Zasady postepowania z dzieckiem w zespole korekcyjno - kompensacyjnym

W pracy z dzieckiem zakwalifikowanym do zespołu reedukacyjnego powinno się uwzględnić następujące zasady:

1. Indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego.
2. Powolnego stopniowania trudności w nauce czytania i pisania, uwzględniającego złożoność tych czynników i wyuczalność dziecka:
a) przechodzenie od ćwiczenia funkcji do ćwiczenia czynności
b) przechodzenie od znajomości liter, poprzez czytanie i pisanie sylab do całych wyrazów,
c) odpowiedni dobor tekstu i wielkości druku,
3. Zapewnienia warunków do ćwiczenia przede wszystkim tych funkcji i umiejętności, które stanowią największą trudność dla dziecka.
4. Łączenia ćwiczeń funkcji niezaburzonych z ćwiczeniami funkcji zaburzonych,
5. Oddziaływania psychoterapeutycznego,

Inne sposoby uzyskania akceptacji zadania przez dziecko:

1, Polecenie w formie propozycji np. "spróbuj to zrobić..."
2. Polecenie podkreślające zainteresowanie dzieckiem np. "ciekawe ile wyrazów ci się ułoży z tych sylab"
3. Polecenie wypowiadane w pierwszej osobie liczby mnogiej, np. "teraz będziemy czytać od razu całe wyrazy..." (musi to być prawdziwe),

Najlepszym sposobem uzyskania akceptacji zadania przez dziecko jest zapewnienie mu, przynajmniej w pewnych granicach, swobodnego wyboru ćwiczeń lub zestawów pomocy, ale są duże ograniczenia stosowania tego sposobu konieczność przeprowadzenia ćwiczeń, które dziecka nie interesują w danej chwili lub wymagają od niego większego wysiłku,
-rywalizacja dzieci o zdobycie niektórych ulubionych ćwiczeń, bardziej atrakcyjnych pomocy, co wywołuje u nich napięcie emocjonalne, dzieci przeszkadzają sobie w pracy,
-niekiedy zaburzenia równowagi uczuciowej u dziecka powodują, że ciągle wydaje mu się, że wybrało nie to najlepsze ćwiczenie, nie najlepszą pomoc i w tej sytuacji nie może wykonać pomyślnie żadnego zadania.

Ważne w sposobie mówienia są również:
1. Ton głosu taki jakby terapeuta proponował interesującą zabawę, zagadkę.
2. Ton głosu nie może brzmieć karcąco.
3. Nakłanianie dziecka do samokontroli, tzn. proponujemy, by samo oceniło, czy dobrze wykonało zadanie.
4. Jeżeli terapeuta sam ocenia, to powinien mówić o popełnianym błędzie spokojnie, stwierdzając po prostu fakt i od razu proponować poprawienie wyniku, np. "Tu się pomyliłeś, ale teraz pójdzie ci lepiej..."
5. Niekiedy żartobliwe potraktowanie błędu, by niepowodzenia nie przygnębiały dziecka.

Stosunek do dziecka wyraża się w sposobie zwracania się do niego w czasie zajęć.

I. Polecenia, uwagi, instrukcje powinny być wypowiadane tak, by zachęcały dziecko do działania.
II. Polecenia nie mogą mieć charakteru nakazów, aby dziecko nie miało poczucia, że wykonuje zadanie przymusowe, narzucone.


 

Opracowanie: Maria Ziemkiewicz

Wyświetleń: 551