Katalog

Jadwiga Krupa
Różne, Plany metodyczne

Klasowy kalendarz inscenizacji.

- n +

Klasowy kalendarz inscenizacji

Dzięki inscenizacji mogłam wraz z uczniami włączyć się w uroczystości szczególnie ważne dla klasy, całej szkoły, lub do takich, w których szkoła włącza się do życia całego społeczeństwa. Główną rolą tej formy pracy było oddziaływanie wychowawcze, w którym górują elementy emocjonalne nad elementami intelektualnymi.. Wzorowe przygotowanie i wykonanie podkreśla ważność i znaczenie danego święta lub rocznicy, jak również autonomię szkoły i jej tradycje. Uroczystości państwowe, narodowe, środowiskowe, historyczne czy klasowe były dla mnie, jako nauczyciela, motywacją i zachętą do twórczej pracy z dziećmi.

Oto tytuły inscenizacji, które przygotowywane w ciągu roku szkolnego pozwoliły mi stworzyć mój kalendarz uroczystości, w których inscenizacja była główną formą pracy. Ponieważ w każdym przedstawieniu wystąpiły wspomniane w poprzednim rozdziale cele i wartości wychowawcze, dlatego pozwolę sobie opisać tylko to, co było dodatkowe i specyficzne dla danego święta.

"Od września do czerwca":

1. Ślubowanie - "Jesteśmy już uczniami" (*)
Inscenizacja pozwoliła włączyć "pierwszaków" do społeczności uczniowskiej i rozbudzić w nich poczucie przynależności do lokalnego, szkolnego środowiska.
2. Święto Szkoły - "Urodziny mojej szkoły"
Krótka inscenizacja na temat życia szkoły.
3. Dzień Chłopca - "Zaproszenie do tańca"
Ciekawym dodatkiem był kurs tańca (podstawowych kroków walca) dla chłopców. Oczywiście instruktorkami były dziewczynki.
4. Dzień Nauczyciela - "Nasza Pani śpiewa z nami" (*)
5. Święto Odzyskania Niepodległości - "Przybyli ułani"
Na tę inscenizację wypożyczyliśmy stroje z Teatru Miejskiego w Gdyni. Tańczący ułani z szabelką u boku wywołali wielki aplauz, a każda dziewczynka chciała mieć taki właśnie fason sukienki.
6. Katarzynki i Andrzejki - "Chodź, przepowiem twój los"
7. Mikołajki - "Kto da prezent Świętemu Mikołajowi"
Wszystkie dzieci klas młodszych wykonały na zajęciach upominki - prezenty. Po zakończonym spotkaniu wkładały je do worka Mikołaja, który zaniósł je do Domu Dziecka.
8. Wigilia - Kolędowanie - "Być tam, gdzie Ty" (*)
9. Nowy Rok - "Witaj Nowy Roku"
Inscenizacja dla pierwszoklasistów, która za pomocą zabawy nauczyła młodszych kolegów kolejności miesięcy i pór roku.
10. Dzień Babci i Dziadka - "To ja, wnuczek"
W trakcie występu "dziadkowie" mogli podziwiać kulinarne zdolności "wnuczków" i delektować się wspaniałymi sałatkami, surówkami i kanapkami.
11. "Gdynia - moje miasto" (*)
12. Dzień Zakochanych - "To ja, twój Walenty"
Głównym celem tej inscenizacji było przekonanie dzieci, że nie należy wstydzić się okazywania uczuć sympatii, koleżeństwa i przyjaźni do koleżanki, kolegi oraz drugiego człowieka.
13. Dzień Wiosny - "Witaj wiosno"
Wesołe spotkanie, w trakcie którego wybrano najbardziej kwiecistą "Wiosenkę" oraz rozstrzygnięto konkurs: "Czy znasz pierwsze wiosenne kwiaty".
14. Dzień Ziemi - "Tu jest moje miejsce"
Stroje do tej inscenizacji dzieci zaprojektowały i wykonały z makulatury, puszek i plastiku, wspólnie układały hasła o ochronie środowiska.
15. Święto Konstytucji Trzeciego Maja - "Witaj majowa jutrzenko"
Inscenizacja w sposób bardzo uroczysty przybliżyła uczniom znaczenie historyczne tak ważnego dla każdego Polaka święta.
16. Dzień w Bibliotece Miejskiej na Oksywiu - "Z książką pod poduszkę"
Dzieci w bardzo ciekawy sposób ukazały swoich ulubionych bohaterów literackich. Zostały też uroczyście zapisane do grona czytelników.
17. Dzień Matki i Ojca - "Święto moich rodziców" (*)
18. Dzień Dziecka - "Halo, to my, dzieci"
Głównym tematem tej inscenizacji były rozmowy telefoniczne, które dzieci - aktorzy prowadziły z kolegami na całym świecie i składały im życzenia w ich narodowym języku.
19. Koniec roku szkolnego - "Czas na wakacje"
Ten program przepełniony jest radością i swobodą, bowiem po całorocznej pracy dzieci z wielkim utęsknieniem oczekują na zasłużony odpoczynek.

Chciałam podzielić się moimi refleksjami na temat tych inscenizacji, zaznaczonych (*), które według mnie odniosły duży sukces wychowawczy i jednocześnie stały się dla mnie źródłem bardzo miłych wspomnień.

"Od ślubowania do pożegnania"

We wrześniu przygarniam pod swoje skrzydła grupę rozbawionych pierwszoklasistów. Pierwszą artystyczną pracą maluchów jest zawsze inscenizacja związana z uroczystością "Pasowania na ucznia". Dziecko po raz pierwszy może wystąpić przed swoją klasą, rodzicami, panem dyrektorem. Jest to oczywiście wielkim przeżyciem dla wszystkich.

Czas jednak nieubłaganie płynie i już po trzech latach, w czerwcu żegnamy się. Chciałam przedstawić ciekawą, według mnie, formę inscenizacji którą przygotowuję wspólnie z dziećmi.

W ostatnim tygodniu roku szkolnego zapraszamy rodziców na pożegnalne spotkanie, które odbywa się przy herbatce i cieście. Prezentujemy rodzicom program - "To właśnie my", w którym za pomocą ciekawych tekstów przedstawiamy swoje sukcesy, śmiejemy się z wad i słabości, ukazujemy co nam się przez te trzy lata nauki udało osiągnąć, pokazujemy prace, dyplomy i nagrody. Na koniec spotkania dzieci otrzymują pamiętniki (samodzielnie wykonane w szkole), w których wszyscy składają sobie pamiątkowe podpisy.

Taka inscenizacja, w połączeniu z obecnością rodziców i zaproszonych gości (często jest to dyrektor, pani bibliotekarka, pani woźna) na długo pozostają w pamięci.

2. "Święto Rodziców"

Ponieważ już od wielu lat mam w swoich klasach dzieci pozbawione pełnej rodziny, dlatego organizuję "Święto Rodziców". Układana jest inscenizacja, w której mówimy wiersze i śpiewamy piosenki dla mamy i taty. Wręczamy własnoręcznie wykonane i pięknie zapakowane prezenty. Organizujemy poczęstunek dla rodziców - są to wykonane wcześniej "wesołe kanapki" lub "śmieszne ciasteczka". Przygotowując tę uroczystość dzieci mają możliwość uczenia się drobnych umiejętności, estetycznego nakrycia do stołu oraz nabywają nawyków dobrego gospodarza domu.

Ta inscenizacja - pełna serca i przyjaźni ma wielkie znaczenie wychowawcze. Uczy wzajemnej miłości, poszanowania i okazywania uczuć najbliższym na świecie osobom - mamie i tacie.

3. "Gdynia - moje miasto"

Jeśli nowoczesna polska szkoła ma stać się szkołą środowiskową, wychowującą i uczącą nowocześnie i efektywnie, musi zarazem korzystać z treści regionalnych. Nie jest więc regionalizm jakimś "dodatkiem do pracy szkoły, ale integralną częścią prowadzonego w niej procesu dydaktyczno - wychowawczego." [1]

Dlatego właśnie przygotowałam inscenizację "Gdynia - moje miasto". Została ona przedstawiona dzieciom oraz rodzicom klas początkowych przed zebraniami z wychowawcami (w lutym). Wiersze o naszym mieście przeplatane były piosenkami kaszubskimi, scenkami związanymi z pracą i kulturą naszego regionu. Wesołe piosenki o Gdyni mogliśmy śpiewać przy pięknym podkładzie muzycznym. Publiczność wraz z mani śpiewała o przygodach "Gdyńskiego krasnoludka" i spacerowała z nami po "Bulwarze".

Rekwizyty: kuter, ryby, sieci dzieci wykonały samodzielnie. Wcześniej wśród uczniów klas I-III został ogłoszony konkurs plastyczny "Spacerkiem po Gdyni". Wszystkie prace zostały wykorzystane do dekoracji sali. Widzowie mogli więc podziwiać nasze zdolności plastyczne i jednocześnie rozpoznawać swoje ulubione miejsca spaceru.

Przed wejściem na salę gimnastyczną urządziliśmy kolorowe stragany i wielki napis: "Kiermasz za grosik". Sprzedawane tu były wytwory uczniów klas młodszych. Rodzice za symboliczny grosik mogli nabyć tu ciekawe witraże, kukiełki, maski i biżuterię. Ażeby zachęcić gości do udziału w naszym kiermaszu, każdemu kupującemu przypinaliśmy czerwone serduszko. Bardzo było nam miło, gdy niektórzy rodzice mieli po kilka czerwonych serc. Zebrany fundusz pozwolił nam na wykupienie obiadów dla najbardziej potrzebujących uczniów.

Wykorzystując temat inscenizacji o Gdyni, tak bardzo bliski dzieciom, chciałam rozbudzić w nich zainteresowanie regionem, uwrażliwić na piękno i specyfikę pomorskiej kultury, przyrody i krajobrazu. Uważam, że połączenie tej tematyki ze zbiórką pieniędzy dla potrzebujących kolegów pozwoliło wykształcić u dzieci postawy otwarte na potrzeby środowiska oraz stworzyć więzy ucznia z wyobrażalną (bo przecież najbliższą) społecznością szkolną.

4. "Być tam, gdzie Ty"

Doroczne święta mają ogromne znaczenie i one właśnie wyznaczają codzienny rytm pracy dydaktyczno - wychowawczej. Przygotowanie do nich i uroczyste ich obchody stanowią integralną część treści kształcenia i wychowania. Poprzedzający je czas jest okazją do kształcenia woli i uczuć. Święta religijne poprzez swój nastrój, atmosferę stają się przeżyciem wewnętrznym, a treści religijne przenikają z zewnętrznego świata do dziecka.[2] Święta Bożego Narodzenia są dla każdego człowieka - bez względu na jego pochodzenie i wiarę - najpiękniejsze. Emanuje z nich dobro, miłość, tolerancja, chęć pomocy drugiemu człowiekowi.

Inscenizacja "Być tam, gdzie Ty" powstała właśnie z tej okazji. Wiersze o tematyce świątecznej przeplatane były pięknymi kolędami i pastorałkami. Wykorzystaliśmy współczesne nagrania zespołów muzycznych: "Fasolki" i "Wołosatki". Były to kolędy śpiewane przez dzieci dla dzieci. Nie zabrakło oczywiście "Kolędy nadmorskiej" w wykonaniu dziewczynki ubranej w oryginalny kaszubski strój, ani pastuszków z gwiazdą. Na środku sceny, na specjalnym podwyższeniu znajdowała się Święta Rodzina w otoczeniu aniołów. Każde dziecko, po odegraniu swojej roli składało koło żłóbka własnoręcznie wykonany kwiat. W ten sposób na końcu inscenizacji Święta Rodzina stała na kwiecistym kobiercu. Obraz ten sprawiał wrażenie, jakby topniało zimno ludzkich serc, a droga do stajenki stała się tęczą dobroci, miłości i wesela. Wspólne śpiewanie kolędy (widzowie otrzymali tekst):
... "Być tam, gdzie Ty, Jezu malusieńki
Być tam, gdzie Ty, pośród Twej stajenki"...
zakończyło nasze przedstawienie i uczniowie, w świątecznym, podniosłym nastroju udali się na wigilijne spotkanie z nauczycielami.

Inscenizację tę pokazaliśmy przedszkolakom w Państwowym Przedszkolu "Jarzębinka". Niektóre dzieci z wielką dumą wystąpiły przed swoimi paniami z przedszkola i "zerówki".

Naszą kolędę zanieśliśmy ludziom starszym. Wystąpiliśmy w Klubie Seniora na Oksywiu. Dzieci wygłaszając swoje kwestie, z wielkim wzruszeniem spoglądały w załzawione oczy seniorów. Po skończonej inscenizacji, przy głośnych brawach, dzieci wręczyły swoje podarunki - kolorowe witraże. Spotkanie to wywarło na nas wielkie wrażenie, nauczyło szacunku dla starszych ludzi i otworzyło oczy na potrzebę uczestnictwa i pomocy w ich szarym życiu.

Przez proboszcza, księdza Tadeusza Koseckiego zostaliśmy zaproszeni do występu w tutejszym kościele. W oksywskiej świątyni, przystrojonej choinkami i świeczkami, rozlegało się nasze słowo i rozbrzmiewał śpiew:
... "Święta, czas kolędowania,
Święta, narodziny Pana"....

Wielkim sukcesem było zakwalifikowanie nas, wraz z dwoma innymi zespołami, do niedzielnego spotkania "Bawimy się w teatr" w Teatrze Miejskim w Gdyni. W przeddzień występu pojechaliśmy na generalną próbę. Tutaj, po spotkaniu z panią reżyser poznaliśmy teatr "od kulis".

Na niedzielny spektakl nasi znajomi kupowali bilety w kasie teatru. Dochód ze sprzedaży przeznaczony był na operację przeszczepu nerki dla Ewy, uczennicy IV Liceum Ogólnokształcącego w Gdyni. My również postanowiliśmy włączyć się do tej akcji. Pod hasłem: "Nasze serca dla Ewy" została przeprowadzona licytacja naszych prac plastycznych i pieniądze tu uzyskane zasiliły konto Ewy.

Tym razem podczas występu trema była wielka. Staliśmy na prawdziwej scenie, oświetleni byliśmy przez wielkie reflektory, a przed nami była wielka widownia. Gdy po ostatnich dźwiękach śpiewanej kolędy zasłoniła nas kurtyna - odetchnęliśmy z ulgą. Gromkie brawa były dla nas wielką radością.

Poprzez wielokrotne prezentowanie tej inscenizacji bardzo wzmocniłam wychowawcze efekty tej formy pracy. Dzieci odczuły zadowolenie, mogąc czynić drugiemu przyjemność, mogąc mu pomóc. Uczniowie, widząc uśmiechy zadowolenia na twarzach odbiorców, doszli do wniosku, że warto jest ponieść pewien wspólny trud, aby odczuć zadowolenie i satysfakcję z dobrze wykonanej, wspólnej pracy.
__________________

1. S.Łukomski - "Regionalizm w pracy dydaktyczno-wychowawczej", Opole 1977
2. J.Wasiukiewicz - "Pedagogika waldorfska w praktyce", Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 1998

Opracowanie: mgr Jadwiga Krupa

Wyświetleń: 1648


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.