Dostrzeganie agresywnych uczuć - scenariusz lekcji wychowawczej
- poziom nauczania:
piąta klasa szkoły podstawowej
- czas trwania:
jedna jednostka lekcyjna
-
umiejętności:
- aktywnego słuchania innych
- pracy w grupie
- akceptowania swoich uczuć
- wyrażania swoich uczuć
- opanowania swoich uczuć
- cele:
- kształcenie umiejętności uświadamiania sobie swoich uczuć, w tym również
złości, wściekłości
- kształcenie umiejętności dostrzegania agresywnych uczuć u siebie i innych
- kształcenie umiejętności wyrażania uczuć złości, wściekłości, bez poczucia
winy, czy strachu,
- kształcenie umiejętności konstruktywnego przezwyciężania uczuć złości,
wściekłości
- kształcenie umiejętności nawiązywania nieagresywnych kontaktów
- kształcenie umiejętności pokojowego rozwiązywania konfliktów
- środki dydaktyczne
karteczki z wypisanymi uczuciami
- metody pracy
aktywizujące gry dydaktyczne, pogadanka dydaktyczna
- formy pracy
praca w całej klasie, praca w grupach
- przebieg lekcji
| Ogniwa |
Czynności uczniów |
Czynności nauczyciela |
Środki dydaktyczne |
uwagi |
| Wstępne |
|
"Rozpoczynamy lekcję wychowawczą poświęconą
nauce życia ze złością i agresją. Na kilku lekcjach będziemy wykonywać
ćwiczenia i bawić się ucząc różnych umiejętności. Każda lekcja ma określony
temat i cele. Dziś postaramy się dostrzec agresywne uczucia u koleżanek i
kolegów w klasie. Mam nadzieję, że wszyscy weźmiemy udział w zabawie.
Pamiętajcie, że nikt nikomu nie chce i nie może wyrządzić krzywdy nawet
przypadkiem. Będziemy rozmawiać o uczuciach, odczuciach, przeżyciach. Bardzo
proszę, aby te rozmowy, pozostały między nami, aby nikt nie poczuł się
obgadywany. Dzisiejsza lekcję rozpocznę od siebie. Czy widzieliście mnie
zdenerwowaną? Czy pamiętacie jak się wtedy zachowuję? Gdy jestem
zdenerwowana, a raczej wściekła - mówiąc popularnie - to zaciskam mocno
zęby." |
|
Pogadanka dydaktyczna |
| Główne |
1. Kiedy jestem wściekły - zabawa
2. Czy widziałeś wściekłego Tomka? - zabawa
3. Mowa ciała - zabawa |
Uczniowie siedzą w kole. Po kolei pokazują, co robią, kiedy są wściekli lub
zdenerwowani. Na przykład: "Kiedy jestem wściekła, to robię tak. .."(zaciska
mocno obie dłonie, ściąga brwi, patrzy nienawistnym wzrokiem)
Uczniowie siedzą w kole. Jeden chodzi po środku i pyta dowolną osobę: "Czy
widziałeś wściekłego Tomka?" Odpowiedź brzmi "Tak". Następnie uczeń stojący
wewnątrz okręgu prosi: "To pokaż co on wtedy robi". Siedząca osoba pokazuje
teraz. jak według niej zachowywał się Tomek całkowicie wyprowadzony z równowagi.
Po pokazie zmieniamy osobę w środku i kontynuujemy zabawę dopóki młodzież czuje
taką potrzebę.
Każdy uczeń dostaje karteczkę, na której zapisany jest jakiś stan
emocjonalny - wściekły, wesoły, smutny, obrażony, wystraszony, itd., - który
musi pokazać. (Kartki z poszczególnymi uczuciami muszą zostać rozdane w
kilku jednakowych egzemplarzach). Po każdej prezentacji uczniowie próbują
odgadnąć, jakie uczucie było wyrażane |
Duże pomieszczenie bez ławek
Karteczki z wypisanymi stanami emocjonalnymi |
Warto, aby do każdej zabawy włączył się wychowawca.
Pytanie dotyczy również wychowawcy. |
| Końcowe |
|
Na zakończenie dyskutujemy na temat tego:
- po czym można zidentyfikować różne stany emocjonalne,
- które uczucia są łatwiejsze do pokazania i do rozpoznania.
- jakie uczucia wyrażone są w podobny sposób, tak że należy uważać, by ich
nie pomylić |
|
Ważne, aby nie pominąć tego etapu lekcji. |
Opracowanie: Joanna Zebrzowska
