Katalog

Krystyna Pigoń-Kubik
Lekcja wychowawcza, Konspekty

"Cześć to ja" - warsztaty integracyjne w klasie i gimnazjum

- n +

Warsztaty integracyjne w klasie i gimnazjum "Cześć to ja"

Liczba uczestników 1 klasa
Wiek 13 lat
Czas trwania 4 x 45 minut

Cel główny integracja uczniów w klasie

Cele pośrednie
- poznanie siebie nawzajem
- budowanie wzajemnego zaufania, otwarcia, tolerancji
- inspirowanie do działania, włączanie się do zabawy grupy
- umiejętność słuchania siebie nawzajem

Materiały pomocnicze: krzesła, kartki, pisaki, tablica

Metody pracy: burza mózgów, praca w grupach, zabawa

Spodziewane efekty:
- uczestnik poznaje swoich kolegów
- nabywa umiejętności otwartego wyrażania swojego zdania
- uczestniczy w zajęciach grypy i stara się wnosić swoje pomysły
- identyfikuje się z klasą

I. Cześć wprowadzająca

A. Zapoznanie uczniów z tematem warsztatów, wyjaśnienie dlaczego akuratnie "integracja" i co chcemy osiągnąć.
B. Zawarcie kontraktu (umowy) z klasą, gdzie wytyczymy sobie zasady, normy, granice, które będą nas obowiązywać:
- Szczerość
- Zaufanie
- Każdy ma prawo zabrać głos i mieć własne zdanie
- Nie przekrzykujemy się
- Mówimy językiem "ja"
- Dyskrecja
- Jesteśmy tolerancyjni
- Nie krytykujemy innych
- Szanujemy siebie
- Itp.
Każda z tych norm zostaje zapisana na tablicy z równoczesnym wspólnym omówieniem, co każda z nich oznacza, jakie jest jej rozumienie przez uczniów i co od respektowania tej normy oczekują.

II. Część zasadnicza.

A. Każdy uczestnik się przedstawia i ma okazję wyrazić swoje zdanie, jak chce, aby rówieśnicy się do niego zwracali (w tym momencie jest okazja zerwać z dotychczasowymi przezwiskami, ksywkami, zdrobnieniami itp. i jasno określić swoje stanowisko w tym zakresie). Równocześnie w przypadku, gdy uczeń chce, aby zwracano się do niego "przezwiskiem" czy "ksywką", upewniamy się, czy rzeczywiście taka jest jego wola oraz prosimy o przybliżenie nam skąd się to przezwiska wzięło, jak się z nim czuje.

B. Każdy wyklaskuje swoje imię, a pozostali uczestnicy liczą z ilu sylab składa się to wyklaskiwane imię.

C. Prosimy, aby wszyscy przyglądnęli się sobie uważnie i spróbowali odpowiedzieć na trzy pytania:
1. kogo z rówieśników znają najdłużej?
2. kogo poznali później?
3. kogo zupełnie nie znają, widzą po raz pierwszy?
W czasie tej zabawy i wypowiedzi kolejnych uczniów nadarza się okazja, aby uświadomić uczniom, jak różny start mają ich koledzy (jedni znają dużo osób, dzięki temu już na starcie ich samopoczucie może być dobre, ale są i tacy uczniowie, którzy mogą się czuć nieswojo, bowiem znajomość rówieśników jest bardzo znikoma).

D. Zabawa w "Ćwiczenie pamięci", każdy z uczestników przypomina swoje imię, potem kolejno przypominają je pozostali uczestnicy z tą trudnością, że każda następna osoba podaje swoje imię i imiona osób, które już wcześnie przed nią się przedstawiały (np. osoba trzecia w kolejności podaje swoje imię i osoby nr.1 i 2, ale już osoba np. 10 ma większą trudność, bo podaje swoje imię i uczniów 1,2,3,4,5,6,7,8,9).

E. Uczniowie łączą się w pary dobrane losowo, ustalają, kto z nich ma nr.1, a kto ma nr. 2, następnie przeprowadzają ze sobą wywiad (przez 5 minut osoba nr.1 w parze zbiera wywiad od osoby nr. 2, a potem na kolejne 5 minut następuje zmiana). Po tym czasie następuje prezentacja par, każda osoba z pary przedstawia swojego kolegę na podstawie informacji zdobytych w wywiadzie np. "Mój kolega ma na imię Jacek, lubi grać w piłkę nożną i jeździć na rowerze, ma starszą siostrę, która chodzi do liceum oraz mamę i tatę. W szkole bardzo lubił historię i wszystko, co się z nią wiązało książki, filmy, opowieści dziadka z czasów wojny, ale też chętnie słucha muzyki, jego ulubionym zespołem jest.... itp."
W czasie dokonywanych prezentacji jest okazja, by zwrócić uczniom uwagę na ich wzajemne podobieństwa w zainteresowaniach, czy sposobach spędzania czasu wolnego.

F. Zabawa ruchowa w czasie, której uczestnicy poznają kolegów o podobnych zainteresowaniach, upodobaniach. Osoba stojąca w kręgu przedstawia się: "Jestem osobą, która lubi tańczyć", wszystkie osoby o takim samym zainteresowaniu powstają, a następnie próbują zająć miejsce siedzące (trudność polega na tym, że w międzyczasie zabrane zostało jedno krzesełko i zawsze znajdzie się uczeń, który pozostanie na środku i to on będzie dalej kontynuował zabawę, a potem każdy kolejny, któremu nie uda się znaleźć wolnego krzesła).

G. Na podstawie dotyczasowych zajęć próbujemy ustalić i odpowiedzieć sobie na pytanie: "Czym interesuje się młodzież w waszym wieku"?, wszystkie propozycje wynikłe z metody "burzy mózgów" wypisujemy na tablicy, a następnie prosimy uczniów, aby podpisali się imieniem pod tą, która każdemu z nich jest najbliższa. W efekcie wyodrębniamy 3,4, 5 grup uczniów, którzy przypisali się do określonego zainteresowania np. grupa 1- sport, grupa 2 - muzyka, grupa 3- gry komputerowe, grupa 4 - książki itp.

H. Z kolei w tych grupach zainteresowań uczniowie mają do wykonania zadanie polegające na zaprezentowaniu grupy, przedstawieniu, czym się zajmuje, co oferuje swoim członkom, zachęceniu innych do wstąpienie właśnie do ich grupy poprzez napisanie reklamy wychwalającej wartości płynące w uczestniczeniu w spotkaniach i zajęciach tej określonej grypy np. sportowej.
Wybrany lider każdej grupy prezentuje zredagowaną reklamę, po czym pozostali uczestnicy wypowiadają się, czy po takiej prezentacji chcieliby wstąpić do tej grypy i krótko motywują swoje stanowiska.

I. Opracowujemy "Album klasowy"
Każdy z uczestników warsztatów otrzymuje kartkę z bloku technicznego, na której to rysuje swój portret wg. własnej inwencji i pod nim wpisuje tę swoją cechę, tę zdolność, umiejętność, która jego zdaniem będzie użyteczna dla dobrego funkcjonowania klasy, którą chce się podzielić z klasą. Następuje prezentacja prac i łączenie kolejnych kartek w album, który wychowawca klasowy (sam w tym czasie przygotowuje stronę tytułową) odkłada na ustalone i wybrane wspólnie miejsce.

K. Warsztaty kończymy "Iskierką Życzliwości", którą "podaje" przez uściśnięcie dłoni prowadząca warsztaty, a kolejne osoby przekazują ją sobie kolejno aż powróci z powrotem do osoby prowadzącej (zabawa odbywa się w kręgu, gdzie wszyscy trzymają się za ręce).

 

Opracowanie: mgr Krystyna Pigoń - Kubik
pedagog szkolny

Wyświetleń: 13505


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.