Dysleksja na lekcjach języka obcego

To, co nas interesuje:

Rozmyślania wokół dysfunkcji takich jak: dysleksja, dysgrafia, dysortografia i dyskalkulia

2. Rozporządzenie MENiS z dnia 21 marca 2001 r.w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szkołach publicznych (Dz.U. z 2001r. Nr 29, poz. 323)

3. Jak pracować z uczniem z dysfunkcją na lekcjach języka obcego na przykładzie języka niemieckiego- propozycje ćwiczeń

dysleksja

Dysleksja to zaburzenie objawiające się trudnościami w nauce czytania i pisania u dzieci, które nie powinny mieć z taką nauką problemów - są normalnie rozwinięte intelektualnie, nie mają żadnych poważnych wad wzroku i słuchu ani schorzeń neurologicznych, są otoczone w szkole prawidłową opieką dydaktyczną i nie są zaniedbane środowiskowo. Dysleksja występuje w różnym nasileniu u kilku-kilkunastu procent populacji.

Dysleksja to nie choroba, którą można wyleczyć. Dyslektykiem jest się na całe życie. Dlatego ważne jest wyćwiczenie różnych strategii postępowania, dzięki którym dysleksja nie będzie przeszkadzać w życiu codziennym. Powinna w tym pomóc terapia pedagogiczna (zajęcia kompensacyjno-korekcyjne). Im wcześniej terapia się zacznie, tym lepiej dla dziecka.

dysgrafia

Dysgrafia to trudności w opanowaniu umiejętności pisania poprawnego pod względem graficznym.
Objawy:
niedokładności w odtwarzaniu liter, ich połączeń, niekształtność liter, niewłaściwe proporcje liter w obrębie wyrazów (zróżnicowanie wielkości), nierównomierne zagęszczenie pisma, niejednolite położenie pisma (nachylenie liter), litery "drżące" o niepewnej linii. Znaczne nasilenie tych cech powoduje, że pismo jest nieestetyczne oraz mało lub zupełnie nieczytelne.

dysortografia

Dysortografię jako zaburzenie w pisaniu rozpoznajemy wówczas, gdy występuje od początku nauki szkolnej u dziecka o prawidłowym rozwoju umysłowym, którego pismo wykazuje różnego rodzaju odstępstwa od prawidłowego zapisu wyrazów, w tym błędy ortograficzne, pomimo znajomości podstawowych zasad pisowni i odpowiedniej motywacji do poprawnego pisania.

dyskalkulia

Dyskalkulia rozwojowa to zaburzenie zdolności matematycznych, mające swoje źródło w genetycznych lub wrodzonych nieprawidłowościach tych części mózgu, które są bezpośrednim podłożem dojrzewania zdolności matematycznych zgodnie z wiekiem; jest zaburzeniem występującym bez jednoczesnego zaburzenia ogólnych funkcji umysłowych.

Słynni ludzie z dysleksją

Tomasz Alwa Edison, słynny wynalazca (1847-1931)

Albert Einstein, twórca teorii względności (1879-1955)

Winston Churchill, brytyjski mąż stanu (1874-1965)

Agata Christie, autorka powieści kryminalnych (1891-1976)

Hans Christian Andersen, autor baśni dla dzieci
(1805-1875)

Kupując opinię- oszukujesz własne dziecko!!!

Jeśli dziecko ma problemy dyslektyczne,
jak najszybciej powinno trafić do poradni pedagogiczno-psychologicznej.
W poradni stwierdzenie u ucznia dysleksji rozwojowej poprzedza kilkugodzinne badanie. Jeśli specjaliści zdiagnozują dysleksję, wydadzą opinię.

Opinia stwierdzająca dysleksję rozwojową daje prawo do indywidualnego traktowania ucznia przez szkołę. Niestety, niektórzy poprzestają na takiej opinii i tylko machają nią w szkole, domagając się specjalnego traktowania. To demoralizująca
bezmyślność, zgubna dla dziecka.

Bo przyjdzie w życiu moment, kiedy opinia
o dysleksji do niczego się już nie przyda.
A jeśli Jaś nie nauczy się pisać bez błędów,
to Janowi ciężko będzie znaleźć pracę, trudniej
w niej awansować, a jeszcze znajomi będą się
z niego śmiać za plecami.

Dysleksja w prawie oświatowym

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 21 marca 2001 r.
w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szkołach publicznych
(Dz.U. z 2001r. Nr 29, poz. 323)

Rozdział 2
Ocenianie, klasyfikowanie i promowanie uczniów w szkołach dla dzieci i młodzieży

§ 6
1) Nauczyciel jest obowiązany, na podstawie opinii publicznej poradni psychologiczno - pedagogicznej lub innej publicznej poradni specjalistycznej, dostosować wymagania edukacyjne, o których mowa w § 4 ust. 1, do indywidualnych potrzeb ucznia, u którego stwierdzono trudności w uczeniu się, w tym specyficzne trudności, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom.

Rozporządzenie wprowadza zatem:

- obowiązek respektowania przez nauczyciela opinii z poradni publicznej
- obowiązek dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb ucznia, u którego stwierdzono trudności
w uczeniu się, w tym specyficzne trudności uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 21 marca 2001 r.
w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szkołach publicznych
(Dz.U. z 2001r. Nr 29, poz. 323)

Rozdział 4

§ 27
1. Okręgowa komisja egzaminacyjna przeprowadza ocenę poziomu opanowania umiejętności określonych w standardach wymagań, ustalonych odrębnymi przepisami
- w klasie szóstej (koniec) szkoły podstawowej - sprawdzian umiejętności,
- w klasie trzeciej (koniec) gimnazjum - egzamin gimnazjalny.
2. Sprawdzian i egzamin gimnazjalny mają charakter powszechny i obowiązkowy, z zastrzeżeniem § 32 ust. 6.

§ 32.
1. Uczniowie (słuchacze) z dysfunkcjami mają prawo przystąpić do sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego w warunkach i formie dostosowanych do ich dysfunkcji, na podstawie opinii publicznej poradni psychologiczno - pedagogicznej lub innej publicznej poradni specjalistycznej. Opinia powinna być wydana przez poradnię nie później niż do końca września roku szkolnego, w którym odbywa się sprawdzian lub egzamin gimnazjalny.

Prawa uczniów z dysleksją rozwojową

- Wczesne rozpoznanie (diagnoza)
- Wczesna, fachowa interwencja:
- ukierunkowanie edukacji (ze względu na style uczenia się, dobór metod nauczania)
3. Terapia
- dostosowania wymagań edukacyjnych
- wyrównania szans na egzaminach
- uczeń i jego rodzice lub prawni opiekunowie powinni sami
zdecydować, czy zechcą skorzystać z podanych powyżej praw

Propozycje ćwiczeń dla języka obcego na przykładzie języka niemieckiego

W tym miejscu pragniemy przedstawić kilka propozycji ćwiczeń. Są one dostępne w aktualnych ofertach wydawniczych, lecz często traktowane są "po macoszemu" , ponieważ zarówno według nauczycieli, jak i uczniów wydają się zbyt łatwe
i niekoniecznie potrzebne. Przekonajmy się, czy rzeczywiście tak jest.

A oto one:

1. Anagramy- w wyrazie wszystkie litery są przestawione. Zadaniem ucznia jest uszeregowanie ich w odpowiedniej kolejności.

2. Literówki- zadaniem ucznia jest uzupełnienie liter na poziomie wyrazowym, zdaniowym lub dialogowym. Ważne jest, aby uczeń dokładnie wiedział, ile liter brakuje i aby rozwiązaniem było hasło, które będzie jednocześnie sposobem samokontroli.

3. Wykreślanki- tzw. sałatki literowe, spośród mieszaniny liter uczeń musi wypisać ukryte wyrazy. dobrze jest, aby wyrazy poprzeplatane były zbędnymi literami.

4. Labirynty- docierając do wnętrza labiryntu (obierając naturalnie właściwą drogę) uczeń "zbiera" po drodze litery i zapisuje rozwiązanie.

5. Połączenia- uczeń łączy litery na poziomie wyrazowym (zrosty i złożenia, pojedyncze litery, sylaby, pierwsza litera oraz reszta wyrazu), zdaniowym, liczbowym (liczba mnoga i pojedyncza).

6. Krzyżówki- uczeń wpisuje brakujące wyrazy. Ważne, aby krzyżówki zawierały hasło, wprowadza to efekt samokontroli.

7. Wymowa a ortografia- przykładem takiego ćwiczenia jest zadanie typu multiple- choice, w którym uczeń musi zdecydować, jaki dźwięk słyszy na końcu danego wyrazu i jaka litera bądź litery są za ten dźwięk odpowiedzialne.

8. Rebusy- zadaniem ucznia jest odgadnięcie rebusu, w którym najważniejszą rolę odgrywają niuanse literowe w obrębie każdego wyrazu. (np.ilość dwudźwięków)

9. Ciągi- zadaniem ucznia jest rozdzielenie ciągu liter i nadanie im formy wyrazów i zdań. Ważne jest zwrócenie uwagi ucznia na pisownie wielką i małą literą.

10. Tekst-lustro- zadaniem ucznia jest przepisanie tekstu, który został napisany w odbiciu lustrzanym.

11. Znikający tekst- uczeń uzupełnia brakujące części liter, które zostały usunięte w poziomie. (w obrębie wyrazu, zdania lub całego tekstu)
 

Opracowanie: Sabina Rybarz, Agnieszka Wilk

Wyświetleń: 5858