Katalog

Wanda Karwowska, 2016-05-31
Olsztyn

Zajęcia zintegrowane, Ćwiczenia

Zabawy i ćwiczenia wspomagające wymowę uczniów - materiał ćwiczeniowy do wykorzystania przez nauczycieli klas 0-3 w trakcie lekcji, przerw śródlekcyjnych i zajęć ruchowych

- n +

ZABAWY I ĆWICZENIA WSPOMAGAJĄCE POPRAWNĄ WYMOWĘ UCZNIÓW - materiał ćwiczeniowy do wykorzystania przez nauczycieli klas 0-3 w trakcie lekcji, przerw śródlekcyjnych i zajęć ruchowych.
Szanowne koleżanki, mowa dziecka w dużej mierze wpływa na całokształt jego rozwoju, a szczególnie na jego powodzenia w szkole. Daje możliwość precyzyjnej komunikacji, stanowi narzędzie w zdobywaniu komunikacji, pozwala na wyrażanie swoich myśli, własnych opinii i uczuć.
Sposób komunikowania się wpływa na sukcesy edukacyjne , zawodowe oraz stosunki z innymi ludźmi. Dlatego też czasem koniecznym do szczególnie intensywnej pracy skierowanej na rozwój mowy jest okres przedszkolny i wczesnoszkolny.
Prezentowany przeze mnie materiał ćwiczeniowy jest zbiorem grupowych zabaw logopedycznych, którego celem jest rozbudzenie ciekawości opanowania języka przez dzieci w wieku 6- 10 lat. Proponowane gry i zabawy mogą być wykorzystywane podczas prowadzonych zajęć zintegrowanych, w trakcie gimnastyki , zabaw ruchowych, przerw śródlekcyjnych z całym zespołem klasowym.
Zabawy te, co prawda nie zastąpią dzieciom terapii logopedycznej w gabinecie, ale będą jednak doskonale stymulowały językowe umiejętności budząc ich zaciekawienie.
Opierając się na zasadach proponowanych przez pedagogikę zabawy, chciałabym pokazać , w jaki sposób wykorzystując zabawę i wspólne w niej uczestnictwo prowadzącego oraz dzieci, można pomóc w nauce mowy i rozwijaniu niezbędnych dla jej funkcjonowania aspektów , takich jak:
- sprawności narządów mowy :języka, warg, podniebienia, żuchwy,
- sprawności toru oddechowego: fazy wdechu i wydechu,
- właściwego sposobu gryzienia i połykania pokarmów,
- poprawnej artykulacji głosek.
Liczę na twórcze rozwijanie przedstawionych propozycji przez osoby prowadzące w celu osiągnięcia lepszych efektów. Życzę przyjemnej i odkrywczej zabawy.
ZABAWY SŁUCHOWO- RUCHOWE
1.Powroty do domu- prowadzący rozdaje dzieciom klocki i prosi, by każde z nich wybrało dowolne miejsce w sali i ułożyło klocek, który będzie symbolizował dom. Dzieci spacerują pomiędzy "domkami" w rytmie podanym na bębenku, tamburynie przez prowadzącego. Po ustaniu rytmu każde z nich wraca do swojego klocka i wykonuje po 2 wdechy i 2 wydechy nosem przy otwartych ustach z językiem podniesionym do podniebienia (do góry).Następnie nie zmieniając układu narządów mowy, przełyka ślinę.
2.Konie i krowy - osoba prowadząca dzieli dzieci na 2 grupy. Rozdaje im szarfy w 2 kolorach. Pierwsza grupa naśladuje konie. Na dźwięk uderzania klockiem o klocek porusza sie truchtem, wysoko unosząc kolana. Wydaje dźwięki- rży i kląska szerokim językiem naśladując stukot końskich kopyt. Druga grupa naśladuje krowy. Na dźwięk klaśnięcia w dłonie wykonuje powolny trucht. Naśladuje żucie trawy, przesuwając żuchwą w różne strony oraz muczy (mu, mu, mu).
3. Samochody - nauczyciel ustala z uczniami jakie odgłosy można usłyszeć na ulicy i demonstruje je np. rozpędzony samochód - dzieci naśladują wykonują motorek wargami, trąbienie samochodu-wypowiadają pi, pi, pi. Prowadząca rozdaje dzieciom papierowe samochody, a dzieci poruszają się po sali naśladując odgłosy pojazdów. Jeśli prowadzący pokaże czerwony lizak dzieci muszą zatrzymać się , jeśli zielony - mogą poruszać się po sali. Za prawidłowe włączanie się do ruchu ulicznego dziecko otrzymuje szarfę. Staje się pojazdem uprzywilejowanym i naśladuje odpowiedni sygnał dźwiękowy.
4. Spacer w deszczu - osoba prowadząca rozkłada deszczowe kropelki i umawia się z dziećmi, że gdy usłyszą szum deszczu zatrzymują się i stają na jednej nodze, tworząc z rąk parasol. Gdy dźwięk ucichnie, zdmuchują z dłoni kropelkę deszczu podniesioną z dywanu, wykonując wdech nosem i wydech ustami.
5. Wędrujące jabłko- dzieci siadają tworząc koło. W rytm jesiennej muzyki np. " Idzie lasem Pani Jesień”, którą śpiewają sylabami la, la, la, podają sobie z ręki do ręki jabłko. Osoba , która nie zdąży go oddać w momencie umownego znaku do stopu, kończy zabawę.
6. Liczenie wyrazów- osoba prowadząca mówi powoli zdanie składające się z 4,5 słów. Poleca dzieciom, aby w myślach policzyły słowa, a następnie
7. Sprawne ucho- prowadzący ustawia na środku sali krzesełka w liczbie odpowiadającej 60% liczebności grupy, a następnie wyjaśnia zasady zabawy. Dzieci maszerują wokół krzesełek. W pewnym momencie osoba kierująca zabawą zasłania dłonią usta i rytmicznie powtarza kilkakrotnie sylabę ma, ma, ma. Na ten sygnał dzieci z emblematami przedstawiającymi most i literkę m zajmują jak najszybciej miejsca na krzesełkach. Po chwili wstają i ponownie maszerują. Następnie prowadzący wymawia sylabę ba i na krzesełkach siadają dzieci z emblematami bałwanka i literą b. Te spośród nich, które się pomylą, odpadają z zabawy i tworzą "Sylabowy chór", zwiększając natężenie wymawianych sylab.
8. Kukułcze jajo- uczestnicy zabawy siadają w kręgu. Nauczyciel opowiada o zwyczaju związanym z podrzucaniem jaj do gniazd innych ptaków. Następnie proponuje zabawę w "kukułcze jajo". Wybrane dziecko otrzymuje papierową kulę. Chodzi za plecami siedzących osób, naśladując głos kukułki - kuku, kuku, kuku. Po chwili zostawia za plecami jednego z uczestników zabawy "jajo", milknie i szybko wraca na swoje miejsce. Zadaniem osoby , która otrzymała jajo, jest złapanie uciekiniera, póki nie zajmie on wolnego miejsca w kręgu. Jeśli nie zdąży, w następnej rundzie zostaje kukułką.
9. Sprawne ucho i język- prowadzący dzieli uczniów na 3 grupy. Umawia się, że:
- grupa 1 na dźwięk tamburyna- drży całym ciałem i wymawia drrrrrrrrrr.......
- grupa 2 na dźwięk bębenka- rytmicznie podskakuje i wymawia ciąg sylab la ,la, la,.........
- grupa 3 na dźwięk trójkąta naśladuje jadący pociąg i wymawia czu, czu, czu......Grupy wywoływane są w zmieniającej się kolejności.
10. Koniki - nauczyciel prosi dzieci, aby dzieci stanęły jedno za drugim i chwyciły się za ręce. Umawia się z nimi, że na dźwięk kołatki wszystkie poruszają się po sali, naśladując zaprzęg konny i kląskając językiem przy otwartej buzi. Na dźwięk dzwonka stają w miejscu, połykają ślinę z czubkiem języka uniesionym do podniebienia. Po chwili kierujący zabawą prosi dzieci, aby położyły się na podłodze i odpoczęły, swobodnie oddychając.
11. Sprawne uszy - osoba prowadząca rozkłada na podłodze zielone i czerwone koła (każdy kolor w ilości odpowiadającej liczbie dzieci).Wymienia sylaby sa, sza w różnej kolejności. Poleca dzieciom, aby po usłyszeniu sylaby sa stanęły przy kole czerwonym , po usłyszeniu sylaby sza - przy zielonym. Następnie prowadzący wymawia słowa z głoską s lub sz i poleca dzieciom stanąć przy odpowiednim kolorze koła.
12. Muchy i pająki - osoba kierująca zabawą wybiera dwoje dzieci, które podczas zabawy będą pająkami. Pozostali uczestnicy naśladują sposób poruszania się i odgłosy muchy - bzzz, bzzz, bzzz. Na sygnał prowadzącego dzieci - muchy muszą przebiec w ustalone miejsce i nie dać się złapać. Uczestnicy odgrywający rolę pająków, trzymają się za ręce- tworząc sieć. Osoby złapane siadają z boku i pomagają naśladować odgłosy brzęczącej muchy.
13. Król wiatru- prowadzący wybiera spośród dzieci jedno, które będzie królem wiatru i wręcza mu berło. Pozostali uczestnicy siedzą w kręgu z zamkniętymi oczami. Dziecko, które jest królem wiatru biega za plecami innych wymawiając głoskę szszszsz. Po chwili kładzie za wybraną osobą, przestaje "szumieć" i szybko wraca na swoje miejsce. Jest to sygnał dla pozostałych uczestników zabawy, by sprawdzić, komu król podrzucił berło i złapać go, zanim zajmie swoje miejsce w kręgu. Zabawę należy powtórzyć kilka razy.
14. Baranki- nauczyciel umawia się z dziećmi, że będą naśladować małe baranki spacerujące po łące. Na dźwięk dzwonka, tamburyna "baranki" zatrzymują się i naśladują żucie trawy, wydają dźwięk beee, beee, beee oraz wykonują ćwiczenie połykania śliny z językiem uniesionym do podniebienia (do góry) i lekko uchylonymi ustami. Zabawę należy powtórzyć kilka razy. W ostatniej rundzie zmęczone "baranki" kładą się na podłodze i spokojnie oddychają, pamiętają o prawidłowym torze oddechowym i oddechu brzuszno- przeponowym.
15. Traktory - osoba prowadząca rozkłada na podłodze kartki z gazety w ilości odpowiadającej liczbie dzieci. Umawia się z nimi, że są to garaże. Prosi, aby uczestnicy poruszali się po sali naśladując dźwięk traktora (motorek wargami + wymawianie brrr, brrr, brrr), a po usłyszeniu dźwięku tamburyna - stanęli na jedne z gazet. W każdej następnej kolejce nauczyciel zmniejsza liczbę garaży, zabierając jedną kartkę. Dziecko, które nie znajdzie wolnej gazety "parkuje" we wskazanym wcześniej miejscu.

ZABAWY SŁUCHOWE
1. Gazetowe głosy – prowadzący rozdaje uczestnikom gazety. Dzieci siadają i przeglądają je. Po chwili kierujący zabawą pyta, czy znają „gazetowe głosy”? Proponuje ćwiczenie „sprawnych uszu”. Demonstruje następujące dźwięki: pocieranie kartki o kartkę, potrząsanie kartkami, uderzanie w kartkę, zgniatanie kartki, rozprostowywanie „zmiętej” kartki, rozrywanie kartki. Prosi, by dzieci razem z nim powtórzyły czynności starając się zapamiętać towarzyszące im dźwięki. Po wykonaniu zadania uczestnicy zabawy odkładają gazety i zamykają oczy. Prowadzący ponownie demonstruje gazetowe głosy, a dzieci odgadują ich nazwę.

2.Skąd słychać? - nauczyciel wraz z dziećmi siada tworząc koła. Wybiera jedno dziecko, zasłania mu oczy chustą i prosi je, aby stanęło w środku kręgu. Inna wybrana osoba otrzymuje do ręki samochód- zabawkę. Jej zadaniem będzie naśladowanie sygnału alarmowego wybranego pojazdu np. karetki pogotowia (eo, eo, eo), straży pożarnej (aiau, aiau, aiau), policji (ieye, ieye, ieye).Prowadzący przypomina o ustalonych polaczeniach samogłosek charakterystycznych dla danego sygnału. Zadaniem dziecka stojącego w środku koła jest wskazanie kierunku, z którego dochodzi głos.

3.Co tak szeleści?- dzieci wyobrażają sobie, że wieje wiatr. W tym czasie prowadzący demonstruje odgłosy różnych szeleszczących rodzajów materiałów (folia, karton, celafon, papier).Poleca, aby dzieci zapamiętały dźwięki, a następnie zamknęły oczy. Ponownie je demonstruje. Uczestnicy słuchając, odgadują, co szeleści.

4.Jedzie pociąg z daleka- dzieci ustawiają się jedno za drugim. Naśladując poruszający się pociąg, śpiewają piosenkę pt.” Jedzie pociąg z daleka” szerokim językiem „wyklaskują” jej rytm. Następnie prowadzący zaprasza dzieci do rozmowy o pociągach i dźwiękach jakie słychać, kiedy pociąg, np. jedzie cz,cz,cz,cz, czu, czu, czu lub hamuje psssss, psssss.

5.Popraw błąd- osoba prowadząca wymawia nazwy z głoską s np. sok, sałata, syrop lub sz np. szafa,, szalik, szałas, błędnie lub prawidłowo, np. szok, szałata, szyrop, safa, salik, sałas. Poleca dzieciom, aby podniosły rękę po usłyszeniu prawidłowo brzmiącego słowa.

6.Podawanie plotki- dzieci siedząc w kole przekazują sobie na ucho „informacje”- zabawy w „głuchy telefon”. Ostatnie dziecko mówi, jakie zwierzątko „podawało plotkę”, np.”miau, miau”-plotkę rozgłosił kotek. Starsze dzieci mówią sobie na ucho nazwę wybranego zwierzątka lub rodzaje ulubionych pokarmów.

ZABAWY ODDECHOWE
1.Gazetowe kule- kierujący zabawą proponuje, by dzieci z leżących przed nimi gazet ugniotły po dwie kulki i ułożyły na otwartej dłoni. Następnie wykonały wdech nosem i silnym wydechem ustami zdmuchnęły kulki z dłoni. Zabawę należy powtórzyć 3 razy.

2.Brzuszki jak baloniki- dzieci kładą się wygodnie na plecach i przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej wykonują spokojne wdechy nosem i wydechy ustami. Po chwili prowadząca poleca, by dzieci ułożyły prawą dłoń na brzuchu i poczuły, jak unosi się on wraz z wydychanym przez nos powietrzem, a opada z wydychanym ustami. Ćwiczenie powtarzamy 3 razy.

3.Kolorowe piórka- prowadzący układa na dywanie kolorowe piórka (papierowe lub naturalne), które zgubiły się kurkom. Prosi, y każde dziecko podniosło jedno z nich i ułożyło na otwartej dłoni. Zadanie polega na przysunięciu dłoni do ust, krótkim wdechu nosem i zdmuchnięciu piórka z dłoni powietrzem wydychanym ustami. Ćwiczenie należy powtórzyć 3 razy.

4.Liście – osoba prowadząca kładzie na podłodze wycięte z kartonu drzewo. Na nim umieszcza kolorowe papierowe liście. Poleca dzieciom, by je zdmuchnęły. Zwraca uwagę na prawidłowy tor oddechowy (wdech nosem, wydech ustami).

5.Piórka – nauczyciel prosi dzieci, aby dobrały się parami. Każdej parze wręcza piórko. Na podłodze rozkłada sznurek. Poleca, aby dzieci ustawiły się w parach po obu stronach sznurka i dmuchały do siebie piórka. Mówi, że dmuchnięcie musi być na tyle silne, żeby piórko przefrunęło nad sznurkiem.

6.Muszle ślimaków- dzieci stoją w rozsypce. Na raz – rozchylają ręce i wdychają powietrze, na dwa – podczas długiego wydechu wymawiają głoskę śśśśśśśśś, jednocześnie kucają obejmując rękoma kolana, jakby zamykały się w muszlach ślimaków. Ćwiczenie powtarzamy kilkakrotnie.

7.Motylki- dzieci poruszają się po sali naśladując fruwające nad łąką motylki. Prowadzący umawia się z nimi, że na dźwięk dzwonka każde z nich staje na papierowym kwiatku leżącym na podłodze. Wykonują ćwiczenia : na raz – dzieci unoszą ręce (skrzydła motyla) i wykonują wdech nosem, na dwa- opuszczają ręce, wdychając powietrze ustami. Następnie układając język na podniebieniu górnym przełykają ślinę. Zabawę powtarzamy kilak razy.

8.Papierowe kółka- dzieci stoją w kręgu .Prowadzący rozdaje im papierowe kółeczka. Uczestnicy kładą je na otwartej dłoni i próbują zdmuchnąć je, mocno wymawiając głoskę t z językiem ułożonym za górnymi zębami. Osoba kierująca zabawą zwraca uwagę na prawidłowy tor oddechowy (wdech nosem , wydech ustami) i ułożenie języka.
9. Okruszki- dzieci ustawiają się tworząc koło. Prowadzący mówi, że ptaszki są głodne i trzeba zrobić dla nich papierowe okruszki. W tym celu rozdaje paski papieru i prosi, by dzieci trzymając wyciągnięte do przodu ręce, rozerwały je na dwie części i palcami każdej dłoni oddzielnie ugniotły po jednym okruszku. Gotowe okruszki należy ułożyć na otwartej dłoni i wykonując wdech nosem i wydech ustami zdmuchnąć je. Następnie dzieci pochylając się i naśladując dziobanie, uderzają każdym palcem dłoni oddzielnie poszukując okruszków. Po chwili podnoszą dwa dowolne okruszki i umieszczają je na dłoni. Ćwiczenie powtarzają.
10. Chłodzimy letni napój- dzieci nalewają do szklanki wodę, po czym dmuchając rytmicznie i energicznie „chłodzą go”.
11. Chusteczki- dzieci trzymają przed sobą na wysokości ust chusteczki higieniczne lub z materiału, chwytają za jeden rożek tak, aby chusteczka nie zbliżała się do twarzy i dmuchają na nią.
12. Wąchamy kwiatki na łące- dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. Na zapowiedź słowną nauczyciela „pąk” krzyżują ręce wąchają pąki kwiatów, głęboko nabierając powietrze i bardzo wolno je wypuszczając. Na zapowiedź słowną „pęk” dzieci podają rozchylone dłonie do powąchania koledze po swojej prawej i lewej stronie.
13. Na łące- osoba prowadząca zaprasza dzieci do zabawy z żabkami spotkanymi na łące i prosi, by dzieci usiadły w kręgu ,wewnątrz którego kładzie niebieski karton symbolizujący taflę jeziora. Wokoło ustawia papierowe żabki. Dzieci kolejno pochylając się nad wybraną żabką, mocno wymawiając wybuchowa głoskę b w taki sposób , aby strumień powietrza powstały podczas wymawiania umieścił żabkę na tafli jeziora. Prowadzący przypomina dzieciom o właściwym torze oddechowym.

ZABAWY ARTYKULACYJNE
1.Wędrująca piłka- nauczyciel prezentuje emblematy przedstawiające bałwana i parasol z wpisanymi w nie literkami- odpowiedni b lub p. Każdemu uczestnikowi przypina jeden z nich. Następnie dzieci stają w kole i rzucają do siebie piłką, wymieniając nazwę literki umieszczonej na emblemacie odbiorcy piłki. Po chwili kierujący zabawą proponuje utrudnienie. Poleca dzieciom, by zamiast nazwy literki wymówiły słowo rozpoczynające się tą głoską.
2.Pożar- osoba prowadząca dzieli dzieci na dwie grupy: płomieni i strażaków. Pierwsza otrzymuje czerwone wstążki, druga papierowe hełmy lub czapki wykonane z gazety. Na dźwięk dzwoneczka strażacy zaczynają gasić pożar, naśladując szum wody (szszszszszszzsszzsz). W tym czasie dzieci naśladujące płomienie wymawiają głoskę (ssssssssss).Po chwili uczestnicy zamieniają się zadaniami.

3.Raz, dwa, trzy, cztery- dzieci ustawiają się jedno za drugim. Prowadząca wyjmuje z kosza minimum 4 szarfy i rozkłada je na podłodze. Umawia się z dziećmi, że stojąc przed pierwszą szarfą mówią „raz” i wskakują do niej, odliczając „raz” .Wskakując do trzeciej szarfy mówią „trzy” i podskakują w niej obunóż odliczając „raz, dwa, trzy”. Dzieci wykonują zadanie kolejno. Prowadzący przypomina o prawidłowej wymowie liczebników. Wygrywa ta osoba, która skacząc od szarfy do szarfy, nie podejmuje błędu, dojdzie najdalej.

4.Wędrujące woreczki – uczestnicy wyjmują z kosza woreczki w kolorach: żółtym , czerwonym i szarym. Ustawiają się gęsiego, a ich zadanie polega na podawaniu sobie żółtego woreczka górą prawa ręka do przodu i jednoczesnym wypowiadaniu nazwy jego koloru. Ostatnie dziecko w rzędzie rozpoczyna podawanie woreczka lewą ręką dołem do przodu, ponownie powtarzając nazwę koloru. W kolejnej rundzie podają sobie woreczek czerwony lub szary w rytmie wystukiwanym przez prowadzącego na bębenku, dzwonku lub tamburynie.

5.Stary niedźwiedź mocno śpi- dzieci stoją w kole trzymając się za ręce. Jedno z nich zostaje niedźwiedziem. Kuca w kręgu i donośnie mruczy. Przez chwilę wszyscy słuchają mruczenia. Następnie śpiewają lub recytują piosenkę "Stary niedźwiedź ...."Zabawę powtarzamy. Następnie wszystkie dzieci kładą się na podłodze, na brzuchu umieszczają maskotkę misia i wykonują ćwiczenia oddechowe. Obserwują, jak przy krótkim wdechu brzuch wraz z maskotką gwałtownie unosi się, a przy długim powoli opada. Ćwiczenia oddechowe należy powtórzyć kilka razy. Na koniec zabawy dzieci wstają, muczą, następnie raz głośno, raz szeptem śpiewnie powtarzają :mu, mu, mu.
ZABAWY RELAKSACYJNE
1. Zapach kwiatów - każde dziecko wybiera po jednym kwiatku, kładzie go na otwartej dłoni i zdmuchuje. Następnie prowadzący prosi dzieci, aby położyły się wśród kwiatów. Przy spokojnej , relaksacyjnej muzyce opowiada o słonecznej łące pachnącej kwiatami. W tym czasie uczestnicy zabawy swobodnie oddychają- wdychają "zapach kwiatów". Po chwili biorą najbliżej leżący kwiatek, wąchają go, wdychając powietrze nosem, wydychając ustami. Dmuchają na jego płatki, naśladując lekki wietrzyk. Następnie kładą kwiat na brzuchu i podczas oddychania wykonują energiczne ruchy mięśniami brzucha.

2. Tańczące baloniki- prowadzący proponuje dzieciom, aby wyobraziły sobie, że są balonikami. Następnie prosi je, by posłuchały historyjki i spróbowały ruchami ciała zilustrować zachowanie baloników. Baloniki leżą na podłodze, powoli się nadmuchują. Zaczynają się poruszać, tańczą delikatnie zderzają się ze sobą. Powoli ucieka z nich powietrze. Kładą się na podłodze. Dzieci chwilę odpoczywają swobodnie oddychając.
3. Odpoczynek- dzieci kładą się na podłodze i przy spokojnej , relaksacyjnej muzyce odpoczywają po wiosennych porządkach. Prowadzący zwraca uwagę na prawidłowy tor oddechowy- wdech nosem , wydech ustami.

4. Relaks- zachęcamy dzieci do zamknięcia oczu i wyciszenia organizmu. Po wysłuchaniu relaksacyjnej muzyki zapraszamy dzieci do "falowania" z wykorzystaniem prześcieradła w kolorze białym oraz w kolorze pomarańczowym. Odmianą zabawy może być przepychanie lekkich piłeczek lub podrzucanie woreczków.

ZABAWY STYMULUJĄCE MOWĘ
1.Przygoda w lesie- nauczyciel przypina dzieciom emblematy liter: A, O, E, I, Y, U, Ą, Ę (samogłoski)i opowiada historyjkę np. pod lasem, w małej chatce mieszkała z ośmiorgiem dzieci, nazywały się one: A, O, E, I, Y, U, Ą, Ę. Pewnego razu dzieci poszły na grzyby do lasu, ale nie zabrały ze sobą ani zegarka, ani kompasu- więc zgubiły się i zaczęły rozpaczać :ech, ech, ech.
Ale mama nie traciła nadziei na odnalezienie swoich dzieci, wołała je głośno :
A-O, E-U, I- Y, Ą -Ę (w ej chwili dzieci inicjują wyjście do lasu , rozbiegają się , a osoba prowadząca wciela się w rolę matki nawołującej dzieci).Nauczyciel opowiada dalej historyjkę ....niebawem dzieci odnalazły się iw rodzinie zapanowała wielka radość :och, och, och.
Cieszyły się wszystkie zwierzęta w gospodarstwie:
- kotek, który miauczał - miau, miau,
- piesek, który szczekał- hau, hau, hau,
- koza, która meczała- me, me, me,
- krowa, która muczała- mu, mu, mu
- koń, który rżał - iha, iha, iha,
Mama na cześć wszystkich ugotowała pyszną kolację, przy której pomagały jej dzieci :ciach, ciach- naśladowanie, mniam, mniam - głaskanie po brzuchu. Po skończonej kolacji i leśnych przygodach dzieci szeroko ziewnęły i szybciutko zasnęły chrapiąc głośno- cha psi, cha psi.

2. Podniebne podróże języczka - nauczyciel opowiada historyjkę "Pewnego razu języczek wybrał się na wyprawę, ale nie była to byle jaka wypraw , bo języczek chciał spotkać się z gwiazdami, chmurami, słońce i księżycem oraz planetami- Merkurym, Wenus, Plutonem i Marsem.
Gdy rano zaświeciło słoneczko, języczek wyciągnął się szeroko i chciał się popalać- uch, uch, uch(dzieci naśladują leżąc na podłodze i wymawiają).
Z oddali napłynęły wtedy małe chmurki, które zaczął przeganiać lekki zefirek :szuu, szuu, szuu.
Po wczesnej kolacji zaczęło się robić coraz ciemniej i na niebie pozapalały się pierwsze gwiazdki :cyk, cyk, cyk.
Księżyc jasno oświetlał drogę. Gwiazd na niebie nie było widać coraz więcej. Nagle na drodze pojawiła się rakieta- języczek wsiadł do niej i poleciał na pierwszą z planet.
Merkury przywitał go księżycowym krajobrazem- wszędzie trudne do przejścia skały- ach, ach, ach- jaka trudna droga.
Na Wenus- najgorętszej z planet- języczek był bardzo spragniony-uch, uch, uch- jakie gorące powietrze.
Mars osypał języczek rdzawoczerwonym, pustynnym piaskiem: a-fe, a-fe, a-fe- jaki nieprzyjemny podmuch wiatru.
Pluton zaś - jako najmniejsza i najzimniejsza z planet - mroził języczek lodem - brrr, brr, brrr- jaka mroźna pogoda.
Wtedy języczek postanowił się rozgrzać. Pogimnastykował się, przeciągnął i wtedy się obudził- bo okazało się , że podniebna podróż tylko mu się śniła.







-

Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.