Katalog Małgorzata Karna, 2019-06-18 Białystok Lekcja wychowawcza, Konspekty scenariusz zajęć dramowych "Samotność"Scenariusz zajęć dramowych TEMAT: SAMOTNOŚĆ BIBLIOGRAFIA: Witerska K., (2011), Drama. Techniki, strategie, scenariusze, Warszawa, Difin Boal A., (2014), Gry dla aktorów i nieaktorów, Warszawa, Wydawnictwo Cyklady WIEK UCZESTNIKÓW: młodzież licealna (15-19 lat) CELE: • rozwijanie inteligencji emocjonalnej • rozwijanie wrażliwości społecznej •integracja grupy • znalezienie sposobów na poradzenie sobie w sytuacjach osamotnienia CZAS TRWANIA ZAJĘĆ: 90 minut TECHNIKI DRAMOWE: - pudełko myśli - rozmowa telefoniczna - sytuacje improwizowane MATERIAŁY DYDAKTYCZNE: - fotografie (z Internetu) - kartki A4 - markery PRZEBIEG ZAJĘĆ: FAZA WSTĘPNA 1. Ćwiczenia rozluźniające i koncentrujące • podnoszenie z krzesła: uczestnik siada na krześle, koledzy próbują go w nie wcisnąć, siedzący usiłuje wstać. Uczestnicy napierają z całych sił. W pewnym momencie prowadzący daje znak, na który wszyscy jednocześnie robią coś przeciwnego – unoszą siedzącego w górę. • zabawa z wyimaginowanymi piłkami: uczestnicy wymyślają sobie jakąś piłkę, którą podrzucają i odbijają (o różnych wielkościach i ciężkości, np. piłka koszykowa, gumowa, ping-pongowa, balon, itp.); bawią się piłką przemieszczając się po sali. Na hasło: „znajdź partnera” uczestnicy stają naprzeciwko wybranej osoby nadal odbijając piłeczkę i obserwując się nawzajem. Następnie prowadzący daje polecenie: „zamiana” i uczestnicy zamieniają się „piłkami” naśladując ruchy partnera. Po kilku wymianach w parach pada polecenie „znajdź swoją piłkę” i uczestnicy mają za zadanie odszukać osobę z piłką, którą mieli na początku. Wariant: Prowadzący podaje nastrój (np. złość, radość, zniechęcenie, gniew, smutek…), bądź sposób zabawy z piłką (np. zwolnione/ przyspieszone tempo), uczestnicy odpowiednio modyfikują ruchy. 2. Fotografie i pudełko myśli Uczestnicy siadają w kręgu, w którego środku położone są fotografie ludzi w różnym wieku i w różnym otoczeniu i sytuacjach, ale samotni. (Np.: staruszka na ławce w parku, nastolatek w swoim pokoju, młody człowiek samotnie na szczycie góry, kobieta w oknie, mężczyzna w łódce na środku jeziora… ) Po kolei przekazują sobie pudełko z karteczkami, na których zapisane są początki zdań. (Obawiam się, że…; Wierzę, że…; Mam nadzieję….; Zastanawiam się czy…; Najgorsze jest to, że…; Chciał(a)bym, żeby…; Właśnie teraz…; Nie mogę tego zrozumieć, że…; Kiedy wreszcie…; Tylko w tym momencie…; Wyobrażam sobie, jakby to było… itp.) Po wylosowaniu początku wybierają dowolną fotografię i kończą myśl w imieniu osoby ze zdjęcia. 3. Materiał źródłowy Uczestnicy podzieleni na kilkuosobowe grupy wybierają po jednej fotografii i opisują osobę, sytuację, która wydarzyła się przed zrobieniem tego zdjęcia oraz emocje towarzyszące sfotografowanej osobie. 4. Dyskusja • Jakie uczucie łączy osoby na fotografiach? • Jakie są rodzaje samotności? • Kiedy samotność jest pozytywnym a kiedy negatywnym doświadczeniem? • W jakich sytuacjach czujemy się osamotnieni i kiedy to jest szczególnie trudne? • Co nam mogą dać chwile samotności? • Dlaczego czasem trudno jest dostrzec dobra stronę samotności? • Co możemy zrobić, żeby poczuć się lepiej? FAZA ZASADNICZA 5. Rozmowa telefoniczna Prowadzący wybiera jedną z fotografii i ustawia dwa krzesła tak, aby osoby siedziały tyłem do siebie. Zaprasza chętną osobę, która wciela się w rolę postaci ze zdjęcia i drugą, która przeprowadza z nią rozmowę telefoniczną. Uczestnicy mogą zmieniają się w rolach, można wybrać kolejną postać, z innego zdjęcia. Wariant: wszyscy uczestnicy w grupach/ parach przeprowadzają rozmowy wymieniając się rolami. 6. Sytuacje improwizowane Uczestnicy ( w grupach 3 – 4 osobowych) pracują w określonych rolach i sytuacjach następujących PO zrobieniu zdjęć, gdy samotność postaci zostaje przerwana. Uczestnicy otrzymują wskazówkę, by scenki przedstawiały działania ukierunkowane na pozytywne, wspierające i budujące rozwiązania. 7. Rozmowa • Odczucia uczestników po wejściu w rolę osoby osamotnionej i towarzyszącej • Sposoby na przełamanie trudnej sytuacji osamotnienia • Możliwość pomocy osobom samotnym • Jakie działania są odpowiednie, a jakie nieodpowiednie gdy zauważymy osobę samotną ZAKOŃCZENIE 8. Instrukcja Obsługi Samotności Uczestnicy wspólnie opracowują plakat/ ulotkę zawierającą wskazówki postępowania w trudnej sytuacji, jaką jest poczucie osamotnienia dla osoby samotnej i dla osoby chcącej pomóc. 9. Pajęczyna Uczestnicy przemieszczają się po sali dotykając się rękami i stopami tak, by nie stracić fizycznego kontaktu z pozostałymi. Na hasło prowadzącego (np.”Stop!”) wszyscy zatrzymują się, lecz każdy uczestnik powinien móc dosięgnąć kolegów obiema rękoma i przynajmniej jedną nogą, nikt nie powinien znaleźć się samotny, bez połączenia z grupą. Efektem będzie powstanie czegoś na kształt „ludzkiej pajęczyny”. 10. Ocena procesu i efektów dramy • Co było trudne w sytuacjach, w których braliście udział? • Które ćwiczenie najbardziej zapamiętacie? • Co was zaskoczyło? • Czy zamierzacie wypracowane rozwiązania (instrukcja) wdrożyć w życie? Wyświetleń: 0
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |