Moja pedagogiczna koncepcja pracy z klasą

Pracuję od ośmiu lat z dziećmi w młodszym wieku szkolnym. Wiek ten to czas, w którym oczekuje się od dziecka zdobycia podstaw wiedzy i umiejętności mających zasadnicze znaczenie do jego przystosowania społecznego w późniejszym życiu. Rozpoczynając pracę w szkole, próbowałam znaleźć sposób na udaną, satysfakcjonującą współpracę z uczniem. Pełna wiedzy teoretycznej, ograniczona wiedzą praktyczną nie wiedziałam w jakim kierunku mam podążać w swych oddziaływaniach pedagogicznych. Zadałam sobie wówczas pytania, które usłyszałam w czasie jednego z wykładów akademickich: -Kim jestem ja, jako człowiek? -Kim chcę być dla swoich uczniów? -Co im zaoferuję? -A czego oni oczekują w zamian? Retrospekcja w głąb siebie poprzez odpowiedź na powyższe pytania, analiza znamion współczesnej rzeczywistości i diagnozowanie środowiska szkolnego (zgodnie ze słowami W. Okonia, który twierdzi, że nauczyciel rozpoczynający pracę jest tylko kandydatem na nauczyciela, a nauczycielem staje się wówczas, gdy spełni oczekiwania środowiska szkolnego) dały początek opracowaniu mojej koncepcji współpracy z uczniem. Rozpoczęłam systematyczny proces budowania sposobu pracy z wychowankiem. Chcę nadmienić, iż faza jego tworzenia trwa do dziś i dopóki będę zawodowo pracować zamierzam go analizować, modyfikować, odpowiadając sobie co jakiś czas na powyższe pytania. Znamienną cechą naszych czasów jest kryzys tradycyjnych wartości i kryzys emocjonalny. Współczesna edukacja kładzie większy nacisk na dziedzinę "wiedzy" niż "bycia". Często niewiele robi się, by pomóc dorastającym dzieciom w samoakceptacji i rozumieniu siebie, czy w zdobyciu umiejętności pozytywnego i udanego doświadczania swojego życia. Mając świadomość powyższych sytuacji postanowiłam w swych działaniach wyjść naprzeciw potrzebom młodych ludzi i zwrócić szczególną uwagę na systematyczne rozwijanie, stymulowanie zdolności społecznych, które przecież są niezbędną częścią tej edukacji bycia. Dziecko bowiem czerpie wiele z obrazu własnej osoby, obecnego w relacjach z innymi, na które z kolei wpływa w ogromnym stopniu jego funkcjonowanie społeczne. Koncepcja mojej pracy z klasą ściśle powiązana jest ze słowami: "W wychowaniu chodzi o to, ażeby człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem - o to, ażeby bardziej był, a nie tylko więcej miał; (...) Ażeby również umiał bardziej być, nie tylko z drugim ale i dla drugich". Wdrażam je w życie, w toku zajęć edukacyjnych, wycieczek, uroczystości klasowych ale także poprzez realizację projektu wspomagającego zdolności społeczne z wykorzystaniem różnego rodzaju gier i zabaw pn. "Być z drugim i dla drugich" (własny projekt). Dążę do tego, aby podkreślać wartość indywidualną każdego ucznia, rozwijać jego osobowość, niezależność, wskazywać sposoby współpracy z innymi, inspirować ucznia do twórczej aktywności, rozwoju jego wyobraźni, samokształcenia. Pojmuję swoją pracę jako misję przekazywania nie tylko wiedzy, ale też szacunku, miłości, zrozumienia, tolerancji wobec drugiego człowieka. Jest to dla mnie rzecz priorytetowa, bowiem częstokroć nauczyciel jest jedyną osobą, która stawia młodemu człowiekowi wymagania, które jednocześnie aktywizują ucznia. Dlatego też staram się ustawicznie podnosić swoje kompetencje, pamiętając, że ten zawód wyraźnie zorientowany jest na drugiego człowieka.

Opracowanie: Justyna Łukaszewicz, Hanna Paetzke

Wyświetleń: 1200