Katalog Stanisława Zabłocka Zajęcia zintegrowane, Program nauczania Program pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo w klasach I-IIIProgram pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo w klasach I-IIII. Opracowanie:mgr Stanisława Zabłocka II. Odpowiedzialni za realizację programu: - dyrektor szkoły - mgr Stanisława Zabłocka III. Ogólne założenie programu. Spośród uczniów sprawiających problemy w szkole coraz większą grupę stanowią dzieci określane jako nadpobudliwe. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej przejawia się w sferze ruchowej, emocjonalnej i poznawczej jednostki. Najbardziej widocznym i uciążliwym dla otoczenia symptomem jest nadmierna ruchliwość demonstrowana przez dziecko w zakresie motoryki dużej i małej. W sferze emocjonalnej nadpobudliwość przybiera formę nie zrównoważenia, braku opanowania i labilność nastroju. W sferze poznawczej nadpobudliwość wyraża się trudnościami w koncentracji uwagi. Aby pomóc dzieciom z wyżej wymienionymi zaburzeniami postanowiłam napisać program postępowania z tymi dziećmi w szkole. IV Cele ogólne. 1. Stworzenie warunków do prawidłowego rozwoju intelektualnego, społecznego i emocjonalnego dla dziecka nadpobudliwego psychoruchowo. 2. Zapewnienie metod wychowania i nauczania dopasowanych do możliwości i potrzeb dziecka nadpobudliwego. 3. Terapia rodziny, leczenie farmakologiczne i terapia indywidualna dziecka. V Cele szczegółowe. 1. Kształcenie umiejętności skupiania uwagi. 2. Wyrabianie umiejętności aktywnego słuchania, które oprócz przyjmowania i słyszenia słów pozwala zrozumieć ich treść. 3. Kształcenie umiejętności panowania nad emocjami. 4. Rozumienie potrzeby kontrolowania emocji. 5. Dostosowanie tempa pracy do możliwości dziecka. VI Procedury osiągania celów. - Wykorzystywanie zasobów energii dziecka w pracach na rzecz szkoły i klasy, np. dyżury na stołówce, na korytarzu, na podwórku szkolnym. - Wzmożona kontrola działań ze strony nauczyciela, częste podchodzenie i sprawdzanie, czy dziecko pracuje, czy wie, co ma robić. - Skłanianie do uczestnictwa w zorganizowanych zajęciach ruchowych takich jak: wycieczki, gimnastyka korekcyjna, kółko muzyczno-ruchowe. - Przeznaczenie dla dziecka nadpobudliwego miejsca w ławce tak, aby nie skupiało na sobie uwagi innych uczniów i swoim kręceniem się nie przeszkadzało w prowadzeniu lekcji. - Dziecko powinno siedzieć z osobą spokojną i zrównoważoną. - Zorganizowanie raz w tygodniu wspólnego z rówieśnikami odrabiania zadania domowego. - Dostosowanie zadań powierzonych dziecku do jego aktualnych możliwości, aby mogło ono im sprostać, gdyż porażki działają rozstrajająco i niepotrzebnie wpływają na obniżenie u niego poczucia własnej wartości. - Cele, do którego ma doprowadzić działanie dziecka nadpobudliwego nie mogą być zbyt odległe, odroczone w czasie. - Dzielenie pracy powierzonej dziecku na małe i racjonalne odcinki. Np.: zorganizowanie ćwiczeń typu "grupowy obrazek", "jestem, potrafię, mam". - Częste wprowadzanie przerw na odpoczynek z uwzględnieniem ćwiczeń relaksacyjnych, np. "Kto chce być królem?", "Co umiesz najlepiej?", "Kto jest kotkiem?", "Popraw mi humor." - Zakres obowiązków powierzonych uczniowi nie powinien być za szeroki, nie należy obarczać go wieloma zadaniami jednocześnie. - Skłanianie dziecka do sfinalizowania rozpoczętych działań, w tym także dyskretna pomoc pozwalająca na osiągnięcie celu i zakończenie zadania. - Przypominanie częste o zobowiązaniach tylko w atmosferze pozbawionej napięć, złości, wymówek, czy kar. Nie "wyrywanie" dziecka do odpowiedzi, lecz przygotowanie go do niej poprzez naprowadzenie na określony temat. - Unikanie nadmiernej krytyki, pokpiwania i żartowania z dziecka. - Stosowanie częstych pochwał motywujących do pracy. - Zapewnianie spokojnego zajęcia w czasie przerw między lekcjami poprzez organizowanie np. gier stolikowych takich jak warcaby, szachy. Nie dopuszczanie do zbyt żywiołowych, chaotycznych zabaw. - W ocenie osiągnięć szkolnych uwzględnianie ograniczeń wynikających z nadpobudliwości np. trudności koncentracji uwagi. - W sytuacjach konfliktowych odraczanie rozwiązania problemu do chwili wyciszenia i wygaśnięcia emocji. - Omawianie zaistniałych sytuacji społecznych ze wskazaniem na właściwe postępowanie, np. ocenianie raz w miesiącu zachowania swojego i kolegów na podstawie punktów otrzymywanych za dobre i złe zachowanie. - Skłanianie do refleksji i krytycznej oceny własnego zachowania. - Prowadzenie rozmów o charakterze wychowawczym w atmosferze bezpieczeństwa, bez agresji i wywoływania poczucia winy. - Stosowanie jasnego i zrozumiałego dla dziecka systemu reguł rządzących życiem klasy i szkoły. Opracowanie i zapoznanie uczniów z zasadami "ABC zachowania w klasie i szkole". - Nie hamowanie nadmiernej aktywności dziecka, lecz stale dyskretne ukierunkowanie jej na właściwy cel. Organizowanie zabaw typu: "Start rakiety", "Papierowa wojna", "Walka kogutów", "Hasła przyjaźni". - Wykluczanie z rejestru kar ograniczenia swobodnego poruszania się (np. stanie w kącie). - Unikanie nieustannego uskarżania się na złe zachowanie i niedociągnięcia ucznia. - Korygowanie niewłaściwych oddziaływań wychowawczych rodziców poprzez wskazywanie jak mają pracować z dzieckiem, a tym samym ujednolicanie działań szkoły i domu. - Okazywanie zrozumienia, że trudności są niezależne od woli dziecka i jego rodziców. - Zmiana niekorzystnych postaw rodzicielskich przez wskazywanie pozytywnych cech dziecka i jego starań. - Właściwa współpraca z rodzicami dziecka. - Zorganizowanie z udziałem rodziców zajęć otwartych dotyczących emocji, okazywania ich i panowania nad nimi. - Taktowne zasugerowanie rodzicom, aby skonsultowali się z psychologiem. VII Przewidywane osiągnięcia. Dziecko nadpobudliwe: 1. Koncentruje uwagę w czasie zajęć dydaktycznych. 2. Wypełnia obowiązki wynikające z roli ucznia. 3. Respektuje zasady współżycia w grupie. 4. Nawiązuje pozytywny kontakt z kolegami i nauczycielami. 5. Kontroluje swoje emocje. VIII Uwagi o realizacji programu. W trakcie realizacji programu należy wziąć pod uwagę fizyczne i psychiczne możliwości dzieci, ich zaburzoną koncentrację uwagi, nadruchliwość i impulsywność. Przy planowaniu i prowadzeniu zajęć należy uwzględniać możliwie wszystkie zasady postępowania z dzieckiem nadpobudliwym. W całym procesie wychowawczo-terapeutycznym dziecka nadpobudliwego psychoruchowo ważne są świadome, przemyślane, konsekwentne działania wychowawcze jak również współpraca z rodzicami. Na podstawie literatury: 1. Nartowska H. "Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo - zaburzenia w zachowaniu i trudności szkolne" Warszawa PZWS 1985r. 2. Nartowska H. "Wychowanie dziecka nadpobudliwego" Warszawa 1986r. 3. Opolska T., Potemska E. "Dziecko nadpobudliwe - program korekcji zachowań" Warszawa Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno - Pedagogicznej MEN, 1998r.
Opracowanie: mgr Stanisława Zabłocka, Wyświetleń: 5149
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |