Katalog

Iwona Gałaszewicz, Agnieszka Iłendo-Mile
Różne, Scenariusze

Warunki prawidłowej komunikacji - scenariusz zebrania z rodzicami

- n +

Warunki prawidłowej komunikacji

SCENARIUSZ ZEBRANIA Z RODZICAMI

Cel:
Uświadomienie zasad prawidłowej komunikacji interpersonalnej

Formy i metody pracy:
Ćwiczenie aktywizujące, mini - wykład, rundka, dyskusja, praca w grupach

Materiały pomocnicze:
Zestaw przymiotników (załącznik nr 1)
folia "warunki prawidłowej komunikacji" (załącznik nr 2)
mini - wykład "Obszary konfliktowe między rodzicami a dziećmi" (załącznik nr 3)
plansza "Bariery komunikacyjne" (załącznik nr 4)
przygotowane zestawy zdań (załącznik nr 5)
karta "Gdy chcesz naprawdę dobrze porozumiewać się z ludźmi" (załącznik nr 6)

Przebieg zajęć:

1. Z zestawu przymiotników rodzice wybierają 10 najtrafniej charakteryzujących ich dziecko.

2. Rundką kończą zdanie "jestem mamą (imię dziecka). Mój (imię dziecka) jest - tu wymieniają trzy wybrane cechy dziecka".

3. Zaprezentowanie folii "Warunki prawidłowej komunikacji".

4. "Obszary konfliktowe między rodzicami a dziećmi" - omówienie przez prowadzącego

5. "Jakie inne sytuacje mogą doprowadzić do zerwania kontaktu z dzieckiem?" - dyskusja.

6. Ćwiczenie aktywizujące "Bariery komunikacyjne". Nauczyciel proponuje ćwiczenie polegające na uzupełnianiu w grupach (4 grupy) planszy "Bariery komunikacyjne", wg wzoru:
Bariera Zdanie Emocje
1. Krytykowanie    
2. Obrażanie    
bądź zaprezentowanie folii "Bariery komunikacyjne" i omówienie podając przykłady zdań.
Zadaniem rodziców jest przyporządkowanie (z zestawu otrzymanych zdań) zdań do poszczególnych barier oraz dopisanie na planszy odczuwanych emocji

7. "Co można zrobić, aby przeszkody w porozumiewaniu się były mniejsze?", "Co pomaga w porozumiewaniu się"? - dyskusja
(dopytywanie, precyzyjna odpowiedź, używanie zrozumiałych słów, aktywne słuchanie, kontakt wzrokowy, zwrócenie się w stronę mówiącego).

8. Warunki prawidłowej komunikacji - folia

9. Rozdanie rodzicom karty "Gdy chcesz naprawdę dobrze porozumiewać się z ludźmi", jako podsumowanie zebrania.


Bibliografia:
1. Harwas - Napierała B., Trempała J. Psychologia rozwoju człowieka, charakterystyka okresów życia człowieka PWN, Warszawa 2001, tom II
2. Ilg F. L., Ames L. B., Baker S. M. Rozwój psychiczny dziecka od 10 do 14 lat. Poradnik dla rodziców, psychologów i lekarzy Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2001
3. Żebrowska M. Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży PWN, Warszawa 1975
4. Przetacznikowa M., Włodarski Z. Psychologia wychowawcza PWN, Warszawa 1986, tom II

Załącznik nr.1
 
ODPOWIEDZIALNY WESOŁY PREZBACZAJĄCY AKTYWNY
UWAŻNY SZCZĘŚLIWY WOLNY PRZYSTOSOWANY
DYNAMICZNY RADOSNY KRYTYCZNY ZAANGAŻOWANY
WRAŻLIWY TWÓRCZY KOMUNIKATYWNY UCZUCIOWY
PRZYJACIELSKI ROZMOWNY WRAŻLIWY DELIKATNY
BYSTRY SŁUCHAJĄCY ZRÓWNOWAŻONY TOLERANCYJNY
PRZYMILNY UŚMIECHNIĘTY WYSPORTOWANY MĄDRY
RUCHLIWY WYROZUMIAŁY AKCEPTUJĄCY PRZEWODZĄCY
LOGICZNY ANALITYCZNY KOJARZĄCY NIEZALEŻNY
OTWARTY TOWARZYSKI DOWCIPNY EKSPRESYJNY
CZUŁY RODZINNY KOOPERUJĄCY KIERUJĄCY
ELEGANCKI ŚMIAŁY INICJUJĄCY UPRZEJMY
POWŚCIĄGLIWY WYRAŹNY ROZUMIEJĄCY OSTROŻNY
PRACOWITY SUMIENNY SWOBODNY SZYBKI
AMBITNY ZDECYDOWANY BOJOWY UFNY
OSZCZĘDNY SPRYTNY HONOROWY CIEKAWY
SPOKOJNY OPIEKUŃCZY ŻYCZLIWY SILNY
ZDROWY WYTRZYMAŁY GRZECZNY POGODNY
REALISTYCZNY WIERNY WNIKLIWY RÓWNY
RZECZOWY RZETELNY    
       
Załącznik nr.2
WARUNKIEM PRAWIDŁOWEJ KOMUNIKACJI JEST:

- Uważne, aktywne słuchanie i podążanie za dzieckiem.

- Okazywanie bezwarunkowej akceptacji - tylko dziecko, które czuje się bezpieczne może mówić o swoich trudnościach i wątpliwościach.

- Przyzwalanie na wyrażanie emocji.

- Docenianie dziecka - pozytywne myślenie.

- Jasne i precyzyjne formułowanie swoich komunikatów, tak by ich treść i forma nie przekraczała rozwojowych możliwości dziecka.

- Przyzwalanie na pytania i wątpliwości, wyjaśnianie swojego stanowiska (otwartość).

- Okazywanie zrozumienia dla trudności dziecka.

Załącznik nr.3
OBSZARY KONFLIKTOWE MIĘDZY RODZICAMI A DZIEĆMI

Wynikają ze sprzeczności:
- między kontrolą ze strony rodziców a potrzebą swobody u dorastających
- między odpowiedzialnością rodziców a dzieleniem się nią z dorastającymi
- między przykładaniem dużej wagi do nauki szkolnej przez rodziców a poświęcaniem czasu na inne rodzaje aktywności przez dorastających

Dorastający stają się w stosunku do dorosłych bardziej zamknięci, natomiast rodzice mogą mieć trudności z uznaniem autonomii dorastających dzieci, nie są pewni ich odpowiedzialności, obawiają się negatywnego wpływu rówieśników, w wyniku czego mogą postępować niekonsekwentnie, z tendencją do ograniczania autonomii.

Dziewczęta kłócą się ze swoimi matkami głównie w kwestii randek i godzin snu.

Chłopcy skarżą się, że rodzice nie pozwalają im wieczorem wychodzić z domu.

Istnieje niekończący się problem odrabiania lekcji, kupowania ubrań, pomagania w zajęciach domowych.

Załącznik nr.4
BARIERY KOMUNIKACYJNE
 
1. Krytykowanie  
2. Obrażanie  OSĄDZANIE
3. Orzekanie  
4. Chwalenie połączone z oceną  
5. Rozkazywanie  
6. Grożenie DECYDOWANIE
7. Moralizowanie ZA INNYCH
8. Nadmierne/ niewłaściwe wypytywanie  
9. Doradzanie  
10. Zmienianie tematu UCIEKANIE
11. Logiczne argumentowanie OD CUDZYCH
12. Pocieszanie PROBLEMÓW

Załącznik nr 5
BARIERY KOMUNIKACYJNE

OSĄDZANIE
1. Krytykowanie:

Czy musisz odkładać wszystko na ostatnią chwilę!
Czy ty naprawdę nic nie rozumiesz!
2. Obrażanie:
Zachowujesz się jak smarkacz, a nie jak maturzysta.
To dlatego że jesteś leniwy/a.
3. Orzekanie:
Starasz się po prostu wykręcić od wykonania tego zadania.
Ciebie w ogóle ten temat nie interesuje.
4. Chwalenie połączone z oceną:
Jesteś naprawdę zdolnym uczniem i jestem pewien, że jakoś dasz sobie z tym radę.
Gdybyś się trochę postarał, na pewno wyszłoby ci to znacznie lepiej.

DECYDOWANIE ZA INNYCH
5. Rozkazywanie:
Nie obchodzi mnie, że chce ci się pić; siedź spokojnie, dopóki nie pozwolę ci wyjść.
Będziesz się uczył dwie godziny każdego wieczora.
Przestań się użalać i weź się do roboty.
Przestań płakać, nie jesteś już małym dzieckiem.
Wynoś się stad.
6. Grożenie:
Jeśli się nie poprawisz wezwę rodziców.
Jeśli nie będziesz dużo pracował, nie masz co marzyć o dobrych stopniach w tej klasie.
Jeśli tego nie zrobisz....
Przestań płakać albo naprawdę będziesz miał ku temu powód.
7. Moralizowanie:
Nie powinieneś robić rzeczy, które przynoszą wstyd i tobie i szkole.
Musisz respektować to, co mówią starsi.
Powinieneś to zrobić...
Wiesz dobrze, że z chwilą, gdy przychodzisz do szkoły, twoim zadaniem jest nauka.
Powinieneś zrobić to, co należy, i powiedzieć o wszystkim wychowawcy.
8. Nadmierne wypytywanie:
Gdzie byłeś? Z kim? O której wróciłeś do domu? Co robiłeś?
Czy uważasz, że zadanie jest trudne? Ile czasu mu już poświęciłeś?
Dlaczego tak długo czekałeś, nim zwróciłeś się o pomoc? Ile godzin dziennie na to poświęcasz?

UCIEKANIE OD CUDZYCH PROBLEMÓW
9. Doradzanie:
Musisz lepiej zaplanować sobie dzień i uda ci się wszystko wykonać.
Najlepiej byłoby, gdybyś....
10. Zmienianie tematu:
Porozmawiajmy o czymś przyjemniejszym. Teraz nie czas mówić o twoich problemach. Powróćmy do pracy. Wydaje mi się, że ktoś wstał dziś lewą noga.
11. Logiczne argumentowanie:
Przyjrzyjmy się faktom. Pamiętaj, ze do końca roku szkolnego zostało dwadzieścia dni i tylko tyle zostało ci do wykonania zadania.
Możesz poprawić swoje wyniki tylko przez bardziej wytężoną pracę.
12. Pocieszanie:
Nie jesteś jedyny, który to przeżywa, ja miałem takie same problemy z trudnymi zadaniami. Poza tym jak już w to wejdziesz, zobaczysz, że to wcale nie jest takie skomplikowane.
Wszystko będzie dobrze.

Załącznik nr 6

GDY CHCESZ DOBRZE POROZUMIEĆ SIĘ Z LUDŹMI

1. Dbaj o zgodność treści słownych z językiem ciała, nie wprowadzaj w błąd.
2. Używaj opisowych, nie oceniających sformułowań.
3. Koncentruj uwagę na problemie, a nie na cechach rozmówcy, nie "wychowuj" go!
4. Nie akcentuj własnej przewagi - podkreślaj raczej równy status rozmówcy.
5. Unikaj niedoceniania - zauważ i podkreśl kompetencje rozmówcy.
6. Bądź otwarty na inne niż Twój punkty widzenia - tylko ludzie o sztywnych umysłach wiedzą wszystko najlepiej.
7. Mów o konkretnych zachowaniach rozmówcy, które Ci przeszkadzają - unikaj przesady i własnych interpretacji.
8. Jeśli komunikacja ma przebiegać gładko - dbaj, aby kolejne watki pozostawały w związku z poprzednimi, unikaj dygresji, nagłych zmian tematu i za długich przerw.
9. Mów w pierwszej osobie - "ja myślę", "mnie się wydaje", a nie "wydaje się" czy "zdaniem naszej grupy". Użycie pierwszej osoby oznacza, że bierzesz osobistą odpowiedzialność za to, co mówisz. Używanie formy bezosobowej lub liczby mnogiej dezorientuje rozmówcę co do tego, czyje właściwie wypowiadasz zdanie - własne czy cudze.
10. Kontroluj na ile osobiste są treści, które chcesz poruszyć.
11. Gdy słuchasz staraj się być empatyczny - wczuwaj się "w skórę" rozmówcy.
12. Reaguj na to, co mówi rozmówca _ daj do zrozumienia, że słuchasz i starasz się zrozumieć jak najlepiej. Bądź także wrażliwy na sygnały wycofywania się, będące wyrazem poczucia zagrożenia, niezrozumienia Twoich intencji, znudzenia, itp.
13. Pamiętaj, że dobra komunikacja to współdziałanie. Bez współpracy rozmówców proces porozumienia się jest narażony na zakłócenia i zniekształcenia.

Opracowanie: mgr Iwona Gałaszewicz
mgr Agnieszka Iłendo - Milewska

Wyświetleń: 7247


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.