Katalog

Alicja Biszczanik, 2019-06-18
Józefów

Uroczystości, Scenariusze

Scenariusz akademii z okazji 3 Maja.

- n +

Recytator 1

Maj – rocznica pięknych serc!
Maj – rocznica wielkich myśli,
Tym, co dawno przeminęli,
Hołd składają ci, co przyszli.

Tym, co Polsce dali myśl,
Aby stworzyć cud majowy,
Cześć z oddaniem złóżmy dziś,
Przed pamiątką chyląc głowy.



NARRATOR I:
Rocznica uchwalenia Konstytucji 3 Maja obchodzona była w czasie zaborów przez patriotyczną część społeczeństwa polskiego. Pod koniec XIX wieku w Galicji obchody te przybierały doniosły charakter. Również w okresie międzywojennym rocznica ta była wielkim świętem państwowym. Jednak po II wojnie światowej w okresie Polski Ludowej zaprzestano obchodzenia tej uroczystości. Dopiero 19 lat temu, 6 kwietnia 1990 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej przywrócił jako święto państwowe dzień 3 maja, rocznicę uchwalenia pierwszej polskiej konstytucji. Obecnie kontynuujemy tą tradycję, wpisaną i głęboko zakorzenioną w naszej historii.

NARRATOR II:
W XVIII wieku państwo polskie przeżywało kłopoty. Władza królewska była bardzo słaba. Sytuację tę wykorzystali sąsiedzi Polski – Austria, Rosja i Prusy. Kraje te porozumiały się i dokonały I rozbioru Polski. Miało to miejsce w 1773 roku. Polskę trzeba było ratować.
Na szczęście znaleźli się Polacy, którzy widzieli grożące niebezpieczeństwo utraty niepodległości. Byli to między innymi twórcy konstytucji, która przeszła do historii pod nazwą Konstytucji 3 Maja: Hugo Kołłątaj, Stanisław Staszic, Ignacy Potocki oraz Stanisław Małachowski.- marszałek sejmu. Prace prowadzone były pod patronatem króla Stanisława Poniatowskiego.

NARRATOR I:
3 maja 1791 roku wszyscy w Warszawie czekali na decyzję sejmu, który miał uchwalić konstytucję. Tego dnia Polacy świętowali, cieszyli się i śpiewali:

Piosenka „Mazurek 3 Maja”


RECYTATOR II:
Cóż to za święto takie radosne,
Że miasto całe wiwatuje?
Czy wracającą lud wita wiosnę?
Czy na cześć wiosny tak pokrzykuje?

RECYTATOR III:
O! Coś większego dziś Polska święci!
To Konstytucja Trzeciego Maja!
Akt wielki, ważny, godny pamięci,
Co naród cały jednością spaja.

RECYTATOR IV:
Cała stolica od rana
Huczy, jak rzeka wezbrana.
Poprzez lud gwarne mrowie
Ciągną na zamek posłowie.
W wielkiej sali zamkowej
Gromkie okrzyki, przemowy.
Wchodzi król. W radosnej wrzawie
Zebranych wita łaskawie.
Nagle milknie ciżba zbita.



(Narratorzy schodzą ze sceny. Światła oświetlają salę sejmową, na której teraz rozgrywa się akcja. Na scenę wchodzi Król. Na jego widok rozlegają się gromkie oklaski. Marszałek wstaje, uderza trzy razy laską o podłogę i otwiera posiedzenie. Poszczególni posłowie zanim wypowiedzą swoją kwestię wstają, kierują twarz w stronę Króla i składają ukłon.)

MARSZAŁEK: Ja, Stanisław Małachowski, marszałek sejmu Rzeczypospolitej Polskiej otwieram posiedzenie sejmu dotyczące przyjęcia lub odrzucenia ustawy rządowej. Kto chce się wypowiedzieć niech zabierze swój głos.

POSEŁ I: Mości panowie! Panie Marszałku Sejmu! Róbmy ustawę! Róbmy ją dzisiaj!

POSEŁ II: Tak, tak, spieszmy się! Przyjmujmy konstytucję!

POSEŁ III: Panowie posłowie przysięgajmy! Nie zwlekajmy! Głosujmy!

POSEŁ IV: Najjaśniejszy Królu, zaklinam Was, przyjmij Konstytucję. Proszę, abyś najpierwszy wykonał obywatelską przysięgę, a my posłowie pójdziemy za Twoim przykładem! Naród czeka!


WSZYSCY POSŁOWIE (głośno krzyczą): Królu głosujmy! Królu głosujmy!

(W oddali słychać głosy sprzeciwu: Nie zgadzam się! Jestem przeciw! Veto!)

KRÓL:
Zapamiętajże, narodzie:
W waśni zguba, siła w zgodzie!

POSEŁ:
Wielka ma zawitać zmiana:
Wolność, równość wszystkim dana!
Wszyscy zjednoczą się w pracy:
Szlachta! Mieszczanie! Wieśniacy!
Lecz wszyscy też w równej mierze
Polsce winni służyć szczerze!
Kto za tym, niech głos swój poda.


POSEŁ:
"Zgoda! Zgoda!
Niechaj żyją wszystkie stany!
Byle razem, ramię w ramię,
a wszystko zło się przełamie"
Królu głosujmy!
.
KRÓL: Komu dobro Rzeczypospolitej leży na sercu, kto chce szczerze służyć ojczyźnie niech odda swój głos. Panowie posłowie zagłosujmy razem za wolnością i równością. Zjednoczmy się dzisiaj! Pamiętajmy: "W waśni zguba, siła w zgodzie". Mości Marszałku, czyń zatem swoją powinność. Doprowadźmy dzieło do końca.

(Marszałek wstaje, kłania się nisko przed Królem, następnie zwraca się twarzą do posłów i przeprowadza głosowanie)

MARSZAŁEK: Czy jesteście za zniesieniem liberum veto?

POSŁOWIE: (wstają i głośno krzyczą) : Zgoda!

MARSZAŁEK: Czy jesteście za dziedzicznością tronu?

POSŁOWIE: Zgoda!

MARSZAŁEK: Czy jesteście za zwiększeniem liczebności wojska?

POSŁOWIE: Zgoda!

MARSZAŁEK: Czy jesteście za rozszerzeniem uprawnień mieszczan?

POSŁOWIE: Zgoda!

MARSZAŁEK: Czy jesteście za otoczeniem opieką chłopów?

POSŁOWIE: Zgoda!

MARSZAŁEK:
Werblista uderza pałeczkami między kwestiami marszałka)

W imieniu króla przedstawiam wam postanowienie obrad Sejmu Czteroletniego:
1. Całej szlachcie równe prawa nadajemy!
2. Lud rolniczy, który ojczyznę karmi, pod opiekę prawa i rządu przyjmujemy!
3. W sejmie prawa ustanawiać będą posłowie i senatorowie!
4. Szczęście narodu od praw sprawiedliwych zależy!
5. Przyszłych królów Polski szlachta sama wybierać będzie!
6. Król – ojcem i głową narodu być powinien!
7. Wojsko – wierne narodowi – strzec powinno granic Polski i jej spokoju!
8. Liberum veto na zawsze znosimy, a wszystkie decyzje większością głosów podejmujemy!


MARSZAŁEK (zwraca się w stronę króla) : Mości Królu, Twoja kolej!

KRÓL (wstaje, podnosi dwa palce w górę i składa przysięgę) :
"W imię Boga w Trójcy Świętej Jedynego, ja, Stanisław August Poniatowski, król Polski(...) dla dobra powszechnego, dla ugruntowania wolności, dla ocalenia ojczyzny naszej i jej granic niniejszą Konstytucję uchwalam(...)!"


POSŁOWIE (wstają z miejsc, krzyczą pojedynczo lub razem):
Wiwat król!
Wiwat konstytucja!
Wiwat wszystkie stany!


KRÓL: "Przysięgam Bogu i żałować tego nie będę. Proszę waszmość panów, kto kocha ojczyznę niech idzie ze mną do kościoła wykonać tę samą przysięgę!"

(Król, Marszałek i posłowie wychodzą z sali. Na pierwszy plan przybliżają się dzieci stojące wcześniej wokół zamku. Spośród nich wychodzi Narrator I.)

NARRATOR I: Na te słowa radość zapanowała w całej Warszawie. "W radosnej wrzawie zniknęły głosy tych paru, co się przeciw Konstytucji opowiadali". Wszędzie słychać było okrzyki i wiwaty na cześć króla i sejmu.


NARRATOR II: Zbratana ludność Warszawy długo świętowała to ważne dla narodu wydarzenie. W przyjętej konstytucji każdy widział nadzieję na ocalenie ojczyzny. Wieść o nim rozniosła się po całej Polsce. Naród ciesząc się recytował wiersze i śpiewał piosenki:


RECYTATOR VI:
Na warszawskim rynku chorągwie się chwieją
Zajaśniała wiosna majową nadzieją
Zajaśniała wiosna nad ojczystym łanem
Dziś się dla ojczyzny chłop porównał z panem.

RECYTATOR VII:
Na warszawskim rynku tam muzyki grają
Stanowi kmiecemu bracia prawo dają
Nadają mu prawo by bronił tej ziemi
Razem z rycerzami jak z braćmi swojemi.

NARRATOR I:
27 kwietnia 1792 roku przedstawiciele opozycji magnackiej podpisali w Petersburgu akt konfederacji, który potem ogłosili w miasteczku Targowica na Ukrainie pod fałszywą datą 14 maja. Akt ten unieważniał Konstytucję 3 Maja i całą działalność Sejmu oraz oficjalnie wzywał carową do udzielenia zbrojnej pomocy celem przywrócenia dawnej formy rządów w Rzeczypospolitej.


RECYTATOR VIII
Oj, Targowiczanie,
Dobrze się nazwali!
Jak Judasza, za srebrniki,
Polskę stargowali.

Stargowali Polskę,
I tę wolność bratnią!
Zagasili nad ojczyzną,
gwiazdę jej ostatnią.

Zagasili blaski
W tej polskiej koronie
Podeptali orły białe
I Litwy Pogodnie!


NARRATOR II:
18 maja 1792 roku wojska carskie przekroczyły granicę Korony i Litwy . Pomimo stawienia oporu wojskom rosyjskim pod Zieleńcami i Dubienką, nastąpił ogólny odwrót wojsk polsko- litewskich w stronę Wisły.
Król jednak od początku traktował wojnę jako demonstrację wojskową i 24 lipca przystąpił do konfederacji targowickiej oraz nakazał zaprzestać działań wojennych. Konsekwencją przegranej Polaków był drugi rozbiór Polski w 1973 roku, a następnie w 1975 roku trzeci rozbiór, który zlikwidował niepodległe państwo polskie na 123 lata.

UCZEŃ:
Nie zginął naród, lecz skruszył pęta,
Żyje Ojczyzna, ta Matka święta,
Już oddychają wolności kraje.
Więc narodowe uczcijmy święto,
dzień ogłoszenia ustaw przesławnych,
prowadźmy dalej pracę poczętą
na wzór tych przodków, praojców, dawnych.
Na wzór ich łączmy w uścisku bratnim
Dłonie zwaśnione przez długie lata,
Niechaj nie będzie ten akt ostatnim,
niech się przykładem stanie dla świata!

Chór śpiewa „Rotę”


NARRATOR:
Dzieło jednak Konstytucji 3 Maja nie zginęło. Przeszła ona do historii jako druga w świecie, po konstytucji amerykańskiej z 1787 roku ,a pierwsza w Europie przed konstytucją francuską z 1791 roku, demokratyczna ustawa zasadnicza z XVIII wieku.


UCZEŃ:

Dziś jest radosny dla nas dzień,
Wiosenny dzień majowy
I choć rokrocznie taki sam,
Lecz wciąż jak gdyby nowy.
Bo w dniu tym w sercach polskich
Miłość dla Polski wstaje,
I najpiękniejsze serc swoich kwiaty
Każde w ofierze chętnie daje.

Kwiaty te to nasze myśli,
Błyszczące miłości rosą.
Kwiaty te to nasze czyny,
Co Polsce przyszłość niosą!
Dla Ciebie, Polsko, je zbieramy!
U stóp Twych, Polsko je składamy!



















Przewodniczący SU:

-Baczność! W stronę raportu patrz!

Pani Dyrektor – przewodnicząca Samorządu Uczniowskiego Aleksandra Pogudz melduję całą społeczność uczniowską gotową do uczestniczenia w uroczystej akademii z okazji 218 rocznicy uchwalenia konstytucji.

Przewodniczący SU:
- Poczet sztandarowy Sztandar wprowadzić!

- Do hymnu!

- Spocznij!

Po części artystycznej:

Przewodniczący SU:

- Baczność!

- Poczet sztandarowy Sztandar wyprowadzić!

- Spocznij!

- Proszę o zabranie głosu panią Dyrektor!

- Proszę o rozejście się do klas!
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.