Katalog

Ewa Oleksiak
Plastyka, Rady

Kącik dziecięcy w domu

- n +

Kącik dziecięcy w domu

Dziecko przedszkolne z natury jest aktywne- chce działać i tworzyć, a środowisko rodzinne powinno mu stworzyć sprzyjające ku temu warunki. Jednym z takich podstawowych warunków jest właściwe zorganizowanie (oprócz kącika z gotowymi, kupionymi zabawkami oraz książkami) miejsca do wykonywania prac plastycznych, jak również do przechowywania najróżniejszych skarbów.

Odpowiednie warunki do podejmowania prac plastycznych to przede wszystkim dostosowany do wzrostu dziecka stolik i krzesełko. Blat stolika należy zabezpieczyć na czas malowania czy lepienia, kartonem lub gazetami, aby zabrudzenie farbą nie powodowało przykrych dla dziecka sytuacji. Po skończonej pracy nakrycie można ściągnąć i wyrzucić.

Kącik starszego przedszkolaka powinien być wyposażony w podstawowe materiały zachęcające do tworzenia w zakresie różnych technik, a więc: rysowanie, papier, kredki świecowe, rysunkowe, ołówek, do malowania farby plakatowe, akwarelowe, pędzelek (cieńszy, grubszy). Do wycinania nożyczki dostosowane wielkością do ręki dziecka, z zaokrąglonymi końcami, ze względu na niebezpieczeństwo. Ponadto papier kolorowy, bibuła, barwne skrawki materiałów, klej a do lepienia plastelina. Można również z dzieckiem wykonać masę solną lub papierową.

Wymawiane tu materiały nie wyczerpują listy przedmiotów, które przydałyby się dziecku przedszkolnemu. Reszta zależy od inwencji i pomysłowości dziecka i rodziców. Tak wyposażony kącik do pracy pobudza dziecko do podejmowania przeróżnych działań a tematów do prac dostarcza mu samo życie. Najpierw dorośli mogą podpowiadać dziecku, co mogło by wykonać np. "Byliśmy w lesie na wycieczce, spróbuj wyciąć duże i małe drzewo. Przyklej do podstawki z kartonu". Z czasem dziecko przyzwyczai się, że ciekawe zdarzenia, nowo poznane bajki, oglądane filmy, przedstawienia teatralne mogą mieć odzwierciedlenie w twórczości plastycznej.

W licznych kontaktach z dziećmi przedszkolnymi zauważyłam, że często się zdarza, iż sześciolatek wstępujący do najstarszej grupy, zupełnie nie potrafi posługiwać się nożyczkami. Dziecko w tym wieku w swoich pracach plastycznych lubi uwzględniać różne szczegóły, jak np. listki na drzewie. O wycięcie takich szczegółów prosi wówczas nauczycielkę, gdyż dotychczasowe sporadyczne doświadczenia w zakresie posługiwania się nożyczkami pozwolą mu na wycięcie po prostych liniach i dość dużych kształtów. Wycinanie drobnych form w uproszczeniu jest umiejętnością namiarem sześciolatka przy przeciętnym poziomie rozwoju mięśni palców i dłoni. Brak mu było tylko okazji do treningu.

W swoim kąciku do pracy dziecko powinno trzymać porządek samo, a więc pukać pędzelki, zmiatać ścinki papieru, odkładać do specjalnego pudełka materiały nadające się jeszcze do dalszego wykorzystania. Wdrażanie do takiej gospodarności w dysponowaniu materiałami, do samodzielnego sprzątania po sobie i troski o swoje rzeczy wyrabia w dziecku cechy dokładności, systematyczności, umiejętności utrzymania ładu wokół siebie.

Innym warunkiem, od którego w dużym stopniu zależy czy dziecko chętnie podejmuje prace plastyczne, czy też nie jest właściwy stosunek dorosłych do wytworów dziecka. Okazywanie zainteresowania nimi, rozmawianie o nich może mobilizować dziecko do dalszych działań. Można w ten sposób podtrzymać zainteresowanie dziecka, zachęcić je do starannego kończenia rozpoczętej pracy. W żadnym wypadku nie należy wyśmiewać się z prac dziecięcych. Nie należy oceniać ich według tych samych kryteriów co prace dorosłych, gdyż mają one swój odrębny charakter przez co zyskały sobie u estetyków określenie "sztuka dziecięca".

Czynnikiem zachęcającej dziecko do twórczej aktywności może być również odpowiednie eksponowanie jego wytworów. W każdym domu znajdzie się miejsce do przypinania rysunków. Różnego rodzaju ulepianki, lub prace przestrzenne można ustawić na półce w kąciku dziecka.

Do urozmaicenia technik plastycznych posłużyć może materiał przyrodniczy, który przez swoje bogactwo i różnorodność pobudza wyobraźnie dziecka, zachęca do działania i znacznie wzbogaca wytwory dziecięce. Gromadzenie go i przechowywanie to druga sprawa, której należy poświęcić uwagę. Dzięki wykorzystaniu tego materiału, łączeniu go za pomocą patyczków, kleju, plasteliny itd., dziecko zdobywa wiadomości przyrodnicze i wzbogaca swój język poznając nowe przedmioty i ich cechy.

Ponieważ materiał przyrodniczy nie jest dość trwały należy podpowiedzieć dziecku, jak można przechować skarby, jak suszyć liście.

Tak wyposażony kącik dziecka umożliwi mu podejmowanie prac plastycznych czy też zabaw tematycznych. Zgromadzone materiały oddziałują na wyobraźnię twórczą, wzbogacają zainteresowanie i aktywność oraz powodują, że dziecko potrafi wypełnić sobie samo wolny czas.
 

Opracowanie: EWA OLEKSIAK

Wyświetleń: 1072


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.