Katalog

Jolanta Antoniak
Uroczystości, Scenariusze

Scenariusz uroczystości szkolnej z okazji Dnia Matki

- n +

Scenariusz uroczystości szkolnej z okazji Dnia Matki

MIEJSCE:
Wnętrze kwiaciarni. Kwiaty stoją w dzbanach (mogą być sztuczne).
W tle namalowane kwiaty. Kwiaciarka siedzi na stołeczku przed małym stolikiem. Słychać cichą spokojną melodię.

REKWIZYTY: duże serce wycięte z czerwonego brystolu, kartki z napisami szczęście, troska, dom, radość, bezpieczeństwo, ciepło; kwiaty: róże czerwone i białe, tulipany, bez fioletowy, goździki, konwalie, orchidea.

Wchodzi NARRATOR i zwraca się do publiczności:
26 maja Święto Matki - to najpiękniejsze i najbardziej osobiste święto w roku. Matka to synonim miłości i dobra, ciepła rodzinnego i szczęścia, wierności
i przywiązania, przyjaźni i wiary w to wszystko, co piękne i szlachetne.
Była natchnieniem dla poetów, artystów i kompozytorów. Opiewano ją
w pieśniach, utrwalono na płótnie. I tę spracowaną, zmęczoną i tę uśmiechniętą, radosną, dumną ze swego macierzyństwa, i tę, która radość życia oddała swoim dzieciom. I wreszcie te dzisiejszą objuczoną zakupami i wciąż zagonioną.
Święto Matki zaczęto obchodzić w Stanach Zjednoczonych przed osiemdziesięciu laty, tj. w 1910 roku. W Europie dzień poświęcony Matce pierwsza wprowadziła u siebie Austria. W jej ślad poszły wkrótce kraje skandynawskie, potem inne.
W Polsce po raz pierwszy obchodzono dzień Matki w 1932 roku w Krakowie
(wychodzi)

Wchodzi Klient 1 (UCZEŃ 1)
(zwrócony do publiczności)
Matka. To jedno słowo, ileż kryje w sobie treści. Z nim związane są najpiękniejsze niczym nie zmącone, wspomnienia z najwcześniejszego dzieciństwa, nasze pierwsze radości, troski, marzenia i tęsknoty.
(zwrócony do kwiaciarki)
Proszę o najpiękniejsze tulipany i czerwoną różę. Zasuszę je i prześlę
w srebrnym pudełku wysłanym aksamitem. Moja matka zrozumie ich mowę.

KWIACIARKA (podaje tulipany). Tulipany mówią: możesz liczyć na moją wierność, a róża (podaje różę) wyraża głęboką miłość

Klient 1 Tak dziękuję (wychodzi)

Wchodzi Klient 2 (UCZEŃ 2)
Jest tylko jedna istota pamiętaj,
która ci krew swą odda do ostatka.
Jedno, jest słowo - tak wielkie, tak święte,
Takie jedyna na świecie to - Matka
Choćbyś przeszedł świat dookoła,
znalazł szczęście, uśmiech rzadki,
nikt zastąpić ci nie zdoła
ukochanej twojej matki
Nikt tak dobrze nie rozumie
nie ukoi tak w rozterce,
jak to ona umie
(zwracając się do kwiaciarki)
A teraz proszę bez - fioletowy
bo serce należy, matko, do ciebie.
I chociaż nie zna kwiatów mowy,
wyczuje, co chciałem przez niego powiedzieć.

(Kwiaciarka wręcza kiść fioletowego bzu, klient odchodzi)

Wchodzi Klient 3 (UCZEŃ 3) (dziewczyna)
Dzień dobry. Chciałabym bukiet kwiatów dla swojej mamy; ale takich, które wyrażą serdeczne podziękowania. Każdy z nas chowa w sercu wdzięczność za to, że matka dała mu największy skarb - życie. Wdzięczność tę wyrażamy w różnych postaciach; miłości, codziennym szacunku i w dowodach wiernej pamięci w dniu święta naszych matek

KWIACIARKA:
Twe serdeczne podziękowania przekaże bukiet goździków, a w środek włożymy różę białą, która powie, że twa mama jest warta miłości.
(Układa bukiet i wręcza dziewczynie. Dziewczyna dziękuje i wychodzi)

Wchodzą Klient 4 i 5 (UCZEŃ 4 i 5)
(w czasie recytacji uczeń 4 pokazuje zdjęcia swojej matki kwiaciarce, ta bierze do ręki, przygląda się: uczeń 5 ogląda i wybiera kwiaty z wazonów)

UCZEŃ 4:
Wszystkie twarze w jednej twojej.
Ta zaciszna światła powiew,
I ta czujna w niepokoju - wzbiera wiatrem skrzydło ptasie,
Kruszejący kamień - w bólu,
Biała w czerni - gdy w żałobie,
Łza cierpliwa
I bezsenna
Nieulękła w groźnym czasie (...)
W brzęk talerzy zasłuchana,
W oddech chleba - jesteś sprzętem:
Stołem, łyżką, lustrem, chlebem,
Ogniem, wodą -
Jesteś domem.

UCZEŃ 5:
(zwraca się ku publiczności)
Trwasz niezmienna - progu wierny.
W tobie czas i obrót ziemi,
Przebaczenie, krok mój pierwszy - woła nocą twoje okno. ..
Nikt nie zwiedzie wąskich źrenic!
Będziesz śniegiem bosa biegła,
Gdybym się na drodze potknął.

(Wyjmuje z wazonu bukiet różnych kwiatów i zwraca się do kwiaciarki.)

Ten bukiet zaniosę jej w podzięce
(Kwiaciarka przypina wstążkę, klienci wychodzą)

Wchodzi Klient 6 (UCZEŃ 6) (recytując wybiera kwiaty z wazonów i składa
w bukiet)
Okruchem serca Twego
łzami serdecznymi jestem
nocą niejedną bez snu
Radością Żywą
jak zwrócić dług, powiedz
ja
taka zwykła dla innych
Twoja najważniejsza

KWIACIARKA
Weź do ręki białą orchideę
kwiat ideału i niezwykłości -
albo wyrazem niech będzie miłości
białych konwalii bukiecik skromny -
i daj w milczeniu z sercem pokornym
w blasku uśmiechu szczerego.
Matka zrozumie ten symbol bez słów,
(bierze w jedną rękę orchideę, w drugą bukiecik konwalii i odchodzi)

Wchodzi NARRATOR i zwraca się do publiczności
W tym dniu wszystkie mamy obdarzone są szczególnymi dowodami miłości. Przedszkolak przynosi swojej - laurkę" dorośli nieraz z dala żyjący od matek ślą im najlepsze myśli, kwiaty, depesze, piosenki i życzenia
Uczniowie Gimnazjum własnoręcznie wykonali upominki dla swoich matek

Wchodzi UCZEŃ 7:
Po jednym kwiatku za każdą noc nieprzespaną
po jednym kwiatku za każde zmartwienie
po jednym za płynące z twych rąk ukojenie
za każdą twą zmarszczkę jeden kwiat
pod nogi trzeba byłoby ci rzucić cały świat
wszystkie kwiaty na ogromny stos
więc bukiecik z wielu kwiatów ci wręczę

(Uczniowie wręczają mamom kwiaty lub przygotowane upominki - bukieciki
z kwiatów polnych)

Wchodzi NARRATOR i zwraca się do publiczności:
Matka. Ileż każdemu z nas kojarzy się myśli i uczuć na dźwięk tego słowa.
Przyszliśmy na świat jako istoty drobne, słabe, brzydkie, krzykliwe i niezdarne.
Kto wówczas chciałby się nami zajmować, kto chciałby otoczyć nas opieką, poświęcać dnie całe i długie godziny nocy.
Kto wówczas wiedział o istnieniu naszym, kto myślał o nas, z kim łączyła nas jakakolwiek nić życzliwości. Z nikim. Tylko matka nas kochała.
(wychodzi)

Wchodzi UCZEŃ 8:
Ona jedna w szczęściu, nieszczęściu,
radości i smutku stać będzie przy nas,
wszystko gotowa przebaczyć
zawsze jednakowo dobra dla nas, kochająca.
(wychodzi)

Wchodzi UCZEŃ 9:
W dniu Twego święta Mamo pragnę podziękować Ci za to, że po prostu jesteś przy mnie. Wspierasz mnie w chwilach zwątpienia i dzielisz mą radość
w chwilach szczęśliwych.
(wychodzi)

(wchodzi uczeń 10 i uczeń 11, w ręku trzymają duże serce)

Uczeń 10:
Jedno jest serce, wiedz, jedno jedyne,
co dzieli twe łzy, twoje smutki, radości.
Jedno serce, to serce matczyne
Pełne dobroci i pełne miłości

Uczeń 11:
Ciepłem ogrzeje cię swym jak ognisko,
kiedy łza w oczach zakręci się słona.
Jedno jest pewne na świecie schronisko -
Serce matczyne - matczyne ramiona.
Razem Uczeń10 i 11: Dziękujmy ci, mamo,
(Odchodzą i ustawiają się z boku sceny)

Wchodzi UCZEŃ 12:
Ty najdroższa wynosiłaś mnie pod sercem
i dałaś mi swe serce ogromne.
Dzieliłaś je jak bochen między swe pisklęta niesforne.
Pragnęłaś nieba przychylić wiedziałaś, jak boli skaleczony palec zranione
w młodości serce i każda dwójka z życia
(wychodzi)

Wchodzi UCZEŃ 13:
Dziękuję ci mamo
za wczoraj i dziś
za twe pieszczoty pełne ręce
spracowane
za przeszłe i przyszłe dni
za złoty uśmiech i srebrne sny...
(wychodzi)

(wchodzi uczeń 14 w ręku trzyma napis "troska" i zwraca się do publiczności)
UCZEŃ 14:
Dziękuję ci, mamo,
Za wszystkie pogodne dni naszego życia.
(Odchodzi i ustawia się obok serca)

(wchodzi UCZEŃ 15, w ręku trzyma napis "bezpieczeństwo", zwraca się do publiczności)
UCZEŃ 15:
Dziękuję ci, mamo,
za to, że w noc czujnie strzeżesz
kolorowych i spokojnych mych snów,
za to mamo, że ci zawsze mogę wierzyć,
że rozumiesz mnie nawet bez słów
(Odchodzi i ustawia się obok serca)

(wchodzi UCZEŃ 16, w ręku trzyma napis "dom", zwraca się do publiczności)
UCZEŃ 16:
Dziękuję ci, mamo,
za światło łagodności
nad przystanią naszego domu
(Odchodzi i ustawia się obok serca)

(wchodzi UCZEŃ 17, w ręku trzyma napis "szczęście", zwraca się do publiczności)
UCZEŃ 17:
Dziękuję ci, mamo,
Za tyle raju
Jakby czas się zatrzymał
Na złotym brzegu jesieni.
(Odchodzi i ustawia się obok serca)

(wchodzi UCZEŃ 18, w ręku trzyma napis "radość", zwraca się do publiczności)
UCZEŃ 18:
Dziękuję ci, mamo,
Za radość
jak świergot ptaków
w naszym ogródku
(Odchodzi i ustawia się obok serca)

(wchodzi UCZEŃ 19, w ręku trzyma napis "ciepło", zwraca się do publiczności)
UCZEŃ 19:
Dziękuję ci, mamo,
za ciepło
ogrzewające nasze twarze
(Odchodzi i ustawia się obok serca)

Wszyscy razem: Dziękujemy ci mamo

Wchodzi NARRATOR i zwraca się do publiczności:
To nie koniec dzisiejszej uroczystości. Uczniowie przygotowali poczęstunek dla mam, na który serdecznie zapraszamy.
(Matki przechodzą do sali, w której przygotowany jest poczęstunek)




Wykorzystane materiały:
E. Gałczyńska, E. Szczepańska, U. Wójcik "Na szkolnej scenie"
Janusz Korczak "Myśl pedagogiczna"
D. Wójcik "Dziękujemy Ci, mamo"

Opracowanie: Jolanta Antoniak

Wyświetleń: 2670


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.