Katalog Magdalena Makowska, 2014-10-08 Zalesice Zajęcia pozaszkolne, Plany metodyczne Program zajęć pozalekcyjnych "Ratujemy i uczymy ratować"PROGRAM ZAJĘĆ POZALEKCYJNYCH „RATUJEMY I UCZYMY RATOWAĆ” W trosce o bezpieczeństwo dziecka w szkole realizowane są działania edukacyjno-wychowawcze, wśród których jednym z ważniejszych w ostatnim czasie jest zachowanie się podczas różnych zagrożeń, na które narażone jest dziecko. Biorąc to pod uwagę Publiczna Szkoła Podstawowa w 2009 roku przystąpiła do programu Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy „Ratujemy i uczymy ratować”. Podczas szkolenia oprócz praktycznych umiejętności Fundacja zapewniła wszystkim nauczycielom, a tym samym szkole, wszystkie materiały dydaktyczne do prowadzenia lekcji wśród uczniów. Życie i zdrowie jest największą wartością człowieka. Zgodnie z przyjętą definicją Światowej Organizacji Zdrowia zdrowie określa się jako stan dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, środkiem do uzyskania lepszej jakości życia. Zapewnienie zdrowia i bezpieczeństwa dzieci stanowi podstawowe zadanie, przed którym stoją rodzice i nauczyciele. Szkoła jest najważniejszym miejscem dla edukacji, tutaj można nauczyć się podstawowych zasad udzielania pierwszej pomocy, tutaj odbywa się przekazywanie wiedzy i uruchamianie różnych procesów, w których uczestniczą nie tylko uczniowie, ale również rodzice, nauczyciele, przedstawiciele społeczności lokalnej. Głównym zadaniem zajęć jest nauczenie podstawowych zasad udzielania pierwszej pomocy, przygotowanie dziecka do tego, aby działało sprawnie, zachowywało spokój i opanowanie, ponieważ od tego może zależeć czyjeś życie. Uwzględniając ważność problemu, zdobyte doświadczenie, sprzyjające warunki lokalowe oraz dysponując materiałami ofiarowanymi przez Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy nauczyciele rokrocznie II semestrze będą prowadzili zajęcia pozalekcyjne „Ratujemy i uczymy ratować” z wybraną grupą uczniów. Szczegółowa tematyka zawarta jest w 8 blokach: 1.Podstawowe czynności ratujące życie. 2.Łańcuch przeżycia. 3.Zachowanie własnego bezpieczeństwa. 4.Wezwanie pomocy. 5.Udrożnienie dróg oddechowych. 6.Ułożenie poszkodowanego w pozycji bocznej. 7.Oddechy ratownicze. 8.Resuscytacja krążeniowo-oddechowa. Na zajęciach szczególną uwagę nauczyciele poświęcą na wyćwiczenie u uczniów podstawowych czynności ratujących życie. Cele ogólne zajęć: 1. Przygotowanie dziecka w młodszym wieku szkolnym do radzenia sobie w sytuacji gdy trzeba udzielić pierwszej pomocy innej osobie. 2. Kształtowanie umiejętności i postaw dbania o własne bezpieczeństwo oraz przygotowanie do mądrego współuczestnictwa ze środowiskiem. Cele szczegółowe zajęć: 1. Uświadomienie uczniom, że najważniejszym elementem udzielania skutecznie pierwszej pomocy jest zachowanie własnego bezpieczeństwa. 2.Pogłębienie wiedzy na temat podstawowych czynności ratujących życie. 3.Nabywanie umiejętności prawidłowej oceny stanu przytomności poszkodowanego. 4.Doskonalenie umiejętności wzywania fachowej pomocy. 5.Stworzenie warunków do wykonywania niezbędnych czynności ratujących życie i zdrowie osoby poszkodowanej – ćwiczenia na manekinie. 6.Przygotowanie uczniów do radzenia sobie z różnymi problemami. 7.Doskonalenie sprawności uczniów, aby każdy potrafił dobrze i skutecznie wykonać czynności ratujące życie. 8.Uwrażliwienie na potrzeby innych ludzi: chorych, niepełnosprawnych, oraz udzielanie im pomocy. Realizacja zamierzonych celów Osiąganie celów nauczania wymaga odpowiedniej organizacji procesu nauczania. Właściwie zorganizowany proces dydaktyczny powinien nie tylko umożliwić opanowanie przez uczniów wiadomości, ale przede wszystkim nabycia umiejętności nadających się do zastosowania w sytuacjach typowych, znanych uczniowi czy nowych dla ucznia. Spełnienie tego warunku jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich metod nauczania i form organizacyjnych. Zajęcia „Ratujemy i uczymy ratować” powinny aktywizować ucznia do jak największej samodzielności. Wskazana jest przewaga metod aktywizujących nad podającymi. Do realizacji celów zostaną dobrane odpowiednie formy i metody pracy, np. projekty edukacyjne, prezentacje, meta plan, ćwiczenia na manekinach, „burza mózgów”, scenki darmowe, gry i zabawy, prezentacje, wywiady, obserwacje oraz inne metody aktywizujące. Przy osiąganiu celów wykorzystane zostały także cenne wskazówki przekazane przez organizatorów kursu „Ratujemy i uczymy ratować” organizowanego pod patronatem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Sprawdzenie wiadomości i umiejętności Istotą sprawdzania i oceniania osiągnięć uczniów jest dawanie odpowiedzi na pytanie o jakość i skuteczność podejmowanych działań. Charakter zajęć wymaga przede wszystkim oceniania aktywności dzieci oraz ich umiejętności nabytych w trakcie wykonywanych zadań. Podstawą kontroli będą konkretne działania i zachowania uczniów. Do diagnozowania osiągnięć uczniów służyć będą wzajemnie uzupełniające się metody i narzędzia takie jak: obserwacja poczynań uczniów, sprawdzenie zachowań uczestników programu, rozmowa z rodzicami, nauczycielami oraz uczniami, analiza prac, ankiety, wywiady. TEMATYKA ZAJĘĆ I.Temat zajęć: Bezpieczeństwo. Cele: uczeń powinien pamiętać, że aby zacząć kogoś ratować musi zapewnić sobie bezpieczeństwo wie, że nie będzie mógł pomóc, jeśli sam nie będzie bezpieczny pamięta o zapewnieniu bezpieczeństwa osobie poszkodowanej potrafi wskazać przedmioty, które są niebezpieczne Przebieg zajęć: 1. Zabawa KIM – uczniowie spośród różnych przedmiotów powinni zapamiętać te, które mogą być niebezpieczne dla nich i dla poszkodowanego. 2. Podział uczniów na grupy. Każda grupa odgrywała jedną ze scenek: pomoc komuś na ulicy pomoc w sytuacji, w której istnieje możliwość porażenia prądem pomoc sąsiadce w jej domu, gdzie znajdują się ostre przedmioty. Uczniowie komentują każdą ze scenek. 3. Zabawa „Burza mózgów” na temat, jakie zachowania są pożądane, aby zapewnić sobie i osobie poszkodowanej bezpieczeństwo. 4. Uczniowie odnajdują na terenie szkoły przedmioty, które mogą być niebezpieczne. 5. Wykonanie przez dzieci (na dużym papierze) rysunku dotyczącego bezpieczeństwa w razie wypadku. 6. Przejście uczniów między ławkami z zawiązanymi oczami, następnie pokonują tę samą trasę po usunięciu z niej przeszkód (ławek). Uczniowie powinni dojść do wniosku, że łatwiej jest gdy niebezpieczeństwa są usunięte. II. Temat: Sprawdzanie przytomności. Cele: uczeń powinien umieć zdefiniować terminy: osoba przytomna, osoba nieprzytomna wie, jak sprawdzić stan przytomności potrafi prawidłowo ocenić stan przytomności poszkodowanego potrafi prawidłowo udrożnić drogi oddechowe Przebieg zajęć: 1. Wyjaśnienie uczniom, kiedy mamy do czynienia z osobą przytomną, a kiedy z nieprzytomną. 2. Zabawa „Burza mózgów” – wybór najlepszego sposobu na zapytanie czy można komuś pomóc. 3. Wyjaśnienie uczniom, dlaczego należy słuchać tego, co mówi osoba poszkodowana. 4. Sprawdzanie, czy osoba jest nieprzytomna – potrząśnij za ramiona. 5. Przedstawianie na rysunkach propozycji uczniów, co zrobić, kiedy osoba będzie nieprzytomna. 6. Napisanie na tablicy nr 112 i przeprowadzenie rozmowy, do czego może być potrzebny ten numer. 7. Prezentacja prawidłowo wezwanej pomocy przez nauczyciela. 8. Podsumowanie zajęć w formie krótkiego testu. III. Temat: Wezwanie pomocy. Cele: uczeń potrafi wymienić numery alarmowe potrafi prawidłowo przeprowadzić rozmowę z dyspozytorem pogotowia wie, w jakich sytuacjach niezbędne jest wezwanie fachowej pomocy wie, jak ważne jest szybkie wezwanie pomocy wie, jak szybko wezwać pomoc kiedy w pobliżu nie ma telefonu Przebieg zajęć: 1. Rozdanie uczniom kartek z wypisanymi numerami alarmowymi – uczniowie dorysowują to, co kojarzy im się z danym numerem. Omówienie prac, wystawa. 2. Rozmowa z uczniami na temat: „Co należy powiedzieć dyspozytorowi zgłaszając wypadek”. Prezentacja prawidłowej rozmowy zgłaszającego z dyspozytorem. 3. Uczniowie ćwiczą w parach wezwanie pomocy. 4. Zabawa w Głuchy Telefon. Zwrócenie uwagi na to, że dzwoniący musi usłyszeć potwierdzenie dyspozytora – pierwsza osoba musi potwierdzić hasło. 5. Wzywania pomocy, gdy obok nie ma telefonu. 6. Zabawa w „mur”. Podział uczniów na 4 grupy. Pierwsza grupa musi trzeciej grupie przekazać jedno hasło, a grupa druga grupie czwartej. Grupy ustawione są kolejno od 1-4. Zabawa polega na tym, aby dwie różne informacje zostały przekazane w tym samym czasie. Omówienie zabawy. Wytłumaczenie uczniom, że nie zawsze muszą zostać usłyszani przez innych, dlatego najlepiej samemu pobiec po pomoc. IV. Temat: Sprawdzenie oddechu. Cele: uczeń potrafi właściwie ocenić, czy u poszkodowanego jest zachowany oddech potrafi samodzielnie udrożnić drogi oddechowe zna zasadę słyszę – czuję – widzę wie, że oddech należy sprawdzać spokojnie, poświęcając na tę czynność co najmniej 10 sekund Przebieg zajęć: 1. Zabawa w zawody (kto dłużej wstrzyma oddech). Zapisanie na tablicy co czuli uczniowie, kiedy wstrzymywali oddech. 2. Demonstracja prawidłowego udrażniania dróg oddechowych z komentowaniem kolejnych czynności. 3. Podział uczniów na dwuosobowe zespoły i samodzielne udrażnianie dróg oddechowych. Rozmowa z uczniami, co było dla nich najtrudniejsze podczas ćwiczeń. 4. Przypomnienie zasady widzę – słyszę – czuję. Zilustrowanie tej zasady (wierszykiem, rymowanką). 5. Wspólne wykonanie galerii prac. V. Temat: Pozycja boczna ustalona. Cele: uczeń potrafi ułożyć poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej wie, kiedy stosuje się taką pozycję wie, że należy kontrolować oddech poszkodowanego w pozycji bocznej wie, że należy okryć poszkodowanego, jeżeli jest taka możliwość Przebieg zajęć: 1. Przypomnienie uczniom, kiedy mamy do czynienia z osobą nieprzytomną. 2. Sprawdzanie oddechu u poszkodowanego, prawidłowe udrażnianie dróg oddechowych (manekin). 3. Przeprowadzenie z uczniami sondy na temat: „Jak pomóc osobie nieprzytomnej?” 4. Pokaz prawidłowego ułożenia osoby poszkodowanej w pozycji bocznej ustalonej. Dokładne omówienie wykonywanych czynności. 5. Podział uczniów na pary, ćwiczenie w parach prawidłowego ułożenia poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej (korygowanie ewentualnych błędów). 6. Przypomnienie uczniom o konieczności zapewnienia bezpieczeństwa osobie poszkodowanej. 7. Wykonanie przez uczniów z plasteliny rzeźby osoby ułożonej w pozycji bocznej. 8. Wykonanie w kilkuosobowych zespołach historyjki obrazkowej, w której pojawi się osoba nieprzytomna, którą trzeba ułożyć w pozycji bocznej. VI. Temat: Oddechy ratownicze. Cele: uczeń potrafi ocenić, kiedy należy wykonać oddechy ratownicze uczeń potrafi wykonać prawidłowo oddechy ratownicze wie, że oddechy ratownicze należy wykonać powoli i spokojnie pamięta, aby patrzeć na ruchy klatki piersiowej poszkodowanego wie, że oddechy ratownicze można ćwiczyć tylko na manekinach Przebieg zajęć: 1. Przypomnienie uczniom, jak należy prawidłowo udrożnić drogi oddechowe i sprawdzić oddech. 2. Zaprezentowanie uczniom manekinów, pokaz jak należy wykonać prawidłowe oddechy ratownicze. 3. Wykonanie z uczniami planszy z pomysłami (metaplan) – na temat: „Dlaczego zachowanie oddechu jest bardzo ważne?” 4. Rozdanie uczniom baloników i nadmuchanie ich. Wytłumaczenie, że w ten sposób wykonuje się oddechy ratownicze. 5. Podział uczniów na pary. Każda para ćwiczy na jednym manekinie i wzajemnie się kontroluje. Prowadzący uważnie obserwuje czy czynności wykonywane są prawidłowo. 6. Podsumowanie zajęć. Uczniowie wypowiadają się, co było dla nich najtrudniejsze. VII. Temat: Uciskanie klatki piersiowej. Cele: uczeń rozumie potrzebę wykonywania ucisków klatki piersiowej uczeń wie, że uciski należy wykonywać mocno i szybko potrafi prawidłowo odnaleźć miejsce ucisku wie, że naciskanie klatki piersiowej można ćwiczyć tylko na manekinie Przebieg zajęć: 1. Rozdanie uczniom manekinów (jeden na parę). Przypomnienie, jak należy prawidłowo wykonać oddechy ratownicze. 2. Przypomnienie, że aby wydychane powietrze mogło dotrzeć do wszystkich części ciała, musi zostać rozprowadzone. 3. Pokaz uczniom, jak prawidłowo odnaleźć miejsce ucisku i jak prawidłowo wykonać same uciski. Kontrolowanie wykonywanych przez uczniów czynności. 4. Pokaz prawidłowo wykonanych dwóch czynności: oddechów ratowniczych i uciśnięć klatki piersiowej. Wykonywanie tych czynności w parach. 5. Obrysowanie jednej osoby na dużym papierze i rozprowadzenie farby po kartonie, która ma symbolizować krew docierającą do każdej części ciała człowieka. Zwrócenie uwagi na ważność prawidłowo wykonanych oddechów ratowniczych, wraz z którymi dostarczamy powietrze z tlenem do płuc poszkodowanego, natleniona krew rozprowadzana jest po organizmie dzięki uciskom klatki piersiowej. 6. Omówienie wspólnie wykonywanych czynności. Podsumowanie zajęć. VIII. Temat: Łańcuch przeżycia. Cele: uczeń potrafi powiedzieć, co to jest łańcuch przeżycia potrafi wymienić wszystkie czynności, które składają się na łańcuch wie, że dwa pierwsze ogniwa mogą ocalić poszkodowanego pamięta o szybkim wezwaniu pomocy Przebieg zajęć: 1. Wspólne przypomnienie jak należy prawidłowo wezwać pomoc. 2. Zaprezentowanie łańcucha przeżycia, zwrócenie uwagi na to iż każda z czynności jest bardzo ważna i może decydować o życiu człowieka: wezwanie pomocy, wczesna resuscytacja, wczesna defibrylacja, wczesna pomoc specjalistyczna. 3. Rysowanie przez uczniów urządzenia do defibrylacji. Zwrócenie uwagi, że tego urządzenia powinna używać tylko osoba przeszkolona w zakresie jego obsługi. 4. Wykonanie scenki dotyczącej przyjazdu karetki pogotowia ratunkowego do poszkodowanego. 5. Wspólne narysowanie łańcucha przeżycia. Podział uczniów na grupy. Każda grupa wykonuje jeden rysunek na dużym pasku papieru. Sklejenie łańcucha. Opracowała: Magdalena Makowska Wyświetleń: 414
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |