Katalog

Jolanta Kuźnicka
Język angielski, Scenariusze

Środki wyrazu sztuki filmowej.

- n +

Środki wyrazu sztuki filmowej

SCENARIUSZ LEKCJI JĘZYKA POLSKIEGO W KLASIE I LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO

CELE LEKCJI:

- poznawczy: określenie środków wyrazu, ich roli w filmie,
- kształcący: rozwijanie umiejętności kojarzenia faktów, wnioskowania.

METODA: poglądowa (praca kamery), heureza.

ŚRODKI WYCHOWAWCZE:
- kamera filmowa,
- dwa zestawy fotosów prezentujących różne plany (jeden wywieszony na tablicy).

TOK LEKCJI:
- Wprowadzenie do tematu:
1. Każdy twórca - artysta, posługując się określonymi tworzywami, np. pisarz - słowem, dysponuje różnymi środkami organizacji tego tworzywa służącymi do wyrażania jego pomysłu artystycznego (epitet, metafora, porównanie).
2. Zastanówmy się, jakimi środkami wyrazu dysponuje twórca filmu, wypowiadając się przede wszystkim ruchomym obrazem (celowo pominiemy tworzywa towarzyszące).
- Omówienie tematu:
1. Zastanówmy się, jak powstaje obraz filmowy (rzeczywistość fotografowana przez kamerę).
2. Pokazuje uczniom kamerę i krótko objaśniam jej działanie.
3. Bawimy się w operatorów filmowych. Polecam uczniom sfilmować klasę. Wyjaśniam pojęcie ujęcia filmowego. Uczniowie zapisują: ujęcie - nieprzerwane zdjęcie filmowe od otwarcia do zamknięcia obiektywu.
4. Polecam uczniowi opowiedzieć kamerą jakąś historyjkę, która wymaga panoramy poziomej, najazdu, zbliżenia, pokazania detalu, odjazdu, szwenku, ujęcia z dołu.
5. Spróbujcie określić, jakich środków użył kolega, aby opowiedzieć historię: ustawienie kamery, ruchy kamery, zmieniający się zakres widzenia kamery, tak zwane - plany.
6. Są to środki wyrazu właściwe tylko dla filmu. Zapisujemy wnioski - nazwy środków wyrazu, ich rodzaje, uzupełniane w trakcie wykonywania dalszych zadań (notatka narastająca).

Filmowe środki wyrazu:
1. Ustawienia kamery (punkt i kąt widzenia):
a) frontalne - z wysokości oczu człowieka (demonstruje to uczeń),
b) z dołu - z perspektywy żaby (demonstracja mrówka-olbrzym),
c) z perspektywy ptaka (demonstracja słoń-mrówka),
d) ukośne (katastrofa samolotu- ujęcia kabiny pilota). Efekty: pomniejszanie, powiększanie, wywołanie napięcia, poszerzanie możliwości widzenia ludzkiego.
2. Ruchy kamery (przypominamy sposób opowiadania naszej historii):
a) przesuwanie się kamery umieszczonej w jednym punkcie panorama pozioma,
panorama pionowa (wzlot balonu),
panorama ukośna (start samolotu w powietrzu),
szwenk - bardzo szybka panorama. b) jazdy (kamera na wózku lub ruchomych dźwigu)
najazd,
odjazd,
jazda w górę, towarzyszy równolegle postaci w ruchu. Efekty: kamera opowiada, informuje, tworzy napięcie emocjonalne. 3. Plany - zakres widzenia człowieka:
a) podstawowy - średni, amerykański - człowiek do kolan lub do pasa (uczniowie odszukują w zestawie fotosów),
b) skupiające uwagę:
półzbliżenie - człowiek w wymiarze popiersia (fotos), zbliżenie - fragment, na przykład twarzy (fotos), detal - szczegół, na przykład oczy (fotos),
b) rozszerzający uwagę (od planu amerykańskiego) pełny - cała postać (fotos), ogólny - człowiek i krajobraz, wnętrze (fotos), daleki - krajobraz, człowiek - elementem (fotos).
c)
- Zakończenie lekcji:
1. Rozróżnianie planów i ustawień kamery na drugim zestawie fotosów.
2. Odczytanie przez klasę historyjki opowiedzianej przeze mnie kamerą.
3. Określenie funkcji filmowych środków wyrazu: informacyjna, narracyjna, emocjonalna.
4. W klasie eksperymentalnej polecam opracowanie scenopisu wiersza "Bema pamięci..." (wyjaśniam co to jest scenopis).

UWAGI I SPOSTRZEŻENIA
Lekcja miała zbyt duże tempo. Konieczne są dwie jednostki lekcyjne zrealizowania tematu lekcji i utrwalenia wiadomości.

Opracowanie: Jolanta Kuźnicka
IV LO im. H. Sienkiewicza

Wyświetleń: 4307


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.