Katalog

Nela Fierek, Joanna Pawlata
Uroczystości, Scenariusze

Święto Pieczonego Ziemniaka - scenariusz uroczystości szkolnej

- n +

Scenariusz uroczystości szkolnej Święto Pieczonego Ziemniaka

Cele
Integracja środowiska szkolnego: nauczycieli, rodziców i uczniów
Kształtowanie umiejętności zespołowego działania
Stwarzanie warunków do wykazania się zdolnościami: plastycznymi, sportowymi, poetyckimi, aktorskimi.
Kształtowanie samodyscypliny i samokontroli.
Kształtowanie umiejętności pracy w grupie: współdziałania, wzajemnego wspierania, przyjmowania współodpowiedzialności za jednostkę i grupę
Kształtowanie szacunku do pracy
Promowanie plonów pracy rodziców, którzy w większości uprawiają warzywa

Przebieg imprezy Uroczystość rozpoczyna się na korytarzu szkolnym, który udekorowany jest stosownie do święta. Do dekoracji wykorzystujemy warzywa, owoce, snopki zboża, siano, słomę. Wszystkie rekwizyty mają na celu stworzenie odpowiedniego do okazji nastroju.

Do notowania punktacji za poszczególne konkurencje klasowe potrzebna będzie tablica punktacyjna.

Uczniowie wcześniej przygotowują transparenty z hasłami na temat warzyw i owoców. Hasła te będą dopingowały uczestników podczas konkurencji. Przewodnią piosenką uroczystości jest piosenka "Pomidory" z Kabaretu Starszych Panów, która będzie towarzyszyła całej imprezie.

1. Powitanie wszystkich zebranych na uroczystości przez panią dyrektor i oddanie głosu Ziemniaczanej Panience, która będzie prowadziła Święto Pieczonego Ziemniaka w naszej szkole.
2. Przedstawienie harmonogramu imprezy i podanie przewodniego hasła "Warzywa, owoce jemy - zdrowi będziemy"
3. Ziemniaczana Panienka czyta krótką informację na temat historii ziemniaka

Pasjonująca historia ziemniaka

Gdy w początku XVI w. konkwistador hiszpański Francisco Pizzaro (ok. 1471-1541) podbijał kraj Inków, dzisiejsze Peru, od króla Atahualpy żądał przede wszystkim złota. Król był zdziwiony i pytał go, czy Hiszpanie jedzą ten żółty metal, skoro go potrzebują aż w takich ilościach. Nikt wtedy specjalnie nie zwracał uwagi na roślinę, którą Indianie zwali papas lub patata najczęściej dziko rosnącą i zachwaszczającą poletka kukurydzy w Andach. Roślina ta kwitła na czerwono i często spotykano ją na skalistych urwiskach. Wyrwana z ziemi ukazywała na swych korzeniach małe bulwy wielkości orzecha włoskiego, o smaku gorzkim, nie nadające się do jedzenia. Druga jej odmiana kwitła na biało i była uprawiana przez tubylców. Jej bulwy nadawały się do spożycia po ugotowaniu lub upieczeniu w żarze ogniska.

W drugiej połowie XVI w. karawele hiszpańskie przywiozły "mączaste bulwy" na kontynent europejski.(...)

Do gospodarczego wykorzystania ziemniaków, czyli ich uprawy na dużą skalę w Europie, przyczynili się Anglicy.(...)

Na kontynencie europejskim ziemniaki zaczęto uprawiać w austriackich Niderlandach (dzisiejszej Belgii) od ok. 1700 r., najpierw w miastach jako roślinę ogrodową. Najbardziej jednak rozpowszechnili jej uprawę opaci klasztoru św. Piotra pod Gandawą, którzy nakazali dzierżawcom pól płacić czynsz ziemniakami, chętnie spożywanymi przez zakonników.(...)

We Francji początkowo uważano ziemniaki za roślinę szkodliwą, wywołującą wysoką gorączkę po ich spożyciu. Opory te zaczął przełamywać dopiero wielki ekonomista francuski, twórca teorii fizjokratyzmu (wolnej konkurencji w produkcji) Anne Robert Turgot (1727-1781), w latach 1774-76 minister finansów. Zaczął on rozdawać duże ilości sadzonek za darmo proboszczom wiejskim i rolnikom. Gdy przejeżdżał przez wsie, kazał sobie podawać potrawy tylko z ziemniaków. Pod jego wpływem król Ludwik XVI codziennie jadał ziemniaki, a królowa Maria Antonina nosiła ich kwiaty przy sukni. Najbardziej jednak do ich powszechnej uprawy we Francji przyczynił się przyjaciel Turgota, farmaceuta i agronom Antoine Augustin Parmentier (1737-1813). W 1769 r., podczas wielkiego głodu we Francji, akademia paryska ogłosiła konkurs na pracę naukową o roślinach, które by były łatwe w uprawie i mogły zaspokajać głód ludności. Parmentier zgłosił się do konkursu i napisał pracę Rozprawa o uprawie i własnościach ekonomicznych ziemniaków. Został zwycięzcą konkursu. Otrzymał nagrodę pieniężną, a dodatkowo król dał mu kawał ziemi pod uprawę ziemniaków. Aby rozpowszechnić plantacje wśród rolników, obsadzone nimi pola kazał pieczołowicie dozorować w ciągu dnia, na noc jednak straż zdejmował. Wieśniacy nagminnie wtedy kradli sadzonki i zaczęli je uprawiać na własnych polach. W ten sposób, znając doskonale ułomności natury ludzkiej, przyczynił się do rozpowszechnienia uprawy ziemniaków we Francji.(...)

Pora by teraz przejść do historii uprawy ziemniaków na ziemiach polskich. Podobno pierwsi znali ziemniaki aptekarze wrocławscy już w końcu XVI w., co oczywiście nie miało żadnych następstw gospodarczych. Wątpliwe są też przekazy źródłowe, że w połowie XVII w. miała je uprawiać małopolska szlachta ariańska.

Najprawdopodobniej uprawa ziemniaków w Polsce, początkowo jako roślin ozdobnych, zaczęła się od króla Jana III Sobieskiego. Po wyprawie wiedeńskiej (1683 r.) miał ich sadzonki przywieźć dla najdroższej sercu Marysieńki. Nie zdobył ich jednak, jak można by mniemać, na Turkach, lecz podarował mu je cesarz Leopold I ze swoich ogrodów w Wiedniu. W Warszawie zaczął je uprawiać ogrodnik Łuba w ogrodzie na Nowolipkach. Dostarczał je na dwór królewski i na dwory magnaterii polskiej już w czasach panowania Augusta II. Powoli przyzwyczajano się do ich konsumpcji. Na większą skalę zaczęto uprawiać ziemniaki w Polsce dopiero za panowania króla Augusta III Sasa (1733-1763). Jędrzej Kitowicz w Opisie obyczajów za panowania Augusta III poświęcił im jeden z rozdziałów, zatytułowany O kartoflach.

Jabłka zaś ziemne, czyli ziemniaki pisze a po teraźniejszemu kartofle, bądź świeże, bądź stare w jednej utrzymując się porze, równą też apetytowi sprawują satysfakcję [...] Zjawiły się najprzód (w Polszcze) za Augusta III w ekonomiach [dobrach K.B.] królewskich, które samymi Niemcami, Sasami osadzone były, a ci dla swojej wygody ten owoc z Saksonii z sobą przynieśli i w Polszcze rozmnożyli. Długo Polacy brzydzili się kartoflami, mieli je za szkodliwe zdrowiu, a nawet niektórzy księża wmawiali w lud prosty takową opinię, nie żeby jej sami dawali wiarę, ale żeby ludzie przywyknąwszy niemieckim smakiem do kartofli, mąki z nich jak tamci nie robili i za pszenną nie przedawali, przez co by potrzebującym mąki przez się pszennej do ofiary ołtarzowej, mąką kartoflową, choćby i z pszenną zmieszaną, zawód świętokradzki czynili. Na końcu panowania Augusta III kartofle znajome były wszędzie w Polszcze, w Litwie i na Rusi.

Ziemniaki uratowały od śmierci głodowej dziesiątki milionów istnień ludzkich.(...) Kazimierz Bańburski: Pasjonująca historia ziemniaka

4. Inscenizacja wiersza Jana Brzechwy "Na straganie". Do inscenizacji dzieci poprzebierane są za warzywa.
5. Konkurs w klasach na Najciekawszą rzeźbę z ziemniaka. Uczniowie poszczególnych klas mają do dyspozycji warzywa, patyczki, papier kolorowy, guziki, itp. Ich zadaniem jest wykonanie najciekawszej kompozycji - rzeźby z ziemniaka. Pomagają im w tym rodzice. Wszystkie prace będą wyeksponowane na wystawie i ocenione przez jury.
6. Maraton ortograficzny. Konkurs jest przeprowadzony w kategorii klas II-III i IV-VI. Każdą klasę reprezentują trzy osoby: pisarz, korektor, biegacz. Tekst dyktanda wywieszony jest w jednakowej odległości od każdej drużyny. Biegacz ma za zadanie przeczytać fragment tekstu przybiec do pisarza i podyktować mu. Korektor sprawdza poprawność napisanego tekstu. Zwycięża ta drużyna, która najszybciej napisze dyktando i popełni najmniej błędów.

Teksty dyktand
1. dla grupy młodszej

"Mała żabka"
M ała żabka chciała zaprzyjaźnić się z orłem. Orzeł przelatywał przez górzyste kraje, szybowała w przejrzystym powietrzu. Żabka też pragnęła przeżyć jakąś podróż. Może kiedyś orzeł spełni jej życzenie i zabierze ją z jej kałuży.
"W labiryntach ortografii 3" Kanabrodzka A., Owczarska H., Pomianowska P.

2. dla starszej grupy

"Jesień"
Jesień w górach zawsze jest bardzo piękna, ale ta była wyjątkowo pogodna. Na początku września spadły duże deszcze, a potem nastały dni ciche i złote. Dalekie lasy brzozowe i bukowe złociły się i czerwieniły na górach w słońcu, w powietrzu snuły się nitki babiego lata, a cisza była taka, że słyszało się wyraźnie kołatki krów, które pasły się po drugiej stronie rzeki. Romek zauważył, że wszystkie drzewa pożółkły, pełno liści leżało na piasku alei, a w ogródku dojrzewały jabłka i śliwki, które były już śliczne, ciemnoniebieskie. Wg Bobińskiej H.

7. Pozostali uczniowie uczestniczą w Ziemniaczanych Podchodach. Ziemniaki oznaczone chorągiewkami ukrywamy przed imprezą na terenie wokół szkoły. Uczniowie zaopatrzeni w torby szukają ziemniaków. Ta klasa, która znajdzie najwięcej bulw, otrzyma największą liczbę punktów.
8. Konkurs na Jesienną Piosenkę, dowcip lub scenkę. Wszyscy uczniowie ponownie zbierają się w klasach i układają Jesienną Piosenkę, dowcip lub przygotowują scenkę na temat jesieni. Pomagają im w tym rodzice.

9. Konkurencje sprawnościowe:

- rzut ziemniakiem do koszyka ( każda drużyna składa się z uczniów i rodziców)
- najdłuższa obierka ( konkurencja dla mam uczniów poszczególnych klas)
- gra w ziemniaczane kręgle ( konkurencja dla uczniów i tatusiów)
- wykopki ziemniaczane (każda drużyna złożona z trzech osób- rodzic i dwoje uczniów, ma za zadanie pozbierać rozsypane ziemniaki do swojego koszyka. Zwycięża ta drużyna, która wrzuci najwięcej ziemniaków. Czas jest mierzony 3 minuty.)

10. Prezentacja piosenek, dowcipów i scenek na temat jesieni. Występ każdej klasy ocenia jury, biorąc pod uwagę pomysłowość, inwencję twórczą i ogólne wrażenie artystyczne.
11. Degustacja placków ziemniaczanych, w międzyczasie usmażonych przez mamy uczniów.
12. Konkurencje sportowe na boisku szkolnym:
- slalom z ziemniakiem ( uczestniczą rodzice i uczniowie)
- wyścigi w koszykach ( Dwoje rodziców z każdej klasy niesie koszyk napełniony do połowy ziemniakami, pokonując wyznaczoną trasę. Która drużyna pierwsza dobiegnie do mety, zwycięża.)
- wyścigi w workach ( uczestniczą rodzice i dzieci)

13. Zebranie się na korytarzu szkolnym i rozstrzygnięcie konkursu na Najciekawszą rzeźbę z ziemniaka.
14. Konkursy indywidualne:
- na największy okaz warzywa pochodzący z gospodarstwa rodziców
- na najdziwniejszy pod względem kształtu okaz warzywa pochodzący z gospodarstwa rodziców Zwycięzcy otrzymują nagrody indywidualne.
15. Podsumowanie maratonu ortograficznego i ogłoszenie punktacji dla poszczególnych klas.
16. Ogłoszenie wyników na najciekawsze hasła dopingujące drużyny.
17. Ogłoszenie wyników po zsumowaniu punktacji za poszczególne konkurencje i wyłonienie zwycięskich klas.
18. Wręczenie nagród przewodniczącym zwycięskich klas.
19. Zebranie się przy ognisku wszystkich uczestników zabawy i wspólna konsumpcja pieczonych ziemniaków.

Opracowanie: Nela Fierek i Joanna Pawlata

Wyświetleń: 8043


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.