Scenariusz - Ostatnie chwile... zakończenie klas III Gimnazjum w Parzęczewie

W części artystycznej bierze udział 16 osób. Pozostali trzecioklasiści odświętnie ubrani stoją także "na scenie", uczestniczą w uroczystości: rozdają nauczycielom kwiaty i upominki, towarzyszą występującym w wykonaniu piosenki "Pięknie żyć".

Uczniowie wchodzą "krokiem" poloneza - z filmu "Pan Tadeusz".

Prowadząca
Proszę o powstanie! Poczet sztandarowy wprowadzić!
Następnie: Do hymnu! Po odśpiewaniu Mazurka Dąbrowskiego: Po hymnie!

- Prowadząca wygłasza pożegnalne przemówienie.
Pani Dyrektor, drodzy Nauczyciele, Koleżanki i Koledzy, kochani Rodzice, mili Goście!

Nadszedł dzień, w którym trzeba się pożegnać. Minęły trzy lata, odkąd wstąpiliśmy w mury tej szkoły, trzy lata, podczas których stawaliśmy się dojrzalsi, starsi. Dziś nadeszła pora rozstania z nauczycielami, przyjaciółmi i beztroskimi chwilami, które pozostaną na zawsze w naszych sercach.

Każdy z nas pozostawi w tej szkole cząstkę siebie. Tu bowiem przeżywaliśmy nasze pierwsze sukcesy i gorycz pierwszych porażek. Tu zawiązały się przyjaźnie, które pragniemy pielęgnować jak najpiękniejszy kwiat. Tu przeżywaliśmy chwile, o których nie chcemy zapomnieć.

Pożegnanie to czas rozważań i refleksji - smutny, ale jak wiele wnoszący w życie każdego człowieka, gorzki - ale nieunikniony. Czy więc tylko smutek i gorycz przepełniają nasze serca? Nie, towarzyszy im radość. Radość - bo mogliśmy stanowić cząstkę tej szkoły, bo poznaliśmy wyjątkowych ludzi, bo doceniono nas i wysłuchano, bo pokazano nam właściwą drogę życia, nauczono, jak bezpiecznie pokonywać jej wyboje i nieoznakowane zakręty.

Uczeń I
Jest taka anegdota o uczniu, który przyszedł do mistrza i poprosił:
- Czy mógłbyś udzielić mi swej mądrości? Czy mógłbyś powiedzieć mi coś, co przeprowadzi mnie przez życie?
Ponieważ był to dzień, w którym mistrz zachowywał milczenie, podał jedynie uczniowi kartkę papieru. Napisane na niej było: Świadomość. Kiedy uczeń to zobaczył powiedział:
- To zbyt mało, czy mógłbyś przekazać mi coś więcej?
Mistrz wziął kartkę z powrotem i napisał: Świadomość. Świadomość. Świadomość.
Uczeń na to:
- Dobrze, ale co to znaczy?
Mistrz znowu odebrał kartkę i napisał: Świadomość, świadomość, świadomość oznacza świadomość.

Aby zrozumieć przesłanie mistrza, posłuchajcie historii ze zbiorów ks. Anthonego de Mello.

Uczeń II
Pewien człowiek znalazł jajko orła.
Zabrał je i włożył do gniazda kurzego w zagrodzie.
Orzełek wylągł się ze stadem kurcząt
i wyrósł wraz z nimi.
Orzeł przez całe życie
zachowywał się jak kury z podwórka,
myśląc, że jest podwórkowym kogutem.

Drapał w ziemi, szukając glist i robaków.
Piał i gdakał. Potrafił nawet
trzepotać skrzydłami
i fruwać kilka metrów w powietrzu.
No bo przecież, czyż nie tak właśnie fruwają koguty?

Minęły lata i orzeł zestarzał się.
Pewnego dnia zauważył wysoko nad sobą
na czystym niebie wspaniałego ptaka.
Płynął elegancko i majestatycznie
wśród prądów powietrza,
ledwo poruszając potężnymi, złocistymi skrzydłami.

Stary orzeł patrzył w górę oszołomiony.
- Co to jest? -
zapytał kurę stojącą obok.

- To jest orzeł, król ptaków -
odrzekła kura.-
Ale nie myśl o tym
Ty i ja jesteśmy inni niż on.

Tak więc orzeł więcej o tym nie myślał.
I umarł, wierząc,
że jest kogutem w zagrodzie.

Uczeń III
Co prawda nie wyrosły z nas orły, ale to właśnie Wy, drodzy Nauczyciele, nauczyliście nas wnikliwie obserwować świat i samych siebie, nie poddawać się i zawsze mieć nadzieję. To Wy pokazaliście nam, że jesteśmy lepsi niż sami wiemy o tym.

- Piosenka w wykonaniu dwóch uczniów (IV i V) - Chodź, pomaluj mój świat.
- Wiersz Podziękowanie w wykonaniu ucznia VI.

Jak podziękować za trud, za serce,
za zrozumienie i wytrwałość?
A może pięknie powiedzianym wierszem,
tańcem, piosenką? TO ZA MAŁO.

Podziękujemy swą postawą, dumą
na dźwięk słów: Gimnazjum w Parzęczewie.
Stawimy czoła trudnym sprawom
Dziś każdy z nas po prostu to wie.

- Piosenka w wykonaniu ucznia VII To, co mam Anny Jantar

Prowadząca:
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest, nie przez to, co ma, lecz przez to, czym się dzieli z inny mi - te słowa Jana Pawła II niechaj będą wyrazem uznania dla Was, drodzy Pedagodzy. Dzieliliście się z nami swoją wiedzą, z uporem i oddaniem kształciliście nasze umiejętności, uczyliście nas wytrwałości, dodawaliście odwagi, zachęcaliście do działania. Dziękujemy.

- Słowa podziękowania na tle muzyki poważnej - Dla Elizy Beethovena.

Uczeń VIII
- Kochanej Pani Dyrektor za ciepłą atmosferę, w której łatwiej odróżnialiśmy dobro od zła, za zainteresowanie i troskę, dzięki którym omijały nas niebezpieczeństwa, za siłę, która pozwoliła nam być dziś godnymi ludźmi, za lekcje chemii, na których cierpliwie wyjaśniała nam budowę atomu i reakcje chemiczne.

Uczeń IX
- Pani od języka polskiego za ukazanie piękna poezji, odnajdywanie sensu w rzeczach pozornie bezsensownych, za lekcje gramatyki, podczas których zrozumieliśmy potrzebę dbałości o poprawność naszego języka, za uśmiech dla każdego i pomocną dłoń w trudnych dla nas sytuacjach.

Uczeń X
- Nauczycielom matematyki za staranność, z jaką tłumaczyli wzory i zadania, za pomoc w rozwiązywaniu nie tylko matematycznych problemów, za niezapomniane przeżycia podczas wspólnych wyjazdów.

Uczeń XI
- Pani od biologii za ukazanie bogactwa przyrody w otaczającym nas świecie, ciekawe lekcje ekologii i genetyki, za wspieranie w trudnych chwilach, za zrozumienie i cierpliwość oraz za ciepło i spokój, którym nas bezustannie otaczała.

Uczeń XII
- Pani od języka niemieckiego za lekcje tego trudnego języka oraz za uświadamianie nam celowości i potęgi nauki.

Uczeń XIII
- Panu od historii i WOS-u za wszystkie bitwy i wojny, porażki i zwycięstwa, o których tak ciekawie opowiadał, za nieprzerwaną walkę o kształcenie naszych postaw i charakterów, za zagrzewanie do działania i dobroć nieustannie nam okazywaną.

Uczeń XIV
- Pani od informatyki za to, że obsługa komputera już nas nie przeraża, a umiejętność korzystania ze skanera ułatwia nam życie, za lekcje, jak je nazwaliśmy, seksu, podczas których mogliśmy podzielić się naszymi spostrzeżeniami, wyjaśnić wątpliwości, uzyskać odpowiedzi na nurtujące nas pytania.

Uczeń XV
- Panom Anglistom za wytrwałe kształcenie w nas umiejętności posługiwania się tym tak przydatnym w dorosłym życiu językiem, za poczucie humoru, dzięki któremu łatwiej było przebrnąć przez ten językowy labirynt.

Uczeń I
- Panu od języka rosyjskiego za to, że mogliśmy kontynuować naukę tego języka oraz za specyficzny rodzaj żartu, którym nas ciągle obdarzał..

Uczeń II
- Pani od geografii za wyczerpujące informacje o najdalszych zakątkach świata, za góry i doliny, lądy i wody, za uśmiech i oddanie, jakie towarzyszyły tym wędrówkom.

Uczeń III
- Pani od sztuki za ukazanie piękna muzyki, przybliżenie najwybitniejszych postaci świata sztuki, za możliwość rozwijania naszych zdolności artystycznych, a także za pomoc, której nigdy nam nie odmówiła.

Uczeń IV
- Pani od fizyki za wiadomości z elektrostatyki i zadania z prądem elektrycznym, za ciągłe mobilizowanie nas do nauki i pracy, za uświadamianie, że tylko systematyczną pracą możemy coś w życiu osiągnąć.

Uczeń V
- Księdzu za lekcje religii, podczas których poznawaliśmy istotę życia i śmierci, za wskazówki i rady, jakże przydatne w naszym, pełnym rozterek, młodzieńczym życiu, za pomoc, na którą zawsze mogliśmy liczyć.

Uczeń VI
- Panom od w-f-u za wyczerpujące lekcje wychowania fizycznego, których efekty widać gołym okiem, za emocje doświadczane podczas zawodów, za dobre serce i okazywaną nam sympatię.

Uczeń VII
- Nie zapomnimy o Pani Pedagog, która pomagała nam rozwiązywać nasze codzienne i niecodzienne problemy, wyjaśniała nierzadko okrutne prawa rządzące światem i wciąż przekonywała nas, by wierzyć w siebie i nigdy nie poddawać się przeciwnościom losu.

Uczeń VIII
- Gorące podziękowania pragniemy złożyć pozostałym pracownikom naszego gimnazjum: kochanej pani sekretarce i najlepszym w świecie paniom sprzątaczkom.

Uczeń IX
- Są dziś z nami także ci nauczyciele, którzy choć nie do końca byli z nami, to przyznać należy, iż wnieśli niemały wkład w rozwój naszych osobowości, prowadząc nas po zawiłościach i zakrętach życia. Dziękujemy im z całego serca i życzymy, by słońce ozłacało ich pracę, trud i wysiłek, a życie było wędrówką wśród sadu pachnącego czereśniami, gdzie słowik dzwoni swe cudowne pieśni.

Uczeń X
- Chylimy czoła przed Dyrekcją Szkoły Podstawowej imienia Juliana Tuwima, jej nauczycielami i pracownikami, żegnamy młodsze koleżanki i kolegów.

Uczeń XI
- W naszej pamięci pozostaną Panie Bibliotekarki, które wprowadzały nas w magiczny świat książki, służyły pomocą i cierpliwie pomagały dotrzeć do interesujących nas źródeł.
Dziękujemy także Pani Intendentce i Paniom kucharkom za wyrozumiałość dla
nas, "wiecznych głodomorów"
Dziękujemy naszemu księdzu Proboszczowi, który i dziś zaszczycił nas swą
obecnością, za wsparcie duchowe i modlitwę.

Prowadząca:
Niech te symboliczne kwiaty i - dla naszych nauczycieli - upominki w postaci własnoręcznie wykonanych minialbumów z fotografiami będą dopełnieniem naszych myśli i uczuć.

- Wręczanie kwiatów i upominków.
- Pożegnanie klas III przez przedstawiciela Grona Pedagogicznego
- Wiersz "Nic dwa razy" W Szymborskiej w wykonaniu ucznia XII
- Piosenka "Pięknie żyć" w wykonaniu ucznia XIII i XIV, refren śpiewają wszyscy gimnazjaliści.

Chcesz wiedzieć, skąd ten świat,
z jakich gwiazd tu spadł?
Skąd się wziął księżyc, ja i kwiat?
Wciąż pytasz mnie, a ja
nie wiem prawie nic,
może tylko tyle,
że tak pięknie żyć...

Pięknie żyć, znaczy kochać świat.
Pięknie żyć, tak, jak żyje ptak.
Pięknie żyć, tańczyć tak, jak wiatr,
a Ziemi życzyć naj...
jak najdłuższych lat.

Chcesz znaleźć skarb i śnić
najwspanialsze sny.
Gdzie i jak? Ty podpowiesz mi.
Jawa i sen, i baśń,
czarodziejska nić.

Pięknie żyć...

Chcesz wiedzieć, gdzie twój śmiech,
kiedy smutno ci?
Gdzie ten klucz do zagadek drzwi?
Masz serce, tak, jak ja,
czujesz jego rytm, serce podpowiada, że tak pięknie żyć...

Pięknie żyć...

- Podziękowanie Zarządowi Gminy, wręczenie kwiatów.

Uczeń XV:
- W tak uroczystym dla nas dniu ogromne uznanie wyrażamy także Organowi Prowadzącemu naszą szkołę, który dołożył wszelkich starań, byśmy jak najmniej odczuli niedogodności związane z reformą oświaty, dbał o nasze potrzeby i czynnie uczestniczył w szkolnych zmaganiach - z całego serca dziękujemy. W imieniu wszystkich trzecioklasistów na ręce pana Wójta pragnę złożyć te skromne kwiaty.

- Prawdopodobnie przemówienie przedstawiciela Zarządu Gminy.

Prowadząca:
Efektem naszych szkolnych zmagań są, oczywiście, wspaniałe świadectwa i
nagrody, na które wszyscy gimnazjaliści z niecierpliwością czekają.
Zapraszam Panią Dyrektor.

- Przemówienie Pani Dyrektor. (Pani Dyrektor zaprasza po kolei poszczególnych wychowawców).
- Część główna: rozdanie nagród i świadectw uczniom wyróżnionym, później pozostałym gimnazjalistom. W tej części być może wezmą udział inne osoby (w zależności od typu nagród).

Prowadząca
To już ostatnie chwile w tej szkole. Jako jej absolwenci pragniemy wypowiedzieć słowa ślubowania naszej szkole - Gimnazjum w Parzęczewie. Baczność!
Do ślubowania! Naprzeciwko flagi staje trzyosobowa reprezentacja gimnazjum, uczniowie podnoszą ręce.
Prowadząca wypowiada słowa ślubowania:
Ślubujemy Ci, szkoło, że w dalszej naszej, życiowej drodze będziemy strzec wiernie Twego honoru, a dalszą swoją nauką i pracą rozsławiać Twoje imię.
Wszyscy: Ślubujemy.

Prowadząca: Spocznij!

- Niespodzianka klas II

Przedstawiciel klas II
Kochani! Wręczeniem świadectw ukończenia gimnazjum został zamknięty
kolejny rozdział Waszego życia. Różnymi zgłoskami był on zapisany, ale na
pewno dla każdego na trwale wyrył się w sercu i pamięci.
Wierzymy, że kolejny zapisywać będziecie jeszcze lepiej i staranniej. W
dalszej drodze niech Wam towarzyszą te maskotki - upominki od nas, klas
II, na szczęście. Wasze Smutne buzie niechaj zaś rozweseli przygotowana
przez nas scenka.

Uczniowie klasy II rozdają gimnazjalistom prezenty. W tle przebój Shakiry.
W międzyczasie pozostali przygotowują się do scenki.
Scenka trwa ok. 5 minut.

Prowadząca:
Dziękujemy młodszym koleżankom i kolegom za te wspaniałe niespodzianki i mamy nadzieję, że w trudnych sytuacjach życiowych nigdy się nie poddacie, a Waszym mottem życiowym będą słowa Wszystko jest trudne, nim stanie się proste. Pamiętajcie o tym.
Raz jeszcze dziękujemy Wam wszystkim, jesteśmy wdzięczni za to, że byliście z nami.

Baczność! Poczet sztandarowy wyprowadzić!
Poczet sztandarowy opuszcza salę.
Trzecioklasiści opuszczają salę w rytmie poloneza.

Uroczystość odbyła się w czerwcu 2002 r. Nie podałam imion i nazwisk występujących uczniów.
W scenariuszu wykorzystałam:
- opowieści ze zbiorów ks. Antonego de Mello,
- wiersz Nic dwa razy W. Szymborskiej,
- piosenkę Chodź, pomaluj mój świat z rep. 2+1,
- piosenkę To, co mam z rep. A. Jantar,
- piosenkę Pięknie żyć nieznanego autora,
- poloneza z filmu Pan Tadeusz,
- przebój Shakiry,
- utwór Dla Elizy Bethovena,
- oraz własne teksty i wiersz: Podziękowanie.
 

Opracowanie: mgr Wiesława Nowak

Wyświetleń: 17047