Zabawy teatralne w szkole

 Nie zadawaj dzieciom gwałtu
nauczaniem- tylko niech się tym bawią:
wtedy też łatwiej potrafisz dostrzec,
do czego każdy zdolny jest z natury.

Platon

Dziecko bawiąc się zaspokaja potrzebę zarówno aktywności, jak i nowych doświadczeń. Jeżeli dom rodzinny nie potrafi zapewnić mu tego, wtedy dziecko szuka spełnienia swych pragnień i potrzeb w środowisku w jakim się znajduje, szuka rówieśników, towarzyszy zabaw i wtedy dobrze jest jeśli trafia na zajęcia teatralne.

Głównym założeniem tych zajęć jest zabawa dzieci w teatr. Nie chodzi w tym o efekt dla widza, lecz o przeżycia i osiągnięcia dzieci, dające im ważny teren możliwości rozwojowych. Teatr w tej formie może skutecznie przeciwdziałać monotonii procesu dydaktycznego, a w przyszłości przyczynić się do ukształtowania twórczej postawy wobec życia.

Szczególnie skutecznie kształtuje się postawę twórczą dziecka w artystycznej działalności teatralnej, ponieważ teatr stanowi syntezę różnych dziedzin sztuki. Z tych też powodów daje bogate możliwości zbliżenia dzieci do kultury, daje możliwość bezpośredniego działania, wczuwania się w określone postacie, sytuacje. Animizm i antropomorfizm, które cechują myślenie dziecka, powodują, że tak chętnie ucieka ono w świat ożywianych przez siebie przedmiotów, pozwalają mu stać się wielkim inscenizatorem, reżyserem i aktorem. Stosowane w pracy małe formy sceniczne i zabawy twórcze - to bogate źródło satysfakcji, początek prawdziwych przeżyć, które realizują się przy żywym i autentycznym zaangażowaniu małego aktora.

Teatrzyki szkolne stanowią niezwykle atrakcyjną formę wyzwalania ekspresji dziecka, jak również formę spędzania wolnego czasu.

Praca w zespole teatralnym może odegrać rolę kompensacyjną i terapeutyczną. Rozładowuje kompleksy zachowania, łagodzi napięcia psychiczne. Może przyczynić się do przełamania śmiałości, wzbudzić wiarę we własne siły, czy pomóc w nawiązaniu przyjaźni. Szkolne teatrzyki nie muszą mieć prawdziwej sceny, kurtyny, zamiast aktorów mogą w nim występować kukiełki, a prawdziwe dekoracje można zastąpić planszami. Mimo tego będzie to najprawdziwszy z prawdziwych teatrów. A te dzieci, które postanowią w nim zagrać będą przezywały swój występ mocniej niż zawodowi aktorzy. W momencie, gdy zabawa w teatr się rozpoczyna wkraczamy w dziwny świat, gdzie wszystko jest możliwe, gdzie spełniają się marzenia i sny.

Bibliografia:
1. J. Awgulowa, Dziecko widzem i aktorem, WSiP, Warszawa 1979r.
2. 2. J. Dorman, Zabawa dzieci w teatr, COMUK, Warszawa 1981r.
3. D. Megrier, Zabawy teatralne w przedszkolu, Wydawnictwo Cyklady, Warszawa 2000r.
4. L. Bajkowska, Teatr marzeń, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999r.

Opracowanie: mgr Teresa Stawecka
nauczyciel nauczania zintegrowanego
w Szkole Podstawowej w Budziskach

Wyświetleń: 1016