Katalog

Barbara Dylik
Przyroda, Artykuły

Rezerwat przyrody Dąbrowa Łącka

- n +

Charakterystyka Lasów Gostynińsko - Włocławskich

Utworzony w 1979 roku szósty park krajobrazowy w Polsce nawiązuje do koncepcji "Ekologicznych Systemów Obszarów Chronionych". Pełni w funkcję w tym systemie stanowiąc korytarz ekologiczny łączący Puszczę Kampinowską z Puszczą Bydgoską. Powstanie Parku ma na celu utrzymanie samoregulacji procesów przyrodniczych, utrzymanie naturalnych stosunków hydrologicznych i mikroklimatycznych. Gostynińsko - Włocławski Park Krajobrazowy obejmuje tereny przyrodniczo i krajobrazowo wyróżniające się od krajobrazu Kujaw. Zajmuje on część dawnej Pradoliny Toruńsko - Eberswaldzkiej pomiędzy Włocławkiem a Płockiem. Ogólna powierzchnia Parku wynosi 38 950 ha zaś strefy ochronnej (otuliny) 14 195 ha . Teren Gostynińsko - Włocławskiego Parku Krajobrazowego jest najbardziej wysuniętym na południe obszarem o rzeźbie młodoglacjalnej. Istniejące formy ukształtowania terenu zostały wymodelowane przez lądolód skandynawski w czasie zlodowacenia bałtyckiego. Dlatego też na tym obszarze występują skarpy, kemy, ozy, wydmy i zagłębienia bezodpływowe. Wydmy są elementem charakterystycznym dla Parku i pokryte są borami sosnowymi i mieszanymi. Największe pole wydmowe o długości 20km i szerokości 6km znajduje się na południowy - wschód od Włocławka.

Innymi formami ukształtowania powierzchni są rynny subglacjalne oraz zagłębienia bezodpływowe. Tworzą one długie ciągi, w których najgłębsze partie to jeziora. Obszary wodne zajmują łącznie 3,5% powierzchni Parku. Łącznie na tym terenie znajdują się 43 jeziora.
Wspaniałością przyrodniczą na skalę krajową, a także światową jest jezioro Gościąż na Jazach.

Na uwagę zasługują osady denne, które tworzy gytia węglanowo - siarczkowa. Pokłady te odkładały się na dnie zbiornika w ciągu ostatnich 12 000 lat . Stanowią one doskonałą informację o zmianach klimatycznych, florystycznych, a także antropogenicznych.

Uzupełnieniem sieci hydrologicznej są liczne cieki i rzeki.

Cechą krajobrazu Parku jest dominacja roślinności leśnej. Przeważają bory sosnowe i mieszane. W dolinach rzeki i wokół jezior skupiają się łęgi olsy. W okolicach Łącka znajduje się kompleks lasów gradowych i dąbrów.

Na terenie Parku ważną pozycję stanowi roślinność nieleśna. Stwierdzono około 800 gatunków roślin w tym 180 rzadkich w skali regionu, a nawet kraju.

Występuje około 180 gatunków ptaków. Do osobliwości należy: bocian czarny, kulik wielki, żuraw, batalion, bąk, wąsatka, perkoz dwuczuby, biegus a nawet orzeł bielik.

Stwierdzono również występowanie 57 gatunków ssaków. Na szczególną uwagę zasługuje jeż wschodni, ryjówka aksamitna i malutka, rzęsorek rzeczek i 11 gatunków nietoperzy.

To, że w Parku znajdują się unikalne osobliwości przyrodnicze i elementy o wybitnych walorach krajoznawczych świadczy utworzenie 13 rezerwatów. Wszystkie mają statut rezerwatów częściowych. Dominują rezerwaty typu leśnego.

Opracowanie: Barbara Dylik
Nauczyciel przyrody i matematyki
Szkoła Podstawowa w Czermnie

Wyświetleń: 955


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.