Rodzaje miłości

Miłość jest pojęciem wieloznacznym. Jej wizerunek kształtuje się w zależności od epoki i kultury, w jakiej przyszło człowiekowi żyć. Dla jednych miłość jest niezwykłym, nagradzającym, intensywnym stanem emocjonalnym, dla innych wyrazem poświęcenia i ofiarności. Z miłością wiążą się na ogół różne oczekiwania np. może być traktowana jako sposób na samotność, jako podstawowy warunek bezpieczeństwa czy też jako baza małżeńskiej stabilizacji. Również poszczególne nauki inaczej traktują i postrzegają miłość. Biologia ustala fizjologiczne podstawy miłości, psychologia podejmuje ją jako przeżycie psychiczno - emocjonalne. Uniwersalnym kryterium pozwalającym dokonać podziału miłości jest postawa wobec drugiej osoby (propozycja amerykańskiego naukowca J. McDowella).

Najczęściej spotykane rodzaje miłości to: warunkowa, miłość "ponieważ", miłość erotyczna, bezwarunkowa.

Miłość "jeżeli" (warunkowa) zależna jest od spełnienia przez osobę kochaną określonego, postawionego jej warunku. Trzeba coś zrobić lub coś sobą reprezentować żeby na nią zasłużyć. Motywacja tej miłości jest często egoistyczna - ukierunkowana bowiem nie na żywą osobę, lecz na obraz będący życzeniem, tym czego się pragnie. Miłość "ponieważ" lub "ze względu na" - to związek, w którym osoba kochana jest ze względu na to jaka jest, kim jest, co ma, lub co robi. Tego rodzaju relacja uczuciowa bliska jest miłości warunkowej. Nie gwarantuje głębszych więzi, budowana zazwyczaj na słabych motywacyjnie podstawach.

Miłość erotyczna (zmysłowa) oparta jest wyłącznie na pociągu zmysłowym. Zorientowana głównie na wartość seksualną drugiego człowieka, traktowanego przedmiotowo. Miłość ta jest niestała.

Miłość bezwarunkowa ("pomimo") jest to miłość dojrzała bez stawiania warunków i oczekiwań. U osób zaangażowanych w taki związek powstaje motywacja do tego by samemu stawać się lepszym.

Miłość uczuciowa zaś identyfikowana z zakochaniem różni się wyraźnie od miłości zmysłowej tym że nie jest fizjologiczną reakcją na bodźce, lecz rodzajem wzruszenia, głębokiej emocji związanej z drugim człowiekiem. Źródłem miłości uczuciowej jest wrażliwość na cechy człowieka- kobiecość, kojarzącą się z wdziękiem i na męskość - utożsamianą z siłą i poczuciem bezpieczeństwa. Najlepszym wyrazem więzi uczuciowej człowieka, prowadzącej do całkowitego zespolenia emocjonalnego i duchowego jest miłość osobowa. Wyraża się ona pragnieniem dobra dla osoby kochanej. Jest decyzją wolnej woli, podjętą przy znajomości całej prawdy o drugiej osobie. Aby być zdolnym do takiej miłości- trzeba się jej uczyć. Wymaga bowiem dojrzałości w kształtowaniu własnej osobowości, pracy, sposobu myślenia i wartościowania zjawisk świata.

Inną jeszcze propozycję klasyfikacji miłości podaje J. Lee. Wyróżnia on sześć typów miłości: eros, ludus, stroge, mania, pragma, agape. Wśród nich, jak się wydaje podstawowe więzi między ludźmi i korelatywne do nich dwie koncepcje miłości to: starożytna koncepcja, przekazana przez Platona określająca miłość słowem eros, druga - chrześcijańska biorąca początek w Dekalogu zdefiniowana przez Św. Pawła, a określona w języku greckim - agape.

Eros platoński to miłość poszukująca piękna oparta na duchowej tęsknocie. Agape zaś to miłość twórcza która pragnie dobra, jest najdoskonalsza ponieważ stanowi odbicie miłości samego Boga.

Wskazując z kolei na religijne i kulturowe uwarunkowania rozwoju miłości, najśmielej na temat jej modeli "wypowiadał" się Islam. W naturze miłości bywa tak, że jest na początku żartem, lecz kończy się poważnie. Może zrodzić się na odległość, na podstawie opisu ale jej źródłem może być także pierwsze wrażenie.

Warto podkreślić że podziałów miłości jest bardzo wiele w zależności od uwarunkowań psychologicznych, socjologicznych czy kulturowo-obyczajowych.
 

Opracowanie: Violetta Król

Wyświetleń: 4941