Scenariusz miniatury teatralnej na podstawie mitu "Demeter i Kora"

Liczba osób: 5

Czas trwania: ok. 15 min.

Dekoracje: z jednej strony sceny ucharakteryzowany Olimp z tronem Zeusa i stołem zastawionym potrawami, z drugiej strony sceny łąka wykonana z zielonej bibuły, gdzieniegdzie kwiaty, głaz - czarna bibuła

Osoby:
Zeus - w białym prześcieradle, z piorunem w ręku i wieńcem na głowie;
Hades - w czarnej pelerynie, z trójzębem;
Demeter - w zielonej szacie z kłosami w ręku i wianuszkiem na głowie;
Kora - w zwiewnej sukni z hiacyntem w dłoni
Helios - żółta szata, berło ze słońcem, złota przepaska na głowie

Muzyka:
koszmarna, gdy Hades porywa Korę i Demeter rzuca klątwę ziemię. i wesoła, gdy Kora bawi się na łące

SCENA I
(Hades przychodzi do Zeusa na Olimp. Zeus siedzi na tronie)

Hades: Witaj Zeusie Gromowładny. Królu bogów, przychodzę do ciebie na Olimp w ważnej sprawie. Czy raczysz pamiętać o danej mi przed wiekami obietnicy? Przyrzekłeś mi na żonę młodą i dobrze urodzoną dziewczynę.

Zeus: Hadesie, mój przyjacielu, ja nigdy nie rzucam słów na wiatr.

Hades: Nie mogę już sam wytrzymać w ciemnościach. Mam dosyć nudnego towarzystwa Tanatosa, Cerbera i staruszka Charona. Pragnę pięknej towarzyszki.

Zeus: Wracaj spokojnie do swego królestwa. Czekaj na mój znak. Już wkrótce pojmiesz za żonę cudną Korę. To córka bogini urodzaju - Demeter.

Hades: Dzięki ci, wspaniałomyślny panie.
(rozchodzą się)

SCENA II
(na łące)

Kora: Mamusiu, czy mogę pobawić się na kwiecistej łące? Taki piękny dziś dzień, słońce mocno grzeje i wietrzyk lekko wieje. Jak przyjemnie jest na ziemi!

Demeter: Idź moja maleńka. Możesz zrywać maki, błękitne dzwonki i jaskry o złotych oczach, potrząsać puszystą kulą dmuchawca, pleść wieniec z ozdobnych roślin. Lecz pamiętaj o strasznej przestrodze.

Kora: Jakiej mamusiu?

Demeter: Nigdy, pod żadnym, nie zrywaj białego kwiatu narcyza. To kwiat zdradziecki, poświęcony mrocznym bogom podziemia. Zapamiętaj moje słowa!

Kora: Dobrze mamusiu. Do zobaczenia.
(przytulają się i rozchodzą)

SCENA III
(Kora bawi się na łące, tańczy, wącha kwiatki, plecie wieńce. Nęcii, kusi ją woń narcyza. Wącha i w końcu zrywa tajemniczy kwiat)

Hades (wbiega): Nareszcie się doczekałem! Od dzisiaj będziesz moją żoną! Porywam cię na mój rydwan. Już zawsze będziesz ze mną w mym mrocznym królestwie cieni (ciągnie Korę za ręce, nakrywa czarną chustą) .

Kora: Puść mnie, ratunku, pomocy! Mamo!...

SCENA IV
(Demeter chodzi smutna po łące i nawołuje córkę)

Demeter: Koro! Koro! Wracaj kochana córeczko! Gdzie jesteś? Koro! Koro! Co się z tobą stało? Nigdzie jej nie ma (płacze). O ja nieszczęśliwa, co ja teraz bez niej pocznę. O ja matka bolesna, me spiekłe od męki wargi wciąż szepczą: Koro! (płacze).
(Wchodzi Helios)

Helios: Witaj Demeter!

Demeter: Bądź pochwalony wszechwładny Heliosie. Ty widzisz wszystko. powiedz mi, gdzie przepadła moja córka.

Helios: O nieszczęsna bogini, widziałem wóz i rumaki władcy Tartaru. Słyszałem wołanie Kory o pomoc. Ale nie mogłem nic zdziałać. Zeus już dawno przyrzekł ja Hadesowi w zamęście i teraz spełniły się wyroki.

Demeter (krzyczy): Jak Zeus śmiał wyrządzić mi taką krzywdę? O, nie stanie ma stopa więcej w pałacu zdradzieckiego Olimpu!

Helios: Co teraz chcesz uczynić Pani?

Demeter: Rzucę klątwę na ziemię, co pochłonęła me dziecię. Niech nie rodzi więcej plonów i nie złoci się urodzajem. Niech spali ją żar, by stała się bezpłodna i pusta, jak pusta i samotna jestem ja. (Demeter czarną bibułą nakrywa trawę i kwiaty) .

Helios: Biada Ziemi i ludziom. Żadne, nawet największe ofiary nie odmienią klątwy.

Demeter: Może matka bogów Rea ulituje się nad boleścią swej córki i za jej namową Zeus zmieni swe wyroki (Helios odchodzi) .

SCENA V
(Demeter siedzi na głazie, twarz ma ukrytą w dłoniach, pod jej stopy upada list od Zeusa; Demeter podnosi wiadomość i czyta)

Demeter:
Droga Demeter!
Matka Bogów Rea wstawiła się u mnie za Tobą. Serdecznie Cię
zapraszam w olimpijskie progi. Niechaj nadzieja zakwitnie w Twym
sercu.
Zeus.
(Demeter uradowana odchodzi) .

SCENA VI
(Demeter przychodzi do Zeusa, nie odzywa się)

Zeus: Pokój niechaj zagości w twym sercu Demeter. Wyroków moich cofnąć nie mogę , ale postanowiłem rzecz, która stanie ci się pociechą. Córka twa, Kora będzie odtąd spędzać u swego małżonka Hadesa trzecią część roku jako pani podziemnego królestwa - Persefona. Dwie trzecie roku będziesz ją miała przy sobie.

Demeter (ucieszona): Dzięki ci o panie!
(Wchodzi wesoła Kora z Hadesem)

Kora: Mamusiu! Jakże się cieszę, że znów cię widzę! Radujmy się postanowieniami Zeusa. Wiesz, Hades dba o mnie, obsypuje mnie kwiatami i klejnotami, dostarcza mi wielu przyjemności.

Demeter: Jestem taka szczęśliwa! Cofam mą klątwę (podnosi czarną bibułę z łąki ). Niechaj na twoje powitanie co roku będzie wiosna, a późną jesienią, gdy będziesz córko odchodzić, ziemia zapłacze deszczem i szarugą wraz ze mną.
(Wszyscy wychodzą i kłaniają się)

Scenariusz opracowano na podstawie mitu "Demeter i Kora" Wandy Markowskiej
z podręcznika Marii Nagajowej pt. "Słowa zwykłe i niezwykłe" dla klasy V, Warszawa 1995.
 

Opracowanie: Agata Szydełko

Wyświetleń: 9303