Katalog Iwona Cupriak Zajęcia zintegrowane, Konspekty Nałogi - Blok tematyczny. Temat ośrodka: NarkotykiZapoznanie dzieci z pojęciem narkotykKlasa IIIBlok tematyczny: Nałogi Temat ośrodka: Narkotyki Cele ogólne: - dostrzega zgubny wpływ narkotyków na zdrowie i życie człowieka, - poznaje sposoby odmawiania, gdy ktoś proponuje narkotyk, - poznaje różne postacie narkotyku, - wykonuje plakat pt. "Dziękuję nie biorę". Cele operacyjne: - rozumie pojęcia: narkotyk, narkoman, uzależnienie, przedawkowanie, - poznaje przyczyny brania narkotyków przez młodzież i dorosłych, - wie, że narkotyki zawierają substancje trujące zagrażające zdrowiu i życiu, - potrafi odmówić przyjęcia od osoby obcej cukierków, gumy, nalepek, znaczków itp., - rozumie konsekwencje przyjęcia "cukierków" od obcego, - dowiaduje się, że narkotyki mogą występować w różnych postaciach, - potrafi zaprojektować i wykonać plakat dowolną techniką. Metody: wg Kupisiewicza - słowna, - oglądowa, - oparta na działaniu praktycznym. Formy pracy: - zbiorowa jednolita, - praca w grupach jednolita i zróżnicowana. Środki dydaktyczne: fragment pamiętnika narkomanki, plansze przedstawiające wzorki znaczków nasączonych narkotykiem, ilustracje różnych postaci narkotyków, zdania do pracy w grupach, karteczki z poleceniami do scenek rodzajowych, materiały do wykonania plakatów. Przebieg zajęć: 1. Powitanie w kręgu: - Zabawa "Witam wszystkich, którzy....", - określanie swojego nastroju. 2. Wspólne rozwiązanie krzyżówki z hasłem "narkoman". 3. Odczytanie przez nauczyciela fragmentu pamiętnika narkomanki. 4. Wyjaśnienie niezrozumiałych słów i zwrotów występujących w tekście. 5. Rozmowa ukierunkowana pytaniami nauczyciela na temat wysłuchanego tekstu. - W jakiej sytuacji dziewczynka spotkała się po raz pierwszy z narkotykami? - Jak się czuła po zażyciu nieznanej substancji? - Jak się czuła następnego dnia? - Dlaczego zaczęła brać narkotyki regularnie? - Jak zareagowali rodzice, gdy się dowiedzieli o problemie córki? 6. Rozmowa z dziećmi na temat ich wiedzy o narkomanii. - Co to są narkotyki? - Jak one mogą wyglądać? - Czy ktoś z was widział narkotyki? - Czy ktoś wam proponował coś podejrzanego do wąchania lub jedzenia? - Czy mówiliście o tym rodzicom? - W jaki sposób ludzie zażywają narkotyki? - Kto to jest narkoman? 7. Zaznajomienie uczniów z podstawowymi pojęciami dotyczącymi narkomanii. 8. Postawienie dzieciom problemu - Czy narkomanom można pomóc i w jaki sposób? * Próby rozwiązania problemu przez dzieci. * Uzupełnienie wiedzy dzieci o informacje podane przez nauczyciela. - terapie z psychologiem, - leczenie szpitalne, - leczenie w ośrodkach dla narkomanów np. MONAR 9. Przyporządkowanie początków i końców zdań. (praca w grupach) - Nigdy nie biorę słodyczy od obcych. - Nie wącham żadnych substancji chemicznych. - Jeśli ktoś zmusza mnie do czegoś, to mówię o tym komuś dorosłemu. - Czasami cukierek od dorosłego może być narkotykiem. - Jeśli wiem, że kolega bierze narkotyki, mówię o tym dorosłym. 10. Zaprojektowanie i wykonanie dowolną techniką plakatu nt "Dziękuję nie biorę". 11. Omówienie prac, wybranie najciekawszych pomysłów i umieszczenie ich w klasowej galerii. 12. Podsumowanie zajęć - przygotowanie i przedstawienie w grupach scenek rodzajowych. (tematy scenek wybrane drogą losowania) ANEKS Narkotyk - to substancja pochodzenia naturalnego lub chemicznego, której przyjmowanie powoduje zawsze zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu a nawet śmierć. Jest to środek zmieniający nastrój, który uśmierza ból. Narkoman - to człowiek, który przyjmuje narkotyki. Nie może on normalnie pracować, uczyć się, ponieważ jest uzależniony czyli nie może obyś się bez danego środka. Środki odurzające - substancje chemiczne, których zażywanie powoduje zmiany nastroju oraz sposobu myślenia lub postępowania. Polecenia do scenek rodzajowych: - Obcy częstuje was cukierkami - nie daj się skusić. - Kolega proponuje wam wąchanie kleju - pamiętaj to może się źle skończyć. - Rodzice znajdują w twoim pokoju podejrzane substancje - przyznaję się i tłumaczę swoje zachowanie. - Zauważyłem, że mój kolega zachowuje się inaczej niż dotychczas - rozmawiam z nim o tym, usiłuję mu pomóc. Tekst: Chce pani wiedzieć co było przedtem zanim za zaczęłam brać. Byłam zwyczajną dziewczyną, dobrze się uczyłam. Pierwszy raz wzięłam z głupoty. Kolega zaproponował mi "coś" po czym poczuję się świetnie. I rzeczywiście tak było, ale następnego dnia dobry nastrój zniknął, czułam się źle, wymiotowałam, bolała mnie głowa. Nie zrezygnowałam jednak z brania narkotyków, ponieważ przynosiły mi chwilowe ukojenie i zapominałam o kłopotach. Brałam je pomimo złego samopoczucia, gdy przestawały działać. Długo nikt się nie orientował w mojej sytuacji, w szkole szło mi coraz gorzej, zupełnie nie mogłam skupić się na lekcjach. Wszystko wyszło na jaw, kiedy moja mama znalazła w moim pokoju igły i strzykawkę. Zrobiła mi straszną awanturę. od tego momentu zaczął się mój dramat, dowiedzieli się inni. Często ze mną rozmawiali, dawali dobre rady, a nawet umieścili mnie w szpitalu. Ale to nic nie dało. Narkoman musi zrozumieć sam, że jest uzależniony od narkotyków i że jest to choroba, inaczej żadna terapia nie zakończy się sukcesem. Mnie się udało, poddałam się leczeniu, a teraz pomagam innym wychodzić z nałogu. Opracowanie: Iwona Cupriak Wyświetleń: 2747
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |