Scenariusz uroczystości pożegnania absolwentów szkoły podstawowej

Prowadzący:
Witam serdecznie wszystkich zgromadzonych dziś na tej sali-dyrekcję szkoły, nauczycieli, pracowników szkoły oraz rodziców, a szczególnie serdecznie witam swoje koleżanki i kolegów z klasy VI. Dla nas dzisiejsze spotkanie jest ostatnią uroczystością w naszej szkole.

Nadszedł dzień, kiedy przyszło się nam pożegnać. Minęło 6 lat odkąd wstąpiliśmy w mury tej szkoły. 6 lat, podczas których stawaliśmy się starsi i dojrzalsi. Dziś nadeszła pora rozstania z nauczycielami, przyjaciółmi i beztroskimi latami dzieciństwa, które pozostaną na zawsze w tych murach. Każdy z nas pozostawi w tej szkole cząstkę siebie. Tu przeżywaliśmy nasze pierwsze sukcesy i gorycz pierwszych porażek. Tu zawiązały się nasze pierwsze przyjaźnie, które teraz będą musiały przejść próbę rozłąki. Czas bezlitośnie rozrzuci nas po świecie i powoli wymaże z pamięci wspólnie spędzone chwile, jednak będziemy musieli starać się nie zapomnieć o sobie.

Uczeń I:
Już szmat drogi przebytej za nami,
Bardzo długi, więc żegnać się trzeba.

Uczeń II:
Stąd pójdziemy każdy w swoją stronę,
Gdzie wskazówek i drogowskazów już nie ma.
Cały ciężar naszego życia spocznie teraz na naszych ramionach.

Uczeń III:
Podziękujmy więc naszej szkole, bo to właśnie ona nauczyła nas
Dostrzegać piękno, czynić dobro, szanować pracę.

PIOSENKA: Już wspólnej drogi.....

Prowadzący:
Nadszedł czas pożegnania i czas, by pochylić nasze głowy przed tymi, dzięki którym doszliśmy do końca tego etapu życia - naszym nauczycielom. Chcieliśmy podziękować im za trud i serce, bo...

Uczeń IV:
Jeśli masz czyjeś serce, masz dom
Na każdym miejscu, na którym staniesz.
I nawet w obcym kraju, one twój sen osłaniają
Jak liść róży, gniazdo nieduże.

Prowadzący:
W takim dniu pożegnania chcielibyśmy powiedzieć i wyrazić wszystko, ale...

Uczeń V:
Powiedzieć wszystko?
Nie, to niemożliwe.
Zawsze zostaje to, co najważniejsze
I co się nie da okpić powiedzeniem.

Uczeń VI:
Właśnie uczucia, doprawdy nie czyny
Są najważniejsze do wypowiedzenia
Choćbyś najbardziej chciał, nie powiesz nigdy.

Prowadzący:
Czasem wydaje nam się, że kończąc szkołę podstawową, osiągamy tę upragnioną wolność, a tu, ot, życie.

Uczeń VII:
W chłopięcym już to stwierdzisz wieku
Że świat wciąż robi Ci na przekór
Na drodze życia już od razu: NIE - znaki zakazu!

Uczniowie kolejno:
I. Nie wolno piłką rzucać w okno
II. Nie wolno w majtki, bo Ci zmokną
III. Nie wolno chodzić Ci, boś dziecko, na tę filmową twórczość szwedzką
IV. Nie wolno kłamać w życia wiośnie
V. Nie wolno kląć, aż się dorośnie
VI. Nie wolno palić, ani pić, bo wciąż Ci mówią: wstydź się, wstydź!

Uczeń VII:
A gdy w wiek męski zdołasz zmienić
Tę młodość szkolną i mozolną
Wolno Ci będzie się ożenić.
I znów nic Ci nie będzie wolno.

Uczeń VIII:
Prawdziwe zatem są słowa poety:
"Oto chodzi jedynie, by naprzód iść wciąż śmiało
Bo zawsze się dochodzi, gdzie indziej, niż się chciało"

Prowadzący:
My jednak mamy nadzieję, że dojdziemy do upragnionego celu. Przecież to nasi nauczyciele uczyli nas wytrwałości, uporu, dodawali odwagi, zachęcali do działania.

Uczeń IX:
Dziękujemy tym wszystkim, którzy przez długich 6 lat
Ofiarowywali nam dar nauki.
Z serca wszystkim dziękujemy i przyrzekamy to,
Chcemy wyrosnąć na takich samych
Jak nasi nauczyciele są.

(przedstawiciele klasy w tym momencie wręczają kwiaty wszystkim nauczycielom).

PIOSENKA: Naprzód wesoło......

Prowadzący:
Nasza szkoła to nie tylko nauczyciele, to również państwo z obsługi. To dzięki nim czuliśmy się tutaj dobrze i bezpiecznie, mimo, że czasami "lataliśmy na szmatach". Również im składamy serdeczne podziękowania.

(wręczenie kwiatów obsłudze).

W dniu dzisiejszym nie możemy zapomnieć o naszych rodzicach i o wszystkim co dla nas dotychczas uczynili i właśnie im dedykujemy następne słowa:

Uczeń X:
Wierszu, rodzona moja mowo, Polsko, matczyne moje słowo
Matko, dla której żadnych nigdy słów nie znalazłem.
Matko, co swemu niemowlęciu, śliczności wyśpiewywałaś tkliwe
Do dziś szumiące w głowie.

Uczeń XI:
I nauczyłaś go pacierza, a potem "ty jesteś jak zdrowie"
A wszystko było w jednej mowie, w tej samej, którą dziś,
Śpiewam ten hymn prostaczy, jakby to był poemat cały.
Matko i wierszu i ojczyzno, umiłowani trójjedynie.

PIOSENKA: Rodzicom naszym..........

Prowadzący:
Dziś nasze serca przepełnia nie tylko radość z otrzymania świadectwa ukończenia szkoły podstawowej, ale także smutek z powodu rozstania z tym, co stanowiło istotę naszego życia w ciągu 6 lat. I choć nieraz przysparzaliśmy wielu zmartwień naszym nauczycielom, chcielibyśmy, aby w ich pamięci pozostały tylko te lepsze chwile. Na zakończenie pragniemy powtórzyć za Gałczyńskim:

Uczeń XII:
Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych?
Ile w trudzie nieustannym,
Wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń?
Chciałbym wszystkie takie chwile ocalić od zapomnienia.

WYSTĄPIENIE KLASY V

Prowadzący:
W imieniu wszystkich uczniów klasy VI bardzo dziękujemy koleżankom i kolegom z klasy V. Postaramy się, aby te mądre słowa były mottem naszego dalszego życia i działania. Życzenia, oby się spełniły; Przesłania, oby nam pomogły; a upominki - będą dla nas miłą pamiątką. Dziękujemy.

Uczeń XIII:
A teraz już czas, zaprosić wszystkich Was
Na zasłużony odpoczynek w lasach, w górach, nad jeziorami,
Na wędrówki z plecakami.

PIOSENKA: Lato, lato.......

Opracowanie: Hanna Murach

Wyświetleń: 8736