Katalog

Aneta Sylwia Zygnerska
Wychowanie komunikacyjne, Ankiety

Rola szkoły w wyposażeniu ucznia w wiadomości, umiejętności i nawyki niezbędne do bezpiecznego i kulturalnego zachowania się na drogach

- n +

Rola szkoły w wyposażeniu ucznia w wiadomości, umiejętności i nawyki niezbędne do bezpiecznego i kulturalnego zachowania się na drogach

Problemami dotyczącymi zagadnień bezpieczeństwa drogowego zajmuje się wiele instytucji i stowarzyszeń społecznych. Jednak niezależnie od wielorakiej działalności mającej różny charakter i obejmującej wszystkie grupy społeczne, przygotowanie dzieci do udziału w ruchu drogowym jest zadaniem szkoły. Rok szkolny 1995/96 był pierwszym rokiem realizacji w szkołach zarządzenia ministerstwa Edukacji Narodowej Nr 2 z 17 lutego 1995 r. zobowiązującego nauczycieli szkół do realizacji problematyki bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Działalność ta zwana wychowaniem komunikacyjnym, tak jak każda dziedzina wypracowuje sobie metody i formy, czyli środki do realizacji postawionych sobie celów. Obowiązkiem nauczyciela jest zapoznanie dzieci z wybranymi przepisami i znakami drogowymi. Znajomość przepisów przez dzieci jest sprawą ważną, jednak bardziej istotne jest prawidłowe wykorzystanie przez dzieci posiadanej wiedzy w konkretnej sytuacji na drodze. Umiejętność ta bezpośrednio wpływa na bezpieczeństwo dziecka na drodze. Jej brak natomiast powoduje, iż dziecko płaci cenę najwyższą, jaką jest utrata zdrowia lub życia.

W celu uniknięcia tak przykrych skutków jest podjęcie na szeroką skalę edukacji komunikacyjno-drogowej. Edukacja komunikacyjno-drogowa jest świadomie zorganizowaną działalnością ludzi - głównie nauczycieli i tak jak każda działalność człowieka musi być celowa, czyli prowadzona zgodnie z wytyczonymi i określonymi do realizacji celami. Cele edukacji komunikacyjno-drogowej określają i regulują programy nauczania.

Cele edukacji komunikacyjno-drogowej ujmujemy w trzy zasadnicze grupy:
- Cele poznawcze dotyczące znajomości podstawowych pojęć, obiektów i zjawisk oraz zasad bezpiecznego i kulturalnego uczestnictwa w ruchu drogowym jako pieszych i pasażerów, a także jako kandydatów na rowerzystów.
- Cele kształcenia dotyczą umiejętności kształtowania nawyków i przyzwyczajeń niezbędnych do bezpiecznego i kulturalnego uczestnictwa w ruchu drogowym.
- Cele dotyczące kształcenia postaw społecznych wynikają z ogólnych norm współżycia między ludźmi.

Realizacja tych celów spoczywa w ręku nauczycieli, którzy zobowiązani są do wyposażenia ucznia w wiadomości, umiejętności i nawyki niezbędne do bezpiecznego i kulturalnego zachowania się na drodze w charakterze przechodnia i pasażera. Nauczyciel powinien rozbudzać w dzieciach zainteresowanie ruchem drogowym, zapoznać ich z podstawowymi zasadami i przepisami ruchu drogowego, nazwami obiektów i zjawisk, występujących w ruchu drogowym oraz nazwami znaków drogowych. Te posiadane przez dzieci wiadomości powinny być właściwie wykorzystane przez nich w ruchu drogowym. Jest to możliwe wówczas, jeśli dzieci opanują niezbędne umiejętności. Są nimi: prawidłowe przekraczanie ulicy we właściwym miejscu, odpowiednie zachowanie się na chodniku, jezdni, w środkach komunikacji miejskiej, na przystanku i w pobliżu przejazdu kolejowego. Wdrażanie do bezpiecznego poruszania się dzieci w charakterze pieszego polega więc na opanowaniu umiejętności zachowania się w sytuacjach zagrożenia.

Kolejnym ważnym elementem, mającym wpływ na bezpieczeństwo dziecka na drodze jest wyrobienie w dzieciach niezbędnych nawyków i przyzwyczajeń. Temu celowi służą ćwiczenia rozwijające wyobraźnię przestrzenną, wzrokowo-słuchową, ćwiczenia rozwijające sprawność psychomotoryczną oraz ćwiczenia usprawniające przerzutność i podzielność uwagi. Nauczyciel, realizując te cele, musi korzystać z dostępnych mu źródeł wiedzy, być kreatywny, wykazać się pomysłowością i inicjatywą w swej działalności. Powinien również przygotować w oparciu o główny program wychowawczy szkoły swój roczny plan wychowawczy, uwzględniający tematykę ruchu drogowego, zapoznać się z aktualnymi przepisami drogowymi oraz z wszelkimi dostępnymi mu opracowaniami dotyczącymi tej tematyki. Rolą szkoły w zakresie edukacji komunikacyjno-drogowej jest dbałość o poszerzenie i unowocześnienie warunków otoczenia szkoły w celu zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa dzieci oraz interwencja u odpowiednich władz w przypadku złego ustawienia znaków, wadliwego oświetlenia, złego stanu jezdni i chodników w otoczeniu szkoły.

Ważnym zadaniem szkoły jest również inicjowanie i kontynuowanie współpracy z rodzicami w zakresie bezpieczeństwa komunikacyjnego dzieci. Warto też przypomnieć dorosłym, że to oni są dla dzieci wzorem zachowań. Dziecko obserwuje, w jaki sposób dorośli zachowują się w rzeczywistych sytuacjach życiowych, konfrontuje to z wcześniej zdobytą wiedzą lub tworzy własne uogólnienia. I często to, co robią dorośli, jest ważniejsze od tego, co mówią. Rodzice, jeżeli otrzymają odpowiednie wskazówki, mogą dużo pomóc w przygotowaniu dziecka do bezpiecznego poruszania się po drodze. Znajdują się oni w dużo lepszej sytuacji niż nauczyciele, odprowadzając dziecko do szkoły, czy przy innych okazjach wspólnego przebywania na ulicy, mogą mu przekazywać informacje i wskazówki w najbardziej sprzyjających warunkach jakie tworzy naturalny ruch drogowy.

Trzeba podkreślić, że fakt znajomości przepisów prawnych, znaków drogowych, wcale nie musi oznaczać przestrzegania ich przez dzieci w praktyce. Dlatego nauczyciel oprócz przekazywania odpowiedniej wiedzy musi również położyć duży nacisk na kształtowanie umiejętności i prawidłowych nawyków oraz form zachowań dziecka uczestniczącego w ruchu drogowym. Nauczyciel powinien przy każdej nadarzającej się okazji zwracać uwagę dzieci na problemy związane z bezpiecznym uczestnictwem w ruchu drogowym.
 

Opracowanie: Aneta Sylwia Zygnerska

Wyświetleń: 2079


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.