Dlaczego rodzice odgrywają tak ważną rolę w systemie wychowawczym - referat

Rodzina jest naturalnym środowiskiem wychowawczym, w którym dziecko przychodzi na świat. Warunkiem powodzenia w kształtowaniu charakteru, osobowości dziecka jest więź wewnątrzrodzinna, czyli to wszystko, co dzieje się między członkami rodziny.

Od wychowania w rodzinie głównie zależy czy dziecko sprosta czekającym je w życiu obowiązkom. Rodzina bowiem oddziałuje na dziecko- bardzo długo, od urodzenia, aż do samodzielności.

Rodzina stanowi naturalne środowisko rozwojowe wynikające z płci i ról przypisanych do nich przez tradycję, historię i warunki życia:
- rodzina jest jedynym środowiskiem rozwojowym, które się odradza i gdzie możliwe są wpływy międzypokoleniowe dziadków i babci na wnuki z ich niezastąpionym kapitałem wiedzy, mądrości i bezinteresownej pozbawionej lęku ( który towarzyszy często kontaktom z dziećmi u młodych, niedoświadczonych ojców i matek) miłości.
- w rodzinie dziecko może w sposób naturalny zaspokoić wiele potrzeb - biologiczne i psychiczne; bezpieczeństwa, przynależności, miłości, samorealizacji.
- rodzina stanowi odniesienie do wszystkiego co nas w życiu spotyka zarówno dobrego jak i złego. W rodzinie uczymy się przeżywać i okazywać uczucia radosne i przykre.

Rodzice dbają o równowagę przeżyć dzieci, a nawet pragną by dzieci były częściej radosne i szczęśliwe niż smutne i przygnębione.
Dobre samopoczucie i radość życia muszą wypełniać całe dzieciństwo, by w dorosłym życiu stanowiły źródło zapału i energii.

W rodzinie kształtują się przekazy międzypokoleniowe stanowiące swoiste dziedzictwo i wyposażenie dziecka w postaci systemu wartości, przekazanie norm i zasad życia cenionych od pokoleń. Na nich opierają się wzory i cele dotyczące planów życiowych dzieci.

Życie zgodne z cennymi wartościami jest bardzo ważne ze względów wychowawczych, ponieważ jak wiemy z łacińskiego przysłowia "słowa uczą, lecz przykłady przyciągają".

Dzieci uczą się zachowań poprzez obserwację i naśladowanie znaczących osób. A takimi znaczącymi osobami są przede wszystkim rodzice, a dopiero w następnej kolejności nauczyciele. Dobrze jest, jeśli rodzice i nauczyciele oraz wychowawcy są partnerami w oddziaływaniu na dziecko i jeśli ich stanowiska są uzgodnione i spójne.

Wiedza rodziców o ich dziecku może być skarbnicą dla nauczycieli i inspiracją do sukcesów wychowawczych w pracy z dziećmi.

Warunkiem prawidłowego rozwoju dziecka w rodzinie jest jego akceptacja przez oboje rodziców tzn. przyjęcie go takim, jaki jest. Odtrącone przez rodzinę dziecko będzie szukało potwierdzenia swojej wartości gdzie indziej, nawet w negatywnej grupie.

W okresie dojrzewania pojawiające się trudności wychowawcze młodzieży są skutkiem błędów wychowawczych dorosłych - zaniedbania, nie informowania dziecka wcześniej, co jest dobre, a co złe lub nadmiernych rygorów wychowawczych.

Bardzo ważną sprawą w rodzinie i warunkiem prawidłowego wzrastania dziecka w społeczeństwo dorosłych jest nastawienie rodziców na porozumiewanie się z dzieckiem.

Jest to trudne, a bywa najtrudniejsze właśnie w okresie, kiedy dziecko ma 12-18 lat, przeżywa różne pragnienia, obawy, nadzieje i słabości, których samo nie rozumie, a często boi się.

Boją się też rodzice, bo czasem wydaje im się, że nie nazwany problem, o którym się nie mówi, nie istnieje. A czasem wystarczy, że rodzice wysłuchają dziecko nie krytykując go i nie raniąc, okażą zrozumienie, nie odbiorą nadziei i dziecko samo znajdzie rozwiązanie swojego problemu. Dom to nie tylko miejsce, gdzie mieszkasz, ale także miejsce gdzie jesteś rozumiany.

Najnowsze badania naukowe wykazują, że najważniejsze czynniki chroniące młodzież przed zachowaniami problemowymi (typu uzależnienia, agresja i inne) to:
- silna więź emocjonalna z rodzicami,
- zainteresowanie nauką szkolną,
- regularne praktyki religijne,
- poszanowanie prawa, norm, wartości i autorytetów społecznych,
- przynależność do pozytywnej grupy.

Zdaniem wybitnego francuskiego pedagoga Freineta "Dzieciom potrzebne są chleb i róże. Chleb dla ciała, by utrzymać je w dobrym zdrowiu, chleb dla umysłu w postaci wykształcenia, ale potrzebne są im również róże i to nie jako luksusowy dodatek, lecz jako konieczność życiowa." - potrzebują naszego spojrzenia, naszej myśli i życzliwości.

Na podstawie:
Faber A., Mazlish - "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały; jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły"
Gaś Z. - "Rodzina a uzależnienia"
Ginott H. - "Między rodzicami a dziećmi"
Gordon T. - "Wychowanie bez porażek. Rozwiązywanie konfliktów między rodzicami a dziećmi"
 

Opracowanie: mgr Aleksandra Pietrulewicz

Wyświetleń: 1400