Katalog Alina Papierz, 2018-09-25 Dzwola Uroczystości, Scenariusze Scenariusz apelu poświęconego 99 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległościSCENARIUSZ APELU POŚWIĘCONEGO 99 ROCZNICY ODZYSKANIA PRZEZ POLSKĘ NIEPODLEGŁOŚCI przeprowadzony w PSP w Branwi w roku szkolnym 2017/2018 Cele: - budzenie szacunku dla tradycji 11 listopada, -- przybliżenie dzieciom historii narodu polskiego, -- kształcenie u uczniów uczuć patriotycznych, umiłowania do Ojczyzny. - kształtowanie odporności emocjonalnej w sytuacjach wystąpień przed widownią Na scenie godło Polski i napis „Tu wszędzie jest mija ojczyzna”, przed nimi kosz kwiatów w barwach narodowych. Z boku sceny tabliczki z datami rozbiorów. Narrator – Dzisiejszy apel poświęcony jest 99 rocznicy odzyskania niepodległości. Lata niewoli poszły w cień... Jesteśmy wolni. Żyjemy w demokratycznej Polsce. Dnia 11 listopada obchodzimy narodowe Święto Niepodległości. W tym dniu czcimy rocznicę uzyskania przez Polskę niepodległości. Ale nie zawsze tak było. Nasi przodkowie przez 123 lata musieli żyć w niewoli. Przypomnijmy sobie, jak do tego doszło. Na scenę wychodzi dziewczynka ubrana na biało – czerwono, z napisem „Polska” na piersiach, trzyma flagę, przechodzi przed widownią, aby wszyscy widzieli napis. Głos zza sceny na tle poloneza "Pożegnanie Ojczyzny" - Był rok 1772 i pierwszy rozbiór Polski (na scenę wchodzi dziecko I z planszą „1772" „Rok 1793 - to drugi rozbiór naszych ziem” (dziecko II układa podobną tabliczkę). „Rok 1795 - Polska przestaje istnieć na mapach Europy” ( dziecko III ustawia kolejną planszę). Do dziewczynki – Polski podchodzi trzech uczniów ubranych na czarno: Jeden ma napis przypięty na wysokości piersi "Prusy", drugi "Rosja", trzeci "Austria". Wszyscy wychodzą jednocześnie z trzech różnych stron, podchodzą do dziewczynki, podają sobie ręce, witają się. Wpatrują się w Polskę, szepcą, naradzają się. Nagle przywiązują do Polski 3 liny, ciągną je każdy w swoją stronę, pętają liny naokoło niej i wyprowadzają ją poza scenę Narrator wiesza na godle - czarną wstążkę. Muzyka cichnie. Recytator - O, Polsko! Święte Twe imię Po cichu i po kryjomu Z trwogą za siebie i innych Szeptano w ojców mych domach. Prawdziwe jakieś nieprawdy opowiadano o Tobie. Mówiono, że jesteś święta! Mówiono, że jesteś w grobie. Narrator - Kiedy 1 sierpnia 1914 roku wybuchła wojna pomiędzy Rosją a Niemcami i Austrią, w sercach Polaków zapłonęła nadzieja, że nadchodzi godzina wyzwolenia. Polacy szli na wojnę, wierząc, że spełnią się ich marzenia. Piosenka – „Przybyli ułani” Narrator – 11 listopada 1918 roku przyszła upragniona wolność. Ponownie naród mógł powiedzieć, że „wrócił cudem na Ojczyzny łono ". Wchodzi dziewczynka– symbol Polski, zakrywa tabliczki z datami rozbiorów tablicą ;11 listopada 1918 r. Recytator – Ojczyzna wolna, znowu wolna! Tak bije serce, huczą skronie! A Biały Orzeł w słońcu kwiatów przyleciał, by go ująć w dłonie. Dziś w całej Polsce brzmi Mazurek... Dzisiaj radości kanonada! Witamy wszyscy Niepodległość i Jedenasty Listopada! Narrator – Naszym hymnem jest Mazurek Dąbrowskiego. Śpiewamy go zawsze podczas świąt narodowych, stojąc na baczność. Dlatego teraz wspólnie go zaśpiewajmy. Do hymnu! (śpiewanie "Mazurka Dąbrowskiego" stojąc na baczność) Recytator – Dzisiaj wielka jest rocznica - Jedenasty Listopada! Tym, co zmarli za Ojczyznę, hołd wdzięczności Polska składa. Im to bowiem zawdzięczamy wolność - polską mowę w szkole, to, że tylko z ksiąg historii poznajemy dziś niewolę. Uroczyście biją dzwony, wszędzie flagi rozwinięto... i me serce się raduje, że obchodzę Polski święto. Narrator – W święta narodowe wywieszamy flagi. Flaga naszego państwa jest koloru biało - czerwonego. Wszyscy: wiersz "Barwy ojczyste" Powiewa flaga, gdy wiatr się zerwie. A na tej fladze biel jest i czerwień. Czerwień- to miłość, biel - serce czyste... piękne są nasze barwy ojczyste. Narrator - Każdy kraj ma swoje godło. Naszym godłem jest Orzeł Biały na czerwonym tle. Recytatorzy: 3 osoby - wiersz "Orzeł Biały" - Czy wiesz, jaki to znak: w czerwonym polu biały ptak? -Wiem - odpowiedział Kubuś mały - to jest znak Polski, Orzeł Biały. Narrator – Polska to kraj, w którym się urodziliśmy. Tutaj żyjemy, tutaj chodzimy do szkoły. Każdy kto się urodził i mieszka w Polsce jest Polakiem. Teraz usłyszymy co to jest Polska - wiersz "To jest Polska" Recytator – Kiedy nagle las zaszumi, Mowę sosny gdy zrozumiesz... Wszyscy: To jest Polska Recytator - Gdy zobaczysz gdzieś topole królujące ponad polem... Wszyscy: To jest Polska Recytator - Gdy zobaczysz płowe wrzosy Rozbłyskane w kroplach rosy.... Wszyscy: To jest Polska Recytator - Kiedy drogim jest ci w życiu żyto srebrne przy księżycu... Wszyscy: To jest Polska Recytator – Ujrzysz biały krzyż wycięty hełm i pod nim piasek święty... Wszyscy: To jest Polska Recytator - I cóż powiedzą tomy słowników, Lekcje historii i geografii, Gdy tylko o niej mówić potrafi Krzak bzu kwitnący i śpiew słowików. Choć jej granice znajdziesz na mapach, Ale o treści, co je wypełnia, Powie ci tylko księżyca pełnia I mgła nad łąką, i liści zapach. Pytasz się synu, gdzie jest i jaka? W niewymierzonej krainie leży. Jest w każdym wiernym sercu Polaka, Co o nią walczył, cierpiał i wierzył. W szumie gołębi na starym rynku, W książce poety i na budowie, W codziennej pracy, w życzliwym słowie, Znajdziesz ją w każdym dobrym uczynku. (Antoni Słonimski: "Polska") Dziewczyna – Polska opuszcza flagę – uczniowie podchodzą do niej, wyciągają po 2 palce i śpiewają „Rotę”. "Rota" - piosenka Narrator - Dziękujemy za uwagę, na tym zakończyliśmy dzisiejszy apel. Scenariusz przygotowała Alina Papierz Wyświetleń: 0
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |