Janusz Korczak

        W każdym rozwijającym się społeczeństwie, niezależnie od poziomu rozwoju cywilizacji kultury - dziecko stanowi ważny element troski i zapobiegliwości rodziców, a także ważny element zorganizowanego systemu wychowania i edukacji. Dlatego w określonym momencie życia, procesem jego rozwoju muszą dodatkowo pokierować ludzie w tym celu przygotowani tzn. nauczyciele.
        Chcąc świadomie i odpowiedzialnie kierować procesem rozwoju dziecka, nauczyciel powinien już od pierwszych chwil pobytu dziecka w szkole stworzyć jak najlepsze warunki rozwoju. Chodzi tu głównie o przyjazną atmosferę opartą o prawidłowe relacje nauczyciel - uczeń oraz poczucie bezpieczeństwa, a także zminimalizowanie stresu związanego z nowym środowiskiem i nowymi zadaniami.
        Nauczyciel winien tak organizować zajęcia, aby były one z jednej strony źródłem radosnych przeżyć uczniów, z drugiej dały nauczycielowi możliwość wszechstronnego poznania swoich wychowanków. Właśnie to wszechstronne poznanie będzie bardzo ważnym ogniwem w dalszej pracy nauczyciela - wychowawcy z zespołem klasowym.
        Powszechnie wiadomo, iż proces dojrzewania dziecka w różnych zakresach jego rozwoju nie zawsze jest równomierny. Przed nauczycielem jawi się bardzo ważne zadanie - zgromadzenie informacji stanowiących źródło poznania wychowanków, których przyjdzie mu kształtować w procesie edukacji przez najbliższe trzy lata. Zebrane informacje będą punktem wyjścia w planowaniu rozwoju wychowanków, doborze metod i form pracy w taki sposób, aby zapewnić wszystkim uczniom osiąganie sukcesów na górnej granicy ich możliwości intelektualnych. Niezbędnym źródłem informacji dla nauczyciela będzie diagnoza poziomu gotowości dziecka siedmioletniego do podjęcia nauki, a więc uwzględnienie jego zdolności, wiedzy wyjściowej i sposobu reagowania na bodźce. Poznając intelektualne możliwości swoich wychowanków nauczyciel powinien równie dokładnie poznać środowisko rodzinne, które w istotny sposób determinuje poziom dziecka do podjęcia nauki.
        Diagnoza środowiska rodzinnego i poziomu gotowości dziecka siedmioletniego do podjęcia nauki, wymaga od nauczyciela nauczania zintegrowanego wypracowania własnych narzędzi, dzięki którym będzie mógł on gromadzić dokładne informacje o swoich wychowankach. Poznanie możliwości uczniów nie może być przypadkowym działaniem nauczyciela. Powinno stanowić program z konkretnymi propozycjami zabaw, ćwiczeń umożliwiających poznanie sprawności uczniów oraz arkuszami na których nauczyciel będzie mógł gromadzić swoje obserwacje.
        Dokładne rozeznanie nauczyciela w możliwościach uczniów do podjęcia nowych zadań związanych z nauką wraz z informacjami o jego środowisku rodzinnym, pozwoli nauczycielowi i rodzicom na ujednolicenie oddziaływań dydaktyczno - wychowawczych, a także na wczesne rozpoznanie trudności.

Jolanta Tomczuk-Zając SP Paprotno
Dorota Bujanowska SP Cerkwica
nauczycielki nauczania zintegrowanego