SCENARIUSZ APELU POŚWIĘCONEGO 99 ROCZNICY ODZYSKANIA PRZEZ POLSKĘ NIEPODLEGŁOŚCI
przeprowadzony w PSP w Branwi w roku szkolnym 2017/2018


Cele:
- budzenie szacunku dla tradycji 11 listopada,
-- przybliżenie dzieciom historii narodu polskiego,
-- kształcenie u uczniów uczuć patriotycznych, umiłowania do Ojczyzny.
- kształtowanie odporności emocjonalnej w sytuacjach wystąpień przed widownią


Na scenie godło Polski i napis „Tu wszędzie jest mija ojczyzna”, przed nimi kosz kwiatów w barwach narodowych. Z boku sceny tabliczki z datami rozbiorów.
Narrator –
Dzisiejszy apel poświęcony jest 99 rocznicy odzyskania niepodległości.
Lata niewoli poszły w cień... Jesteśmy wolni. Żyjemy w demokratycznej Polsce. Dnia 11 listopada obchodzimy narodowe Święto Niepodległości. W tym dniu czcimy rocznicę uzyskania przez Polskę niepodległości. Ale nie zawsze tak było. Nasi przodkowie przez 123 lata musieli żyć w niewoli. Przypomnijmy sobie, jak do tego doszło.
Na scenę wychodzi dziewczynka ubrana na biało – czerwono, z napisem „Polska” na piersiach, trzyma flagę, przechodzi przed widownią, aby wszyscy widzieli napis.
Głos zza sceny na tle poloneza "Pożegnanie Ojczyzny" -
Był rok 1772 i pierwszy rozbiór Polski (na scenę wchodzi dziecko I z planszą „1772"
„Rok 1793 - to drugi rozbiór naszych ziem” (dziecko II układa podobną tabliczkę).
„Rok 1795 - Polska przestaje istnieć na mapach Europy” ( dziecko III ustawia kolejną planszę).
Do dziewczynki – Polski podchodzi trzech uczniów ubranych na czarno: Jeden ma napis przypięty na wysokości piersi "Prusy", drugi "Rosja", trzeci "Austria". Wszyscy wychodzą jednocześnie z trzech różnych stron, podchodzą do dziewczynki, podają sobie ręce, witają się. Wpatrują się w Polskę, szepcą, naradzają się. Nagle przywiązują do Polski 3 liny, ciągną je każdy w swoją stronę, pętają liny naokoło niej i wyprowadzają ją poza scenę Narrator wiesza na godle - czarną wstążkę. Muzyka cichnie.
Recytator -
O, Polsko! Święte Twe imię
Po cichu i po kryjomu
Z trwogą za siebie i innych
Szeptano w ojców mych domach.
Prawdziwe jakieś nieprawdy
opowiadano o Tobie.
Mówiono, że jesteś święta!
Mówiono, że jesteś w grobie.

Narrator -
Kiedy 1 sierpnia 1914 roku wybuchła wojna pomiędzy Rosją a Niemcami i Austrią, w sercach Polaków zapłonęła nadzieja, że nadchodzi godzina wyzwolenia. Polacy szli na wojnę, wierząc, że spełnią się ich marzenia.
Piosenka – „Przybyli ułani”

Narrator –
11 listopada 1918 roku przyszła upragniona wolność. Ponownie naród mógł powiedzieć, że „wrócił cudem na Ojczyzny łono ".

Wchodzi dziewczynka– symbol Polski, zakrywa tabliczki z datami rozbiorów tablicą ;11 listopada 1918 r.
Recytator –
Ojczyzna wolna, znowu wolna!
Tak bije serce, huczą skronie!
A Biały Orzeł w słońcu kwiatów
przyleciał, by go ująć w dłonie.
Dziś w całej Polsce brzmi Mazurek...
Dzisiaj radości kanonada!
Witamy wszyscy Niepodległość
i Jedenasty Listopada!
Narrator –
Naszym hymnem jest Mazurek Dąbrowskiego. Śpiewamy go zawsze podczas świąt narodowych, stojąc na baczność. Dlatego teraz wspólnie go zaśpiewajmy. Do hymnu!
(śpiewanie "Mazurka Dąbrowskiego" stojąc na baczność)
Recytator –
Dzisiaj wielka jest rocznica -
Jedenasty Listopada!
Tym, co zmarli za Ojczyznę,
hołd wdzięczności Polska składa.

Im to bowiem zawdzięczamy
wolność - polską mowę w szkole,
to, że tylko z ksiąg historii
poznajemy dziś niewolę.

Uroczyście biją dzwony,
wszędzie flagi rozwinięto...
i me serce się raduje,
że obchodzę Polski święto.

Narrator –
W święta narodowe wywieszamy flagi. Flaga naszego państwa jest koloru biało - czerwonego.
Wszyscy: wiersz "Barwy ojczyste"
Powiewa flaga,
gdy wiatr się zerwie.
A na tej fladze
biel jest i czerwień.
Czerwień- to miłość,
biel - serce czyste...
piękne są nasze
barwy ojczyste.

Narrator - Każdy kraj ma swoje godło. Naszym godłem jest Orzeł Biały na czerwonym tle.


Recytatorzy: 3 osoby - wiersz "Orzeł Biały"
- Czy wiesz, jaki to znak:
w czerwonym polu biały ptak?
-Wiem - odpowiedział Kubuś mały
- to jest znak Polski, Orzeł Biały.


Narrator – Polska to kraj, w którym się urodziliśmy. Tutaj żyjemy, tutaj chodzimy do szkoły.

Każdy kto się urodził i mieszka w Polsce jest Polakiem.
Teraz usłyszymy co to jest Polska - wiersz "To jest Polska"

Recytator –
Kiedy nagle las zaszumi,
Mowę sosny gdy zrozumiesz...
Wszyscy:
To jest Polska
Recytator -
Gdy zobaczysz gdzieś topole
królujące ponad polem...
Wszyscy:
To jest Polska
Recytator -
Gdy zobaczysz płowe wrzosy
Rozbłyskane w kroplach rosy....
Wszyscy:
To jest Polska
Recytator -
Kiedy drogim jest ci w życiu
żyto srebrne przy księżycu...
Wszyscy:
To jest Polska
Recytator –
Ujrzysz biały krzyż wycięty
hełm i pod nim piasek święty...
Wszyscy:
To jest Polska

Recytator -
I cóż powiedzą tomy słowników,
Lekcje historii i geografii,
Gdy tylko o niej mówić potrafi
Krzak bzu kwitnący i śpiew słowików.

Choć jej granice znajdziesz na mapach,
Ale o treści, co je wypełnia,
Powie ci tylko księżyca pełnia
I mgła nad łąką, i liści zapach.



Pytasz się synu, gdzie jest i jaka?
W niewymierzonej krainie leży.
Jest w każdym wiernym sercu Polaka,
Co o nią walczył, cierpiał i wierzył.

W szumie gołębi na starym rynku,
W książce poety i na budowie,
W codziennej pracy, w życzliwym słowie,
Znajdziesz ją w każdym dobrym uczynku.
(Antoni Słonimski: "Polska")

Dziewczyna – Polska opuszcza flagę – uczniowie podchodzą do niej, wyciągają po 2 palce i śpiewają „Rotę”.

"Rota" - piosenka
Narrator -
Dziękujemy za uwagę, na tym zakończyliśmy dzisiejszy apel.
Scenariusz przygotowała
Alina Papierz

Wyświetleń: 0