Katalog

Iwona Kudyba, 2016-02-12
Koniaczów

Zajęcia zintegrowane, Projekty edukacyjne

Program literacko-teatralny ,,Chcę być widzem i aktorem".

- n +

Program literacko - teatralny: ,,Chcę być widzem i aktorem”
Wstęp
Wszelkiego rodzaju literatura ma niebywały wpływ na najmłodszego czytelnika i słuchacza. Kształtuje jego wyobraźnię, daje podstawy do bogacenia zasobów języka mówionego i pisanego, ma nieograniczony wprost wpływ na jego sferę intelektualną, emocjonalną, można jej niewątpliwie przypisać również rolę wychowawczą. Głośne czytanie utworu w klasie, podkreślanie bogactwa i orginalności stylu autora, zwrócenie uwagi na szatę graficzną książki, kształtują także wrażliwość estetyczną każdego dziecka, a zwłaszcza ,,najmłodszego ucznia" przygotowującego się do podjęcia nauki na etapie edukacji wczesnoszkolnej. Jakże ważne, by właśnie wtedy pokazać mu taką literaturę, by stała się ona pretekstem do rozwoju mowy, zdolności słuchania i rozumienia, a więc umiejętności niezbędnych do osiągania sukcesów polonistycznych w kolejnych latach nauki szkolnej. Jakże ważne, by właśnie wtedy dziecko usłyszało malownicze piękno języka polskiego, jego melodyjność i spójność brzmienia. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy nauczyciel weźmie do ręki, nie tylko teksty z przewodnika metodycznego, ale klasyczną literaturę polską - dzieło największych polskich twórców dla dzieci i pędy jej winnego grona zaszczepi w najmłodszym czytelniku. Dziecko zaś, na pewno da się porwać przez rytmiczny nurt słowa, pod warunkiem, że nauczyciel poda mu tekst dopasowany do jego wieku i możliwości intelektualnych, że umiejętnością czytania go ożywi, a sam tekst rozbawi i pouczy. I otóż jest taka książeczka, w sam raz dla ucznia najmłodszego, która spełnia wszystkie w/w oczekiwania, a leży zakurzona w wielu egzemplarzach na półkach szkolnej biblioteki. Może znowu przyszedł czas, by ją wskrzesić do życia w programie literacko-teatralnym: ,,Uczę się słuchać, mówić na wesoło". Mam na myśli ,,Wesołe historie" Ewy Szelburg-Zarembiny. Niezwykły to zbiór zaledwie ośmiu opowiadań, które są w stanie uwrażliwić małego słuchacza na piękno mowy polskiej i skłonić go do szukania inspiracji w literaturze o podobnym charakterze. Przedstawiony w opowiadaniach ożywiony świat zwierząt jest bardzo bliski pragnieniom małego dziecka. Nie ma w nim przemocy, a bohaterowie to dzieci, a jeśli nie, to dorośli z twarzą dziecka, którzy bawią się, gotują, przyjmują gości, kołyszą młodsze rodzeństwo do snu, nie szczędzą trudu wędrówki, doświadczenia czegoś nowego, by nawet zdobyć się na bohaterstwo i uratować komuś życie. Także język opowiadań nieustannie utrzymuje uwagę czytelnika w napięciu i skłania go do przeżywania przygód wraz z bohaterami. Dominujący w każdym nich paralelizm składniowy czyli powtarzanie identycznych struktur wyrazowych, sprawia, że dziecko choć nieświadomie, staje się świadkiem i uczestnikiem historii wyśpiewanych przez lud przy kołysce, pracy, czy przy odpoczynku. Anafory i niezliczone powtórzenia wielokrotnie utrwalają w wyobraźni dziecka słowa i obrazy, tak by wpisać je na zawsze w zasób używanych przez niego słów. Zastosowane wykrzyknienia każą być dziecku czujnym i odciągają od znurzenia. Epitety, porównania, zdrobnienia pozwalają zobaczyć to samo z różnej perspektywy. Dziecko słysząc wiele słów na określenie tego samego przedmiotu jest zdumione i zachwycone jednocześnie tym, że można to samo powiedzieć na wiele sposobów. Poza tym liczne zdrobnienia wyzwalają emocje pozytywne, tak, że słuchacz nie ma jakby wyjścia, tylko polubić, to co słyszy i wziąć aktywny udział w dalszym przebiegu akcji opowiadania, jak i zajęć. W końcu specjalna organizacja zdania z przewagą zdań krótkich, a nawet bardzo krótkich, niejednokrotnie sprowadzonych tylko do orzeczenia, które rzecz oczywista wymusza tylko działanie, ekspresję, sprawia, że słuchacz nie może spokojnie usiedzieć, nie wie co to nuda, a nieustannie targa nim ciekawość o losy bohaterów. Wreszcie zabieg gromadzenia dźwięków jednorodnych w określonej partii opowiadania tzw. onomatopeja pozwala uważnemu słuchaczowi usłyszeć odgłosy turlania, człapania, klapania, rechotania, bzyczenia, gotowania, tłuczenia, i tak można wymieniać i wymieniać ... A właściwie, to po co wymieniać, jak można już teraz uczynić opowiadania ośrodkiem bardzo interesujących zajęć o charakterze czytelniczym i teatralnym, podczas których nauczyciel czyta i ilustruje tekst przygotowanymi rekwizytami mającymi na celu przybliżenie dzieciom różnych form teatru lalek i nie tylko, a one przejmują inicjatywę i same kierują tak ruchem ręki czy nawet własnym ciałem, by wprawić kukiełkę w ruch, by stała się postacią z opowiastki. Uczniowie zatem biorą aktywny udział w przebiegu zajęć, opowiadają, kierują lalkami teatralnymi i wykonują ilustracje do tekstu. Takie właśnie są założenia programu: ,,Chcę być widzem i aktorem”, a jego realizacja może stać sie jednym z ważnych etapów w rozwoju dziecka. Ma to również ogromne znaczenie w roku 2015, który jest rokiem teatru publicznego. Jest to więc niepowtarzalna okazja do wprowadzenia uczniów w świat teatru poprzez magiczne słowo klasycznej literatury dziecięcej.
Cele programu
Ogólne:
• uczeń rozwija wrażliwość estetyczną
• uczeń rozbudza w sobie zamiłowanie do lektury wartościowych książek
• uczeń jest wrażliwy na piękno języka polskiego
• uczeń poznaje rodzaje teatru (lalek, objazdowy, cieni) poprzez słuchanie opowiadań ilustrowanych rekwizytem przygotowanym przez nauczyciela
• uczeń poznaje rodzaje lalek teatralnych (pacynka, kukiełka, jawajka, marionetka)
• uczeń wie jak wykorzystać ruch, gest, głos, lalkę teatralną do odtworzenia roli
• uczeń kojarzy proces czytania, słuchania i oglądania przedstawień z przyjemnością
• uczeń staje się lepszym człowiekiem
• uczeń rozwija i bogaci swój język
• uczeń rozbudza w sobie wyobraźnię i aktywność intelektualną
• uczeń rozwija myślenie przyczynowo-skutkowego
Sposoby realizacji:
1. Żywe odczytanie opowiadania z wykorzystaniem przygotowanych rekwizytów (raz w miesiącu )
Metody:
1. Podająca
Uczniowie:
- słuchają opowiadań czytanych przez nauczyciela
- swobodnie wypowiadają się na ich temat
- uczą się w trakcie zajęć wybranych fragmentów opowiadań na pamięć
- doskonalą pamięć, zdolność kojarzenia, słuchania ze zrozumieniem i umiejętność skupienia uwagi
- wypowiadają się na temat ilustracji
- formułują pytania i odpowiedzi na podstawie tekstu
- słuchają krótkiej charakterystyki wykorzystanej w trakcie zajęć formy teatralnej
- wypowiadają się na temat wykorzystanej podczas zajęć lalki teatralnej
2. Eksponująca
Uczniowie:
- oglądają dekoracje i używają kukiełek
- wykonują prace plastyczne do słuchanych utworów
3. Działania praktyczne
Uczniowie:
- biorą udział w konkursach plastycznych
- malują ilustracje do opowiadań
- wykonują lalki teatralne
- tworzą scenki rodzajowe
- biorą udział w zabawach ruchowych
- wykonują prace manualne – naklejanie, wycinanie, wydzieranie, kolorowanie, dorysowywanie.
Formy pracy:
1. Indywidualna
- udział w zabawach rysunkowych
2. Zbiorowa
- swobodne wypowiedzi na temat usłyszanych opowiadań
Środki i pomoce dydaktyczne:
- dekoracje i ilustracje
- rekwizyty
Literatura:
Ewa Szelburg - Zarembina ,,Wesołe historie''
Przewidywane efekty końcowe:
1.Wszechstronny rozwój dziecka, szczególnie jego postaw czytelniczych, słuchania, koncentracji.
2. Znajomość opowiadań ,,Wesołe historie" i osłuchanie się z pięknem języka literackiego.
3. Wykształcenie w dzieciach poczucia pewności siebie i łatwiejsze „otwieranie się” na inne dzieci, tolerancję, empatię.
4. Uwrażliwienie na piękno sztuki teatralnej.
Ewaluacja:
Ewaluacja programu prowadzona będzie na bieżąco oraz po zakończeniu realizacji programu.
Narzędzia służące ewaluacji to: rozmowy z uczniami i rodzicami, udział w konkursach plastycznych.

I tak w żywym odczytaniu opowiadań są wykorzystane:
• ,,Bajka o gęsim jaju, raku Nieboraku, kogucie Piejaku, kaczce Kwaczce, kocie Mruczku i o psie Kruczku” – teatr cieni
• ,,Zabawa myszek" - marionetka i kukiełka
• ,,O tym, jak zajączek Szaraczek psa Burka wywiódł w pole” – układanka korpusu zająca Szaraka
• ,,Jak żabki Jasia zabawiły " – pacynka
• ,,Goście w glinianym dzbanku” – marionetki
• ,,Jak sroczka gości przyjmowała” – pacynka
• ,,O kurce Złotopiórce i kogutku Szałaputku” – pacynka
• ,,Koza, która prawdy nie mówiła” – teatr cieni





Wyświetleń: 74


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.