Katalog

Izabela Mikołajczuk
Lekcja wychowawcza, Referaty

Problem agresji wśród dzieci i młodzieży

- n +

Problem agresji wśród dzieci i młodzieży

W telewizji, czasopismach, codziennych znajdujemy mnóstwo informacji o rozbojach, włamaniach, kradzieżach, napadach. W szkołach coraz częściej spotykamy dzieci agresywne, nadpobudliwe, które nie potrafią podporządkować się dyscyplinie szkolnej.

Rodzice nie wiedzą, jak poradzić sobie z dziećmi, które żądają, aby spełniać ich wymagania.

Mimo usilnych zabiegów w szkołach podczas rozmów indywidualnych, zajęć profilaktyczno- wychowawczych, obserwujemy nasilenie się zachowań agresywnych. Co może być przyczyną takich zachowań?

Świat, w którym obecnie przyszło nam żyć, bardzo często stawia nas w sytuacji, w której czujemy się zagubieni i rozczarowani, gdyż nie spełniają się nasze oczekiwania, nie zawsze możemy zaspokoić potrzeby własne oraz najbliższych. Rodzice chcą dla swoich dzieci jak najlepiej. Starają się stworzyć jak najlepsze warunki, w których bez stresowo, bez żadnych przeszkód, mogłyby przeżyć beztroskie dzieciństwo. Chronią więc swoje pociechy przed wszystkimi złymi doświadczeniami, zaspokajają nie tylko potrzeby, ale zachcianki, często kosztem wielu wyrzeczeń. Nie chcą, by ich dziecko czuło się gorsze od innych. Postawa rodziców, mimo że wynika z ich dobrej woli, może przynieść efekty odwrotne do zamierzonych. Jeśli wychowanie ograniczy się tylko do ochrony przed złym światem i zaspokajania potrzeb materialnych, nie rozwija więzi i porozumienia między rodzicami, a dzieckiem, gdyż więź taka rozwija się w czasie wspólnych zabaw w dzieciństwie, później wspólnych szczerych rozmów. Chociaż dziecku materialnie niczego nie brakuje, rolę wychowawcy przejmuje telewizor oraz komputer. W rezultacie takich relacji między dziećmi, a rodzicami może być ukształtowanie się w nich postawy egoistycznej, roszczeniowej.

Dzieci, którym poświęca się zbyt mało czasu, są zwykle nietolerancyjne i niewrażliwe na krzywdę ludzką, bywają bezwzględne w egzekwowaniu tego, co ich zdaniem im się należy.
Dziecko wychowane w miłości i poczuciu bezpieczeństwa da sobie radę w różnych warunkach, będzie też umiało kontaktować się z innymi ludźmi.

Ważną sprawą jest, aby dziecko nauczyło się akceptować samego siebie, aby znalazło w sobie wartości, na których może się oprzeć, doskonalić. Poczucie własnej wartości powinno się wynosić z rodzinnego domu. Jeśli dziecko czuje się niepewnie, niedowartościowane, wymusza zwrócenie na siebie uwagi. Chęć zwrócenia na siebie uwagi, zaimponowania rówieśnikom, często jest więc przyczyną agresji. Ktoś słabszy zawsze znajdzie się w pobliżu - ktoś komu można dokuczyć, pobić, popchnąć, zabrać własność aby przypodobać się kolegom.

Dorośli często zajęci własnymi sprawami, zostawiają dzieci samym sobie. Takie dzieci szukają akceptacji poza domem, wśród ludzi, którzy traktują je poważnie, wiążą się też z grupami nieformalnymi, często narkomańskimi.

Rodzice powinni od najmłodszych lat wpajać dzieciom podstawowe zasady współżycia aby wchodząc w okres dojrzewania nie poddawały się wpływom rówieśników, namawiających do złego. Dzieci oczekują od rodziców miłości, podziwu dla nabywanych przez nich umiejętności, ale również stawiania im jasnych wymagań i zakazów, gdy taka jest potrzeba.

Jest to potrzebne aby dziecko umiało zachować się wobec starszych, rówieśników, było wrażliwe na krzywdę ludzką, umiało okazywać współczucie. Starajmy się więc przekazać dzieciom takie wartości aby stały się rozsądnymi, wrażliwymi ludźmi, umiejącymi zachować się mądrze w każdej sytuacji. Nie żałujmy czasu dla swoich dzieci, gdyż tego potrzebują od nas najbardziej.

Jest to referat, który został przedstawiony na zebraniu z rodzicami, podczas którego omawiane były problemy związane z zachowaniem uczniów. Musimy szukać różnych sposobów przeciwdziałania agresji, ale największe pole do działania mają według mnie rodzice, którzy powinni wpajać swoim dzieciom od najmłodszych lat zasady dobrego zachowania, rozmawiać z dziećmi, szukać sposobów na to, aby im żyło się dobrze z ludźmi a ludziom z nimi.


Literatura:
1. Ranschburg J. - "Lęk, gniew, agresja", WSIP, Warszawa 1993
2. Faber A., Mazlish E. - "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały? Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły", Media Rodzina, Poznań.

 

Opracowanie: Izabela Mikołajczuk

Wyświetleń: 1461


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.