Katalog

Jolanta Dymel
Uroczystości, Scenariusze

Montaż poetycki z okazji z okazji gminnych dożynek

- n +

Montaż poetycki z okazji z okazji gminnych dożynek

(Uczniowie przebrani za żniwiarzy stoją w kręgu. Wokół nich stoją snopy zboża i narzędzia rolnicze.)

Uczeń I
(Podchodzi do żniwiarzy.)

Zaproście mnie do stołu
Zróbcie mi miejsce między wami.
Wspominajcie sobie trudne lata,
Powiedzcie, co serdecznie boli,
Może znajdzie się między wami wojażer,
opowie zadziwiająco o barwnych egzotycznych krajach.
Ileż to razy będziemy wstawać
Wznosząc uroczyste toasty,
Po ilekroć zadrży cały stół od śmiesznych powiedzonek.
Zaśpiewajmy wspólnie stare bliskie pieśni
A potem usadowieni wygodnie w skórzanych fotelach
Zasłuchamy się w fortepianowe pasaże.
Tu za drzwiami podle i samotnie,
Zaproście mnie do stołu.
Włodzimierz Szymonowicz

(Podchodzi do ucznia jeden ze żniwiarzy i gestem zaprasza do kręgu. Wszyscy siadają.)

Piekarz
Ciało ciasta kwaszone ciężko spływa z półki,
Kiedy rzeźbi w nim białe, ciepłe, krągłe bułki.
Pod niskim stropem mącznej gorącej izdebki
Obnażone ramiona w miąższ zanurza lepki.
Nożem krając treść ciasta w ścięte ciężkie płaty,
Wkłada je na otwartą jasną twarz łopaty.
Piec, syty ognia, czerwone płuca
Rozszerza, gdy w nie dłonią poparzoną wrzuca
Chlebów z ziarna tartego cieliste mięsiwo,
By nad ranem brązowe wydobyć z nich dziwo.
Łakomym zębom pokarm - głód ognia i gleby,
Rodzącym się planetom przyrównane chleby.
Tak samo ongi świata pieczywo pachnące
Zrodziło przecież ziemię, księżyc, gwiazdy, słońce.
Byśmy mogli, toczeni głodem niedorzecznym,
Świat pożerać, posiłkiem sycąc usta wiecznym,
Choć głodu, który w życiu jesteśmy przeszyci,
Żaden świat ani wszechświat nigdy nie nasyci.
Mieczysław Braun

Uczeń II
(Wstaje i wspomina kraj.)

Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba...
Tęskno mi, Panie...

Do kraju tego, gdzie winą jest dużą
Popsować gniazdo na gruszy bocianie,
Bo wszystkim służą...
Tęskno mi, Panie...

Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony
Są - jak odwieczne Chrystusa wyznanie:
"Bądź pochwalony!"
Tęskno mi, Panie...

Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej,
Której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie,
Równie niewinnej...
Tęskno mi, Panie...

Do bez-tęsknoty i do bez-myślenia,
Do tych, co mają tak za tak - nie za nie
Tęskno mi, Panie...

Tęskno mi owdzie, gdzie któż o mnie stoi?
I tak być musi, choć się tak nie stanie
Przyjaźni mojej!...
Tęskno mi, Panie...
Cyprian Kamil Norwid
(Składa na stole bukiet polnych kwiatów.)

Uczeń III

"Do chleba" fragmenty

Chlebie polski!
Odwieczny, nieodłączny przyjacielu,
Towarzyszu od kolebki po grób!
Kołaczu przaśny krzepiący wojów Polan,
Chlebie nasz!

Czarny, razowy, na chrzanowym liściu,
I ty, jaśniejący pszenną bielą,
Chlebie wyzwolony z kłosa ramieniem naszych ojców!
Chlebie pozłacany miodem z puszczańskich barci!
Chlebie stroskanych matek, posypany cukrem,
Cudzie w ustach kwilącego niemowlęcia!

Chlebie codziennej modlitwy, powszechny, potrzebny jak woda,
jak ogień!
Więzienny trociniaku z kazamat Cytadeli!
Chlebie dzieci Powiśla, Woli, Mokotowa!
Sucharze roku trzydziestego dziewiątego!
Okruszyno z kieszeni frontowego munduru!
Partyzancka kromko zwilżona leśną rosą!
Okupacyjny listku z buraczaną marmoladą!

(...)
Chlebie warszawskich gołębi,
Dożynkowy bochnie, rozdzielony równo każdemu Polakowi!
Chlebie rolnika, robotnika, lekarza, poety,
Chlebie powszechnej sytości!

Bądź z nami!
Stanisław Dobiasz

(Składa na stole bochen chleba.)

Uczeń IV

"Żniwa"


O świcie przy pszenicy przystanął chłop z kosą
objął ją wzrokiem,
mając pod bokiem
niewiastę do obioru ściętych przy pniu kłosów.

W imię Ojca i Syna - wyrzekł uroczyście
z jasnym obliczem,
po czym pszenicę,
pokrytą srebrną rosą,
jął siec zamaszyście.

Krok za krokiem szedł naprzód, za nim jego żona
szła pochylona
i ścięte kłosy
do serca przyciskała, kładąc je w pokłosy.
Piotr Krzykalski

Uczeń V

"Krwawy chleb"


Wzrośnie wam z tłustej ziemi niebywałe zboże:
Ciężkie, ogromne kłosy, napęczniałe ziarna,
Cuda się będą działy w pulchnej ziemnej korze,
Za ziarno każde - korzec da wam gleba czarna.

Zbierzecie plon zasobny na długich lat wiele,
Wymłócicie cepami dary płodnej gleby,
Ponapełniacie worki, młynarz ziarno zmiele,
Matka mąkę zamiesi - i upiecze chleby.

I przy dymiącej misie siądźcie z słowem Bożym,
Ojciec krzyżem przeżegna bochen wypieczony,
Lecz gdy krajać zacznie poszczerbionym nożem,
Tryśnie z chleba waszego strumień krwi czerwony.

Uczeń VI

"Bez odpowiedzi"


Nie znali nigdy, co to jest dostatek,
Lecz znali tylko - co trud i potrzeba;
Nieraz im brakło mleka w piersiach matek,
Nieraz im brakło na zagonach chleba.
Nie znali nigdy jej pomyślnej doli,
W której bez troski o jutrzejszą strawę
Duch ludzki, z mroku budząc się powoli,
Na światło oczy otwiera ciekawe,
Gdyż od kolebki czatowała bieda,
Co duszy dziecka rozwinąć się nie da.

Los im poskąpił wszystkich swoich darów
I dał im środków do walki za mało.
Prócz życia trudów i życia ciężarów
Jedno im prawo - do życia zostało.
Adam Asnyk

Uczeń VII

"Pan Tadeusz"


I wnet sierpy gromadnie dzwoniące
We zbożach i grabliska suwane po łące
Ucichły i stanęły; tak pan Sędzia każe;
U niego ze dniem kończą pracę gospodarze.
"Pan świata wie, jak długo pracować potrzeba;
Słońce, jego robotnik, kiedy znidzie z nieba,

Czas i ziemianinowi ustępować z pola".
Tak zwykł mawiać pan Sędzia, a Sędziego wola
Była ekonomowi poczciwemu święta;
Bo nawet wozy, w które już składać zaczęto
Kopę żyta, niepełne jadą do stodoły;
Cieszą się z niezwyczajnej ich lekkości woły.
Adam Mickiewicz

Uczeń VIII

Przy końcu lata
Pracy zapłata;
Dojrzałe zboże,
Więc, dziatwa, żywo!
Dalej na żniwo!
Bo grad spaść może;
Spieszyć się trzeba
Po dary nieba.

Złote zagony, zda się kołyszą-
Brzęczą jęczmiony,
Pszenice wiszą.
Sieką kosarze-
Śmiechy, ochota,
Choć w słońca skwarze
Ciężka robota.

Żniwa skończone,
Snopy zwiezione;
Żeńcy się spieszą,
Skaczą a cieszą.

Uczniowie wstają od stołu, wychodzą do przodu i kłaniają się. W tle brzmi nastrojowa muzyka.

W scenariuszu wykorzystano następujące fragmenty utworów:

A. Asnyk "Bez odpowiedzi"
M. Braun "Piekarz"
S. Dobiasz "Do chleba"
P. Krzykalski "Żniwa"
A. Mickiewicz "Pan Tadeusz"
C.K. Norwid "Moja piosnka II"
W. Szymonowic "Zaproście mnie do stołu"
"Krwawy chleb"

 

Opracowanie: Jolanta Dymel

Wyświetleń: 2969


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.