np. - ".... ponieważ zabrała mi piórnik" - ".... ponieważ to było moje krzesło" Następnie pisze kolejny "agresywny" początek zdania, zagina kartkę i przekazuje ją dalej. Kiedy na każdej kartce zabraknie już miejsca, rozwijamy ją i czytamy ją na głos. Podkreślamy to, jak często - również w rzeczywistości - powtarzają się określone, agresywne zachowania ich domniemane przyczyny. Jak często w takich przypadkach chodzi raczej o złe przyzwyczajenia niż uzasadnione i usprawiedliwione wybuchy złości, a także o wymówki zamiast podania prawdziwych powodów. Opanowanie i przezwyciężanie złości i agresji Nadepnąć na odcisk Dzieci dobierają się parami i chwytają się za ręce. Pomiędzy nimi leży na podłodze kartka z gazety "odcisk". Każde dziecko próbuje teraz przeciągnąć swego partnera tak na swoja stronę, aby musiał on nadepnąć na "odcisk". Budowanie poczucia własnej wartości i silnej osobowości Kim jestem? Każde dziecko otrzymuje 10 małych karteczek. Zapisuje na nich 10 rożnych, krótkich odpowiedzi na pytanie: Kim jestem? Notować można np. wiek, płeć, rozmaite role społeczne, np. siostra, brat, uczennica, uczeń, a także ulubione zajęcia, potrawy lub napoje, umiejętności, zdolności, słabości, życzenia czy obawy. Kiedy wszystkie kartki zostały już zapisane, uczestnicy sortują je w zależności od ich znaczenia: na pierwszym miejscu powinno się znaleźć to, co uważają za najważniejsze przy opisywaniu własnej osoby, a na ostatnim miejscu to, co jest dla nich najmniej istotne. Te listę rankingową porównujemy z listami pozostałych osób oraz omawiamy. Czy dzieci zapisywały przede wszystkim swoje zewnętrzne cechy?, Czy też zagłębiały się bardziej we własną osobę?, Czy dowiedziały się one czegoś nowego o sobie samych?. Nawiązywanie nie agresywnych kontaktów Budowle z naszych ciał Dzieci grupują się w zespoły, liczące 6-8 osób, Na sygnał prowadzącego wykonują określone zadania, tworząc ze swoich ciał różne "budowle" np. - Zbudujcie robota! - Zbudujcie pojazd, który będzie mógł się poruszać! - Zbudujcie zwierzę, które będzie potrafiło przepędzić innych! - Zbudujcie dom, który będzie mógł was chronić! - Zbudujcie mur, który osłoni was przed ciekawskimi! Naturalnie nie powinno zabraknąć również pasujących do niektórych budowli "odgłosów". W ćwiczeniach można wprowadzać zmiany zespołów. Który zespół najlepiej wykonał postawione zadanie? Czy z tych budowli wynikają jakieś konsekwencje, które uczestnicy wykorzystaliby w życiu codziennym? Czy dzieci mogą wspólnie bronić, np. w groźnych sytuacjach? Pokojowe rozwiązywanie problemów Rada starszych Prowadzący opowiada grupie historię o dwóch zwaśnionych szczepach indiańskich, które musiały wspólnie wznosić most, aby dotrzeć do terenów bogatych w łowną zwierzynę. Jedno z tych plemion posiadało lasy na potrzebne do budowy drewno, drugie zaś - konieczne narzędzia. Uczestnicy dzielą się na 2 zespoły, które reprezentują dwa zwaśnione szczepy. Najpierw każdy z nich układa listę tego, co jego zdaniem przeszkadza we wspólnej współpracy. Następnie rozpoczyna się pertraktację, prowadzone przez radę starszych (2-3 osoby z każdej podgrupy). Rada ta wciąż zwraca się z pytaniami do swojego plemienia i w ten sposób powstają coraz to nowe propozycje - aż do ostatecznej, wspólnej i akceptowanej dla każdego decyzji. Kiedy już ten sposób postępowania został dostatecznie przećwiczony, może on posłużyć do pracy nad rzeczywistymi konfliktami w grupie. Opis metod Nagłówki gazet Uczestnicy dzielą się na dwie grupy (zgodnie z wcześniej przygotowanym kolorem wizytówek). Zadanie: Grupa A i B trzymuje gazety czarno białe i kolorowe, klej. Nożyczki i duży arkusz papieru (można wykorzystać korkowe tablice) Grupa A robi plakat z nagłówkami, tytułami artykułów, w których jest agresja. Grupa B robi plakat z nagłówkami, tytułami artykułów, w których brak agresji. Omówienie. Podsumowanie refleksja i roli mediów w kształtowaniu postaw. Rybi szkielet do tematu: "Jak walczyć z agresja?" lub "Co pomaga zwalczać agresje?" W "głowie" rybiego szkieletu wpisujemy opracowywany temat w formie pytania (jak powyżej). Następnie na kolorowych kartkach A4 piszemy dużymi literami zakreślone hasła z piramidy, które otrzymały najwięcej punktów i przyklejamy ja na końcach "ości". Uczestnicy tworzą teraz grupy w ten sposób, że każdy ustawia się przy "ości", które najbardziej go interesuje. W utworzonych grupach dyskutują, a następnie wpisują do swojej części szkieletu konkretne działania, które będą zwalczać agresję / przemoc. Zawieszenie zapełnionego "rybiego szkieletu" na ścianie. Omówienie: Opracowanie 2-4 scenariuszy działania, akcji, projektu. Okno uczuć Jest zaproszeniem do przezywania uczuć towarzyszących wspólnie przy pracy: - Podział na małe grupy (5) - Każda grupa otrzymuje duży arkusz papieru - Na papierze maluje duże okno z 4 "szybami" (podzielone na 4 części) - Każde okienko numerujemy od 1-4 - Grupy otrzymują kolorowe flamastry - Prowadzący podaje zadania do wykonania - Na każde zadania są 3 minuty - Zadanie 1: Współpracujecie ze sobą tak, aby powstał obraz pełen harmonii - Zadanie 2: Walczycie ze sobą o miejsce na polu, malując konflikt; każdy stara się zagarnąć jak najwięcej miejsca dla siebie - Zadanie 3: Zróbcie granice. Każdy maluje swoje pole (dla siebie) indywidualnie - Zadanie 4: Każdy ma swój pomysł i maluje go. Połączcie swoje pomysły w jeden obraz Zakończenie: Omówienie odczuć i doświadczeń zdobytych podczas ćwiczenia. Na podstawie wiadomości zbytych na warsztatach pt.: "Ja tutaj rządzę! - AGRESJA"
Opracowanie:
mgr Bogusława Myśliwy Wyświetleń: 6376
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |