mgr Aniela Hołodniak Gimnazjum nr 3 we Wrocławiu

Scenariusz prezentacji w Dniu Otwartym Szkoły
Czas realizacji: ok. 20 minut

TEMAT:
„ ŚWIAT JEST TEATREM, AKTORAMI LUDZIE…”-
PREZENTACJA DZIAŁALNOŚCI KOŁA TEATRALNEGO
W GIMNAZJUM NR 3

MOTTO ZAJĘĆ:

„ ŚWIAT JEST TEATREM, AKTORAMI LUDZIE,
KTÓRZY KOLEJNO SCHODZĄ I ZNIKAJĄ.”

( W. SZEKSPIR „ JAK WAM SIĘ PODOBA” )

CELE ZAJĘĆ:

uczestnik-

- rozwija talenty artystyczne oraz dyspozycje twórcze,

- doskonali umiejętność interpretacji tekstu literackiego,

- usprawnia pracę narządów mowy, trenuje technikę prawidłowego oddechu,

- promuje dorobek Szkoły w środowisku lokalnym.

METODY PRACY:

ćwiczenia relaksacyjne („przebudzenie”, „lina”), narządów mowy („policzki-

piłeczki”, „guma do żucia”, „oblizywanie”), doświadczenia i wprawki dramowe

(„pół twarzy”, „mina”, „lustro”, „rzeźba”), performance, interpretacja tekstu.

FORMY PRACY:

próby w zespole ośmioosobowym, ćwiczenia w parach.


ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

fragmenty „Jak wam się podoba” W. Szekspira, magnetofon, nagrania z płyty

„Zagrać siebie” A. Barcisia, afisze teatralne, albumy dotyczące działalności

Koła Teatralnego i historii teatru, rekwizyty z przedstawień, czarne i białe

podkoszulki, rękawiczki, sznurek, plakietki z logo Koła Teatralnego.

UCZESTNICY: członkowie Koła Teatralnego

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

FAZA WSTĘPNA- WPROWADZENIE

Powitanie zebranych. Zapowiedź przebiegu prezentacji wygłoszona przez

ucznia do widzów:

Serdecznie witamy Państwa w sali nr 6 i zapraszamy na krótką wizytówkę

działalności Koła Teatralnego pod hasłem „Świat jest teatrem, aktorami ludzie”.

W pierwszej części prezentacji przedstawimy wybór ćwiczeń relaksacyjnych,

oddechowych i artykulacyjnych wplecionych w scenkę dramową związaną

z tematem całego spotkania.

Następnie przybliżymy cele, metody i formy pracy oraz realizowane na

zajęciach teatralnych zadania.

FAZA REALIZACJI-

I Nagranie utworu „Garderoba” w wykonaniu A. Barcisia.

Animatorzy kolejno wprowadzają swoje „lalki” na scenę, przypinają do

rękawów i kołnierzy sznurki, sadzają na podłodze i przytrzymują.

Zakładają im rękawiczki, malują twarze, poprawiają włosy.

II Narrator powoli z pauzami odczytuje fragment „Jak wam się podoba”

W. Szekspira. Animatorzy sekwencjami ustawiają swoje „lalki” w pozy

pasujące do kolejnych etapów życia człowieka (niemowlęctwo, dzieciństwo,

młodość, wiek średni, wiek dojrzały, starość i późna starość):


ŚWIAT JEST TEATREM, AKTORAMI LUDZIE,

KTÓRZY KOLEJNO SCHODZĄ I ZNIKAJĄ.

KAŻDY Z NAS MUSI

ODEGRAĆ WIELE RÓL W STOSOWNYM CZASIE,

ABY PRZEDSTAWIĆ SIEDEM ODMIAN WIEKU.


NAJPIERW NIEMOWLĘ W RAMIONACH PIASTUNKI,

PŁACZĄCE CICHO…


PÓŹNIEJ TO UCZEŃ Z TWARZĄ CZYSTĄ JAK PORANEK

PEŁZNĄCY Z WOLNA JAK ŚLIMAK DO SZKOŁY,


PÓŹNIEJ MŁODZIENIEC WZDYCHAJĄCY

Z PIEŚNIĄ ŻAŁOSNĄ O BRWIACH SWOJEJ DAMY.


A PÓŹNIEJ ŻOŁNIERZ GWAŁTOWNY, SKORY DO KŁÓTNI,

PRAGNĄCY WYRWAĆ ULOTNĄ SŁAWĘ.


PÓŹNIEJ SĘDZIA Z OKIEM SUROWYM
PEŁEN ZDAŃ MĄDRYCH Z NIEDAWNYCH WYROKÓW.
SZÓSTY WIEK PRZYBIERA POSTAĆ

CHUDEGO STARCA W KAPCIACH I OKULARACH NA NOSIE…


WRESZCIE OSTATNIA SCENA, KTÓRA KOŃCZY

TĘ PEŁNĄ ZDARZEŃ PRZEDZIWNĄ KRONIKĘ,

TO NIEMOWLĘCTWO NOWE I NIEPAMIĘĆ,

BEZ ZĘBÓW, OCZU, SMAKU, BEZ WSZYSTKIEGO!

Na zakończenie sekwencji „lalki” z animatorami przybierają pozy początkowe.

III Nagranie utworu „Zagrać siebie” w wykonaniu A. Barcisia w tle.

Pary wykonują ćwiczenia oddechowe, artykulacyjne i dramowe.

-„chrapanie” („lalki” nadal we śnie na podłodze),

-„przebudzenie”(otwierają oczy, przeciągają się, wstają, zdejmują sznurki),

-„lina” (przeciąganie sznurka w parach między „lalką” a animatorem),

-„lustro” (inicjatywę przejmuje „lalka”, animator naśladuje ćwiczenia:

policzki- piłeczki, guma do żucia, kasownik, oblizywanie, połowa

twarzy, mina). Powolne zbliżanie dłoni, dotychczasowa ożywiona

„lalka” wciąga animatora w lustro- łapie go za ręce .
-„rzeźba” (odwrócenie ról- animator staję się „lalką”, ustawienie pozy).

Nowy animator przypina sznurki, sadza „lalkę” na podłodze, maluje twarz,

zakłada jej rękawiczki- powtórzenie sekwencji początkowej.
IV Nagranie utworu „Garderoba” w wykonaniu A. Barcisia.

Animatorzy na chwile zostawiają swoje „lalki” na podłodze, jakby o nich

zapomnieli i schodzą ze sceny, po chwili wracają i je wyprowadzają.

Wyświetleń: 321