Katalog

Violetta Bachór
Lekcja wychowawcza, Scenariusze

Jak pomóc dziecku dojrzewającemu? - scenariusz spotkania z rodzicami dzieci w wieku 11-15 lat

- n +

CEL: Uświadomienie rodzicom wagi współdziałania szkoły i rodziny w przygotowaniu do wejścia w dorosłe życie.
CZAS TRWANIA: około 90-100 minut

WPROWADZENIE
Nam dorosłym wydaje się, że skoro jakoś przeżyliśmy czas dojrzewania to siła rzeczy coś o nim wiemy. Niestety, wystarczy bliższy kontakt (choćby bardzo krótki) z wygadanym, ale zupełnie normalnym dwunasto-, trzynastolatkiem, aby stwierdzić, że cała nasza wiedza i doświadczenie są niedostateczne przy próbie zrozumienia jego sposobu patrzenia i oceny otaczającego świata. Poniższy test niech będzie okazją do bliższego przyjrzenia się waszym dzieciom i przekonaniom. Da wam możność porównania sadów na temat wychowania z tymi, którym hołdowaliście przez ponad dziesięć lat. Odpowiedzcie tak uczciwie jak to tylko możliwe na pytania testu.
Nauczyciel demonstruje test napisany uprzednio na tablicy lub kartonie. Rozdaje rodzicom kartki z numerami "twierdzeń" testu prosząc, aby postawili O przy zdaniu, które uważają za fałszywe i l przy zdaniu uważanym przez nich za prawdziwe. Jednocześnie zapewniając o całkowitej dyskrecji i anonimowości - wyników testu nikt nie będzie sprawdzał. Rodzice odpowiadają tylko dla siebie.

TEST KOMPETENCJI RODZICIELSKIEJ LEITEGO PARRISHA
1. Nastolatek funkcjonuje bardziej jako dorosły niż jako dziecko.
2. Takie zachowania jak palenie papierosów, picie alkoholu, kłamstwa i łamanie zasad są częścią normalnego etapu rozwoju zwanego adolescencją i same miną, jeżeli tylko rodzice będą wystarczająco cierpliwi i wyrozumiali.
3. Używając odpowiednich metod, łączących miłość z dyscypliną rodzice są w stanie kontrolować zachowanie swego nastolatka.
4. Nastolatki, które czują się niepewnie, są sfrustrowane i nieszczęśliwe mają duże problemy. Rodzice powinni reagować na to ze zwiększoną akceptacją, wsparciem i dodawaniem otuchy.
5. Obecnie doświadczenia nastolatków bardzo różnią się od tych, jakie mieli ich rodzice, dlatego też rodzice nie powinni zbytnio ufać własnym ocenom i doświadczeniu, gdy podejmują decyzje o swoich nastoletnich dzieciach.
6. Podstawowym i stawianym ponad wszystko celem działań ro-dzica powinno być szczęście dziecka, niezależnie od ponoszo-nych kosztów finansowych i emocjonalnych.
7. Naprawdę kochających rodziców stać na zaufanie wobec swo-ich nastoletnich dzieci.
8. Nagradzając nastolatka finansowo za dobre wyniki w nauce, rodzice zaszczepiają mu szacunek do wiedzy.
9. Nie należy oczekiwać od nastolatka udziału w sytuacjach, które mogą być dla niego kłopotliwe, trudne lub przykre emocjonalnie.
10. Rodzice i nastoletni dzieci powinni być przyjaciółmi.
11. Jeżeli rodzice ustalają jakieś normy lub określają granice do-tyczące nastolatka powinni uzasadnić i wyjaśnić dlaczego tak robią.
12. Nastolatki najwięcej uczą się w sytuacji, kiedy podaje im się same fakty i pozwala podjąć decyzję samodzielnie.
13. W sferze seksu, narkotyków i muzyki nastolatki powinny dokonywać wyborów samodzielnie bez ingerencji rodziców.
Po zapisaniu odpowiedzi "0", "1"
Porównujemy ilość i ogólnie stwierdzamy "więcej", "mniej", "tyle samo".

KOMENTARZ
No cóż, wiem jak będziecie się państwo czuli, gdy usłyszycie, że prawidłowa odpowiedź na każde stwierdzenie powyższego testu brzmi "fałsz". Czyli pojemnik z "jedynkami" powinien być pusty.
Wiem, że w pierwszej chwili będziecie się państwo buntować, po pewnym jednak namyśle dojdziecie do wniosku, że swoją wiedzę o nastolatkach opieracie w ogromnym stopniu na stereotypach, na przyjętych z góry założeniach, bardziej niż na obserwacji.
Im wasza wiedza dotycząca okresu dojrzewania będzie bogatsza, tym wasze dzieci będą miały większą szansę na mądre i bezpieczne przeżycie tego niełatwego i dla nich i dla was okresu.
Dlatego też i rodzice i szkoła powinni współpracować a celem tego powinno być właśnie wspieranie dziecka w jego rozwoju.
Współdziałanie powinno dotyczyć wszystkich sfer jego rozwoju - zarówno w przyswajaniu przez dziecko wiedzy i umiejętności, jak rozwoju emocjonalnego, społecznego czy etycznomoralnego.

Jednym z najtrudniejszych problemów okresu dojrzewania jest problem dotyczący seksualności człowieka. Zainteresowanie sferą seksu łączy się również z okresem biologicznym dojrzewania dziecka. Nasuwa się więc pytanie w jaką wiedzę powinno być wyposażone dziecko, aby dojrzewając, było świadome własnej płciowości a jednocześnie w jaki sposób tę wiedzę mu przekazać, aby nie okaleczyć moralnie tak wrażliwej istoty jaką jest dziecko. Można więc sformułować dwa pytania:
- Co przemawia za tym żeby nastolatek w sposób rzetelny otrzymał odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące płciowości człowieka?
- Jakie argumenty przemawiają za tym, że uświadomienie nastolatkowi funkcjonowania układu płciowego człowieka i zaznajomieniu go z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi seksu przyniesie mu szkodę?
Nauczyciel zapisuje pierwsze pytanie i zachęca do wysuwania argumentów, które notuje. Tak samo postępuje w przypadku drugiego pytania. Nauczyciel może i powinien dopuścić do dyskusji, powinien jednak dążyć do tego, aby dyskutujący jasno i wyraziście precyzowali swoje argumenty. Przeważnie jest tak, że większość uczestników opowiada się za uświadomieniem nastolatków w sposób naukowy i rzeczowy.

Gdyby jednak tak się nie stało należy samemu zwrócić uwagę słuchaczy na:
- Brutalne, wulgarne "uświadomienie" dzieci przez kolegów, koleżanki:
- niebezpieczeństwa płynące z nieświadomości dziecka, nieodpowiedzialne podejmowanie stosunków płciowych. Choroby przenoszone drogą płciową, przedwczesne ciąże, gwałty itp. Następne pytanie, jakie można sobie zadać brzmi:

CO POWINNA PRZEKAZAĆ W TYM ZAKRESIE DZIECKU SZKOŁA. A CO JEST OBOWIĄZKIEM RODZICÓW?

Wnioski powinny wypłynąć z dyskusji. Nauczyciel winien jednak tak dyskusją pokierować, aby ustalono:
Do rodziców i rodziny należy przekazanie dziecku takiego systemu wartości, aby widziało, w jakim momencie życia człowiek może zacząć uprawiać seks, czym kierować się w wyborze partnera, co jest dozwolone a co nie z moralnego punktu widzenia, co jest ważne, o czym należy pamiętać zanim zdecyduje się na "pierwszy krok".

Dla rodziców najważniejsze jest ukształtowanie etyczno-moralne dziecka.
Szkoła ma przekazać wiedzę tak, jak przekazuje się wiedzę do-tyczącą historii, matematyki czy fizyki, nie rezygnując oczywiście z wychowawczych aspektów przekazywanych informacji.

BIBLIOGRAFIA:
1. Maria Przetacznik-Gierowska, Grażyna Makiełlo-Jarza, Psy-chologia rozwojowa i wychowawcza wieku dziecięcego. WSiP, Warszawa 1980
2. John S. Leite. J. Kip Parrish, Wychowanie skuteczne. 10 przykazań dla rodziców. WSiP, Warszawa 1994
3. Dojrzewanie do miłości, praca zbiorowa pod red. Zbigniewa Lwa -Starowicza, Książka i Wiedza, Warszawa 1989

Opracowanie: Violetta Bachór

Wyświetleń: 2732


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.