Katalog Danuta Gadomska Religia, Scenariusze "Nie lekajcie się" - akademia poświęcona rocznicy pontyfikatu Jana Pawła II"Nie lękajcie się" Scenariusz akademii poświęconej sylwetce Jana Pawła II(na początek pieśń "Bogurodzica")Narrator 1 Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach. Jego ojciec Karol był porucznikiem wojska polskiego a matka Emlia z Kaczorowskich zajmowała się wychowaniem dzieci. Z nią to mały Karol corocznie, w Wielkim Tygodniu, odbywał misterium Drogi Krzyżowej do Kalwarii Zebrzydowskiej. Karol od dzieciństwa kochał ruch na świeżym powietrzu. Latem, po lekcjach, najczęściej kopał piłkę tam, gdzie się tylko dało a najczęściej na skoszonej łące w pobliżu klasztoru karmelitów. Zimą jeździł na sankach. Próbował gry w hokeja i ślad po tej dyscyplinie (blizna w okolicy łuku brwiowego) pozostała do dzisiaj. Zrezygnował z hokeja a zainteresował się jazdą na nartach. Zbudował nawet z kolegami małą skocznię narciarską. Narrator 2 W szkole podstawowej nazywano go Lolkiem. Był prymusem, lubianym przez nauczycieli i kolegów. Nigdy nie okazywał swojej wyższości. Widać było smutek na jego twarzy, gdy kolega dostał dwóję. W 1929r umiera mu matka. Od tej pory wychowaniem małego Karola zajął się ojciec, który cały wolny czas poświęcał synowi.Był to człowiek wysportowany, obdarzony dobrą kondycją fizyczną. Był dla syna nie tylko troskliwym ojcem ale zarazem kolegą, przyjacielem i trenerem Karola. W latach 1934 -38 uczęszczał do liceum im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Oprócz nauki dużo wolnego czasu poświęcał na wędrówki piesze po okolicznych górach. Towarzyszył mu ojciec i wadowiccy gimnazjaliści. Wtedy też powstały pierwsze młodzieńcze utwory poetyckie : "Ballady słowiańskie" "Księga słowiańska". (recytacja wiersza z podkładem muzycznym, ja wybrałam Chopina) Recytator 1 Sobótkom się kłaniaj ode mnie i świątkom starego Wowra post sprawującym na drogach ascetycznym, wychudłym świątkom Płomień sobótki się zegnie zakoli nad goryczkami na dwóch zakolebie się nogach kłaniaj się dębom, świerkom - wszystkim pamiątkom W tych sobótkach się serca sprzęgną utajnionych płomieni węzłami poezja jest ukojeniem - sobótek córa Narrator 1 W trakcie trwania nauki w liceum zaangażował się w prace koła teatralnego, grał w 10 sztukach (prawie zawsze główne role męskie), czasem reżyserował przedstawienia. Jesienią 1938r rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako kierunek wybrał filologię polską. Pierwszy rok studiów to okres twórczości literackiej. Karol Wojtyła często chodził do teatru a sam wstąpił do zespołu teatralnego Studio 39. Gdy wybuchła II wojna światowa kontynuował studia na tajnych kompletach i uczył się wieczorem. Podobnie jak ojciec w dzień pracował w kamieniołomach. Powstał wtedy dramat poetycki "Dawid". Zawiera on między innymi wiersz "Magnifikat" wyrażający uwielbienie i zapał młodego poety i aktora, który już wkrótce miał zostać księdzem. Recytator 2 (podkład muzyczny) Uwielbiaj, duszo moja, Pana Twego, Ojca wielkiej Poezji - tak bardzo dobrego. On młodość moją rymem cudownie obwarował On pieśń mą na dębowym kowadle ukował. Oto spełniam po brzegi winogradu kielich Przy uczcie Twej niebiańskiej - rozmodlony sługa - Wdzięcznością, żeś mi młodość dziwnie rozanielił, Żeś z lipowego pniaka kształt jędrny wystrugał. Błogosławię Twój posiew Wschodem i Zachodem - Obsiewaj, Gospodarzu, niwę Twą sowicie, Łanem niech będzie żytnim, smereczynowym grodem Młodość rozkolebana tęsknotą i życiem. Narrator 2 18 lutego 1941r umiera ojciec. Zmarł na atak serca w wieku 62 lat. Wojtyła modlił się przy jego łóżku całą noc. To był trudny czas dla przyszłego papieża. Tak wspomina tamten okres: Narrator 3 "Po śmierci mego ojca stopniowo uświadamiałem sobie moją drogę. Pracowałem w fabryce i oddawałem się, na ile pozwalały trudne czasy okupacyjne, moim zainteresowaniom literaturą i sztuką. Moje powołanie kapłańskie ukształtowało się pośród tego wszystkiego jako niepodważalny i absolutnie oczywisty fakt wewnętrzny. Jesienią następnego roku wiedziałem już, że jestem powołany". (chórek śpiewa pieśń "Barka") Pan kiedyś stanął nad brzegiem Szukał ludzi gotowych pójść za nim By łowić serca słów Bożych prawdą. Ref. O Panie, to ty na mnie spojrzałeś Twoje usta dziś wyrzekły me imię Swoją barkę pozostawiam na brzegu Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów. Narrator 1 Nie poddał się jednak. W sierpniu 1941 r. razem z Mieczysławem Kotlarczykiem zakłada Teatr Rapsodyczny, który był protestem przeciwko eksterminacji kultury i narodu polskiego oraz formą protestu przeciwko niemieckiej okupacji. W październiku 1942 r. Wojtyła przenosi się na wydział teologii i wstępuje do krakowskiego seminarium diecezjalnego. Tym samym jego uczestnictwo w pracach teatru staje się mniej aktywne. Tak pisze o swojej decyzji: Narrator 3 "Zanim poszedłem do seminarium, spotkałem człowieka świeckiego, Jana Tyranowskiego, który był prawdziwym mistykiem. Człowiek ten, którego uważam osobiście za świętego wprowadził mnie na trop wielkiej mistyk hiszpańskiej, zwłaszcza św. Jana od Krzyża. W tym celu nauczyłem się języka hiszpańskiego, aby móc jego dzieła czytać w oryginale. To był ważny etap mego życia". Narrator 2 1 listopada 1946 r. Karol Wojtyła zostaje wyświęcony i odprawia swoją pierwszą Mszę Świętą a następnego dnia rozpoczyna posługę kapłańską w katedrze wawelskiej. Dwa tygodnie później udaje się do Rzymu, aby kontynuować studia w Instytucie Angelikum. (chórek śpiewa "Miłość Twa" ) Miłość Twa od najwyższych gór wyższa jest, Wielka jest wierność Twa, do nieba sięga wzwyż Miłość Twa głębsza niż ocean bez dna Wielka jest wierność Twa, gdy do mnie zniżasz się. Narrator 2 Do kraju wraca w czerwcu 1948 r. Zostaje mianowany wikarym w Niegowici pod Gwdowem. Jednak już w marcu 1949 r. Ksiądz Karol Wojtyła zaczyna pracować jako wikariusz w krakowskim kościele św. Floriana, w parafii z tradycjami duszpasterstwa akademickiego. Niespodziewanie i konsekwentnie usiłuje znaleźć szersze pole kontaktu z parafianami. W lecie chodzi z nimi na wycieczki piesze w góry albo kajakami na jeziora lub na rzeki, zaś w zimie na narty. Chodził z młodzieżą, chodził też samotnie, jako duszpasterz, wreszcie biskup a potem kardynał. Tempa i natężenia jego różnorakiej aktywności często nie wytrzymywało najbliższe otoczenie. Jednocześnie był tytanem pracy. W górach, poza ciszą ułatwiającą samotność, były wyjątkowe warunki sprzyjające do modlitwy, do kontaktu z Bogiem. Chodził po Beskidzie Żywieckim, Beskidzie Małym, Beskidzie Sądeckim, Gorcach, Tatrach, Pieninach, Beskidzie Niskim, Bieszczadach, Sudetach. (chórek śpiewa piosenkę "Przez ile dróg") Przez ile dróg musi przejść każdy z nas By mógł człowiekiem się stać Przez ile mórz ma lecieć biały ptak, Nim wreszcie opadnie na piach. Przez ile lat będzie kanion trwał, Nim w końcu rozkruszy go czas. Ref. Odpowie ci wiatr wiejący przez świat, Odpowie ci bracie tylko wiatr Narrator 1 W styczniu 1953 r. Ksiądz Karol Wojtyła kończy kolejny urlop naukowy i swoją pracę habilitacyjną. Nadal pracuje z młodzieżą i uprawia turystykę. Rozpoczyna też pracę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Podczas wakacji odwiedza Bieszczady. Jest zachwycony pięknem krajobrazu. Swoje odczucia estetyczne utrwala w tomiku wierszy, który wydaje pod pseudonimem Andrzej Jawień. Tak pisze o Jeziorkach Duszatyńskich: Recytator 3 (podkład muzyczny) Nie zapomnę tych jeziorek, co zaskoczyły nas po drodze jak gdyby dwie cysterny niezgłębionego snu. Spał metal zmieszany z odblaskiem Jasnej sierpniowej nocy. Księżyca jednak nie było. Nagle, gdy tak staliśmy wpatrzeni - tego nie zapomnę do końca życia - gdzieś sponad naszych głów doszło wyraźne wołanie. Było ono zresztą podobne do zawodzenia raczej lub jęku czy też może nawet do kwilenia. Wszyscy wstrzymali oddech. Nie było wiadomo, czy woła człowiek, czy zawodzi spóźniony ptak Ten sam głos powtórzył się raz jeszcze, Wówczas chłopcy zdecydowali się odkrzyknąć. Przez cichy uśpiony las, Przez noc bieszczadzką szedł sygnał. Jeśli to człowiek - mógł go usłyszeć. Jednakże tamten głos już nie odezwał się więcej. Narrator 2 W 1954 r. ksiądz Karol Wojtyła zostaje kierownikiem Instytutu Etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Rok później zostaje biskupem, a w 1964 r. arcybiskupem, by w 1967 roku zostać kardynałem oraz członkiem watykańskiego kongresu. Jednak nadal każdą wolną od pracy chwilę (a nie było ich wiele) poświęca na podziwianie piękna ojczystej ziemi, tej ziemi, która powinna być również nam tak bliska. 8 września 1978 roku kardynał Karol Wojtyła rusza na kolejną górską wyprawę, a może raczej wycieczkę. Wzywają Go do Krakowa obowiązki. Tylko jeden Bóg wie, że za 36 dni w Watykanie rozpocznie się konklawe. Wycieczka ta stała się wczesnowrześniowym pożegnaniem gór. Jak w wierszu Jana Kasprowicza: Recytator 4 Zasnuły się senne góry W mgławą jesienną oponę - Słońce nad nimi się pali, Wyzłaca pola skoszone. Kurz osiadł na jesionach, Na brzozach liść się czerwieni- O smutna godzino rozłąki, O smutna, cicha jesieni. Odchodzę, bo czas mnie woła... Ślad po mnie czyż tu zostanie? O góry, o pola skoszone, O ciche, smutne żegnanie! Narrator 1 16 pażdziernika 1978 roku kardynał Karol Wojtyła, arcybiskup krakowski, zostaje wybrany Papieżem i ku czci swoich trzech poprzedników przyjmuje imię Jan Paweł II. (Nagranie głosu papieża z płyty ze spotkania z młodzieżą - wybór fragmentu zależy od prowadzącego akademię. Ja wybrałam fragment zaczynający się od słów "Musicie od siebie wymagać"). Narrator 1 Papież Jan Paweł II jest pielgrzymem a jego pontyfikat jest misją głoszącą Słowo Boże na całym świecie. Jego wizja nadchodzącego tysiąclecia stała się już wizją całego Kościoła. Jan Paweł II wprowadził Kościół w trzecie milenium. Słowa, którymi kończy list "Tertio millennio" brzmią bardzo uroczyście, ale zarazem słychać w nich echo jego młodzieńczych poszukiwań własnej drogi i powołania: Narrator 3 "Przyszłość świata i Kościoła należy do młodych pokoleń - do tych, którzy urodzili się jeszcze w tym stuleciu i osiągną dojrzałość w przyszłym, pierwszym wieku nowego tysiąclecia. Młodzi w każdej sytuacji i we wszystkich regionach świata nieustannie zadają pytania Chrystusowi: spotykają Go i poszukują, aby nadal z Nim rozmawiać. Jeśli zdołają iść drogą przez Niego wskazaną, dana im będzie radość uwocnienia Jego obecności w przyszłym stuleciu i w następnych, aż do wypełnienia się czasów". (na zakończenie wszyscy śpiewają pieśń "Ty głosisz"- na melodię " " i trzymają w rękach zapalone świece) Ty głosisz słowa otuchy, czynisz dobro Ty wysłuchasz każdego i współczujesz Miłość w sercach zaszczepiasz i nadzieję Ref. Ojcze Święty, dziś chcemy cię zapewnić Że lekcje Twoje w secu każdy ma Idziemy razem z Tobą drogą prawdy, do celu Tam gdzie czeka Zbawca nas. Ojcze Święty, pragniemy podziękować Za dobroć, poświęcenie, za Twój trud Życzymy Ojcze Święty dużo zdrowia Niech zawsze błogosławi Tobie Bóg (Nagranie głosu papieża ze spotkania z młodymi w Krakowie, zaczynające się od słów "Zanim stąd odejdę".) Na zakończenie chórek śpiewa pieśń "Abba".
Opracowanie: Wyświetleń: 5649
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |