Katalog

Barbara Gruszka, 2018-04-17
Świebodzice

Język niemiecki, Skrypty

Dobre praktyki na lekcji języka niemieckiego

- n +




DOBRE PRAKTYKI
NA LEKCJI
JĘZYKA NIEMIECKIEGO









WSTĘP

Skrypt „Dobre praktyki na lekcji języka niemieckiego” jest moją pracą indywidualną nauczyciela germanisty, który chce się podzielić swoimi doświadczeniami z innymi nauczycielami języka niemieckiego. Znajdują się w niej m.in. scenariusze lekcji, w której wykorzystuję metody
i techniki aktywizujące pracę z uczniem, np. praca w parach, praca w grupie, burza mózgu, asocjogram (mapa myśli/ metaplan), metoda śnieżnej kuli, metoda stacji zadaniowych/stacji samodzielnego uczenia się, metoda dramy oraz metoda projektu.

Cele:
Upowszechnianie dobrych praktyk w zakresie realizacji podstawy programowej.
Dzielenie się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami.
Wymiana informacji na temat najnowszych trendów w nauczaniu.




















PLANOWANIE I ORGANIZACJA ZAJĘĆ

Przebieg lekcji zależy od wielu czynników, dlatego dobrze jest zaplanować każdą lekcję, dobrać odpowiednie metody i techniki pracy z uczniami, uwzględnić stopień zaawansowania uczniów, ich możliwości intelektualne, a wtedy nasze cele lekcji zostaną zrealizowane.

Najważniejszym celem edukacji językowej na II etapie edukacyjnym jest zgodnie z podstawą programową kształcenia ogólnego: „(…) porozumiewanie się [w języku obcym] w mowie i w piśmie”, a  także: „(…) kształtowanie postaw ciekawości, tolerancji, otwartości wobec innych kultur”. Planując cele nauczania języków, powinniśmy się skupić na celach ogólnoedukacyjnych, celach językowych, celach motywacyjnych oraz sposobach realizacji tychże celów, czyli na dobraniu treści, zadań i pomocy dydaktycznych. W nauczaniu języka obcego na tym etapie kształcenia nacisk położony jest na sprawności językowe, rozumienie i posługiwanie się językiem. Istotne jest także rozwijanie umiejętności autonomicznych oraz umiejętności współpracy w grupie.1 Według podstawy programowej spośród celów językowych największą uwagę należy zwrócić na naukę komunikacji. W celu skutecznego porozumiewania się niezbędne są: wiedza językowa, to jest znajomość gramatyki czy słownictwa, posługiwanie się zrozumiałą wymową oraz poprawna pisownia.
W celu efektywnej realizacji celów edukacji językowej, które uwzględniają sytuację w danej klasie, nauczyciel może zastosować następujące strategie pracy z podręcznikiem:
modyfikacja zadań z podręcznika;
opuszczanie zadań nieodpowiadających potrzebom klasy
uzupełnianie zadań w podręczniku własnymi ćwiczeniami 2

Nauka języka obcego to przede wszystkim nauka komunikacji z innymi ludźmi.




Organizując lekcję, należy zaplanować następujące elementy:
• rozgrzewkę językową;
• zadania wprowadzające materiał;
• ćwiczenia dotyczące wprowadzanego materiału;
• zadania pozwalające ćwiczyć komunikację w języku docelowym związane z wprowadzonym materiałem;
• informację zwrotną na temat wykonanego zadania;
• ćwiczenia związane z wprowadzonym materiałem i potencjalnymi problemami;
• pracę domową;
• podsumowanie lekcji 3

METODY NAUCZANIA
Współczesna edukacja wymaga od nauczyciela, aby prowadził lekcje w sposób interesujący, motywujący – innymi słowy atrakcyjny dla ucznia. Nauczyciel powinien mniej nauczać, a więcej zachęcać ucznia do bycia aktywnym, dać uczniowi czas na eksperymentowanie, pozwalając mu na popełnianie błędów i samodzielne ich poprawianie. Poprzez swoje lekcje nauczyciel ma stwarzać okazje do kształtowania postawy ciekawości i otwartości na to, co nowe. Współczesna dydaktyka odchodzi od sformułowania „metody nauczania”, ponieważ koncentruje się ono na podawaniu wiedzy i odnosi jedynie do czynności nauczyciela. Tymczasem sformułowanie „metody kształcenia” jest coraz częściej stosowane w dydaktyce, gdyż nie eliminuje ono nauczania, a kładzie nacisk na uczenie się i wychowanie, na kształcenie umiejętności i kształtowanie postaw, stawiając w centrum procesu ucznia. Zatem typowe lekcje podaniowe siłą rzeczy zostają zepchnięte na margines, gdyż nie osiągają takiego efektu, jak lekcje oparte na metodach aktywizujących. Dzisiaj nauczyciel musi maksymalnie zaangażować ucznia i może do tego celu użyć różnych metod i technik, które sprawią, że to uczeń właśnie będzie współprowadzącym lekcje, często nie zdając sobie sprawy, jak bardzo został zaangażowany przez nauczyciela. Dla ucznia lekcja oparta na metodach aktywizujących może oznaczać dobrą zabawę niekoniecznie kojarzoną z nauką. Z punktu widzenia nauczyciela wygląda to zupełnie inaczej. Otóż może on realizować swój ukryty plan poprzez zafundowanie uczniom na lekcji dużej dawki zabawy, w trakcie której to oni są motorem i sami często decydują, w jakim tempie, w jakiej ilości, a nawet w jakiej formie chcą przyswoić, utrwalić czy nabyć wiedzę. Uczeń pracuje metodami aktywizującymi i dobrze się przy tym bawi, często zapominając, że robi to pod bacznym okiem nauczyciela. Nauczyciel, pracując metodami aktywizującymi, też dobrze się bawi, widząc jak jego uczniowie angażują się w wykonanie zadania i wie, że osiąga swój cel, którym jest kształcenie uczniów. W trakcie lekcji prowadzonych metodami i technikami aktywizującymi, nauczyciel ma okazję do odgrywania różnych ról. Może on być jednocześnie doradcą, przewodnikiem, uczestnikiem, widzem, obserwatorem, pomocnikiem i krytycznym przyjacielem.

PIRAMIDA ZAPAMIĘTYWANIA, stożek Dale'a 4














Czym są metody aktywizujące?
Metody aktywizujące to taki sposób nauczania, w którym nauczyciel nie przekazuje uczniom gotowej wiedzy, lecz stwarza warunki do samodzielnego uczenia się. W celu najefektywniejszego nabycia wiedzy, czyli zrozumienia partii materiału, powinien angażować uczniów w wykonywanie wielu czynności związanych z nauczanym materiałem, w myśl słów Konfucjusza Powiedz mi, a zapomnę. Pokaż mi a zapamiętam. Pozwól mi zrobić, a zrozumiem. Stożek Dale’a doskonale ilustruje ten proces. Możliwość lepszego zapamiętywania dają stosowane na lekcjach metody aktywizujące, które nie tylko zrywają z nudą i lękiem oraz autokratywną postawą nauczyciela, ale przede wszystkim dają uczniowi szansę podejmowania decyzji i bycia odpowiedzialnym zarówno za siebie, jak i za zespół, w którym pracuje. Dzięki tym metodom uczeń staje się partnerem nauczyciela w procesie kształcenia.

Źródło: http://bc.zcdn.edu.pl:8080/Content/936/bazar_dobrych_praktyk.pdf

Przykłady metod i technik aktywizujących

Praca zespołowa, praca w grupach to często bardzo lubiana przez uczniów forma pracy na lekcjach, chociaż nauczyciel powinien mieć świadomość, że uczniowie muszą się jej nauczyć. Nauczyciela także inaczej musi się do takiej lekcji przygotować. Należy opracować materiały przed lekcją i opuścić swoją rolę eksperta w czasie zajęć.
Nauczyciel staje się:
- doradcą - który jest do dyspozycji uczniów,
- animatorem - który inicjuje metody, przedstawia cele uczenia się i przygotowuje materiał,
- obserwatorem i słuchaczem - który obserwuje uczniów przy pracy i dzieli się z nimi tymi obserwacjami,
- partnerem - który jest gotowy modyfikować przygotowaną wcześniej lekcję w zależności od sytuacji w klasie.
Prawidłowo zorganizowana praca w grupie umożliwia właściwe relacje i współdziałanie między nauczycielem i uczniami. Podczas zespołowego rozwiązywania zadań, często ma miejsce konfrontacja różnych punktów widzenia, w wyniku czego dynamizuje się aktywność poznawcza uczniów, prowadząca w konsekwencji do nowych sposobów rozumowania: argumentowania, wyjaśniania, formułowania myśli. 

Celem pracy grupowej jest:
zaspokojenie potrzeb rozwojowych uczniów związanych z aktywnością poznawczą, społeczną, emocjonalną i artystyczną
uczenie się od siebie nawzajem
uczenie się podejmowania decyzji samodzielnych i uzgodnionych w wyniku negocjacji
rozwijanie umiejętności współpracy, współdziałania i współodpowiedzialności
przeciwdziałanie izolacji niektórych uczniów
stworzenie szansy na pokonanie własnej nieśmiałości
aktywizowanie uczniów
zachęcanie do twórczych poszukiwań podczas rozwiązywania problemów
integrowanie zespołu klasowego. 
Należy pamiętać o tym, by grupa miała możliwość przedstawienia i zaprezentowania wyników swojej pracy. Bardzo ważne jest opracowanie z uczniami zasad pracy w grupach. Wspólne ustalenie i zatwierdzenie zasad ułatwia ich przestrzeganie. Ważne, by na kolejnych lekcjach zorganizowanych w grupach role zmieniały się. Niech każdy uczeń ma szansę sprawdzenia się i treningu. Nauczyciel organizując pracę w grupach staje się koordynatorem działań uczniów, człowiekiem, który pomaga, udziela wskazówek, osobą, przy pomocy której uczniowie mogą uczyć się samodzielnie i aktywnie. Nauczyciele powinni przerywać pracę w grupie tylko wówczas, gdy przekonani są o tym, że jest to konieczne.

Burza mózgów, znana jest też pod nazwami „fabryka pomysłów”, „giełda pomysłów”, „jarmark pomysłów”. Istota metody polega na podawaniu różnych skojarzeń, rozwiązań, które niesie wyobraźnia i chwilowy błysk natchnienia. „Burzę mózgów” przeprowadza się w trzech etapach:

1. Wytwarzanie pomysłów – ważna ilość, a nie jakość, ważne myślenie nawet najbardziej szalone i niedorzeczne.
2. Ocena, analiza zgłoszonych pomysłów – ustalone kryteria posłużą do ocen różnych propozycji.
3. Zastosowanie pomysłów i rozwiązań w praktyce.

Kula śniegowa zwana też dyskusją piramidową, polega na przechodzeniu od pracy indywidualnej do pracy w całej grupie. Technika ta daje szansę każdemu na sprecyzowanie swojego zdania i stanowiska na podany temat, umożliwia nabywanie doświadczeń, jak też pozwala dzieciom ćwiczyć i śledzić proces uzgadniania stanowisk.

Ogólny zarys rej techniki jest następujący:
- uczniowie pracują indywidualnie nad nowym problemem,
- łączą się w pary i ustalają wspólne stanowisko,
- pary łączą się w czwórki i ustalają wspólne stanowisko,
- czwórki łączą się w ósemki i ustalają wspólne stanowisko,
- ósemki łączą się w szesnastki i ustalają wspólne stanowisko,
- prezentacja wspólnie wypracowanego stanowiska.

Każde dziecko otrzymuje kartkę z napisanym słowem, np. dobroć. Zadaniem dziecka jest napisanie definicji tego pojęcia. Kiedy praca indywidualna jest zakończona, dzieci dobierają się w pary. W parach uczniowie odczytują swoje definicje, definicje i próbują z dwóch stworzyć jedną , wpisując ją na większą kartkę. Potem pary łączą się w czwórki, ósemki, szesnastki i w ten sposób na dużej kartce powstaje jedna definicja wypracowana przez grupę.

Asocjogram, inaczej zwany metaplanem, czy też mapą myśli. Jest to metoda, podobnie jak wyżej opisana, realizowana w zespole. Nauczyciel dzieli uczniów na grupy i przydziela im zadanie, które polega na uporządkowaniu myśli, pomysłów dotyczących konkretnego tematu, np. zdrowia. Zadaniem uczniów jest przedyskutowanie, jakie obszary wiążą się z tym tematem i jakie słowa/zwroty z nim związane znają. Uczniowie pracują w grupach i po dyskusji porządkują swoje pomysły. Następnie każda z grup prezentuje swój metaplan. Zadaniem grup słuchających jest dopełnienie swoich plansz i/lub dodanie swoich propozycji.

Metoda stacji zadaniowych pozwala na ciekawą organizację lekcji, w szczególności lekcji powtórzeniowych i odejście od rutynowego procesu wykonywania ćwiczeń powtórkowych. Dzięki tej metodzie nauczyciel angażuje w ciekawy sposób uczniów w proces zdobywania wiedzy. Sam nauczyciel występuje w zmienionej roli. Jako widz i obserwator może pozwolić sobie na lepszą ocenę stopnia zaangażowania uczniów, ich zachowania, stylu pracy oraz zastosowanych przez nich strategii, dokonując wnikliwej diagnozy uczniowskich deficytów. Taka forma pracy na lekcjach pozwala również na doskonalenie przez uczniów technik samokontroli, współpracy oraz umiejętności samooceny. Jak zorganizować lekcję metodą stacji zadaniowych? Przed lekcją nauczyciel przygotowuje odpowiednią liczbę ćwiczeń podsumowujących dany temat, rozdział, moduł czy blok tematyczny. Do tego, w zależności od liczby uczniów i formy pracy na lekcji (indywidualna, w parach lub grupach), odpowiednią liczbę kart pracy. Następnie przygotowuje stanowiska pracy dla uczniów, czyli stacje (ich liczba może być dowolna), w tym ostania – stacja klucz, na której to uczniowie będą sprawdzać swoje odpowiedzi po wykonaniu wszystkich zadań. Należy pomyśleć również o odpowiednim ustawieniu stolików tak, aby uczniowie mogli swobodnie przechodzić od stacji do stacji (o kolejności wyboru stacji decyduje uczeń). Na początku lekcji nauczyciel informuje uczniów, jak będą pracować na lekcji i jakie czekają ich zadania. W trakcie wykonywania przez uczniów zadań, nauczyciel może wcielić się w wyżej opisane role. Na koniec lekcji nauczyciel powinien podsumować pracę uczniów i sprawdzić ze wszystkimi wykonane zadania. Ostatnim elementem może być ewaluacja. Tutaj swoboda wyboru jest duża. Uczniowie mogą przede wszystkim dokonać samooceny swoich umiejętności, poprzez wypełnienie tabeli tzw. can-do-statements, czyli „umiem, potrafię…”. Mogą również dokonać oceny lekcji, w której brali udział, poprzez wykorzystanie metody „mówiąca ściana”, która wymaga od nich wyrażenia swojego nastroju po zajęciach przy pomocy odpowiedniego koloru, którym zapisują swoje imię na planszy wywieszonej, np. na drzwiach sali lub na ścianie.


Metoda projektu jest jedną ze strategii procesu dydaktycznego doprowadzającą do rozstrzygnięcia postawionego problemu. Dodatkowo ma bardzo duże walory w zakresie rozwoju umiejętności umysłowych i praktycznych uczniów. Doskonale wpływa na proces uspołecznienia ucznia, kształtując jego osobowość oraz system wartości. Jednocześnie wpływa na wzrost aktywności uczniów, dzięki czemu zajęcia lekcyjne wyzwalają w uczniach postawy twórcze oraz badawcze 5.

Bardzo ważne dla osiągnięcia pełnego sukcesu lekcji prowadzonych metodą projektu jest zapoznanie ucznia z warunkami projektu, takimi jak:
• uczeń zna, rozumie i akceptuje cele projektu,
• uczeń pracuje razem lub w grupie i zna metody oraz formy realizacji projektu,
• uczeń zna terminy realizacji całości projektu i jego etapy,
• uczeń zna sposoby i kryteria oceniania,
• uczeń zna zasady prezentacji swojej pracy 6.

Praca metodami aktywizującymi przynosi wiele korzyści:
o Zwiększa się atrakcyjność zajęć;
o Ujawniają się indywidualne zdolności ucznia;
o Rozwijają się różnorodne zainteresowania uczniów;
o Wzbogaca się wiedza nauczyciela na temat indywidualnego rozwoju poszczególnych uczniów;
o Zwiększa się zaufanie do nauczycieli, zmniejsza się dystans między nauczycielami i uczniami;
o Wzbogaca się warsztat pracy nauczyciela;
o Podnosi się poziom efektywności procesu nauczania i uczenia się, a tym samym poziom jakości pracy szkoły;
o Wzbogaca się wiedza rodziców o ich dzieciach;
o Szkoła jest pozytywnie postrzegana przez jej klientów wewnętrznych i zewnętrznych, poprawia się wizerunek placówki.
Niektóre z powyższych metod zostały wykorzystane na warsztatach szkoleniowych.




Dobrą praktyką na przybliżenie uczniom ważnych informacji z zakresu realioznastwa, kultury, sztuki i wiedzy o krajach niemieckojęzycznych wypracowaną na zajęciach pozalekcyjnych było zastosowanie TIK w nauczaniu języka niemieckiego, która okazała najlepszą metodą poszukiwania informacji. Zadaniem uczniów było samodzielne wyszukiwanie przez uczniów wg wskazówek nauczyciela informacji w Internecie, następnie prezentowanie ich na plenum np. w formie plakatu lub prezentacji multimedialnej. Uczniowie z dużym zaangażowanie wyszukiwali informacji
i odpowiedzi na pytania przygotowane przeze mnie, takie jak: np. Z czego słynie Szwajcaria?, stolicą Szwajcarii jest …, z ilu kantonów składa się Szwajcaria?, na czerwonej fladze Szwajcarii widnieje …, najwyższym szczytem kraju jest ... . Po zaprezentowaniu się przez uczniów odbyły się eliminacje do szkolnego konkursu wiedzy o krajach niemieckojęzycznych.


WYKORZYSTUJĄC INTERNET MOŻEMY:

przeglądać strony internetowe;
tworzyć blogi jako miejsce notatek, informacji lub dzielenia się wiedzą i doświadczeniem;
korzystać z poczty elektronicznej – jako narzędzia komunikacji i wymiany doświadczeń;
wykorzystywać różne programy, w tym graficzne, Power Point, Excel;
podejmować formy kształcenia na odległość, np. e-studia, e-konferencje, e-szkolenia.
rozmawiać z innymi nauczycielami na forach internetowych;
prowadzić zajęcia dydaktyczne w pracowni komputerowej i nie tylko (wykorzystując tablicę interaktywną, zadania on-line, wiadomości z różnych stron i portali).

Kolejną istotną rzeczą w rozwoju każdego dziecka jest kształtowanie postaw twórczych i nauczanie poprzez kontakt z autentycznym językiem (film, muzyka, literatura) oraz wykorzystanie wszelkich dostępnych metod, technik, materiałów i pomocy dydaktycznych w celu uatrakcyjnienia
i wzbogacenia procesu dydaktycznego. Nauczyciel wprowadza uczniów w świat języka niemieckiego podczas działania: śpiewania, tworzenia, oglądania, wykonywania prac plastycznych przez uczniów.
Celem tego przedsięwzięcia jest:
Oglądanie filmów w wersji niemieckiej
Słuchanie i śpiewanie piosenek po niemiecku
Czytanie krótkich tekstów w wersji niemieckiej
Korzystanie z materiałów źródłowych w języku angielskim w celu rozszerzenia możliwości poznawania j. angielskiego
Wykorzystanie wiedzy i umiejętności uczniów zdobytych w ramach edukacji szkolnej jak i poza szkołą (Internet, film, telewizja, podróże itd.)
Organizowanie zajęć lekcyjnych dotyczących świąt, zwyczajów i tradycji krajów niemieckojęzycznych
Organizowanie wystaw prac uczniów.






SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Temat lekcji: Ich suche Freunde im Netz (Szukam przyjaciół w sieci).

Cele lekcji:
a) Cele główne. Uczeń:
potrafi napisać krótkie ogłoszenie
b) Cele szczegółowe. Uczeń:
posługuje się słownictwem z działu „Hobby und Freizeit”;
kształtuje umiejętność poprawnej wymowy;
potrafi odpowiadać na pytania znajdujące się pod ogłoszeniami;
Formy pracy: indywidualna,
Metody pracy: podająca, praktyczna (ćwiczeniowa)
Materiały i pomoce dydaktyczne: podręcznik „Aha Neu 1”, zeszyt ucznia, tablica, rzutnik, ekran projekcyjny, kartki ze słownictwem.


Przebieg lekcji:
Powitanie uczniów i sprawdzenie obecności.
Zapisanie tematu na tablicy.
Praca z podręcznikiem. Uczniowie otwierają książkę na str. 68-69. Nauczyciel wyświetla ogłoszenia znajdujące się w podręczniku wykorzystując przy tym multi book. Uczniowie czytają ogłoszenia i je tłumaczą. Następnie odpowiadają na 9 pytań znajdujących się pod ogłoszeniami.
Nauczyciel wyświetla na rzutniku nowo poznane słownictwo a uczniowie przepisują je do zeszytu.
Nauczyciel rozdaje uczniom kartki z ćwiczeniami utrwalającymi nowe zwroty i wyrażenia.
Uczniowie wykonują ćwiczenie 2 ze strony 69. Zadaniem uczniów jest odpowiedzieć na ogłoszenie osoby. Następnie kilku uczniów czyta swoje ogłoszenia.
Uczniowie zapisują w zeszycie zadanie domowe- ćw. 1, str. 42.


WORTSCHATZ- SŁOWNICTWO

Fußball/ Tennis spielen- grać w …
am Computer spielen = Computer spielen- grać na komputerze
die Anzeige- ogłoszenie
suchen- szukać
schreiben- pisać
Rad fahren- jeździć na rowerze
schwimmen- pływać
der Freund- przyjaciel
die Freundin- przyjaciółka
der Brief- list / die Briefe- listy
aus aller Welt- z całego świata
ein bisschen- trochę
reiten- jeździć konno
beantworten- odpowiadać
schlafen- spać
sehr lange- bardzo długo
Filme sehen- oglądać filmy
wer- kto
lieben- kochać

Übung I Verbinde. Połącz.
Briefe sehen - szukać przyjaciół
Freunde lesen - grać na komputerze
Filme spielen - czytać książki
Rad suchen - oglądać filmy
Bücher schreiben - jeździć na rowerze
am Computer fahren - pisać listy








Übung II Verbinde. Połącz.

1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.



snowboarden

im Internet surfen

schwimmen

Ski fahren

Rad fahren

Tennis spielen

tanzen

Gitarre spielen

Fußball spielen

chatten

Musik hören

Karten spielen

fernsehen

fotografieren

Bücher lesen




















TEMAT: Mein Frühstück (Moje śniadanie).

Cele lekcji:
- uczeń zna nazwy podstawowych produktów żywnościowych i posiłków
- uczeń dopasowuje opisy nawyków żywieniowych (śniadanie) do odpowiednich krajów w tekście słuchanym i czytanym
- uczeń potrafi powiedzieć, co zazwyczaj jada na śniadanie

Zaznacz właściwy rodzajnik.
1. der / die / das Milch
2. der / die / das Käse
3. der / die / das Brot
4. der / die / das Banane
5. der / die / das Kartoffel
6. der / die / das Zitrone
7. der / die / das Butter
8. der / die / das Wasser
9. der / die / das Apfel
10. der / die / das Orange

Napisz poprawnie:

Wreßobit…………………….
Hhönrecn………………………
Sfat …………………………
Coknlrefas…………………….
Ei…………………….
Ksäe………………………..
Vnloorrkoblt ……………………
Tee…………………….
Pzzia ……………………..
Hiong ………………………
Binre ………………………
Wusrt ……………………
Baanne ……………………..
Btuter …………………..
Wsaesr ……………………..
Bort……………………………….
B____e
B____r
W____r
K__e
V__________t
T_e
P___a
H___g
B___e






















Scenariusz do rozdziału: Wohin in Urlaub?

Temat: Urlaubspläne. Was sagt Nicole? (Plany wakacyjne. Co mówi Nicole?)

Cele lekcji:
Uczeń potrafi nazwać miejsca wypoczynku i możliwości spędzania tam czasu wolnego
Uczeń potrafi formułować poprawne wypowiedzi, stosując przyimki lokalne z biernikiem
Uczeń potrafi określić swoje plany wakacyjne i krótko uargumentować swój wybór
Uczeń zna i stosuje poprawnie szyk zdania złożonego ze spójnikiem dass
Formy pracy: indywidualna,
Metody pracy: podająca, praktyczna (ćwiczeniowa)
Media/materiały: podręcznik Magnet 2, książka ćwiczeń, mapa świata, mapa Europy, zdjęcia wybranych, ciekawych miejsc wypoczynku w krajach niemieckojęzycznych i w Polsce, test z wykorzystaniem tych ilustracji

Przebieg lekcji:
Nauczyciel pyta uczniów, dokąd chcieliby pojechać na wakacje i dlaczego właśnie tam. Uczniowie odpowiadają, stosując poznane na poprzedniej lekcji słownictwo i uzasadniają wypowiedzi. Dla uczniów mniej aktywnych, którzy rzadziej zabierają głos na forum klasy, nauczyciel ma kilka gotowych zdjęć wybranych ciekawych miejsc wypoczynku
i czynności, które tam można wykonywać. Pokazując im te zdjęcia, prosi o nazwanie miejsc i wykonywanych czynności.
Nauczyciel sprawdza wybrane ćwiczenia - zadanie domowe. Jeśli grupa jest mała, to nauczyciel może sprawdzić wszystkie zadania, a uczniów poprosić w tym czasie o napisanie testu obrazkowego sprawdzającego wiedzę z poprzedniej lekcji. Jeśli grupa jest kilkunastoosobowa, nauczyciel zbiera książki ćwiczeń i sprawdza po zajęciach lub prosi wybranych uczniów o przeczytanie poszczególnych przykładów, pozostali sprawdzają i porównują swoje odpowiedzi. Aby wykorzystać zadanie domowe do oceny, uczniowie wymieniają się książkami ćwiczeń i poprawiają sobie zadania nawzajem kolorowym (zielonym) długopisem, podczas gdy inni czytają, a nauczyciel kontroluje poprawność.
Uczniowie otwierają podręczniki i przyglądają się zdjęciom pięciu osób. Nauczyciel zadaje dodatkowe ogólne pytania (np. Wie viele Personen siehst du? Wie alt sind sie? Welche Namen haben sie?) w formie rozgrzewki językowej z wykorzystaniem dotychczasowej wiedzy. Każdy z uczniów może wypowiadać się na własnym poziomie i z własnym zasobem słownictwa, ważne, że reaguje szybko po niemiecku.
Nauczyciel dzieli klasę na pięć grup i każdej przyporządkowuje jedną osobę z tekstu. Uczniowie czytają swój tekst i wykonują ćwiczenia. Na tablicy wypisują maksymalnie trzy nowe, ważne dla nich słówka, których znaczenie sprawdzają w słowniku. Przygotowują się do przedstawienia tej osoby. Uczniowie wybierają jedną osobę, która krótko się przedstawi jako osoba opisana w tekście. Wybierają też inną osobę, która pokaże na mapie cel wakacji, a potem każda osoba z grupy poda jeden argument z tekstu będący wypowiedzią tej osoby na temat planów urlopowych.
Nauczyciel zapisuje jedno wybrane zdanie na tablicy np. Nicole sagt, dass sie Urlaub in einem Feriendorf super findet. I prosi uczniów o wskazanie podmiotu i orzeczenia. Uczniowie sami powinni zauważyć zbieżność z konstrukcją zdaniową z weil, którą już znają. Nauczyciel jeszcze raz podkreśla zasadę określającą miejsce czasownika w zdaniu
po spójniku dass.
Uczniowie przekształcają ustnie wcześniej utworzone zdania i wypowiedzi za pomocą zdania ze spójnikiem dass.
Uczniowie samodzielnie, we własny tempie, wykonują ćwiczenia automatyzujące w książce ćwiczeń.
Jako zadanie domowe uczniowie przygotowują tabelkę, w której notują, dokąd chcą pojechać na wakacje najbliższe osoby z rodziny lub/i przyjaciele i dlaczego wybrali właśnie to miejsce. Tabelka ma służyć uczniom jako źródło informacji do ustnej wypowiedzi
na następną lekcję.
I. REKCJA CZASOWNIKA. Uzupełnij zdania przyimkami.
1. Ich schreibe.......... meine Eltern einen Brief.
2. Er interessiert sich............. Sport.
3. Wir wohnen........... Stettin.
4. Der Lehrer fragt............ dem Schüler.
5. Meine Tante kommt........... Deutschland.
6. Die Kinder freuen sich............ Bonbons.
7. Wor............. sprechen die Mädchen?
II. Warum treibst du Sport? Schreib mindestens 2 Sätze.Dlaczego uprawiasz sport? Napisz co najmniej 2 zdania.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...
III.Wpisz przymiotniki i przysłówki w odpowiednim stopniu.
1. Paul ist ............... als Peter. (jung)
2. Eva ist die ................ Schülerin in unserer Klasse.(gut)
3. Petra ist genauso .............. wie Helga. (groß)
4. Mein Bruder isst ……….., aber mein Vater isst noch .............. und. mein Opa isst ................(viel)
5. Zugspitze ist das ............. Berg in Deutschland. (hoch)
IV. Wpisz als lub wie.
1. Mein Vater verdient mehr ........ meine Mutter.
2. Ich esse lieber Schokolade ......... Bonbons. 
3. Heute ist das Wetter genauso schlecht ........... gestern.
4. Meine Oma ist jünger ........ mein Opa.
5. Eva lernt besser ......... Paul.
6. Lukas ist genauso groß ........ Martin.
V. Antworte auf die Fragen. Odpowiedz na pytania.
1. Was kann man in einem Aquapark machen?…………………………………………………………………
2. Wie heißen folgende Wörter auf Deutsch?
a) zniżka- ……………………...
b) ceny wstępu- …………………………….
c) bilet jednoosobowy- ………………………..
d) godziny otwarcia- …………………………………………
e) dorośli- ………………………………………………
f) dopłata- ,…………………………………………….
3. Welche Sportarten findest du interessant?……………………………………………………………….
4. Welche Sportarten findest du langweilig ?…………………………………………………………………
5. Wer nimmt an dem Sporttag teil?……………………………………………………………………….
6. Wo findet der Sporttag statt? ………………………………………………………………………………..
KARTKÓWKA POWTÓRZENIOWA
KL. 3 rozdział 5 (aha! Neu)

I Uzupełnij zdania, stosując czas przeszły Präteritum czasowników haben lub sein we właściwej formie osobowej.
Tatiana _______________ gestern Nachmittag im Park.
Er _______________ keine Zeit für mich.
_______________ ihr am Montag im Schwimmbad?
II Utwórz zdania w czasie przeszłym Perfekt. Wytłuszczony wyraz rozpoczyna zdanie.
um wie viel Uhr – gestern – einschlafen – du (?)
________________________________________________________________________
verbringen – er – wo – seine Sommerferien (?)
________________________________________________________________________
anrufen – Anne – mich – heute Mittag
________________________________________________________________________
III Wpisz odpowiedni czasownik posiłkowy: sein lub haben w prawidłowej formie.
Am Samstag ___________________ ich im Garten gearbeitet.
Meine Schwester ___________________ für alle gekocht.
___________________ du mit dem Flugzeug geflogen?
IV Utwórz imiesłowy czasu przeszłego.
Studieren - ………………….. schwimmen- …………………….
aufräumen- ………………….. besuchen- …………………...


…………………………………………………………………………………………………………
INFORMACJA ZWROTNA NR ……… ROZDZIAŁ 5 aha! Neu
Uczeń potrafi
bardzo dobrze
dobrze
średnio
słabo
bardzo słabo
stosować czas przeszły Präteritum czasowników haben lub sein we właściwej formie osobowej





utworzyć zdania w czasie przeszłym Perfekt





uzupełnić zdania odpowiednim czasownikiem posiłkowym: sein lub haben.





utworzyć imiesłowy czasu przeszłego Perfekt






Inne uwagi: ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………
podpis nauczyciela




































BIBLIOGRAFIA:
Brudnik E., Moszyńska A., Owczarska B., Przewodnik po metodach aktywizujących - Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie,
Kleban M., Pakiet metodyczny dla nauczycieli języków obcych II etapu edukacyjnego, Warszawa 2014.
Królikowski J., Projekt edukacyjny, Warszawa 2000.
Kupisiewicz Cz., Podstawy dydaktyki, Warszawa 2005.
Mikina A., Zając B., Jak wdrażać metodę projektów?, Kraków 2006.
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.