Celem spotkania jest uświadomienie rodziców o grożącym niebezpieczeństwie, zapoznanie ich jak z tym problemem sobie radzić oraz jak przeciwdziałać patologiom społecznym.

Zjawiska patologii społecznej, takie jak alkoholizm, narkomania, przestępczość, w wielu krajach wykazują tendencje wzrostowe. Niepokoją coraz szersze kręgi społeczeństwa. Bez trafnej diagnozy, rozpoznania sytuacji, środowiska, uwarunkowań osobowości tych, którym mamy pomagać, wszelkie oddziaływania skazane będą z góry na niepowodzenie.

Jedną z ważnych metod diagnozy w uzależnieniach narkotycznych jest wywiad, który powinien składać się z kilku części i zawierać: dane personalne, problemy osobiste, środowisko i kontakty społeczne. Ważnym problemem dla diagnozy jest stan zdrowia członków rodziny jak i osoby badanej. Rodzaj motywacji sięgania po narkotyki jest ważnym czynnikiem w diagnozowaniu uzależnień. Pierwsze motywy podstawowe i późniejsze, po uzależnieniu oraz podejmowane próby uwolnienia się od narkotyków mogą mieć decydujący wpływ na ustalenie sposobu leczenia, a także efektywność psychoterapii i resocjalizacji.

Postawa rodziny i ich wychowawców wobec uzależnionych
Rodzice popadają w panikę, są bezradni po odkryciu, że ich dziecko bierze narkotyki. Przyjmują postawę nadmiernie rygorystyczną bądź tolerancyjną. Muszą przeprowadzić rozmowę i ustalić przyczyny i motywy jego zachowania (od kiedy bierze, jak często, skąd pieniądze, czy bierze samo czy w grupie), zgłosić się do poradni wychowawczo zawodowej. Ważne jest nakłanianie dziecka do szukania pomocy u specjalistów. To trudny lecz konieczny etap w niesieniu pomocy. Młodzież zagrożona uzależnieniem najczęściej nie chce się leczyć. Rodzice muszą być w stałym kontakcie z osobami prowadzącymi psychoterapię, gdy dziecko podejmuje leczenie i program resocjalizacji. Nie należy dziecka zostawiać samego z jego problemami. W wielu krajach (Niemcy, Szwecja, Włochy, Anglia, Finlandia, Kanada, Polska) rodzice założyli specjalne organizacje samooceny zajmujące się niesieniem pomocy rodzinom narkomanów. W Polsce analogiczna działalność prowadzona jest przez Towarzystwo Rodzin i Przyjaciół Dzieci Uzależnionych. Prowadzi akcję uświadamiającą, poradnictwo, wspieranie materialne rodzin uzależnionych.

Jak pomagać uzależnionym i jak zapobiegać.

Powody brania narkotyków:

• chęć odurzenia się
  
• ciekawość i nuda
  
• wpływ grupy rówieśniczej
  
• ucieczka od problemów zewnętrznych
  
• ucieczka od problemów wewnętrznych
  
• naśladowanie dorosłych
  

Narkomania kanabisowa (haszysz, marihuana, trawka) polega na paleniu lub zażywaniu w różnej postaci (proszek, ciastka, cukierki, herbatka) tetrahydrokanabinoli. Narkomana można poznać po stanach euforii, zmianach nastroju, poczuciu zadowolenia i szczęścia. Stany te przy ostrym zatruciu mogą przejść w halucynacje, ekstazę aż do poczucia głębokiej bezsilności, apatii, depresji. Przy dłuższym zażywaniu haszyszu występują zaburzenia pamięci, sprawności intelektualnej.

Profilaktyczna działalność powinna zmierzać do tworzenia pozytywnych wzorców w rodzinie. Rodzina powinna być silnym oparciem dla młodego pokolenia zagrożonego wielu niebezpieczeństwami, ekologicznymi, cywilizacyjnymi, ekonomicznymi, politycznymi i społecznymi. Od wczesnego dzieciństwa należy budzić u dziecka zainteresowania i rozwijać zdolności do wysiłku do pokonywania trudności w dążeniu do wartości i celów życiowych. Dziecko winno wiedzieć, że jest chciane, kochane, darzone życzliwością. Niedorozwój pozytywnych uczuć oraz ekspansja uczuć negatywnych (agresja, prymitywizm, wulgaryzm, znieczulica) stanowi największe zagrożenie i niebezpieczeństwo dla znacznej części naszego pokolenia.

Nikotynizm a zdrowie
Nałóg palenia jest uzależnieniem szkodliwym zarówno dla jednostki jak i społeczeństwa. Powinien być napiętnowany z punktu widzenia wychowawczego. Nikotynizm jest zagrożeniem dla zdrowia, kto stał się palaczem to pozostaje do końca życia. Wybitnie biernym współ palaczem jest dziecko w łonie matki, która pali. Przebywanie dzieci i młodzieży w środowisku zadymionym jest poważnym zagrożeniem zdrowotnym. Może doprowadzić do alergii, zatruć, ostrego kaszlu, bólów głowy i gardła. Ten palący problem społeczny stał się przedmiotem intensywnego uświadamiania i bardziej zdecydowanej działalności wychowawczo profilaktycznej. Nikotyna ujawnia wiele cech zaburzenia emocjonalnego z wyraźnymi objawami nerwicy, napięcia emocjonalne, lęk i bezsenność. Palacze są bardziej impulsywni. Na skutek palenia mogą pojawiać się różne formy nowotworów (drogi oddechowe, płuca). System odpornościowy jest znacznie obniżony. Zaburzony system pokarmowy prowadzi do utraty wagi ciała.

Uzależnienia alkoholowe
Z punktu widzenia socjologicznego alkoholizm jest zjawiskiem społecznym: stanowi formę niedostosowania społecznego, uważany jest za zjawisko społecznie niepożądane. W ujęciu psychologicznym jest zaburzeniem w rozwoju osobowym jednostki, charakteryzującym się uszkodzeniem sprawności psychofizycznych, zmianą postaw hierarchii wartości z tendencją do agresji, autoagresji i przestępczości. W naszej dzielnicy 50% rodzin uzależnionych jest od alkoholu już te dane wskazują na to, że alkoholizm jest zjawiskiem społecznie szczególnie niepożądanym, szkodliwym, dezorganizującym życie jednostek i całości społeczeństwa.

Młodzi ludzie, którzy piją kaleczą siebie samych i ranią innych. To ich sposób pokazywania, że nie radzą sobie z wyzwaniami czasu dojrzewania, że potrzebują zrozumienia i pomocy. Dotyczy to wszystkich dzieci - także tych nieśmiałych czy agresywnych. Gdy wydaje ci się, że dziecko pije, nie odrzucaj go, a raczej zaproponuj pomoc. Ważne by zrozumiało, że picie to tylko przykrywka dla innych problemów, w rozwiązaniu których ktoś może mu pomóc.

Warto, by dowiedziało się, że szukanie pomocy jest rzeczą ludzką i że to właśnie robią silni ludzie, gdy z czymś sami nie mogą sobie poradzić. Zwróć się do kogoś o pomoc i radę - pójdź do psychologa, pedagoga szkolnego, zaufanego lekarza, kogoś z ruchu Anonimowych Alkoholików albo po prostu bliskiej ci osoby.

Pamiętaj jednak, że prawdopodobnie nie uda się zwalczyć samego objawu bez zajęcia się problemami dziecka, które powodują, że pije.

Psychoprofilaktyka uzależnień
Jedną ze strategii zapobiegania jest prowadzenie szkolenia polegającego na przekazywaniu fachowej wiedzy i wpajaniu odpowiednich poglądów na temat wartości integralnego wychowania, kształtowania opinii, postaw społecznych. W profilaktyce wśród młodzieży należy zmierzać do integracji sfery emocjonalnej i intelektualnej w rozwoju osobowym. Ta strategia może być powszechnie stosowana w szkołach, gdzie młodzież przechodzi różne cykle rozwojowe. Problemy narkomanii i zależności alkoholowej są rezultatem wielu przejawów życia kulturalnego. W strategii oddziaływań psychoprofilaktycznych należy uwzględnić trzy elementy:

• człowieka uzależnionego;
  
• alkohol i narkotyki;
  
• środowisko, w którym pojawia się alkoholizm lub narkomania.
  

Każdy z tych elementów objęty jest oddzielnym programem.

Literatura:

1. "Jak rozpoznać" Timothy Dimoff, Stefe Carper, Warszawa 1993, "Print"
   
2. "Dzieci i młodzież w kłopocie" Julian Elliott, Maurice Place, Warszawa 2000 WSiP . Poradnik nie tylko dla psychologów.
   
3. "Ryzyko uzależnień" Czesław Cekiera, Lublin 1994, Towarzystwo Naukowe KUL.
   
4. "Psychoprofilaktyka uzależnień, czas, terapia i resocjalizacja osób uzależnionych", Lublin 1992, Towarzystwo Naukowe KUL.
   
5. "Jak pomóc dziecku nie pić" Alicja Pacewicz., Warszawa1997, Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.
   

Opracowanie: mgr Barbara Kanclerz-Brzóska

Wyświetleń: 1847