Katalog

Daria Pyrć, 2015-06-18
Chorzów

Lekcja wychowawcza, Scenariusze

Scenariusz zajęć wychowawczych.

- n +

Scenariusz zajęć wychowawczych.



Temat: Asertywność- umiejętność mówienia „nie”



Grupa: Klasy4 -6 Szkoły Podstawowej



Cel główny: Uświadomienie uczniom ich prawa do odmawiania innym osobom. Stworzenie okazji do analizy sytuacji, w których należy powiedzieć „nie”.

Cele szczegółowe w zakresie:
* wiedzy:
nabycie wiedzy o własnych prawach asertywnych;
uświadomienie skutków braku umiejętności odmawiania;
uświadomienie prawa innych osób do asertywnej odmowy;
uświadomienie sobie, że każdy człowiek posiada te same prawa;
* umiejętności:
nabycie praktyki w wyrażaniu własnego zdania;
nabycie umiejętności mówienia „nie” w różnych sytuacjach życiowych;
* postawy:
kształcenie postawy obrony własnych praw;
kształcenie postawy poszanowania praw innych ludzi;

Cele operacyjne:
- uczniowie znają własne prawa asertywne;
- znają swoje reakcje towarzyszące odmawianiu w codziennym życiu;
- potrafią powiedzieć „nie”, jeśli nie mają na coś ochoty;
- uczniowie potrafią wyrażać własne zdanie;

Metody pracy:
metoda podająca: wyjaśnienie ćwiczeń, które uczniowie będą wykonywać;
metoda poszukująca: dyskusja omawiająca poszczególne odpowiedzi uczniów, giełda pomysłów;
metoda waloryzująca: metoda inscenizacji scenek sytuacyjnych;
metoda operatywna: metoda praktycznego działania w scenkach sytuacyjnych;

Formy pracy:
praca jednostkowa: wypełnianie przez uczniów kartek w ćwiczeniu: Kiedy mówić „nie”
praca zbiorowa: dyskusja na temat uczuć towarzyszących odmawianiu,
praca grupowa: odgrywanie scenek sytuacyjnych w parach;


Środki dydaktyczne: kartki formatu A4, długopisy, arkusz papieru,




I. Część wstępna.
1.Przywitanie.
2.Wprowadzenie do tematu zajęć poprzez rozmowę:
a) Czy znacie słowo „asertywność”?
b) Co wam się kojarzy z tym słowem? [giełda pomysłów]
Jeżeli jest to dla dzieci słowo nowe przeprowadzamy krótką zabawę – test.( Gael Lindenfield )
* Celem zabawy jest poznanie elementów asertywności i uświadomienie uczestnikom czy i na ile są asertywni.
Czytamy pytania, na które odpowiadają (TAK/ NIE)
Pytania:
a) Czy wiesz, czego chcesz?
b) Czy jeśli decydujesz się na jakieś postępowanie zastanawiasz się czy jest ono uczciwe?
c) Czy wyraźnie prosisz o to, czego pragniesz?
d) Czy otwarcie wyrażasz swoje uczucia?
e) Czy potrafisz mówić i przyjmować uczciwą krytykę
f) Czy potrafisz mówić innym i przyjmować komplementy?
Im więcej odpowiedzi pozytywnych tym bardziej jesteś asertywny, gdyż wszystkie przedstawione elementy składają na tę cechę.


II. Część główna.
1.Mam prawo do...
* Celem ćwiczenia jest uświadomienie sobie swoich praw asertywnych.

Przebieg:
Uczniowie dobierają się w pary i ustalają zakresy spraw, za które są odpowiedzialni np.:porządek w swoim pokoju, wyniki w nauce, itd.
Każda grupa na arkuszu papieru wypisuje zdanie: „Skoro jestem odpowiedzialny za... Mam prawo do...” Uczniowie wypisują swoje prawa związane z danym zakresem.
Pary prezentują wyniki swojej pracy.
Następnie prowadząca wypisuje na arkuszu papieru prawa asertywne:

Jako człowiek masz prawo: (z książki „Jak żyć z ludźmi”)
1.Sam ustalać swoje cele i samodzielnie podejmować decyzje.
2.Być traktowanym z szacunkiem.
3.Mieć i wyrażać własne opinie i odczucia.
4.Odpowiadać „ nie” na prośby.
5.Prosić o różne rzeczy.
6.Popełniać błędy.
7.Zachowywać się asertywnie.
8.NIE zachowywać się asertywnie.
9.Zmieniać zdanie.
10.Zastanawiać się.

Uczniowie porównują listę praw asertywnych z własnymi pomysłami.
Prowadząca prowadzi rozmowę na temat przeprowadzonego ćwiczenia. Zadaje pytania:
Czy mieliście świadomość własnych praw?
W jaki sposób domagaliście się ich respektowania?
Czy zdarzało wam się łamać prawa innych osób?
Czy chcielibyście nauczyć się sposobów obrony własnych praw?
2.Mówienie „ nie.”
* celem zabawy jest ćwiczenie wytrwałości podczas odmawiania jak również poznanie reakcji i odczuć przy mówieniu „nie.”
Przebieg:
Uczestnicy dzielą się na cztery grupki. Ich zadaniem jest przygotowanie i przedstawienie następujących scenek:
a) odmówienie handlującemu domokrążcy;
b) odmówienie pracowania w nadgodzinach;
c) odmówienie randki wytrwałemu adoratorowi;
d) odmówienie pożyczenia koleżance rzeczy, która ma dla ciebie dużą wartość;
Po skończonej zabawie pytamy jak dzieci czuły się mówiąc „nie.” Jak czuły się osoby, które proponowały? Czy „nie” kolegów było przekonywujące?

3.Kiedy mówić „nie”?
* Celem ćwiczenia jest uświadomienie sobie prawa odmawiania innym osobom; analiza sytuacji w których należy powiedzieć „nie”.
Przebieg:
Uczniowie przypominają sobie pięć sytuacji, w jakich ostatnio ktoś poprosił ich o przysługę a oni zgodzili się, choć nie mieli na to ochoty.
Każdy uczeń dzieli kartkę na 4 części. W pierwszej krótko opisuje sytuację, w drugiej- co zyskał dzięki temu, że nie odmówił prośbie, w trzeciej- co stracił, w czwartej- co by się stało, gdyby w poszczególnych sytuacjach odmówił prośby.
Uczniowie najpierw indywidualnie a potem w parach analizują bilanse „zysków i strat”.
Zastanawiają się czy słusznie postąpili, jak by się zachowali teraz gdyby te sytuacje się powtórzyły.
Prowadząca prowadzi rozmowę zdając pytania:
- Czy zawsze warto mówić „tak”? W jakich sytuacjach lepiej powiedzieć „nie”?
- Czy macie problemy w odmawianiu prośbom innych ludzi?


III. Część końcowa.
1.Rozmowa na temat przeprowadzonych zabaw:
-Co zapamiętaliście?
-Czy to, czego się dowiedzieliście przyda się w waszym życiu?
2.Podziękowanie za aktywne uczestnictwo w zajęciach.
3.Pożegnanie z grupą.





Literatura:
Gael Lindenfield „Asertywność”
M.Chomczyńska- Miliszkiewicz, D. Pankowska Polubić szkołę



Opracowała : Daria Pyrć
Wyświetleń: 173


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.