Ruch rozwijający Weroniki Sherborne w terapii dziecka z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego

W latach 60-tych Weronika Sherborne opracowała system ćwiczeń wspomagający rozwój dzieci i korygujący jego zaburzenia. Ćwiczenia te noszą nazwę " Developmental Movement". Metoda ruchu rozwijającego najczęściej stosowana jest w pracy z dziećmi z zaburzeniami psychoruchowymi, z dziećmi upośledzonymi umysłowo, z zaburzeniami emocjonalnymi, z dziećmi nadpobudliwymi, jąkającymi się, z zaburzeniami intelektualnymi, z trudnościami w nawiązywaniu kontaktów społecznych jak również z dziećmi zdrowymi w celach profilaktycznych i wspomagających rozwój. Metoda ta może być stosowana w pełnym cyklu jak również selekcyjnie, w oparciu o wybrane elementy.

Metoda ruchu rozwijającego opiera się na rozwijaniu świadomości własnego ciała, świadomości istnienia przestrzeni i dzielenia tej przestrzeni z innymi ludźmi. Głównym celem pracy z dzieckiem metodą Weroniki Sherborne jest rozwój i usprawnianie motoryki, wzrost poczucia własnej wartości, siły, zwiększenie poczucia bezpieczeństwa i zaufania do siebie samego.

Stosowanie ćwiczeń metoda Sherborne pozwala dzieciom na lepsze poznanie własnego ciała jak również przestrzeni, w której się znajdują. Zestawy proponowanych ćwiczeń można podzielić na cztery grupy:
- poznanie własnego ciała
- rozwijanie poczucia bezpieczeństwa
- nawiązywanie kontaktu z innymi
- rozwijanie myślenia twórczego.

Dokładny opis kolejnych grup ćwiczeń i ich przykłady można znaleźć w książce M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyskiej "Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka"

Ćwiczenia te mogą być wykonywane indywidualnie bądź grupowo, rodzaj wykonywanych ćwiczeń uzależniony jest od potrzeb dziecka. Na przykład dzieci przeżywające trudności o charakterze emocjonalnym, wykonywać będą więcej ćwiczeń rozwijających poczucie bezpieczeństwa i nawiązywanie kontaktu z innymi.

Dużą zaletą pracy metodą Weroniki Sherborne jest jej łatwe zastosowanie, prostota, chęć wykonywania ćwiczeń przez dzieci. W całości mogą być one realizowane na lekcjach wychowania fizycznego, fragmentarycznie, wybrane elementy ćwiczeń można stosować na różnych przedmiotach lekcyjnych, jako element relaksu (zwłaszcza w pracy z małymi dziećmi), ale również na zajęciach dodatkowych, wyrównawczych, kołach zainteresowań. Dzięki prowadzonym ćwiczeniom, rozwija się u dzieci potrzeba kontaktu, współdziałania z innymi. Ważne jest również, aby nauczyciel czynnie uczestniczył w proponowanych ćwiczeniach, koniecznym jest stworzenie odpowiedniej atmosfery- atmosfery zabawy. Tak więc nie powinno się w żaden sposób oceniać postępów dzieci, istotne jest, aby odejść od stosowania nakazów, zakazów, przymusów podczas wykonywania ćwiczeń.

Terapia ruchowa Weroniki Sherborne stosowana jest w wielu krajach Europy. Badania potwierdziły jej wysoką efektywność. Dzieciom, o niskim poczuciu własnej wartości pozwala na pozbycie się swoich zahamowań. Przyczynia się do rozwoju pozytywnego nastawienia do świata, wzrostu koncentracji uwagi, spostrzegawczości, wrażliwości, umiejętności nawiązywania kontaktów z drugą osobą. Stanowi ona ważne ogniwo pracy terapeutycznej.

Literatura:
M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska "Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka" Warszawa 1992
B. Kaja "Zarys terapii dziecka" Bydgoszcz 1995
 

Opracowanie: Ilona Szerksznis

Wyświetleń: 1076