Plan koła ortograficznego dla uczniów klas trzecich na rok szkolny 2003/2004
WSTĘP
Podstawowym zadaniem szkoły jest nauczenie poprawnego mówienia i pisania.
Integralną częścią procesu poprawnego pisania jest opanowanie ortografii.
Dochodzimy do tej umiejętności z trudem i różnymi drogami w ciągu całego okresu
nauczania.
Z przeprowadzonych badań wynika, że sprawność orograficzna uczniów oraz
skuteczność metod nauczania zależy od takich czynników, jak:
- rodzaj pamięci,
- zdolność logicznego myślenia,
- koncentracja uwagi,
- czytelnictwo,
- znajomość zasad ortograficznych i gramatycznych,
- uświadomienie sobie znaczenia ortografii,
- staranność pisma.
Aby podnieść sprawność ortograficzną uczniów, zamierzam w swojej pracy
zastosować takie zabiegi dydaktyczne, które uwzględnią w/w czynniki.
Założenie:
Uczniowie osiągną właściwe umiejętności i nawyki poprawnego pisania.
Cele:
- zapoznanie z poprawną pisownią wyrazów,
- opanowanie reguł orograficznych i właściwe ich stosowanie,
- kształcenie spostrzegawczości ortograficznej, polegającej na łatwości
zauważania błędu w zapisie własnym i w tekstach aktualnie odczytywanych,
- wytworzenie stanu ustawicznej czujności ortograficznej, polegającej na
zastanawianiu się, jaką trudność ortograficzną może zawierać dany wyraz,
- kształcenie postaw odpowiedzialności za napisane słowo,
- kształcenie refleksyjnego stosunku do języka, zrozumienie konieczności nauki
ortografii i przestrzegania przepisów ortograficznych,
- kształcenie umiejętności analizy słuchowej i wzrokowej,
- zapobieganie błędom w zapisie wyrazów, czyli stosowanie na co dzień
profilaktyki,
- zapoznanie z możliwością wykorzystania komputera w rozwijaniu umiejętności
ortograficznych,
- przygotowanie uczniów do udziału w konkursach ortograficznych,
- wdrażanie do samokontroli i samooceny.
Metody:
- indukcji,
- dedukcji,
- przez analogię.
Formy:
- indywidualna,
- praca w grupie,
- zbiorowa.
Stosowane ćwiczenia:
- odwzorowywanie,
- przepisanie,
- pisanie z pamięci,
- pisanie ze słuchu,
- autodyktando,
- ortograficzno-redakcyjne,
- redagowanie słowniczków ortograficznych,
- karty orograficzne,
- ilustrowanie wyrazów o trudnej pisowni,
- gry i zabawy edukacyjne z wykorzystaniem oprogramowania komputerowego.
Stosowane najczęściej rozrywki umysłowe:
- zagadki orograficzne,
- plątaninki,
- układanki,
- krzyżówki,
- gry dydaktyczne.
Środki dydaktyczne:
- program komputerowy "Słownik orograficzny dla dzieci",
- tablice ortograficzne,
- tablice wyrazowo-tekstowe,
- materiał ćwiczeniowy: zestawy wyrazów, teksty ciągłe,
- słowniki wyrazów trudnych z zakresu poszczególnych zagadnień,
- słowniki ortograficzne,
- ilustrowany słowniczek ortograficzny,
- słowniczek tworzony przez uczniów.
- rymowanki,
- wierszyki,
- piosenki.
Przewidywane osiągnięcia:
- opanowanie umiejętności poprawnego pod względem ortograficznym posługiwania
się językiem w zakresie określonym w programie,
- umiejętność korzystania ze słowniczka ortograficznego.
MATERIAŁ ORTOGRAFICZNY:
Pisanie wyrazów z:
"ó"
- wymiennym,
- niewymiennym,
- z końcówką "-ów", "ówka", "-ówna";
"u"
- na początku wyrazów,
- na końcu wyrazów,
- w zakończeniach czasowników np.: "uję", "ujesz" (w formach czasu
teraźniejszego),
- w zakończeniach rzeczowników i przymiotników: "un", "unka", "unek", "ulec",
"utki", "unia", "usia", "uszek",
- w przedrostku "auto";
"rz"
- wymiennym
- niewymiennym,
- po spółgłoskach,
- w zakończeniach rzeczowników rodzaju męskiego;
"sz"
- w stopniu wyższym i najwyższym przymiotnika;
"ze spółgłoskami miękkimi zmiękczonymi przez":
- kreskę,
- "i";
"ż"
- wymienne,
- niewymienne,
- po spółgłoskach "l", "ł", "r";
"h"
- wymiennym,
- gdy rozpoczyna się cząstką "-hipo",
- w hałaśliwych wyrazach np. "hałas", "harmider", "huk"...,
- które trzeba zapamiętać;
"ch"
- wymienne,
- na końcu wyrazów,
- po "s",
- które trzeba zapamiętać;
"ą", "ę"
- w rzeczownikach liczby pojedynczej,
- w czasownikach liczby mnogiej w czasie teraźniejszym,
- w trzeciej osobie liczby pojedynczej czasu przeszłego,
- które wymieniają się z "ą" na "ę" lub odwrotnie,
"on", "om", "en", "em"
- zapożyczonych,
"utratą dźwięczności na końcu i w środku wyrazu";
wielką literą
- początek zdania,
- imiona,
- nazwiska,
- nazwy geograficzne;
"nie" z
- czasownikiem,
- rzeczownikiem,
- przysłówkiem pochodzenia przymiotnikowego
pisownia liczebników
Opracowanie: mgr Mirosława Boć
nauczycielka nauczania zintegrowanego
Szkoła Podstawowa nr 2 w Grajewie
