Scenariusz zespołowych zajęć rewalidacyjno – wychowawczych .
Zespół nr 2
Temat: Różnorodność i atrakcyjność stosowanych metod, form pracy i ich przydatność
do osiągania celów zajęć RW.
Jesienne doznania polisensoryczne – kształtowanie somatognozji.
Uczestnicy zajęć: Iksia Iksińska, Robi Robiński
Data: ……………………
Czas trwania: 9 15 – 11 15 (2 godziny)
Miejsce zajęć: sala zajęć
Prowadzący zajęcia: MagdalenaLinowska
Cele ogólne
/ organizowanie doświadczeń prowadzących do poznania własnego ciała
/ zapewnienie wychowance dopływu odpowiednich bodźców, które pomogą jej rozwinąć własne możliwości (dotykowe, słuchowe, wzrokowe, smakowe)
/ odczuwanie różnych rodzajów ruchu
/ kształtowanie orientacji w schemacie ciała
/ rozluźnienie napięcia mięśniowego
/ zdobywanie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa
/ zdobywanie poczucia partnerstwa
Cele szczegółowe:
Usprawnianie:
/ motoryki małej poprzez manipulowanie kasztanami, i in.
/ reagowanie na podstawowy smak: słodki - uśmiechem
/ rozwijanie świadomości posiadanych części ciała poprzez ćwiczenia metodą M.Ch.Knill oraz elementami metody W. Sherborne
/ rozwijanie koordynacji wzrokowo – ruchowej podczas trzymania liści, klaskania, itp
/ rozwijanie koncentracji uwagi – utrzymanie koncentracji uwagi w czasie dotykania poszczególnych części ciała

Metody pracy:
/ „Poranny krąg” (stymulacja polisensoryczna według pór roku)
/ „Program wprowadzający” M.Ch.Knill
/ elementy metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne
/ relaksacja

Środki dydaktyczne:
koc,
magnetofon,
płyta CD z „Programem Wprowadzającym” M.Ch.Knill
płyta CD z muzyką relaksacyjną
świeczka o zapachu lawendy do stymulacji węchowej
miód (słoik z łyżeczką) do stymulacji smakowej
żołędzie do stymulacji wzrokowej
kasztany do stymulacji wzrokowej
liście do stymulacji wzrokowej
suszarka do stymulacji słuchowej
żółte kartki do stymulacji wzrokowej
dzwonki do stymulacji słuchowej
oliwka do masażu
żółta zasłona
Forma pracy:
 zindywidualizowana,
 zespołowa

Przebieg zajęć:
I. Część wstępna
Oliwka jako sygnał zapowiadający „Poranny krąg”
Poranny krąg: kolor żółty (kolor jesieni) żółte kartki porozrzucane na podłodze i kanapie. Zapalam świeczkę na wysokości wzroku dziewczynki. Zapach lawendy ze świeczki unosi się w powietrzu.
Przywitanie: delikatny masaż dłoni oliwką, towarzyszy mu piosenka: „Witaj (imię dziecka), witaj (imię dziecka), jak się masz? Jak się masz? Wszyscy cię lubimy, wszyscy cię lubimy. Bądź wśród nas, bądź wśród nas”
Zapach lawendowy łagodzi napięcia, uspakaja, wzmacnia
II. Część właściwa
Krótko opowiadam o jesieni. Pokazuję liście, kasztany, szyszki i żołędzie. Po kolei podaję w dłonie dziewczynki dary natury do wielozmysłowego poznania.
Spotkanie z żywiołami: Symbolem jesieni jest powietrze: suszarką do włosów rozwiewam liście, żółte kartki, rozwiewam włosy wychowankom (zarówno ciepłym jak i chłodnym strumieniem powietrza). – jest to zarówno stymulacja dotykowa, słuchowa oraz wzrokowa
Sygnał zapowiadający jedzenie: łyżka.
Podaję wychowankom na łyżce miód do posmakowania. – stymulacja smakowa
Pokazuję wychowankom dzwonki – jest to stymulacja wzrokowa i słuchowa
Razem z wychowankami kolejno potrząsamy dzwonkami w celu uzyskania dźwięku – jest stymulacja słuchowa,
Gaszenie świeczki zapachowej. Nauczyciel podnosi świeczkę na wysokość wzroku wychowanków. Gasi świeczkę w zasięgu jej wzroku.
Głównym celem „Porannego kręgu” jest komunikacja. Rytualizacja czynności kształtuje pozytywne nastawienie dziecka.
Sygnał zapowiadający relaksację : płyta CD
Relaksacja – włączenie muzyki,
Sygnał zapowiadający zajęcia metodą M.Ch. Knill: klaśnięcie
Wprowadzenie form aktywności ruchowej M.Ch. Knilów: „Program wprowadzający”.
Czynności będą wykonywane wspólnie z nauczycielem. Siedząc na kocu, nauczyciel trzyma dziewczynkę za dłonie i razem z nią wykonuje ruchy, starając się wykonywać je w rytm muzyki. Pozycja wychowanki i forma kontaktu fizycznego z nauczycielem jest uzależniona od jej woli i możliwości. Program ten pozwala nawiązać wychowance kontakt i przygotowuje ją do dalszych ćwiczeń ruchowych. „Program wprowadzający” trwa 8 minut i ma następujący przebieg:
1. kołysanie
2. wymachiwanie rękami
3. pocieranie dłoni
4. klaskanie
5. głaskanie głowy
6. głaskanie brzucha
7. relaksacja
Sygnał zapowiadający zajęcia metodą ruchu rozwijającego W. Sherborne: koc
Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne oddziaływuje pozytywnie na rozwój ruchowy dzieci z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Efektywnie poprawia ich funkcje motoryczne, jak również daje poczucie sprawności ruchowej.
Wprowadzenie elementów metody ruchu rozwijającego W. Sherborne:
/ leżenie na plecach – wyczuwanie pleców (dziecko kładziemy na plecach, nauczyciel podtrzymuje dziecko, aby jego plecy dotykały podłogi
/ uderzanie nogą (jedną i drugą) w podłogę
/ uderzanie ręką (jedną i drugą) w podłogę
/ leżenie na brzuchu – wyczuwanie brzucha – przewracanie się z brzucha na plecy, klepanie się po brzuchu
/ ślizganie się w kółko na brzuchu, to samo na plecach – nauczyciel obraca dziecko wokół własnej osi
/ turlanie się po podłodze
/ ciąganie dziecka w kocu
/ zawijanie dziecka w kocu
/ bujanie dziecka w kocu
III. Zakończenie
Sygnał zapowiadający: płyta CD
Relaksacja połączona z delikatnym masażem dłoni i przedramion przy spokojnej muzyce.
Bibliografia:
Kielin J., „Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim”, GWP, Gdańsk, 1999

Wyświetleń: 0