Opowieść Wigilijna - montaż słowno - muzyczny z okazji świąt Bożego Narodzenia

WSTĘP:
Na podkładzie fragmentu Preisnera "24 XII każdego roku"

W wielu krajach Święta Bożego Narodzenia są najważniejszym wydarzeniem roku - okresem radości i szczodrości.

Chrześcijanie w całej Europie świętują narodziny Jezusa podczas różnych uroczystości, do których należą okolicznościowe biesiady, wymiana podarunków i inne zwyczaje.

OSOBA I:

Boże Narodzenie 1999

Już słychać kolędy,
Już pachnie świętami...
Syn Boży się rodzi,
By zamieszkać z nami.

W betlejemskiej grocie,
W żłóbeczku na sianie
I w każdym kościele
Jest jego mieszkanie!

My więc jak pasterze
Do Niego idziemy,
Dziecięcą modlitwę
W darze Mu niesiemy.

Prosimy w modlitwie
O pokój na świecie,
By było szczęśliwe
Trzecie Tysiąclecie.

By jedność i zgoda
Wszędzie panowały:
Błogosław nam, Jezu,
Panie, Boże mały!

Alina Paul

NARRATOR I:
Ten dzień rozpoczął się dla Maryi jak każdy inny. Maryja mieszkała w małej wiosce zwanej Nazaret w Galilei i zamierzała wyjść za mąż za miejscowego cieślę imieniem Józef. Józef był uczciwy i miły - pomimo swej siły był delikatnym i czułym mężczyzną.

Maryja odpoczywała, drzemiąc na słońcu, kiedy nagle coś zmusiło ją do uniesienia oczu. Ze zdumieniem ujrzała Archanioła Gabriela.
Na podkładzie "Całą noc padał śnieg"

ARCHANIOŁ:
Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą. Błogosławiona jesteś między niewiastami.

NARRATOR II:
Maryja poczuła ogarniające ją zdumienie. Cóż mogły znaczyć te dziwne słowa?

ARCHANIOŁ:
Nie bój się Maryjo. Znalazłaś bowiem łaskę u Pana. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. Bóg ofiaruje mu królestwo.

MARYJA:
- Jak mogę urodzić syna, skoro nie znam męża?

ARCHANIOŁ:
- Duch Boży zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego Cię słoni. Dlatego też Dziecko, które się narodzi będzie nazwane Synem Bożym.

NARRATOR I:
Józef posmutniał dowiedziawszy się, że Maryja spodziewa się dziecka, lecz nie opuścił jej, gdyż bardzo ją kochał. Postanowił ukryć ją, aby nikt nie widział, że jest w odmiennym stanie. Izraelici bowiem uważali, że tylko kobieta zamężna może mieć potomstwo i surowo karali te, które nie podporządkowały się temu prawu.

Bóg jednak zesłał Józefowi Anioła, który objawił mu się we śnie.
Podkład Preisnera "Betlejem Polskie".

ANIOŁ:
Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, Twej małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to co się w niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, co znaczy Zbawiciel, bo to On zbawi swój lud od jego grzechów.

NARRATOR II:
Kiedy czas rozwiązania był już bliski, Józef wrócił do domu z niepokojącą wieścią. Władca Imperium Rzymskiego, Cezar August zapragnął dowiedzieć się, ilu ludzi żyje pod jego rządami. Rozkazał więc wszystkim poddanym, aby udali się do miejsca swych narodzin celem sporządzenia spisu. Żony miały towarzyszyć swym mężom. Józef urodził się w Judei, w miasteczku Betlejem, położonym o około sto pięćdziesiąt kilometrów od Nazaretu.

Pastorałka: Uciekali, uciekali... - śpiewana przez uczniów lub odtwarzana z taśmy.

OSOBA II:
Nie ma miejsca
Poprzez pola, gaje Palestyny
Barwna wstęga ludzi się przewija...
Z Nazaretu, niewielkiej mieściny,
Idą także Józef i Maryja.

Marię trochę ta droga przeraża,
Ciężko znosić jej trudy podróży,
Lecz iść trzeba - to rozkaz cesarza:
Spis ludności dla małych i dużych.

Więc posłusznie odbywają drogę,
Aż nareszcie są już w Betlejemie.
Gdzieby znaleźć tu prędzej gospodę?
Biedna Maria wprost pada na ziemię.

OSOBA III:
"Zaraz spoczniesz", Józef ją pociesza,
Lecz dziś w mieście tłum ludzi ogromny,
Gdzież się zmieści taka wielka rzesza?
Trudno znaleźć nocleg nawet skromny!

Próżno Józef od drzwi do drzwi puka,
Próżno prosi i błaga wytrwale.
"Tyś nie pierwszy, co noclegu szuka,
Nie ma miejsca! - Idźcie sobie dalej!"

Gdzie nie pójdą, odpowiedź ta sama,
Nic nie wzrusza serc twardych z kamienia,
I zamknięta stoi każda brama -
"Dla biedaków u nas miejsca nie ma!"

OSOBA IV: - podkład "Do szopy"
"Boże, pomóż!" szepcze Maria blada.
Dom ostatni. Już wyszli za miasto...
"Dajcie nocleg!" - we łzach Józef błaga,
"Miejcie litość nad biedną niewiastą!"

Aż nareszcie jeden się zlitował.
W domu, wprawdzie, u mnie miejsca nie ma,
Lecz stajenka, gdzie się bydło chowa,
Wam pewnego użyczy schronienia.

Tam spoczęli - w oborze, na słomie,
Tam miłości Bożej cud się ziścił,
Niepojęty w swym całym ogromie,
Lecz przez wiarę dostępny nam wszystkim.

Pastorałka: Jezus malusieńki.

NARRATOR I:
Na wzgórzach okalających Betlejem strzegli swej trzody pasterze. Była to praca ciekawa lecz również niebezpieczna. Pasterze nie tylko prowadzili swe stada po wąskich i stromych ścieżkach na mieniące się zieloną trawą łąki, musieli również uważać na ataki dzikich zwierząt. Nawet w nocy pasterze doglądali owiec owinięci w grube ciepłe okrycia, śpiąc pod gołym niebem, przy blaskach palących się ognisk.

Pastorałka: Bosy pastuszek - śpiew solo

NARRATOR II:
W tę noc, gdy w Betlejem narodził się Jezus, pasterze jak zwykle strzegli swych stad. Noc była spokojna. Na niebie delikatnie połyskując jaśniały gwiazdy, a ogień rzucał blaski na twarze znużonych pasterzy.

NARRATOR I:
Nagle ogromna światłość rozjaśniła czyste zimowe niebo, otaczając swym blaskiem przerażonych pasterzy. Wyrwani ze snu ludzie nie wiedzieli co się dzieje. Przestraszeni skryli twarze w swych płaszczach i legli na ziemi, drżąc ze strachu. I wtedy z nieba usłyszeli głos Anioła Pańskiego.

ANIOŁ PAŃSKI:
- Nie lękajcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która stanie się udziałem całego narodu. Dziś w mieście Dawida narodził się Wam Zbawiciel - Jezus Chrystus. Idźcie tam, a to będzie znakiem dla Was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. Idźcie i złóżcie Mu pokłon!

Kolęda: Wśród nocnej ciszy - śpiew zbiorowy.

OSOBA V:

Anioł powiedział pasterzom...

Anioł powiedział pasterzom,
Ja zaś oznajmiam wam,
Że dawno temu w Betlejem
Zrodził się Chrystus Pan.

Stajenka Była Mu domem,
W żłóbku, na sianie spał,
Nie miał miękkiego łóżeczka...
Kto by Mu swoje dał?

Ja bym Mu dał swe łóżeczko,
Poduszkę, kołderkę też,
I materacyk mięciutki -
Wszystko, Jezusku, bierz!

Cóż, kiedy to było dawno!
Teraz w niebie On.
Nie trzeba Mu mego łóżeczka,
Teraz ma złoty Tron!

Dam Mu więc moje serduszko -
Cóż więcej mogę Mu dać?
A gdy znów przyjdzie na ziemię,
Może w łóżeczku mym spać.

NARRATOR II:
Gdy pasterze odważyli się wreszcie podnieść wysoko głowy ujrzeli całe niebo wypełnione Aniołami śpiewającymi: "Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania." - na podkładzie fragmentu kolędy "Śpiew aniołów"

OSOBA I:
...I była taka noc...

... I była w dziejach taka noc jedyna,
Przedziwna noc - noc chwały, cudów, zjaw,
Gdy twardy żłób Bożego przyjął Syna,
Gdy zmienił Bóg porządek Swoich praw.

W tę noc niebiosa blaskiem zapłonęły,
Rozwarły się podwoje niebios wrót,
Anielskie chóry nową pieśń podjęły,
Zwiastując wkrąg miłości Bożej cud.

W tę noc pasterzy naszego życia bieg się zmienił,
Bo kiedy cały świat beztrosko spał,
Nam w ciemnej nocy świt się zarumienił,
Zbawienia cud nam dziś się jasnym stał.

Tej nocy czar i dzisiaj jeszcze działa,
Na cały świat, na ludzi wszystkich ras,
Gdy z wszystkich ust rozbrzmiewa Bogu chwała,
Jak w tamtą noc, tak dziś, i tak po wszystek czas!

NARRATOR I:
Pasterze poderwali się na nogi.

Pastorałka: Pójdźmy wszyscy do stajenki - śpiew zbiorowy

NARRATOR II:
Gdy pasterze dotarli już do Betlejem, zatrzymali się chwilę, aby odpocząć.

PASTERZ I:
- W którą stronę się udać, tutaj jest wiele stajenek.

NARRATOR I:
Pasterze zaczęli szukać oznak życia w pogrążonym we śnie mieście. Dotarli do gospody. Ze stajni wydobywała się cienka smuga światła. Stanęli w milczeniu patrząc po sobie i dławiąc w sercu nadzieję. Drżąc z emocji zajrzeli do środka. W żłóbku na sianie leżało Dzieciątko Jezus, a Maryja i Józef doglądali Je troskliwie. Pasterze pokornie uklękli, aby oddać mu cześć.

Pastorałka: Przybieżeli do Betlejem - śpiew zbiorowy

OSOBA II:
Wejdź w serca nasze, Dziecino! - na podkładzie kolędy Wigilijny czas Preisnera.

Wejdź w serca nasze, Dziecino,
Wejdź w cały polski nasz kraj -
Niech dusze nasze nie giną...
Łaską swą życie im daj!

Bez Ciebie pusto i głucho,
Bez Ciebie smutno i źle...
O, Boże Dziecię, wysłuchaj!
Wejdź w życia naszego dni.

Cóż, że choinki rozbłysły,
Gdy w duszach panuje noc?...
Cóż, kiedy nie ma kołyski
W sercach głuchych na Twój głos?...

Lecz Ty, o Książę Pokoju,
Jedności i prawdy wzór -
Na naszych dróg stań rozstaju,
Kierunek wskaż Twoich dróg.

Noc cicha świat w mroku tuli,
Nad Grotą wciąż Gwiazda lśni...
W objęciach swojej Matuli
Dziecina słodko śpi...

Bo chociaż świat Go nie przyjął,
Choć krzyż Mu oddał za tron -
W mym sercu Jezus odnalazł
Choć biedny, lecz własny dom.
Henryk Pagiewski

WYKORZYSTANO:

I. Utwory literackie:

1. Paul Alina, Boże Narodzenie 1999
2. Nie ma miejsca
3. Anioł powiedział pasterzom...
4. ... I była taka noc...
5. Pagiewski Henryk, Wejdź w serca nasze, dziecino!
6. Wszystkie wiersze zaczerpnięto z książki Zbigniewa Trzaskowskiego pt. Życzę Ci...
7. Newman M.,Opowieść wigilijna

II. Utwory muzyczne:

1. Piosenka z musicalu "Metro" - Uciekali, uciekali - śpiew grupowy
2. Pastorałka - Bosy pastuszek - śpiew grupowy
3. Kolęda - Wśród nocnej ciszy - śpiew zbiorowy
4. Kolęda - Przybieżeli do Betlejem - śpiew zbiorowy
5. Kolęda - Lulajże Jezuniu - śpiew solo
6. Kolęda - Jezus malusieńki - śpiew solo
7. Kolęda - Gdy śliczna Panna - śpiew solo
8. Kolęda - Pójdźmy wszyscy do stajenki - śpiew zbiorowy
9. Preisner - Moje kolędy na koniec wieku
 

Opracowanie: Agnieszka Cygan
Sabina Wojtal
nauczycielki
Szkoły Podstawowej
w Trębaczewie

Wyświetleń: 4343