Katalog

ANNA MATRASZEK, 2017-05-09
GOŁĄB

Edukacja czytelnicza, Sprawozdania

SPRAWOZDANIE - PROJEKT EDUKACYJNY

- n +



PROJEKT EDUKACYJNY




,, Jak pomóc dziecku pokochać
świat książek?”






Opracowała i zrealizowała:
mgr Anna Matraszek






Puławy 2011 r.
WPROWADZENIE

Od kilkudziesięciu lat telewizja stałą się dla dzieci codziennością. Dawne, historie zastąpione zostały przez przygody postaci z popularnych seriali, filmów i wielu innych programów. Przed laty niejedna baśń opowiadana maluchom na dobranoc zaczynała się od słów „Za siedmioma górami, za siedmioma rzekami żył sobie ...” Dziś, na baśń o cudownym zwierciadle, dziecko zareaguje –„ ach tak, ja wiem, wróżka ma telewizor, korzysta z Internetu”. W ten sposób baśń zostaje odarta z poetyckiego uroku, a niezniszczalne przez wieki marzenia, przyjmują konkretny kształt technicznego urządzenia, tak dobrze znanego z codziennych programów. Już bowiem najmniejsze dziecko, niemal już od urodzenia zaintrygowane ruchem i dźwiękiem, ogląda przesuwające się obrazki na szklanym ekranie.
Dorośli – rodzice, pochłonięci obowiązkami ograniczają swój wolny czas spędzany z dzieckiem do niezbędnego minimum. Zadowoleni są , kiedy dziecko samo potrafi organizować sobie czas, zająć się zabawą lub jak to najczęściej bywa – oglądaniem telewizyjnych bajek.
Środki audiowizualne są wygodne, bo wypełniają dziecku czas, nie angażują dorosłych, ale czy mogą zastąpić tradycyjny sposób kontaktu z dziecięcą literaturą?
Miłość do książki trzeba zacząć od najmłodszych lat. Już bowiem wtedy możemy rozbudzać w dziecku ciekawość świata, uczyć go jak odnaleźć się w otaczającej rzeczywistości oraz pomagać mu zrozumieć siebie i innych.
Wykorzystując w pracy z małym dzieckiem utwory literackie w sposób tradycyjny, sięgamy do jego głębokich pokładów wrażliwości na piękno i bogactwo żywego słowa. Realizujemy to poprzez codzienne opowiadanie, czytanie, recytacje własną lub dziecięcą. Kontakt z utworem literackim dostarcza dziecku przeżyć estetycznych i intelektualnych. Ma to miejsce wówczas, gdy oprócz słuchania, pobudzamy dziecko do wygłoszenia wiersza, do samodzielnego opowiadania konkretnej treści lub wypowiadania się na dowolny temat, do inscenizowania fragmentu utworu itp.
Poprzez realizację przygotowanego programu chciałabym wyposażyć dzieci w nawyk sięgania po książkę w wolnej chwili a nie oglądania kolejnej bajki, bo to książka uczy i bawi a przede wszystkim rozwija wyobraźnię i myślenie.








Wartości poznawcze i dydaktyczne tekstów literatury dla dzieci.

Utwory literackie mogą budzić zainteresowania poznawcze dzieci. Mają ogromny wpływ na rozwój mowy i myślenia. Dzieci słuchając utworów przeżywają je, starając się zapamiętać ich treść, wyrażenia i zwroty, przez co powiększają swój zasób słów. Składnia języka literackiego wpływa na składnię mowy dziecka. Wszystko to pobudza wyobraźnię i wrażliwość estetyczną dzieci, powoduje chęć wyrażania swoich myśli i uczuć za pomocą ekspresji plastycznej lub ruchowej.
Dziecko w pewnym momencie spostrzega, że oprócz bliskiego otoczenia- domu, ulicy, przedszkola, szkoły- istnieje inny nieznany świat, a dowiedzieć się
o nim może właśnie z książek. Z bohaterami literackimi można odkrywać na przykład tajemnice przyrody. Dzieci chętnie oglądają albumy z fotografiami ludzi, zwierząt, maszyn oraz książki związane z najnowszą techniką.
Wartości poznawcze mają również książki przedstawiające życie
w dawnych czasach, np.: zbiór wierszy M. Konopnickiej „ Co słonko widziało”.
Czytając dzieciom wierszyki edukacyjne wyrabiamy w nich pewne nawyki, które przydadzą się w życiu np.: wiersze o tematyce dbania o czystość, zachowania się na jezdni.
Literatura wprowadza również w świat fantazji, która staje się szkołą nierozwiniętego myślenia abstrakcyjnego. To właśnie baśnie i bajki, uczą dzieci dostrzegać takie związki, których istnienie było do tej pory zupełnie nieznane.
Proces wyodrębniania się w świadomości dziecka fikcji literackiej od rzeczywistości życia jest uzależniony od inteligencji dziecka oraz przebiegu kontaktów z literaturą, a także wpływu środowiska.
Wybierając utwory literackie dla dzieci trzeba prawidłowo przygotować warunki kontaktu z utworem, ponieważ dzieci bardzo przeżywają prezentowane treści. Dzieci zadają wiele pytań w związku z utworem, a jednocześnie są przygotowane do działania, odkrywania i tworzenia. Myślenie dzieci jest chłonne, otwarte, plastyczne i dlatego dorośli powinni rozbudzać ich potrzeby czytelnicze, które wpływają na budowanie bogatej osobowości.










Rola ilustracji w książce.

Ilustracje uściślają wiadomości dzieciom i pozwalają poznać rzeczy,
z którymi nie mogą się zetknąć bezpośrednio. W pewnym stopniu rozwijają spostrzegawczość, pomagają w wyciąganiu wniosków oraz budzą zainteresowanie książką. Ilustracja w książce zwraca uwagę dziecka, zachęca je do oglądania a zarazem wywołuje zaciekawienie tekstem i chęcią dowiedzenia się co jest w niej napisane. Młodsze dzieci chętnie przeglądają książeczki przeznaczone do samodzielnego oglądania. Książeczka taka musi mieć ciekawą treść ilustracji, formę graficzną i być bogata kolorystycznie. Dzięki takim książeczkom można inspirować wypowiedzi dzieci i wyzwalać ich ekspresję słowną. Dzieci 5-6 letnie chętnie słuchają literatury i oglądają ilustracje
w książeczkach. Próbują porównywać treść utworu z ilustracją, a to z kolei ułatwia zapamiętywanie treści, jak również wykonywać ilustracje do swoich wybranych fragmentów tekstów.

Utwory literackie inspiracją dziecięcej twórczości.

Pod wpływem wierszy, bajek, baśni i opowiadań powstają różnorodne prace plastyczne. Dzieci z radością rysują i malują swoich ulubionych bohaterów. Prace plastyczne wykonywane są najróżniejszymi technikami,
a pomysłowość dzieci nie zna granic. Dziecko buduje, komponuje, organizuje oraz przeżywa radość tworzenia, która inspiruje je do dalszej zabawy formami
i barwami.
Przeżycia związane z utworem literackim dzieci mogą wyrażać też
w ruchu, tańcu i śpiewie. Dzieci mogą inscenizować utwory i rozwiązywać zagadki związane z utworami. W teatrzyku dzieci są reżyserami, scenografami
i aktorami. Dziecko zachęcone i zainspirowane przez nas samo zacznie tworzyć opowiadania, piosenki i wiersze.
Ważne dla rozwijania twórczej postawy dzieci wobec języka jest również zachęcanie do swobodnych wypowiedzi w czasie zajęć i zabawy. Tę twórczą postawę dziecka można kształtować, dostarczając pięknych przykładów pochodzących z baśni, poezji i prozy.


Bibliografia:
1. Polcyn K., Zaciekawić dzieci książką, „ Wychowanie w Przedszkolu” 2003, nr 3.
2. Sucharek I., „Rabcio”- Teatr niezwykły, „Wychowanie w Przedszkolu” 2001, nr 4.
3. Werbińska E., Spotkanie z tekstem, „Życie Szkoły”, 2005, nr 8.
4. Hurlock E. B., Rozwój dziecka, Warszawa 1985.
5. Matczak A., Psychologia dziecka, Warszawa 1995

Książka w życiu małego dziecka- kryteria doboru.
Książka w życiu każdego dziecka jest przedmiotem wprost nieocenionym. Kontakt z książką oprócz emocjonalnego aspektu ma także ogromne znaczenie dla rozwoju intelektualnego młodego człowieka. Irena Słońska we wstępie do książki M. Patzerowej pt. "Lektura uczy, bawi, wychowuje" nazywa literaturę dla dzieci "przewodniczką życia", która przekazuje mu wiedzę o świecie współczesnym i dawnym, o ludziach i przyrodzie. Pobudza także jego wyobraźnię, wrażliwość na sprawy innych ludzi i kraju, kształci przy tym charakter i aktywną postawę wobec rzeczywistości. Jest także elementem oddziaływującym na wszechstronny rozwój każdego dziecka, czynnikiem, który wzbogaca jego własny język, pokazuje mu piękno języka ojczystego. Można zatem powiedzieć, że literatura jest jednym z czynników kształtujących osobowość dziecka1.
Wpływ, jaki wywiera książka na rozwój dziecka jest ogromny w każdym wieku, jednak rola książki zmienia się w poszczególnych latach jego życia. Niemniej jednak jak najwcześniejszy kontakt dziecka z książką jest zasadny i celowy, bowiem już wtedy kształtują się jego nawyki i upodobania czytelnicze2. Dziecko, które już od najmłodszych lat obcuje ze słowem pisanym ma szanse stać się prawdziwym przyjacielem książek, a w przyszłości miłośnikiem wielkiej literatury. Jak wcześniej wspomniałam rola książki w życiu dziecka zmienia się w zależności od tego, na jakim etapie rozwoju ono się znajduje. W pierwszych latach swego życia dziecko traktuje książkę jako pewnego rodzaju zabawkę - przedmiot, którym można manipulować, poklepywać ręką, obracać w różne strony, przewracać kartki, robić z niej daszek lub domek. W tych pierwszych kontaktach dziecka z książką zdarza się także, że maluch gniecie i drze kartki lub rysuje po książce. Sytuacja ta zmienia się u dziecka wchodzącego w wiek przedszkolny. W tym czasie dziecko zaczyna traktować książkę zgodnie z jej funkcją i przeznaczeniem. Większość 3 - 4- latków z uwagą i zainteresowaniem ogląda ilustracje w książce nie zwracając większej uwagi na tekst, który jest dla nich tylko dodatkiem do tych ilustracji. Dlatego też dla nich najbardziej nadają się książki, w których ilustracje zajmują więcej miejsca niż tekst. Z uwagi na słaby jeszcze rozwój czynności manipulacyjnych w obrębie nadgarstka najlepsze dla 3 i 4 latków są książki drukowane na sztywnym kartonie. Natomiast 5 - 6- latki wchodzą w etap, kiedy żywo zaczynają interesować się tekstem, a ilustracja jest tylko ważnym dodatkiem do treści. W związku z powyższym w pozycjach książkowych dla dzieci w tym okresie tekst zaczyna górować objętościowo nad ilustracją. W tym czasie dzieci zaczynają także interesować się wydawnictwami albumowymi, encyklopediami oraz atlasami przeznaczonymi specjalnie dla nich. Z książek tych korzystają jednak najczęściej jeszcze przy pomocy osób dorosłych3. Wiek siedmiu lat niesie ze sobą dalsze zainteresowanie książką, a spowodowane jest to między innymi podjęciem nauki szkolnej, codziennym kontaktem z podręcznikiem oraz lekturą szkolną. Co prawda wiele dzieci w tym wieku nie potrafi jeszcze płynnie czytać, dlatego też w tym zakresie niezbędna jest pomoc rodziców i nauczycieli. Aby jednak zaspokoić ambicje dziecka jak i czerpanie przyjemności z samodzielnego czytania należy podsuwać mu łatwe i jednocześnie szczególnie atrakcyjne książki. Zarówno przedszkolak, jak też dziecko we wczesnym wieku szkolnym nie potrafi jeszcze odróżnić książki dobrej od mniej wartościowej. W tym względzie jest ono całkowicie uzależnione od osób dorosłych, książkę wybiera mu rodzic lub nauczyciel, oceniając jej walory artystyczne i wychowawcze. To właśnie od nas, dorosłych, zależy gust przyszłego czytelnika. Dlatego tak ważne jest to, abyśmy dokonali właściwego wyboru literatury dla naszych milusińskich. Ale czy walory artystyczne i wychowawcze są wskaźnikami wystarczającymi do tego, aby dokonać właściwego wyboru książki? Otóż nie. I w tym miejscu od razu nasuwa się pytanie: czym jeszcze należy kierować się przy wyborze książki dla dziecka, "jak wśród powodzi książek dobrych i słabych, pasjonujących i nieciekawych, z tej masy informacji na różne tematy wybrać takie pozycje, które zaspokoją potrzebę obcowania z książką, będą najbardziej przydatne do samokształcenia, wzbogacą wewnętrznie, dadzą radość i możliwość aktywnego wypoczynku"4? Odpowiedzi na to pytanie udzielają Krystyna Lenartowska i Wacława Świętek przychylając się do opinii literaturoznawców, którzy uważają, że książka dla dzieci powinna cechować się następującymi wartościami:
• odpowiadać zainteresowaniom współczesnego dziecka,
• posiadać interesującą fabułę, żywo i wartko toczącą się akcję, scenki oraz wydarzenia wyraziście wyodrębnione,
• w zależności od tematyki zawierać sporo komicznych sytuacji, cudów i tajemnic,
• za bohaterów mieć postaci reprezentujące różne postawy moralne i obyczajowe,
• odznaczać się pogodnym nastrojem i miłą atmosferą,
• charakteryzować się jasnym, obrazowym i komunikatywnym stylem, pewną dozą dowcipu i barwności opisów, poprzez które dzieci nauczą się dostrzegać piękno w zjawiskach przyrodniczych i ukształtują swój stosunek do przyrody,
• posiadać dużo dialogów, tak bardzo lubianych przez dzieci,
• w baśniach, podaniach i powieściach historycznych mieć język lekko archaizowany,
• rozwijać wyobraźnię i fantazję dziecka, jego poczucie humoru, uczyć i jednocześnie wychowywać,
• odznaczać się piękną szatą graficzną, zawierać duże i barwne ilustracje5.
Powyższe własności można traktować jako podstawowe, ale nie jedyne kryteria doboru książek dla najmłodszych czytelników. Bardzo ważną rolę w doborze właściwej książki odgrywa także treść odpowiadająca swym stopniem trudności do wieku dziecka, do którego jest ona adresowana. Treść książki powinna być dobrana w taki sposób, aby mogła ona wszechstronne oddziaływać na rozwój dziecka: budzić w nim aktywność zabawową, poszerzać i zwielokrotniać możliwość poznania dostępnego i niedostępnego jego bezpośrednim obserwacjom świata, przyczyniać się do opanowania gramatycznych struktur języka, bogacenia zasobu pojęciowego i słownikowego, zachęcać dzieci do swobodnych i samodzielnych wypowiedzi. Niezwykle cenionym i ważnym elementem w literaturze dla najmłodszych czytelników są takie treści, które pomagają w kształtowaniu wrażliwości uczuciowej, uczą odpowiedzialności za własne czyny i poczucia sprawiedliwości. W literaturze dla dzieci niebagatelną rolę odgrywa także humor zarówno sytuacyjny jak też słowny. Wybierając lekturę dla dzieci należy również zwrócić uwagę na podstawowe zadania, jakie spełnia książka: po pierwsze ma ona ogromny wpływ na rozwój osobowości niedojrzałego czytelnika, a po drugie kształci jego postawę wobec świata i ludzi. Mówiąc o książkach dla dzieci, nie sposób pominąć wartości, jakie wnosi w życie dziecka zawarta w niej ilustracja. Każde dziecko posiada niezwykle barwną wyobraźnię, czego dowodem są jego zabawy twórcze, oryginalne słowotwórstwo, rysunki. Ale ma niewielki zasób wyobrażeń, który dopiero zaczyna się wzbogacać dzięki obserwowaniu przez niego otaczającej go rzeczywistości i poszerzającej się wiedzy o świecie. W procesie zdobywania tych wyobrażeń niezwykle ważną rolę odgrywa ilustracja. Jest ona niezwykle ważnym elementem integralnie powiązanym z tekstem, i ma niebagatelny wpływ na wybór książki dla dziecka. Stanowi ona dla młodego czytelnika atrakcyjny element książki, a podczas czytania lektury wnosi chwilę odprężenia i rozrywki. Jednocześnie "ilustracje książkowe - mówi - I. Słońska - wprowadzają dziecko w świat sztuki, są jakby elementarzem, który je zapoznaje z podstawowymi składnikami języka plastycznego, czyni je wrażliwymi na zestawienia kolorów, kształt linii, fakturę"6.
Dobra ilustracja to taka, która otwiera przed oczyma dziecka świat barw i kształtów, która potrafi rozbudzić i rozwinąć jego wyobraźnię, poszerzyć wiedzę o nowe zjawiska7. Głównym zadaniem, jakie stawia się ilustracji w książce dla dzieci jest wzbogacanie przeżyć dziecka związanych z lekturą poprzez plastyczną interpretację treści utworu, wprowadzanie go w świat sztuki oraz kształtowanie jego wrażliwości estetycznej. Ogromne znaczenie ma ona także w pozyskiwaniu nowego, stałego czytelnika. Bowiem jeśli dziecko znajduje w książce ciekawe, przyciągające jego uwagę ilustracje, to chętnie sięgnie po tę książkę po raz drugi i trzeci...nawet wtedy, gdy nie będzie umiało jeszcze czytać. Rola dobrej ilustracji w książce na rozwój dziecka jest nie do przecenienia. Jej sposób odczytania, zrozumienia i interpretacji uzależniony jest od wieku dziecka i wiedzy jaką ono już posiada. Małe, 3- letnie dziecko spostrzega obrazek bardzo niedokładnie i ogólnikowo, wylicza nazwy przedmiotów, zwierząt, roślin, osób znajdujących się na obrazku, nieco starsze potrafi wymienić czynności przedstawione na ilustracji, zauważa więcej szczegółów. Natomiast widoczny postęp w zakresie spostrzegania obserwuje się u dzieci powyżej 6 lat. Zaczynają one wtedy dostrzegać związki pomiędzy osobami i przedmiotami, potrafią zrozumieć całą przedstawioną sytuację, choć i one miewają problemy z odczytaniem rysunku. Dopiero dzieci powyżej10 lat usiłują interpretować oglądany obrazek, odnaleźć w nim sens i logikę, ale "odczytywanie" sensu ilustracji uzależnione jest od zasobu wiedzy i doświadczeń dziecka oraz od jego indywidualnych uzdolnień 8. Czym zatem należy kierować się przy wyborze ilustracji w książce? Przede wszystkim należy kierować się znajomością potrzeb i możliwości dziecka, opierać się na właściwościach jego psychiki.

Literatura:
1 M Patzerowa, Lektura uczy, bawi, wychowuje, Warszawa 1973, s. 7.
2H. Ratyńska, Literatura dziecięca w pracy przedszkola, Warszawa 1973, s. 97.
3H. Prus - Wiśniewska, Zanim dziecko pójdzie do szkoły, Warszawa 1995 s. 82
4H. Ratyńska, Literatura dziecięca...op. cit., s.125.
5K. Lenartowska, W. Świętek, Lektura... op. cit., s. 14 - 15.
6 I. Słońska, Psychologiczne problemy ilustracji dla dzieci, Warszawa 1969, s. 10.
7 M Patzerowa, Lektura uczy...op. cit., s. 80.
8S. Frycie, I. Kaniowska-Lewańska, Kultura literacka w przedszkolu cz. I, Warszawa 1982, s. 266.











ZAŁOŻENIA PROJEKTU:

Cele główne:
• Zachęcenie do wspólnego czytania z dzieckiem literatury polskiej, w tym poezji dla dzieci,

• Umożliwienie dzieciom zaprezentowania swoich umiejętności recytatorskich na większym forum,

• Przypomnienie, jaką piękną dziedziną sztuki i formą ekspresji jest recytacja,

• Przyjemnie spędzony czas wolny rodziców z dzieckiem.

• poznanie różnorodności świata książek ( encyklopedie, atlasy, albumy, pamiętniki, podręczniki, literatura piękna)

• kształtowanie umiejętności właściwego obchodzenia się z książką

• dostarczanie dzieciom radości poprzez udział w zajęciach z książkami

• wdrażanie dzieci do wykonania prac plastycznych z wykorzystaniem różnych technik

• kształtowanie umiejętności dostrzegania piękna i mądrości płynącej z książek.


Cele operacyjne:
Dziecko:
• potrafi w skupieniu wysłuchać czytanego tekstu

• zna odpowiedzi na proste pytania dotyczące wysłuchanego tekstu


• potrafi wyciągnąć wnioski

• rozumie potrzebę czytania książek


• wie jak właściwie obchodzić się z książką

• rozumie różnicę między podręcznikiem a książką


• potrafi wykonać ilustrację do przeczytanego tekstu

• zna i potrafi wymienić, oraz streścić przynajmniej dwie bajki.




ZAŁOŻENIA PROJEKTU
ZGODNIE Z NOWĄ PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ:


3. Wspomaganie rozwoju mowy dzieci.

1) zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym;
2) mówi płynnie, niezbyt głośno, dostosowując ton głosu do sytuacji;
3) uważnie słucha, pyta o niezrozumiałe fakty i formułuje dłuższe wypowiedzi o ważnych sprawach;
4) w zrozumiały sposób mówi o swoich potrzebach i decyzjach.

4. Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i swojego otoczenia.

1) przewiduje, w miarę swoich możliwości, jakie będą skutki czynności manipulacyjnych na przedmiotach (wnioskowanie o wprowadzanych i obserwowanych zmianach);
3) stara się łączyć przyczynę ze skutkiem i próbuje przewidywać, co się może zdarzyć.

7. Wychowanie przez sztukę - dziecko widzem i aktorem.

1) wie, jak należy się zachować na uroczystościach, np. na koncercie, festynie, przedstawieniu, w teatrze, w kinie;
2) odgrywa role w zabawach parateatralnych, posługując się mową, mimiką, gestem i ruchem; umie posługiwać się rekwizytami (np. maską).

8. Wychowanie przez sztukę - muzyka i śpiew, pląsy i taniec.

1) śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru oraz łatwe piosenki ludowe; chętnie uczestniczy w zbiorowym śpiewie, w tańcach i muzykowaniu;
4) w skupieniu słucha muzyki, w tym także muzyki poważnej.

9. Wychowanie przez sztukę - różne formy plastyczne.

2) umie wypowiadać się w różnych technikach plastycznych i przy użyciu elementarnych środków wyrazu (takich jak kształt i barwa) w postaci prostych kompozycji i form konstrukcyjnych;

12. Wychowanie dla poszanowania roślin i zwierząt.

1) wymienia rośliny i zwierzęta żyjące w różnych środowiskach przyrodniczych, np. na polu, na łące, w lesie;

14. Kształtowanie gotowości do nauki czytania i pisania.

2) potrafi uważnie patrzeć (organizuje pole spostrzeżeniowe), aby rozpoznać i zapamiętać to, co jest przedstawione na obrazkach;
3) dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową potrzebną do rysowania, wycinania i nauki pisania;
4) interesuje się czytaniem i pisaniem; jest gotowe do nauki czytania i pisania;
5) słucha np. opowiadań, baśni i rozmawia o nich; interesuje się książkami;
6) układa krótkie zdania, dzieli zdania na wyrazy, dzieli wyrazy na sylaby; wyodrębnia głoski w słowach o prostej budowie fonetycznej;
7) rozumie sens informacji podanych w formie uproszczonych rysunków oraz często stosowanych oznaczeń i symboli, np. w przedszkolu, na ulicy, na dworcu.




FORMY DZIAŁAŃ:

• zadania indywidualne wykonywane na zajęciach w przedszkolu lub powierzone do wykonania w domu
• praca w zespołach wykonanie prac plastycznych lub użytecznych w dalszej zabawie
• aktywność zbiorowa wspólna nauka wierszy, piosenek, zabawy i zajęcia wynikające z realizacji projektu





METODY:

• metody dyskusyjne poszukiwanie odpowiedzi na postawione pytania problemowe, argumentowanie własnych odpowiedzi, nauka kompromisu i słuchania innych
• metody integracyjne wyrabianie poczucia przynależności do grupy z zachowaniem własnej odrębności, odprężenie, relaksacja, wytworzenie radosnego nastroju
• metody twórczego myślenia przekształcanie istniejącej rzeczywistości, rozwijanie wyobraźni i fantazji, śmiałe wyrażanie własnych poglądów poprzez różne formy ekspresji słownej, muzycznej, plastycznej i ruchowej
• metody tradycyjne oparte na słowie, obrazie, umożliwiające i inspirujące różnorodną aktywność dzieci


KRYTERIA OCENY:

• przygotowana dokumentacja nauczyciela
• wystrój sali, przygotowanie się grupy według wyznaczonych zadań
• prace plastyczne i inne powstałe w wyniku aktywnej działalności dzieci lub ich rodziców
• prezentacja efektów tych działań na forum przedszkola
• kronika fotograficzna


KALENDZARZ DZIAŁAŃ:

• projekt obejmuje dwumiesięczny cykl zajęć do
przeprowadzenia w przedszkolu wiosną, w grupie dzieci pięcioletnich.


MIEJSCE REALIZACJI:

• sala zajęć grupa dzieci 5 letnich


ZRÓDŁA INFORMACJI:


• literatura dla dzieci


CZAS REALIZACJI:

Od kwietnia do maja 2011 roku ( 2 m- ce )


PLAN WDRAŻANIA PROJEKTU

I. FAZA WSTĘPNA

Termin realizacji – miesiąc przed rozpoczęciem obchodów akcji
„ Cała Polska czyta dzieciom”:

1. Uzyskanie zgody dyrektora na realizację projektu.
2. Przedstawienie projektu rodzicom, pozyskanie chętnych osób do aktywnego udziału i pomocy w niektórych momentach jego realizacji
3. Przygotowanie dokładnego planu działań. Zgromadzenie potrzebnych materiałów i przyborów. Uwzględnienie propozycji dzieci, wstępny przydział zadań.
4. Kontynuacja współpracy z biblioteką Miejską w Puławach.



II. FAZA ZASADNICZA

Termin realizacji- wybrany tydzień maja.

1. W niektórych fragmentach projektu biorą udział dzieci z grup młodszych, rodzice lub zaproszeni goście (autorki książek dla dzieci, pracownicy Urzędu Miasta w Puławach i pracownicy Biblioteki miejskiej w Puławach)
2. Efekty pracy z każdego dnia będą w miarę możliwości prezentowane na terenie przedszkola.





III. FAZA KOŃCOWA

Termin realizacji- przełom kwietnia i aż do końca maja (zajęcia raz na dwa tygodnie).


1. Włączenie się do obchodów Światowego dnia książki.
2. Zapraszanie gości i współpraca z biblioteką Miejską w Puławach.
3 Udział w konkursach przygotowanych przez inne instytucje w ramach obchodów akcji „ Cała Polska czyta dzieciom”
4 Przygotowanie montażu słowno muzycznego otwierającego konkurs recytatorski.
5. Przygotowanie konkursu między przedszkolnego „ Zwierzęta w wierszu ”.





































HARMONOGRAM


BLOK
TEMATYCZNY

DZIAŁANIA

TERMIN
REALIZACJI
Poznajemy autorów literatury dziecięcej.







































































Obchody Światowego Dnia Książki















Międzyprzedszkolny
konkurs recytatorski
„ Zwierzęta w wierszu”


















Poznanie sylwetki Marii Konopnickiej.
- ciekawostki z życia pisarki
- oglądanie książek autorki wypożyczonych przez dzieci w bibliotece
- zapoznanie się z treścią wierszy:
„ Stefek Burczymucha”
„ Nasz domek”
„ Kukułeczka”
„ Bocian”
„ Pan Zielonek”
-rozmowy na temat wierszy inspirowane pytaniami nauczyciela
- wykonanie ilustracji do wybranego wiersza
- wykonanie albumu z ilustracjami dzieci o bohaterach z wierszy M. Konopnickiej.

Poznanie sylwetki Jana Brzechwy
- ciekawostki z życia autora
- oglądanie książek autora wypożyczonych przez dzieci w pobliskiej bibliotece
- zapoznanie się z treścią wybranych utworów pod tytułem:
„ Hipopotam”
„ Sum”
„ Żuk”
„Ślimak”
„ Rozrzutny wróbel”
- rozmowy na temat wysłuchanego utworu inspirowane pytaniami nauczyciela
- wykonanie ilustracji do wybranego przez dzieci wiersza
- wykonanie albumu z ilustracjami dzieci do wysłuchanych utworów.


Poznanie sylwetki Doroty Gellner
- ciekawostki z życia autorki
- oglądanie książek wypożyczonych przez dzieci w pobliskiej bibliotece
- zapoznanie dzieci z twórczością autorki
„ Szły raz myszy”
„ Pastereczka”
„ Bosa Osa”
„ Śniadanko baranka”
„ Deszczowe baranki”
- rozmowy na temat wysłuchanego utworu inspirowane pytaniami nauczyciela
- wykonanie ilustracji do wybranego przez dzieci wiersza
- wykonanie albumu z ilustracjami dzieci do wysłuchanych utworów.

Poznanie sylwetki Urszuli Kowalskiej
ciekawostki z życia autorki
- oglądanie książek wypożyczonych przez dzieci w pobliskiej bibliotece
- zapoznanie dzieci z twórczością autorki
„ Niepoprawna sroczka”
„ Zwyczaje Bobra”
„ Kogut mądrala”
„ Osiołek”
„ Tęczowe skrzydełka”
- rozmowy na temat wysłuchanego utworu inspirowane pytaniami nauczyciela
- wykonanie ilustracji do wybranego przez dzieci wiersza
- wykonanie albumu z ilustracjami dzieci do wysłuchanych utworów.



Kontynuowanie współpracy z Biblioteką Miejską w Puławach.
-udział w obchodach „Tygodnia Książki” zorganizowanych przez bibliotekę miejską w Puławach
- udział w spotkaniach autorskich
- uczestnictwo w konkursie plastycznym
- wycieczka do biblioteki głównej, oglądanie wystawy prac.


1. Przygotowania do konkursu międzyprzedszkolnego:
Opracowanie scenariusza konkursu.
Przygotowanie regulaminu konkursu.
Opracowanie karty zgłoszenia uczestnictwa w konkursie.
Przygotowanie dzieci do udziału w konkursie.
Opracowanie scenariusza spotkania.
Przygotowanie dyplomów.
Zaproszenie gości do jury.
- pani wiceprezydent Ewy Wójcik
- pani Ewy Borucz
- pań dyrektorek z innych placówek przedszkolnych.
Przygotowanie poczęstunku oraz upominków dla przybyłych na konkurs.
Znalezienie sponsorów nagród dla występujących dzieci.
2. Międzyprzedszkolny konkurs recytatorski „ Zwierzęta w wierszu”.

Od 4 kwietnia do 8 kwietnia 2011 roku














Od 18 kwietnia do 22 kwietnia
2011 roku



















Od 2 maja
do 6 maja 2011 roku
















Od 16 maja
Do 20 maja
2011 roku



















Od 11 kwietnia
do 15 kwietnia
2011 roku








18 maj
2011 roku









REGULAMIN MIĘDZY PRZEDSZKOLNEGO KONKURSU

„ ZWIERZĘTA W WIERSZU ” –KONKURS RECYTATORSKI.


I. Między przedszkolny konkurs recytatorski przeznaczony jest dla dzieci 5-cio letnich.

II. Celem konkursu jest:
• rozbudzanie zainteresowań literaturą a przeważnie wierszem.
• rozwijanie wyobraźni
• sprzyjanie możliwości występowania na forum
• ćwiczenie właściwego deklamowania tekstu
• wyrabianie umiejętności prawidłowego wypowiadania trudnych słów.
• umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach


III. Zakres konkursu:
• sprawne posługiwanie się słowem mówionym
• właściwy dobór utworu
• poprawność wymowy
• właściwa intonacja głosu
• odpowiedni dobór przebrania do treści wiersza.

IV. Przebieg konkursu.


Powitanie krótkie wprowadzenie do tematu.

- Tymi kilkoma słowami na temat zwierząt pragniemy rozpocząć dzisiejszy Konkurs Recytatorski dla Przedszkolaków, pod hasłem "Zwierzęta w wierszu".
- Za chwilę wystąpią przed nami dzieci reprezentujące przedszkola i oddziały przedszkolne gminy Puławy, które zmagać się będą o laur zwycięzcy, o miano mistrza recytacji.

- Usłyszymy dzisiaj wiersze w wykonaniu ... dzieci 5 letnich, z placówek naszej gminy. Powitajmy brawami wszystkich uczestników.

- Gospodarzem dzisiejszego spotkania jest oczywiście, wspierająca nasze organizatorskie zmagania dyrektor naszego przedszkola, pani Iwona Czech witamy gorąco.
- Oceny wszystkich osób biorących udział w dzisiejszym konkursie dokona Komisja w składzie:
Pani wiceprezydent Ewa Wójcik
Pani Ewa Borucz

- Oraz panie dyrektorki z terenu Puław.

- Ocenie podlegać będzie: tempo, intonacja, interpretacja tekstu poetyckiego, znajomość tekstu, ogólny wyraz artystyczny (ruch, rekwizyt, strój). Jury będzie oceniało wykonanie wierszy za pomocą tabliczek z uśmiechami.
- Kolejnych uczestników konkursu zapowiadać będą dzieci z naszego przedszkola, wasi rówieśnicy. Lub panie opiekunki.
- A zatem czas rozpocząć konkurs .Wszystkim życzymy miłych wrażeń i dobrej zabawy, a uczestnikom życzymy powodzenia.
Dzieci kolejno zapowiadają każdy występ recytując nadesłane wraz z kartą zgłoszeniową zapowiedzi wierszy.
Np. Z wiersza Jana Brzechwy "Wiewiórka i bóbr", który zaprezentuje nam ..., dowiemy się jak wiewiórka oszczędzała i na hulajnogę zapracowała.

-Wszystko już jest jasne ale aby tradycji stała się zadość posłuchajmy co na temat waszych występów chce powiedzieć komisja.
- Prosimy zatem przewodniczącą komisji, panią Ewę Wójcik o kilka słów oraz panią Ewę Borucz o wręczenie laureatom i wszystkim uczestnikom dyplomów i nagród.
- Jako organizatorzy dzisiejszego konkursu, chcemy podziękować
• opiekunom, za trud który włożyli w przygotowanie uczestników do dzisiejszego konkursu,
• wszystkim członkom komisji za to, że zechcieli poświęcić swój czas by w sposób właściwy wyłonić laureatów konkursu,
• Oraz dzieciom z oddziału IV za piękne prezentacje uczestników.

- Nie możemy też nie wspomnieć o sponsorach, którzy wsparli nas w zorganizowaniu dzisiejszego konkursu.
- Do widzenia!
- Do zobaczenia za rok!





















REGULAMIN KONKURSU RECYTATORSKIEGO
,,Zwierzęta w wierszu”
1. Nazwa konkursu:

Konkurs recytatorski: ,,Zwierzęta w wierszu”
Organizatorem konkursu jest Anna Matraszek.

2. Cele konkursu:

- rozwijanie zdolności recytatorskich,
- zainteresowanie dzieci poezją,
- zachęcanie do występów na scenie,
-prezentacja umiejętności dzieci,

3. Zasady uczestnictwa:

- konkurs przeznaczony jest dla dzieci 5 letnich,

- każda grupa typuje po dwóch uczniów wyłonionych przez nauczyciela prowadzącego grupę,

- konkurs będzie miał formę prezentacji wiersza w którym głównym bohaterem jest zwierzątko ,
- dziecko recytujące winno być odpowiednio ucharakteryzowane
- opiekun powinien w kilku prostych zdaniach zaprezentować w formie zagadki o czym będzie wiersz.

- zgłoszenia do konkursu należy kierować do Anny Matraszek nauczycielki oddziału IV w Miejskim Przedszkolu nr 7 w Puławach do dnia……………


4. Kryteria oceny

Komisja dokonuje oceny wg następujących kryteriów:
- dobór tekstu i jego pamięciowe opanowanie,
- interpretacja tekstu,
- kultura słowa,
- ogólny wyraz artystyczny ( uzasadniony gest sceniczny, element ruchu, strój ).

5. Nagrody dla laureatów

Laureaci otrzymają nagrody rzeczowe oraz dyplomy.
Pozostałym uczestnikom konkursu zostaną wręczone dyplomy- podziękowania


Organizator konkursu nauczyciel
mgr Anna Matraszek



















Załącznik 1
KARTA ZGŁOSZENIA UCZESTNICTWA
W KONKURSIE RECYTATORSKIM
,,ZWIERZĘTA W WIERSZU”

1. Nazwa Przedszkola

…………………………………………………………………………

2. Adres Przedszkola:. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ………

…………………………………………………………………………

3. Imię i nazwisko opiekuna:. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . …………

………………………………………………………………………

4. Imię i nazwisko dziecka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . …
……………………………………………………………………….

6. Informacje ważne dla organizatora konkursu: (opis treści wiersza w formie krótkiej zabawnej rymowanki- zagadki)

…………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………

Lp. Imię i nazwisko dziecka Tytuł wybranego wiersza
Imię i nazwisko autora wiersza


1.



2.



Podpis dyrektora przedszkola.
…………………………………
























IV. PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA
Po zakończeniu realizacji projektu dziecko:
• Rozumie potrzebę czytania książek
• Przejawia zainteresowania książką
• Zna wiersze o zwierzętach

V. EWALUACJA PROJEKTU
W celu przeprowadzenia ewaluacji projektu zostanie zorganizowany między przedszkolny konkurs recytatorski „ Zwierzęta w wierszu”, konkurs przeznaczony będzie dla dzieci 5 letnich z puławskich przedszkoli. Ponadto w trakcie realizacji projektu dzieci będą tworzyły prace plastyczne odzwierciedlające ich aktywną działalność. Prace te będą prezentowane na forum przedszkola w galerii rodziców. Zostanie także stworzona kronika fotograficzna jako wynik działalności wszystkich tych, którzy będą zaangażowania w realizacje projektu. W celu osiągnięcia jak najwyższego poziomu wiedzy w tym zakresie zostanie przeprowadzony qizz dla dzieci. Będą one miały okazję utrwalić zdobytą wiedzę a jednocześnie ją usystematyzować. Pytania odpowiednio dobrane do możliwości dzieci pozwolą im odpowiednio przyswoić wiedzę którą zdobyły w ciągu realizacji projektu.



















Załącznik nr 2

CHARAKTERYSTYKA AUTORÓW WIERSZY I BAJEK DLA DZIECI:

Maria Konopnicka
Napisała piękne wiersze dla najmłodszych. W swoich wierszykach odkrywa przed dziećmi świat wiejskiej przyrody, lasy, w których żyją dzikie zwierzęta. Dzieci za sprawą jej wierszy spotykają bociana, jaskółki, żaby, zające, poznają uroki czterech pór roku oraz piękno otaczającej przyrody. Wierszyki Marii Konopnickiej pamięta się przez całe życie, a gdy na świecie pojawią się własne dzieci, czyta się im jej twórczość z przyjemnością.
Maria Konopnicka tworzyła swoje wiersze dla dzieci na przełomie XIX i XX. Dlatego w jej wierszykach niekiedy znajdują są słowa, które obecnie wyszły już z użycia. Podczas słuchania wierszy dzieci często zadają pytania o znaczenie nieznanych im słów. Pomimo tego wiersze Marii Konopnickiej nie tracą na aktualności, zarówno dzieci jak i rodzice bardzo je lubią

Stefek Burczymucha
O większego trudno zucha,
Jak był Stefek Burczymucha,
- Ja nikogo się nie boję!
Choćby niedźwiedź... to dostoję!
Wilki?... Ja ich całą zgraję
Pozabijam i pokraję!
Te hieny, te lamparty
To są dla mnie czyste żarty!
A pantery i tygrysy
Na sztyk wezmę u swej spisy!
Lew!... Cóż lew jest?! - Kociak duży!
Naczytałem się podróży!
I znam tego jegomości,
Co zły tylko, kiedy pości.
Szakal, wilk,?... Straszna nowina!
To jest tylko większa psina!...
Brysia mijam zaś z daleka,
Bo nie lubię, gdy kto szczeka!
Komu zechcę, to dam radę!
Zaraz za ocean jadę
I nie będę Stefkiem chyba,
Jak nie chwycę wieloryba!
I tak przez dzień boży cały
Zuch nasz trąbi swe pochwały,
Aż raz usnął gdzieś na sianie...
Wtem się budzi niespodzianie.
Patrzy, aż tu jakieś zwierzę
Do śniadania mu się bierze.
Jak nie zerwie się na nogi,
Jak nie wrzaśnie z wielkiej trwogi!
Pędzi jakby chart ze smyczy...
- Tygrys, tato! Tygrys! - krzyczy.
- Tygrys?... - ojciec się zapyta.
- Ach, lew może!... Miał kopyta
Straszne! Trzy czy cztery nogi,
Paszczę taką! Przy tym rogi...
- Gdzie to było?
- Tam na sianie.
- Właśnie porwał mi śniadanie...
Idzie ojciec, służba cała,
Patrzą... a tu myszka mała
Polna myszka siedzi sobie
I ząbkami serek skrobie!!!

Nasz domek
Naznosimy piasku, naznosimy kamieni
Zbudujemy domek z drzwiczkami do sieni
Zbudujemy domek z jasnymi oknami,
Żeby złote słonko świeciło nad nami
A nad naszym domkiem będzie dach słomiany,
Z pięknych żytnich snopków równo poszywany.
A na dachu będzie gniazdo dla bociana,
Żeby nam klekotał od samego rana.
A w tym naszym domku będą białe ściany,
A na nich obrazek ślicznie malowany:
Jedzie rycerz, jedzie, brząka ostrogami,
Siostrzyczka go żegna, zalewa się łzami.
A przed naszym domkiem będą niskie progi,
Żeby do nas zaszedł ten dziaduś ubogi,
Żeby do nas zaszedł, przed kominkiem siadał,
O tych dawnych czasach dziwy rozpowiadał.
A za naszym domkiem będzie sad zielony,
Ślicznymi kwiatkami pięknie zasadzony,
A za sadem pole z żytem, jak potrzeba,
Żeby żaden głodny nie odszedł bez chleba
Kukułeczka
Po tym ciemnym boru
Kukułeczka kuka,
Z ranka do wieczora
Gniazdka sobie szuka.
Kuku! Kuku!
Gniazdka sobie szuka.
— A ty, kukułeczko,
Co na drzewach siadasz,
Jakie ty nowiny
W lesie rozpowiadasz?
Kuku! Kuku!
W lesie rozpowiadasz?
— Leciałam ja w maju
Z ciepłego wyraju,
Zagubiłam w drodze
Ścieżynkę do gaju!
Kuku! Kuku!
Ścieżynkę do gaju!
Zgubiłam ścieżkę
Do gniazdeczka mego,
Teraz latam, teraz kukam,
Ot, już wiesz dlaczego.
Kuku! Kuku!
Ot, już wiesz dlaczego
Bocian
Bociek, bociek leci!
Dalej, żywo, dzieci!
Kto bociana w lot wyścignie,
Temu kasza nie ostygnie.
Kle, kle, kle, kle, kle!
Bociek dziobem klaska:
— Wyjdźcież, jeśli łaska!
Niech zobaczę, niech powitam,
Niech o zdrowie się zapytam.
Kle, kle, kle, kle, kle!
— A ty, boćku stary,
Piórek masz do pary;
Żaby je liczyły w błocie,
Naliczyły cztery krocie.
Kle, kle, kle, kle, kle!
Nim skończyły liczyć,
Już je zaczął ćwiczyć.
— Oj, bocianie, miły panie,
Miejże dla nas zmiłowanie!
Kle, kle, kle, kle, kle!
Pan Zielonka
Pan Zielonka, co nad stawem
Mieszka sobie żabim prawem,
Ma rodzinę wcale sporą:
Dzieci pono aż pięcioro.
Już od dziada i pradziada
Wielkie Bagno tu posiada,
I przy kępie, pod łopianem,
Na folwarku tym jest panem.
Tu na muszki w lot czatuje,
Tu się kąpie, tu poluje,
Tu napełnia staw swym krzykiem,
A jest sławnym gimnastykiem.
Jak dzień tylko się rozświeci,
Hyc z kąpieli, woła dzieci,
I za chwilkę kawalkadą
Taką oto sobie jadą:
Ten najstarszy, co na przodzie,
Rej prowadzi w tym pochodzie,
A ma tuszę okazałą,
Od swych ocząt zwie się "Gałą".
Ten za ojcem, tak wesoły,
Co się trzyma fraka poły,
I ten w wielkich susach drugi:
"Miech" i "Skrzeczek" na usługi.
Czwarty "Żeruś" na ostatku
Pędzi, krzycząc: "Tatku! Tatku!
Tatko, widzę, zapomina,
Że ma też Żerusia syna!"
Lecz najmłodszy, pieszczoch wielki,
Co się trzyma kamizelki,
I na karku u tatusia
Wierzchem jedzie, zwie się "Trusia".
Tata chlubi się tym chwatem,
Co odważnie śmiga batem,
Choć kapelusz mu ojcowy
Całkiem zakrył czubek głowy!
Nie wiem, czy się wam zdarzyło
Tę kompanię spotkać miłą?
Lecz po deszczu rad się błąka
Z dziatwą swoją pan Zielonka.



Jan Brzechwa
Wiersze Jana Brzechwy to klasyka literatury dziecięcej. Tutaj znajdują się wierszyki poety lubiane zarówno przez dzieci, jak i dorosłych. Wiersze Jana Brzechwy to świat pełen przygód, w którym głównymi postaciami są zwierzęta ( hipopotam, kaczka, kwoka, żuk, stonoga, pies, jeż, żaba, wrona, ślimak ) i rośliny ( pomidor, koper, szczypiorek, kalarepka, groch, pietruszka, cebula, burak, fasola ).
Hipopotam
Zachwycony jej powabem
Hipopotam błagał żabę:
"Zostań żoną moją, co tam,
Jestem wprawdzie hipopotam,
Kilogramów ważę z tysiąc,
Ale za to mógłbym przysiąc,
Że wzór męża znajdziesz we mnie
I że ze mną żyć przyjemnie.
Czuję w sobie wielki zapał,
Będę ci motylki łapał
I na grzbiecie, jak w karecie,
Będę woził cię po świecie,
A gdy jazda już cię znuży,
Wrócisz znowu do kałuży.
Krótko mówiąc - twoją wolę
Zawsze chętnie zadowolę,
Każdy rozkaz spełnię ściśle.
Co ty na to?"
"Właśnie myślę...
Dobre chęci twoje cenię,
A więc - owszem. Mam życzenie..."
"Jakie, powiedz? Powiedz szybko,
Moja żabko, moja rybko,
I nie krępuj się zupełnie,
Twe życzenie każde spełnię,
Nawet całkiem niedościgłe..."
"Dobrze, proszę: nawlecz igłę!"
Sum
Mieszkał w Wiśle sum wąsaty,
Znakomity matematyk.
Krzyczał więc na całe skrzele:
- Do mnie, młodzi przyjaciele!
W dni powszednie i w niedziele
Na życzenie mnożę, dzielę,
Odejmuję i dodaję
I pomyłek nie uznaję!
Każdy mógł więc przyjść do suma
I zapytać: - jaka suma?
A sum jeden w całej Wiśle
Odpowiadał na to ściśle.
Znała suma cała rzeka,
Więc raz przybył lin z daleka
I powiada: - Drogi panie,
Ja dla pana mam zadanie,
Jeśli pan tak liczyć umie,
Niech pan powie, panie sumie,
Czy pan zdoła w swym pojęciu,
Odjąć zero do dziesięciu?
Sum uśmiechnął się z przekąsem,
Liczy, liczy coś pod wąsem,
Wąs sumiasty jak u suma,
A sum duma, duma, duma.
- To dopiero mam z tym biedę -
Może dziesięć? Może jeden?
Upłynęły dwie godziny,
Sum z wysiłku jest już siny.
Myśli, myśli: "To dopiero!
Od dziesięciu odjąć zero?
Żebym miał przynajmniej kredę!
Zaraz, zaraz... Wiem już... Jeden!
Nie! Nie jeden. Dziesięć chyba...
Ach, ten lin! To wstrętna ryba!"
A lin szydzi: - Panie sumie,
W sumie pan niewiele umie!
Sum ze wstydu schnie i chudnie,
Już mu liczyć coraz trudniej,
A tu minął wieczór cały,
Wszystkie ryby się pospały
I nastało znów południe,
A sum chudnie, chudnie, chudnie...
I nim dni minęło kilka,
Stał się chudy niczym kilka.
Więc opuścił wody słodkie
I za żonę pojął szprotkę
Żuk
Do biedronki przyszedł żuk,
W okieneczko puk-puk-puk.
Panieneczka widzi żuka:
"Czego pan tu u mnie szuka?"
Skoczył żuk jak polny konik,
Z galanterią zdjął melonik
I powiada: "Wstań, biedronko,
Wyjdź, biedronko, przyjdź na słonko.
Wezmę ciebie aż na łączkę
I poproszę o twą rączkę"
Oburzyła się biedronka:
"Niech pan tutaj się nie błąka,
Niech pan zmiata i nie lata,
I zostawi lepiej mnie,
Bo ja jestem piegowata,
A pan - nie!"
Powiedziała, co wiedziała,
I czym prędzej odleciała,
Poleciała, a wieczorem
Ślub już brała - z muchomorem,
Bo od środka aż po brzegi
Miał wspaniałe, wielkie piegi.
Stąd nauka
Jest dla żuka:
Żuk na żonę żuka szuka
Ślimak
"Mój ślimaku, pokaż rożki,
Dam ci sera na pierożki."
Ale ślimak się opiera:
"Nie chcę sera, nie jem sera!"
"Pokaż rożki, mój ślimaku,
Dam ci za to garstkę maku."
Ślimak chowa się w skorupie.
"Głupie żarty, bardzo głupie."
"Pokaż rożki, mój kochany,
Dam ci za to łyk śmietany."
Ślimak gniewa się i złości:
"Powiedziałem chyba dość ci!"
Ale żona, jak to żona,
Nic jej nigdy nie przekona,
Dalej męczy: "Pokaż rożki,
Dam ci za to krawat w groszki."
Ślimak całkiem już znudzony
Rzecze: "Dość mam takiej żony,
Życie z tobą się ślimaczy,
Muszę zacząć żyć inaczej!"
I nie mówiąc nic nikomu,
Po kryjomu wyszedł z domu.
Lecz wyjść z domu dla ślimaka
To jest rzecz nie byle jaka.
Ślimak pełznie środkiem parku,
A dom wisi mu na karku,
A z okienka patrzy żona
I wciąż woła niestrudzona:
"Pokaż rożki, pokaż rożki,
Dam ci wełny na pończoszki!"
Ślimak jęknął i oniemiał,
Tupnął nogą, której nie miał,
Po czym schował się w skorupie
I do dziś ze złości tupie.
Rozrzutny wróbel
We wsi Duże Kałuże
Siedział wróbel na murze
I ćwierkał wniebogłosy:
- Jestem nagi i bosy,
Nie mam dachu nad głową,
Nie mam nic, daję słowo!
Poszedł wróbel do pliszki:
- Pożycz mi ze dwie szyszki,
Ogromnie szyszki lubię,
Ziarnka sobie wydłubię...
Odrzekła pliszka w złości:
- To moje oszczędności,
Zrobiłam sobie zapas,
Bierz wróblu nogi za pas.
Zapukał do jaskółki:
- Pożycz okruszek bułki,
Mam taki pusty brzuszek,
Przyda mi się okruszek.
- Mój wróblu, powiem coś ci
To moje oszczędności.
Okruchy suchej bułki
Składam do stodółki,
A tyś rozrzutny ptaszek,
Więc opuść już mój daszek.
Pomknął wróbel do gila
I grzecznie się przymila:
- Mam taki pusty brzuszek
Daj, gilu, parę muszek.
- Mój wróblu, nie ma mowy,
Ja jestem ptak wzorowy,
Mam trochę oszczędności,
Kto ich nie ma, ten pości.
Mknie wróbel do sikorki:
- Masz ziarenek pełne worki,
Strata będzie niewielka,
Gdy nakarmisz wróbelka.
- Składać ziarnko do ziarnka
To mądra gospodarka,
A ty co masz, to zjadasz,
Nic sobie nie odkładasz.
Idź, proś o ziarnka drozda,
Lub może ci coś kos da!
Kos gwiżdżąc rzekł najprościej:
- Mam trochę oszczędności,
Troszeczkę, niezbyt wiele
I z tobą się podzielę,
Lecz wiedz, że kto oszczędza
Temu nie grozi nędza.
Dorota Gellner
Jest artystką tworząca głównie dla dzieci. Pisarka ma na swoim koncie bajki oraz mnóstwo wierszy, opowiadań i rymowanek dla dzieci. Oprócz książek pisze również teksty do piosenek. Jest autorką słów do takich piosenek, jak Zuzia - lalka nieduża, Ogórek, czy A ja rosnę.
Szły raz myszy...
Szły raz myszy na wycieczkę.
Szaroburym szły sznureczkiem.
Nagle pierwsza zapiszczała:
- Ja bym skwerek zwiedzić chciała!
Ja bym chciała zwiedzić skwerek,
bo na skwerku leży serek!
Patrzcie! W serek wbiła ząb -
nikt już jej nie ruszy stąd!
Druga mysz zmęczona sapie:
Muszę sprawdzić coś na mapie.
Ale co to? W mapie dziury?!
Ktoś mi z mapy wygryzł góry,
dwie doliny oraz rzeczkę!
Więc jak mam iść na wycieczkę?
Też zostanę na tym skwerku.
Mój ząb też się zmieści w serku.
W końcu wszystkie tu zostały,
chociaż plany inne miały.
Z apetytem zjadły serek,
resztki mapy na deserek
i pisnęły: - Fajnie było!
Blisko, ładnie, bardzo miło,
tanio było też szalenie...
No i świetne wyżywienie!!!
Pastereczka
Patrzcie! Jestem pastereczką!
Patrzcie! Bawię się owieczką!
Na wstążeczce tę owieczkę
biorę z sobą na wycieczkę.
O! Dzwoneczek złoty mam,
Zaraz go owieczce dam.
I gdy zacznie biec owieczka,
będzie słychać dźwięk dzwoneczka!
Już biegniemy! Ja z owieczką!
W nosy świeci nam słoneczko,
brylantowa błyszczy rzeczka...
W rzeczce druga jest owieczka!
Dzwoni dzwonkiem, okiem mruga...
To ta sama! A nie druga!
W wodzie widać jak w lusterku
złoty dzwonek i futerko.
Znów biegniemy! Ja i ona!
Trawa strasznie jest zielona.
Usiądziemy więc w tej trawie,
ja z motylem na rękawie,
a owieczka c czym? Z kwiatami!
Patrzcie ma je za uszami!
Teraz jemy. Ja z owieczką.
Ona trawę, ja ciasteczko.
Żuk mi usiadł na kolanie,
myśli, że też coś dostanie.
Oj! Zachodzi już słoneczko!
Więc wracamy! Ja z owieczką!
- Do widzenia! - rzeczka szepcze,
zając nam po piętach drepcze
i pogania nas! I gada:
- Szybciej! bo już zmrok zapada!
Nagle... ucichł dźwięk dzwoneczka!
Gdzie jest zając? Gdzie owieczka?
To nie łąka! To łóżeczko!
Już nie jestem pastereczką...

Bosa osa
Do miasteczka osa wpadła
i na środku rynku siadła.
Przywitały ją oklaski:
- Jaka ładna! W żółte paski!
- W talii cienka jest jak osa,
lecz – niestety – całkiem bosa!
- Tu są buty na straganie!
- Zaraz coś znajdziemy dla niej!
- Jakieś piękne pantofelki,
odpowiednie dla modelki!
Może białe lub niebieskie?
Ale osa takich nie chce.
Może w kratkę! Może w kropki?
Są w sam raz na osie stopki.
Ale osa głową kręci
i na żadne nie ma chęci.
Nagle słychać osie wrzaski:
- Ja chcę mieć buciki w paski!
Jak mi takich nie przyniosą
Będę dalej latać boso!
Śniadanko baranka
Siadł baranek do śniadanka.
Ma w miseczce trochę sianka,
ale jeść go nie ma chęci.
Beczy: - Beee... – i nosem kręci.
Przyszedł prosiak, siadł na ganku:
- Jedz śniadanko! Jedz, baranku.
Za mamusię, za tatusia...
Kocur też na ganku usiadł:
- Jedz za wujka! Jedz za ciotkę!
Jedz, baranku, sianko słodkie!
Rzekł baranek: - Już, chwileczkę!
- Wziął widelec i łyżeczkę,
i w miseczce łyżką grzebie:
- Zjem najlepiej sam za siebie
Deszczowe baranki
Gdy pada za oknem, na brzegu firanki
Zjawiają się srebrne, deszczowe baranki
. I pasą się grzecznie na łące z koronki
i kwiaty zjadają z tęczowej zasłonki.
A potem znikają wśród białych falbanek
– baranek z barankiem, z barankiem baranek!

Urszula Kowalska
Wiersze dla dzieci Urszuli Kowalskiej mają wiele z urody klasycznych tekstów literatury dziecięcej, a przy tym nie powielają już wykorzystanych pomysłów. W utworach poetki można dostrzec umiejętność wczucia się w psychikę dziecka, w świat dziecięcej wyobraźni.
Poprzez swoją poezję autorka chciałby dzieci czegoś nauczyć i wywołać w nich pozytywne emocje.
Niepoprawna Sroczka
Złocisty koralik słońcem muskany,
przez Sroczkę w dzióbek został schwytany.
Zbierała wszystko, co błyszczało w trawie,
straciła na to cały ranek prawie.
Chciała już chwalić się przed pisklętami,
one ćwierkały, że jeść chcą od mamy!
Larw dla nich szuka – dwoi się i troi.
Jak mogła zapomnieć o dzieciach swoich?
Nie radzi sobie sroczka z pokusą,
bo świecidełka ogromnie kuszą!
„Sroką złodziejką”- już las ją nazywa,
a mądra Sowa zgorszenia nie skrywa:
– Należy zrozumieć to pani sroko,
że na dobro dzieci trzeba mieć oko!
Sroka przeprasza, tłumaczy skruszona,
że to błyskotki winne, nie ona.
I obiecuje, że nic jej nie skusi,
lecz Sowa widzi – pod nóżką coś dusi!
Sroczkę skusiła błyskotka nowa,
nie dotrzymała danego słowa.
Zwyczaje bobra
Nad rzeką wierzba się kołysze.
I nagle ktoś zakłócił ciszę.
To bóbr silnymi siekaczami
podcinał wierzbę tu nocami.
Jej młode pędy oraz kora
w gryzoniu mają amatora.
Gdy pewnej nocy bóbr żerował,
z gałęzi ptak go obserwował.
I nagle drzewo się zachwiało,
jakby przewrócić się już miało!
Ptak przerażony, że upadnie,
do bobra krzyczy: – Czy to ładnie
rujnować czyjeś legowisko?
Zawołam żonę, jest tu blisko.
- Poczekaj, może cię pocieszę,
żeremie zrobię ci na rzece.
Niewielki kopiec ułożony
z chrustu i liści. Chcesz drążony
w rzecznej skarpie? Wybieraj proszę,
zaraz budulec szybko zniosę.
W żeremiach będziesz miał ochronę.
Bierz przykład ze mnie – tak się bronię.
O, zobacz przyszła twoja pani.
Zapytaj, czy ten pomysł zgani?
Żoneczka piórka nastroszyła,
niezwykle zdanie swe ceniła.
I rzekła: – Takie rozwiązanie
spokojne wam zapewnia spanie.
Wrogowie dostać się nie mogą,
bo dom ten wejście ma pod wodą.
Z patyków tamy budujecie,
by woda nie uciekła w lecie.
O tej budowli krążą mity,
bo pomysł ten jest znakomity.
Lecz domu tego nie wybiorę,
stanowczo swoje gniazdo wolę
Kogut mądrala
Krówka łaciata wśród trawy soczystej,
lasów zielonych i wody srebrzystej,
z much się ogania, spoziera na słońce,
wtem „ku-ku-rykuuu!” słyszy na łące.
Kogut mądrala tak piał wniebogłosy,
stojąc na płocie o słońcu coś głosił.
Ko-ko – tak kurki proszą – mów prościej.
Lecz on zrozumiał, że piać ma ciut głośniej.
– Ziemia odwiecznie okrąża słoneczko,
choć może myślisz odwrotnie, kureczko?
Ono po niebie w półkolu wędruje
i tak jak zegar nam czas pokazuje.
Gąska wie kiedy ma iść w gęsim szyku.
Kurka, że czas już znieść jajko w kurniku.
Krówka, że czas do obórki się schować.
Kózka, że teraz nie pora figlować.
A kiedy słońce za chmurę się schowa,
a jest ta chmura szaro-granatowa,
to deszcz obfity tak ziemię podlewa,
że trawa zielenieje, rosną drzewa!
Kogut się zmęczył i zachrypł od krzyku,
coś go szczypało, coś gryzło w przełyku.
Kokoszki dumne z nauczyciela,
jedna przez drugą, lek mu dobiera.
Osiołek
Dziki osioł ten z Afryki.
Znane wszystkim ma nawyki.
Dobrze wiemy, że uparty.
Często robi sobie żarty.
W ziemię nogi raptem zaprze.
Nie dasz rady, gdy się uprze.
Wtedy marchew cię ratuje,
rusza w mig, gdy ją poczuje.
Bo ciąganie go za uszy
śmieszne jest - przy jego tuszy.
Osioł ciężki towar dźwiga
i od pracy się nie miga.
Wiele zalet ma osiołek.
Silny, skromny – nie matołek!
A że trochę porozrabiał,
właśnie to go tak rozsławia!
Tęczowe skrzydełka
Muszka przebrana za motyla,
tęczowe skrzydła już rozchyla,
gdy w wodzie widzi swe odbicie,
tak chce wyglądać całe życie.
Skrzydełka szare chowa szybko,
i cieszy się czarowną chwilką.
Tak odmienioną widzi pszczoła
i śmiejąc się do muszki woła:
– Czy to ta sama skromna muszka,
chce dzisiaj rolę grać kopciuszka?
Na bal kwiatowy tak przebrana
różę chce zwieźć czy tulipana?
Kiedy zobaczą twe skrzydełka,
pewnie cię wezmą za motylka!
Muszka srebrzyście się zaśmiała:
– Ja tylko barwne skrzydła chciałam!
Motylek wielbi same kwiaty,
a ja ich owoc otwarty!
Kwiatów zapachem jest wabiony,
zapyla pyłkiem przenoszonym.
Razem czekamy na słoneczko,
by swe skrzydełka rozgrzać deczko.
On kryte barwnymi łuskami,
a ja szarymi muślinami.
Motyl ma wdzięk i ubarwienie,
jest dumą lata i natchnieniem.
Choć krótko żyje i źle widzi,
to ze mnie każdy sobie szydzi!
Lecz nie chcę cała być motylem,
chcę piękne skrzydła mieć i tyle!

























Załącznik nr 3
Temat zajęcia: Nasze ulubione baśnie i bajki
Cele główne:
-wzmacnianie więzi emocjonalnej między dziećmi poprzez współdziałanie w grupie,
- wzbudzanie zamiłowania do bajek oraz literatury dla dzieci,
- kształtowanie nawyku poszanowania książek,
- rozwijanie logicznego myślenia,
- utrwalenie pisowni tytułów, nazwisk i imion wielką literą.
Cele operacyjne(dziecko potrafi):
- rozumie pojęcie „bajka”,
- zna różne bajki i potrafi określić ich walory wychowawcze,
- poda tytuł bajki po wysłuchanym fragmencie utworu lub rozwiązaniu zagadki,
- ułoży bajkowe puzzle,
- skojarzy rekwizyt z określoną bajką,
- rozwiąże rebusy wyrazowo-obrazkowe,
- ułoży i przeczyta tytuły bajek,
- wie, że w pisowni tytułów bajek stosuje się pierwszą wielką literę,
- rozumie konieczność szanowania książek,
- zgodnie współpracuje z grupą,
- reaguje na umówione sygnały.
Metody: metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne, burza mózgów, pedagogika zabawy, kinezjologia edukacyjna P. Dennisona, metoda działań praktycznych, metoda oglądowa, słowna.
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające określoną bajkę, sylwety ze znanych bajek, fragmenty tekstów z bajek, zagadki, lizaki z cyframi 1,2, puzzle przedstawiające określoną bajkę, papierowe kółka, kłębki wełny, fasola, groch, tacki, karta pracy dla dzieci.
Przebieg zajęcia:
1. Powitanie w kole: dzieci stoją w kole i śpiewają piosenkę powitalną.
„Poranna rozruszanka.”
2. Próby ustalenia odpowiedzi na pytanie: Co to jest bajka? (burza mózgów: dzieci podają swoje propozycje odpowiedzi na pytanie, a nauczyciel później podsumowuje) Bajka jest to utwór zawierający naukę moralną. Celem bajki jest pouczenie czytelnika o szkodliwości lub pożyteczności pewnych zachowań, przekazywanie pewnych zasad etycznych).
3. „Po nitce do kłębka” –zagadki i fragmenty bajek ukryte są w kopertach, do których prowadzą nitki kłębków wełny; zadaniem dzieci jest, po zwinięciu wełny, podanie tytułu bajki po wysłuchaniu jej fragmentu lub po rozwiązaniu zagadki. Wskazywanie postaci pozytywnych i złych.
U krasnoludków mieszkała ,gdy jej zła macocha jabłko dała. („Królewna Śnieżka”)
Jakie imiona mają braciszek i siostrzyczka, którzy w lesie spotkali chatkę z pierniczka? („Jaś i Małgosia”)
Daj mi panie tylko parę butów i jakiś worek, a zobaczysz, że nie jestem całkiem do niczego. Mogę Ci się nawet bardzo przydać. („Kot w butach”)
Natrafiwszy na sypialnię królewny, tak zachwycił się urodą śpiącej dziewczyny, że delikatnie ją pocałował. Wtedy królewna obudziła się ze stuletniego snu, a wraz z nią obudził się cały zamek. („Śpiąca Królewna”)
Wieczorem spadł pierwszy śnieg. Chłopiec zbliżył się do okna, żeby popatrzeć na tańczące w powietrzu białe płatki. Nagle zobaczył za szybą śnieżnobiałą damę w koronie z sopli lodu na głowie. Chłopiec spojrzał na nią odważnie, a wówczas coś ukłuło go w oko i poczuł ból w sercu. Nie wiedział, że był to odłamek diabelskiego lustra. („Królowa Śniegu”)
4. „Przez dziurkę do klucza”- na tablicy znajdują się ilustracje z różnych bajek. Są one zakryte papierowymi kółkami. Kółka po kolei są odczepiane, by ukazać jak najwięcej ilustracji - co pozwoli odgadnąć z jakiej bajki ta ilustracja pochodzi.
5. Na tablicy są umieszczone postacie z różnych bajek, ale złośliwy chochlik pozamieniał im różne rekwizyty. Zadaniem dzieci jest połączenie rekwizytów z właściwą postacią.
6. Zabawa przy muzyce. Dzieci podzielone są na cztery grupy. Każda grupa otrzymuje jeden element układanki. Zadaniem dzieci jest ułożenie bajkowych puzzli. Gdy gra muzyka dzieci podskakują w jej rytmie, gdy muzyka ucichnie każde dziecko bierze ze środka dywanu tylko jeden element układanki i zanosi go do swojej grupy. Po zebraniu wszystkich elementów dzieci układają puzzle w całość. Podczas zabawy bardzo ważna jest współpraca, należy unikać rywalizacji
7. Test: Czy znam te bajki? Dzieci odpowiadają na pytania zawarte w teście podnosząc lizak z numerem prawidłowej odpowiedzi.
Przeczytam Wam pytania, jak również dwie odpowiedzi. Jeżeli uznacie, że odpowiedź pierwsza jest dobra podnosicie lizak z cyfrą 1, jeżeli uznacie, że druga odpowiedź jest właściwa, podnosicie lizak z cyfrą 2.
Pytanie 1
Jak wyjaśnić imię Królewna Śnieżka?
1. Lubiła bawić się na śniegu.
2. Miała skórę jasną jak śnieg.
Pytanie 2
Jak mieli na imię bohaterowie bajki w której była zła czarownica mieszkająca w środku lasu w chatce z piernika?
1. Jaś i Małgosia
2. Gerda i Kay
Pytnie 3
Kogo obdarzyła prawdziwą przyjaźnią Calineczka?
1. jaskółkę
2. ropuchę
Pytanie 4
Smerfy mają niebieski kolor
1. domków w których mieszkają
2. skóry, całe są niebieskie i mają białe czapeczki.
Pytanie 5
Jaka część ciała zaczęła rosnąć Pinokiowi, gdy kłamał?
1. uszy
2. nos
Pytanie 6
Dlaczego ludzie bali się Bazyliszka?
1. bo zamieniał ludzi w kamień
2. bo miał czerwony nos.
Pytanie 7
Czerwony Kapturek tak się nazywał
1. bo miał czerwonego psa
2. bo miał czerwone ubranko.
Pytanie 8
Shrek miał przyjaciela
1. gumisia
2. osła

Pytanie 10
Kopciuszek na balu zgubił
1. torebkę
2. pantofelek

8. Małe Kopciuszki” –dzieci podzielone są na cztery grupy; zadaniem dzieci jest posegregowanie ziaren fasoli, grochu i fasoli „Jaś”
9.Nauczyciel odczytuje fragment bajki.

dz. rozpoznają bajkę i podają jej tytuł:
„ Jaś i Małgosia”.
Nauczyciel przedstawia sytuację problemową:
Mam problem:
Jak powinna zachować się Baba Jaga,
gdy dzieci dotarły do jej domku.


N. rozpoczyna opowiadanie kolejnej bajki
( „Dziewczynka z zapałkami”), kiedy dz.
rozpoznają ją podają jej tytuł i same dalej
opowiadają jej treść.
Ze względu na smutne zakończenie bajki
spróbujmy sami wymyślić inne
jej zakończenie.
Swobodny tekst wg. technik Freineta.
10. N. odsłania przypięte wcześniej na tablicy

ilustracje do kolejnej bajki ( „ Kopciuszek” ).
Dz. podają tytuł bajki i omawiają
poszczególne ilustracje. N. zaprasza
do wykonania korony dla Kopciuszka
lub królewicza.
Dz. zakładają wykonane przez siebie
korony i „ przenoszą się na zamek”.
Zabawa przy muzyce „ Bal na zamku”.


Opracowała:
mgr Anna Matraszek
SCENARIUSZ ZAJĘCIA W GRUPIE DZIECI 5 LETNICH
Temat: Bajki i bajeczki.
Cele główne:
- tworzenie sytuacji doskonalących mowę, zdolność kojarzenia, skupienia uwagi
- umożliwienie dziecku dokonywania wyborów i przeżywania pozytywnych efektów działań
Cele operacyjne:(dziecko potrafi):
- potrafi wskazać, co jest niezgodne z treścią bajki
- wyciąga wnioski, udziela przemyślanych odpowiedzi,
- współpracuje w grupie,
- czerpie radość ze wspólnej zabawy,
- przyporządkuje obrazki do odpowiedniej ilustracji
- doskonali umiejętność wypowiadania się poprzez słowo
Metody: czynne, słowne, oglądowe.

Środki: , fragmenty bajek, ilustracje postaci z bajek, nagrania muzyczne, kolorowa kostka, obręcze, ilustracje bajek,
Przebieg
1. Zabawa z kostką „Jaka to bajka? – odgadywanie tytułu bajki podstawie na odkrywanych obrazków; W obręczach znajdują się ilustracje bajek (Czerwony Kapturek, Kot w butach, Kopciuszek, Królewna Śnieżka) przykryte kartami odpowiadającymi barwom (czerwony, zielony, niebieski, żółty)
Chętne dziecko rzuca kostką, wypada kolor np. czerwony, wówczas odkrywa jeden element przykrytej bajki w/w kolorze, i próbuje podać jej tytuł, zabawa toczy się tak długo aż podane zostaną wszystkie tytuły bajek
2. Prawda czy fałsz? – dzieci słuchają fragmentów bajek, wskazują, co jest niezgodne z treścią bajki,
Książe po balu postanowił wyruszyć w świat w poszukiwaniu pięknej księżniczki. Dotarł do domu w którym mieszkał Kopciuszek. Zaczął mierzyć pantofelek, który, o dziwo, pasował jak ulał na stopy wszystkich sióstr. Oo.…- zawołał Książę.
Do chatki weszła mała dziewczynka w zielonej czapeczce, imieniem Czerwony Kapturek. Rozglądała się do dokoła. Zbliżyła się do łóżka. Otworzyła szeroko usta połknęła smacznie śpiącego wilka.
Dawno temu żył młynarz , miał 3 synów, najmłodszemu pozostawił w spadku młyn i osła. – To ci dopiero majątek! – westchnął syn, ale odebrał spadek i wyruszył wraz z osłem w świat.!
Królewna Śnieżka długo wędrowała po lesie aż dotarła do niewielkiej chatki. Weszła do niej, chatka była pusta. Postanowiła odpocząć . Po niedługim czasie krasnale powrócili po ciężkiej pracy w lesie do domu. Ujrzeli dziewczynkę i kazali jej opuścić dom.
5.Zabawa inscenizowana „Krasnal” sł. i muz. K.Komińska („Śpiewające brzdące 1”)
Krasnoludek, krasnal –mały skrzat, – dzieci maszerują po kole
to przyjaciel dobry jest i brat.
Pod krzaczkami w lesie chowa się – dzieci kucają i imitują rękoma czapeczki
krasnali
i pomoże, gdy potrzeba jest. – dzieci maszerują po kole
Ref.:
Krasnal, krasnal ładnie bawi się, – dzieci nadal maszerują po kole
krasnal, krasnal zawsze wszystko zje. – dzieci naśladują, że jedzą
Krasnal, krasnal zawsze uśmiech ma, – dzieci rysują „ręką” uśmiech na buzi
więc krasnalem jestem ja. – wskazują palcem na siebie
Zawsze wszystko bardzo czyste ma,
o porządek co dzień pięknie dba. – dzieci obracają się w kółkach zrobionych z par
Z kolegami ładnie bawi się,
bić nie wolno, o tym dobrze wie.
Ref.:
Krasnal, krasnal ładnie bawi się, – dzieci nadal maszerują po kole
krasnal, krasnal zawsze wszystko zje. – dzieci naśladują, że jedzą
Krasnal, krasnal zawsze uśmiech ma, – dzieci rysują „ręką” uśmiech na buzi
więc krasnalem jestem ja. – wskazują palcem na siebie
3. Odczytanie listu od królowej bajek.
Witam was przedszkolaki, jestem zakłopotana. Otóż pewnego dnia zabrałam się za porządki w moim królestwie baśni ,nagle wbiegł wiatr psotnik, zrobił wielkie zamieszanie, poprzestawiał książeczki i uciekł na siódmą górę , za siódmą rzekę. Zwracam się więc do was z prośbą , pomóżcie mi w pracach.
4. Podział dzieci na 4 zespoły; każdy zespół ma za zadanie wybrać z pośród z pośród kilku obrazków tylko elementy pasujące do otrzymanej ilustracji bajki
Zespół I – bajka „Czerwony Kapturek” (koszyk, wilk, gajowy, dom w lesie)
Zespól II – bajka „Kopciuszek” (pantofelek, kareta, wróżka, sala balowa
Zespół III – bajka „Królewna Śnieżka” (krasnale, lusterko, jabłko, królewicz)
Zespół IV – bajka „Kot w butach” (młodzieniec, kot, byty, młyn
5. Do którego bohatera chciałbyś się upodobnić – dlaczego?- dziecko wypowiada się uzasadniając wybór wybranej postaci






SCENARIUSZ ZAJĘĆ W GRUPIE DZIECI 5 LETNICH
Temat: „W krainie Bajek” – spotkanie z Księżniczką.

Cele główne:
- Utrwalenie znajomości popularnych bajek dla dzieci ( Jaś i Małgosia, Czerwony Kapturek, Królewna Śnieżka...)
- Rozwijanie wyobraźni dziecięcej, oraz inspirowanie ich do wyrażania treści w formie ekspresji ruchowej.
- Rozwijanie zainteresowań dzieci bajkami.

Cele operacyjne ( dziecko potrafi):
- Potrafi uważnie wysłuchać opowieści księżniczki.
- Wymienia kilku bohaterów znanych bajek.
- Rozpoznaje wybrane bajki na obrazku i przyporządkowuje im bohaterów.
- Poprawnie rozwiązuje zagadki dotyczące bohaterów bajek.
- Zgodnie współdziała w grupie.
- Stosuje zwroty grzecznościowe wobec kolegów i koleżanek, oraz wobec gości odwiedzających przedszkole.

Metody pracy: czynne, słowne, oglądowe.

Środki dydaktyczne:
Kukiełka Księżniczki Śnieżki, obrazki do bajek, kuferek, nagrania na płycie CD- pedagogika zabawy wg Klanzy „Czarowanie”, „Le Bastringlo”, bajkowa peleryna dla nauczyciela, kolorowanki do bajek.

Przebieg zajęcia:
1. Podróż do Krainy Bajek przy muzyce „Le Bastringlo”. Nauczyciel zakłada bajkową pelerynę.
2. Powitanie dzieci w Krainie Bajek. Dzieci wymieniają bajki, które mogą mieszkać w tej Krainie.
3. Spotkanie z Księżniczką, która została zaczarowana przez złego czarnoksiężnika ( utrata pamięci ), i nie wie z jakiej pochodzi bajki. Nie chciała zostać żoną czarnoksiężnika dlatego została zaczarowana. Księżniczka opowiada o swoim zmartwieniu i prosi dzieci o pomoc.
4. Księżniczka pokazuje dzieciom czarodziejski kuferek, w którym znajdują się 3 zadania do wykonania jakie wymyślił jej czarnoksiężnik. Jeśli dzieci poprawnie wykonają te zadania Księżniczka odzyska pamięć i zostanie uwolniona od czarów.
5. Dzieci
deklarują swoją pomoc i podejmują próby wykonania zadań.
I ZADANIE:
Księżniczka wyjmuje z kuferka 3 obrazki przedstawiające znane dzieciom bajki i prosi o podanie nazwy tych bajek. (Jaka to bajka?)
II ZADANIE:
Księżniczka wyjmuje z kuferka obrazki przedstawiające bohaterów różnych bajek i charakterystyczne dla danej bajki rekwizyty. Prosi dzieci o ich przyporządkowanie do konkretnej bajki .
Czerwony Kapturek: Jaś i Małgosia:
- wilk - chatka z piernika
- leśniczy - kot
- babcia - chłopiec
- Czerwony Kapturek - łopata
Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków:
- krasnoludek
- zamek
- jabłko
- lusterko
6. Księżniczka ucieszona z pomocy dzieci zaprasza ich do zabawy. Dzieci przedstawiają za
pomocą ruchu opowieść Księżniczki:
- Czerwony Kapturek idzie przez las do babci, zrywa kwiaty, goni motylki,
podskakuje,
- Jaś i Małgosia błądzą po lesie, aż w końcu zasypiają pod drzewem ,
- marsz krasnoludków do domu po ciężkiej pracy a tam Śnieżka sprząta domek
krasnoludków: zamiata, zmywa naczynia...
III ZADANIE:
Rozwiązanie zagadek słownych do treści bajek występujących w poprzednich zadaniach.
• Chociaż kłopoty z wilkiem miała, wyszła z opresji zdrowa i cała.

Czerwony Kapturek
• W chatce krasnoludków mieszka, a nazywa się ...

Królewna Śnieżka
• Kłopoty mają braciszek i siostrzyczka, którzy znaleźli dom z piernika.

Jaś i Małgosia
Po udzieleniu poprawnych odpowiedzi Księżniczka zostaje odczarowana i odzyskuje
pamięć. Dzieci domyślają się, że to jest Królewna Śnieżka i mieszka w bajce z
krasnoludkami.
7. Księżniczka żegna się z dziećmi, dziękuje za pomoc i obiecuje wrócić, aby opowiedzieć
dzieciom bajkę.
Wręcza dzieciom nagrody - bajkowe kolorowanki.
8. Dzieci przy muzyce „Le Bastringlo” wracają do przedszkola z Krainy Bajek, zabierając ze
sobą kolorowanki.
9. Kolorowanie obrazków.



































SCENARIUSZ ZAJĘCIA W GRUPIE DZIECI 5 LETNICH
Temat: W świecie bajki

Cele ogólny:
- utrwalanie znajomości bajek

Cele operacyjne (dziecko potrafi):
- współdziałają ze sobą,
- posługuje się słownikiem z zakresu bajek,
- potrafi wyciągać wnioski dla siebie z morałów
- mówi całym zdaniem,
- potrafi ułożyć w całość obrazek – puzzle,

Metody: czynne, słowne, oglądowe.

Środki dydaktyczne: rekwizyty dla dzieci, puzzle.

Przebieg zajęć

1.Powitanie dzieci
„Witam wszystkich serdecznie na „Spotkaniu z bajką”

2.Krótka rozmowa na temat bajek.
Podanie definicji bajki.
„Bajka jest to krótki utwór z dobrym zakończeniem”
„Jakie znacie bajki?”
„Czy lubicie bajki?”

3.Podział dzieci na grupy. Każda grupa będzie miała
za zadanie przedstawić fragment bajki.

4.Prezentacja fragmentów bajek
Kilka osób z grupy wychodzi na korytarz
i przygotowuje fragment bajki.
Następnie dzieci wchodzą i improwizują.
A)Jaś i Małgosia
(Na scenę wchodzi mama i dzieci. Mama żegna się z dziećmi, prosi , aby na siebie uważały i podaje koszyk. Dzieci biegają po lesie. Dzieci są zmęczone, nie wiedzą jak mają dojść do domu – płaczą, rozglądają się bezradnie. Nagle widzą domek Baby Jagi. Biegną w stronę domku. Jedzą ciastka z domku. Wchodzi Baba Jaga – krzyczy na dzieci. Jasia zamyka, Małgosi każe sprzątać. Dzieci boją się, płaczą.)
Rozmowa na temat bajki.
„Czy znacie tytuł bajki?”
„Jak nazywają się postacie?”
Dzieci odpowiadają „Jaś i Małgosia”, Jaś, Małgosia, mama, Baba Jaga,
Nauczyciel:
„Co powiedziała dzieciom mama?”
Dzieci:
„Mama powiedziała dzieciom, aby uważały na siebie”.
Nauczyciel:
„Czy dzieci posłuchały się mamy?”
Dzieci
„Dzieci nie posłuchały się mamy i zabłądziły”.
Nauczyciel
„Musicie pamiętać, że zawsze należy słuchać rodziców”.

B)„Kopciuszek”
(Kopciuszek smutny sprząta, siada i przebiera fasolę.
Kopciuszek wstaje, zrzuca brudne ubrania i jest w pięknej sukni.
Na scenę wchodzi Książę prosi do tańca Kopciuszka- tańczą walca. Słychać bicie zegara. Kopciuszek ucieka z balu gubiąc pantofelek. Książę podnosi pantofelek i jest bardzo smutny. Odnajduje Kopciuszka i daje mu pantofelek).

Rozmowa na temat bajki:
„Czy znacie tytuł bajki?”
„Jak nazywają się postacie?”
Dzieci odpowiadają : „Kopciuszek”, Kopciuszek, Książę.

C)„Królewna Śnieżka”
(Śnieżka sprząta w domu, czeka na krasnali, wygląda przez okno.
Przychodzi do niej macocha przebrana za staruszkę i częstuje ją jabłkiem. Śnieżka odmawia, ale w końcu częstuje się i umiera. Wchodzą krasnoludki i płaczą. Następnie wchodzi królewicz i całuje Śnieżkę w rękę. Śnieżka budzi się.)
Rozmowa na temat bajki
„Czy znacie tytuł bajki?”
„Jak nazywają się postacie?”
Dzieci odpowiadają: „Królewna Śnieżka”, Królewna Śnieżka, Macocha, Krasnoludki, Książę.
Nauczyciel:
„Czy Śnieżka znała kobietę”
Dzieci:
„Nie znała”.
Nauczyciel
„Czy Śnieżka dobrze postąpiła, że wzięła jabłko”.
Dzieci
„Źle postąpiła”
Nauczyciel
„Pamiętajcie, że nigdy nie wolno brać niczego
od nieznajomych”

D)„Czerwony Kapturek”
(Na scenę wchodzi chora babcia, kładzie się
na łóżku. Następnie wchodzi Czerwony Kapturek, idzie przez las, zbiera kwiatki. Spotyka wilka- boi się go, tłumaczy mu, że idzie do chorej babci.)
Rozmowa na temat bajki:
„Jaki jest tytuł bajki?”
„Jak nazywają się postacie?”

Dzieci odpowiadają na pytania
„Czerwony Kapturek”, Czerwony Kapturek, Wilk, Babcia

Nauczyciel
„Do kogo idzie Czerwony Kapturek?”
Dzieci
„Czerwony Kapturek idzie do babci.”

Nauczyciel
"Dlaczego idzie do babci?"
Dzieci:
„Zanieść babci lekarstwa”.

5. Praca z ilustracjami
Nauczyciel zawiesza 4 ilustracje i podaje tytuły bajek.
Dzieci podają tytuły.

6. Układanie puzzli
Dzieci dobierają się parami i ich zadaniem jest ułożyć puzzle.

7. Sprawdzenie przez nauczyciela wykonania zadania.

8. Zakończenie
Przypomnienie tematu zajęć, tytułów bajek.
Samoocena dzieci.
Naklejanie na chatce Baby Jagi kolorowych pierniczków.
- czerwone pierniczki – jeśli dziecko było aktywne,
- niebieskie pierniczki – jeśli dziecko słabiej pracowało,
- zielone pierniczki – jeśli dziecko było najmniej aktywne
Załącznik nr4.
DZIECI PYTAJĄ DZIECI- wstęp do konkursu recytatorskiego.
• W jakiej bajce spotkasz dziadka z długą brodą, chałupę starą i sieć nad wodą?
• Tylko cal wysokości miała, dlatego ……….ja nazywano.
• Chociaż kłopoty z wilkiem miała. Wyszła z opresji zdrowa i cała?
• Jaka to dziewczynka ma roboty wiele, a na pięknym balu gubi pantofelek?
• Łatwo mnie poznacie, gdy wspomnicie bajkę. Chodziłem tam w butach i paliłem fajkę?
• Jakie to zwierzę z bajek ma takie zwyczaje: gdy chce połknąć wnuczkę to babcie udaje?
• Jakie imiona mają braciszek i siostrzyczka, którzy w lesie spotkali chatkę zrobioną z pierniczka?
• Jestem królewną, lecz nie mieszkam w pałacu. Moje imię podobne jest do śniegowego płatka. Kto je odgadnie- ten dobry koleżka. Nazywam się królewna………..
• Mała jak paluszek, w płatkach róży spała. Gdy spadła do ogrodu, żaba ją porwała. Czy wiesz jak na imię ta panienka miała?
• Z płatka róży kołderka, a kołyska z orzeszka. Taka mała drobinka, tyle przygód ją czeka?
• Mówił, że niczego się nie boi, gdy zechce da radę wszystkim. Teraz smutny stoi w kącie, bo wystraszył się maleńkiej myszki? (Stefek Burczymucha)
• Bajkowe panienki nie lubią sukienki. Wszystkie wolą rybi ogon i dlatego pływać mogą (Syrenki)
• Każda królewna, a tym bardziej ona uważać powinna na wrzeciona? (Śpiąca Królewna)
• Uwolniona zapluskała złocistym ogonem, rybaka-uszczęśliwiła, lecz nie jego żonę?
• Kto listy chciał pisać drobnym maczkiem i po to raz kupił maczku paczkę?
• W jakiej to bajeczce kuleczka mała pięknej księżniczce w nocy spać nie dała?
• Jest ubrana jak na bal: w długą suknię, w piękny szal. Rozpuściła jasne włosy. Rąbek sukni już unosi, tańczy lekko, na paluszkach. Czy królewna to, czy wróżka? Trzewiczek jej z nóżki spadł! Czy już teraz każdy zgadł?
• Kukułeczka kuka w lesie. Kto to wchodzi? Koszyk niesie. A na głowie ma czapeczkę, zawiązaną na wstążeczkę. Niesie koszyk, w tym koszyku pełno różnych smakołyków.




Sprawozdanie
z realizacji projektu edukacyjnego zrealizowanego
w Miejskim Przedszkolu nr 7 w Puławach
pod hasłem „ Jak pomóc dziecku pokochać świat książek?”



Projekt pod hasłem „Jak pomóc dziecku pokochać świat książek?” był realizowany w grupie dzieci 5- letnich w przeciągu dwóch miesięcy, a był to kwiecień poprzedzający obchody Światowego Dnia Książki i maj w którym przypada Tydzień Książki.
Celem projektu było kształtowanie umiejętności dostrzegania piękna i mądrości płynącej z książek oraz poznanie różnorodności świata książek. Zachęcanie do wspólnego czytania z dzieckiem literatury polskiej, w tym poezji dla dzieci oraz przyjemnie spędzony czas wolny rodziców i dziecka. Umożliwienie dzieciom zaprezentowania swoich umiejętności recytatorskich na większym forum a także przypomnienie jak piękną dziedziną i formą ekspresji jest recytacja projekcie wzięło udział 28 dzieci w wieku 5/6 lat
Realizacja projektu rozpoczęła się dnia 04 kwietnia 2011 roku od wycieczki do pobliskiej biblioteki i wypożyczeniu kilku książek autorki oraz przybliżenia przez panią bibliotekarkę sylwetki Marii Konopnickiej, dzieci poznały kilka ciekawych historyjek z życia pisarki. Potem dzieci wysłuchały jej wierszy (w toku cyklicznych popołudniowych zajęć) pt. „ Stefek Burczymucha” „ Kukułeczka”. „ Nasz domek” „ Bocian” „ Pan Zielonak” po wysłuchaniu każdego wiersza była rozmowa na temat wiersza, wyjaśnianie archaizmów a następnie wykonanie ilustracji do danego utworu. Pod koniec tygodnia ze wszystkich prac zgromadzonych w ciągu tygodnia dzieci wybierały najciekawsze z pośród wykonanych przez siebie prac, które następnie zostały umieszczone na gazetce dla rodziców tak aby każdy mógł pochwalić się tym co zrobił najlepiej.
18 kwietnia wycieczka do pobliskiej biblioteki oddanie książek wypożyczonych w ubiegłym tygodniu i wypożyczenie nowych tym razem Jana Brzechwy od tego rozpoczął się tydzień z kolejnym autorem. Dzieci miały możliwość wysłuchać wierszy pt: „Hipopotam”
„Sum”, „ Zuk” „ Ślimak” „ Rozrzutny wróbel” każdemu wierszowi towarzyszyła rozmowa z nauczycielem na temat treści wiesza, były próby wyciągania samodzielnych wniosków z zachowania bohaterów. Do każdego z utworów dzieci musiały wykonać ilustrację z których na koniec tygodnia powstał ilustrowany album.
2 maja wyjście do biblioteki. Wymiana książek na inne autorstwa tym razem Doroty Gellner. Sylwetkę tej pisarki przybliżyła dzieciom pani bibliotekarka pokazując album z krótkimi historyjkami z życia autorki. Następnie dzieci wypożyczyły książki z jej publikacjami i zabraliśmy je do kącika książki aby w trakcie codziennych zajęć dydaktycznym muc poznawać jej twórczość. Wiersze z którymi zapoznały się dzieci to „ Szły raz myszy” „ Pastereczka” „ Bosa osa” „ Śniadanko baranka” „ Deszczowe baranki” , po wysłuchaniu wiersza po każdym była rozmowa inspirowana pytaniami nauczyciela, następnie dzieci wykonały pracę plastyczną w formie ilustracji tak aby pod koniec cyklu zajęć powstała książeczka.
16 maja kolejne wyjście do biblioteki, dzieci oddały książki autorstwa Doroty Gellner a wypożyczyły książki Urszuli Kowalskiej mogły także obejrzeć krótki filmik z biografią autorki tak aby móc poznać ją bliżej. Wiersze z którymi zapoznały się dzieci bliżej to
„ Niepoprawna sroczka” „ Zwyczaje bobra” „ Kogut mądrala” „ Osiołek” „ Tęczowe skrzydełka” po wysłuchaniu każdego z nich miała miejsce dyskusja inspirowana pytaniami nauczyciela. Po wysłuchaniu wszystkich wierszy pod koniec tygodnia dzieci miały za zadanie wybrać jednego z bohaterów i ulepić go z plasteliny wszystkie prace zostały umieszczone na tablicy w kąciku rodzica tak aby każdy mógł zobaczyć ciężką pracę swojego dziecka.
Kolejnym etapem realizacji projektu było włączenie się w obchody Światowego Dnia Książki w ramach którego kontynuowałam współpracę z Biblioteka Miejska w Puławach która jak co roku bardzo hucznie i bardzo sumiennie podchodzi do zorganizowania Tygodnia Książki. Braliśmy udział w konkursie plastycznym oraz w spotkaniach autorskich. W naszym przedszkolu gościła autorka książek dla dzieci. Można było kupić jej książeczki z autografem porozmawiać z nią posłuchać jej historii.
Międzyprzedszkolny konkurs recytatorski , który w pełni samodzielnie przygotowałam i zrealizowałam miał miejsce 18 maja. Najpierw znalazłam sponsorów którzy ufundowali dzieciom wspaniałe nagrody: 1 godzinne wejście do Krainy Zabaw Jaś i Małgosia, kolorowanki i piękne teczki, pluszowe misie, smycze i gadżety z logo naszego miasta . Oczywiście były też dyplomy i podziękowania w pełni wykonane i zaprojektowane przez jednego ze sponsorów. Dekoracje Sali i samego przedszkola wykonane zostały przez jedną z mam w ramach współpracy z rodzicami. Sam poczęstunek został przygotowany z pieniędzy od sponsora. Tak więc cały konkurs został przygotowany bez wkładu finansowego ze strony placówki.
W jurii zasiadły panie dyrektorki z innych przedszkoli oraz przedstawiciele organu prowadzącego. Na miejsce przybyła też telewizja lokalna, która zrelacjonowała nasz konkurs w mediach lokalnych. Miało to na celu promocję naszej placówki w mieście.
Sam konkurs rozpoczął się od oficjalnego powitania Pani dyrektor. Potem dzieci z oddziału IV zaprezentowały się w piosence a następnie zadawały pytania w formie quizu przybyłym dzieciom. Kilka ćwiczeń rozluźniających i na scenie zaprezentowali się pierwsi wykonawcy w swoich pięknych kreacjach. Warunkami uczestnictwa w konkursie było zaprezentowanie małego artysty przez panie nauczycielki krótką rymowanką, ucharakteryzowanie artysty pod kątem głównego bohatera wiersza oraz recytacja wiersz o zwierzątku. Zabawa była udana dzieci pięknie recytowały ale też pięknie i bardzo kolorowo wyglądały. A na pytania quizowe każdy udzielił poprawnej odpowiedzi. Po zakończeniu recytacji były zabawy muzyczno ruchowe które poprowadził mój opiekun stażu, a następnie miało miejsce wręczenie pięknych nagród dla wszystkich uczestników konkursu. Dzieci zostały zaproszone na słodki poczęstunek a nauczycielki miały chwilę aby wymienić się spostrzeżeniami na temat samego konkursu gratulując mi wspaniałej organizacji i odwagi w szukaniu sponsorów oraz wspaniałych nagród.


Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.