Katalog

Agnieszka Siejka, 2014-05-22
Charsznica

Zajęcia przedszkolne, Referaty

Zabawy dydaktyczne w przedszkolu

- n +

Zabawy dydaktyczne w przedszkolu

Zabawy dydaktyczne to zabawy podporządkowane regułom postępowania a przez nauczycielkę kierowane metodą zadań stawianych dziecku do samodzielnego wykonania.Mogą być one stosowane w pracy indywidualnej,w pracy z zespołem i z całą grupą dzieci.
Zofia Bogdanowicz podzieliła zabawy i gry dydaktyczne na cztery grupy:
1) Zabawy polegające na spostrzeganiu cech przedmiotów
2) Zabawy polegające na utrwalaniu pojęć i stosunków ilościowych
3) Zabawy polegające na utrwalaniu wiadomości
4) Zabawy polegające na usprawnianiu i korekcie wymowy
Należy określić różnice między zabawami dydaktycznymi i grami. Zabawa dydaktyczna może być samotna lub przebiegać w zespole, nikt jednak w niej nie przegrywa ani nie wygrywa. Gry dydaktyczne natomiast zawsze są zespołowe a partnerzy współzawodniczą o wygraną. Wystawione są w nich na próbę zdolności uczestników, ich wytrwałość, odwaga,wytrzymałość, szybka orientacja, spostrzegawczość. W przedszkolu zabawy dydaktyczne przeważają nad grami. Współzawodnictwo w grze cieszy nie wszystkie jeszcze dzieci pięcioletnie. Dopiero reakcja większości sześciolatków na wygraną pozwala sądzić, że potrafią odczuwać smak zwycięstwa.
Analiza istoty zabaw dydaktycznych wskazuje, że dominujące są w nich elementy wychowania umysłowego. Już sam fakt postawienia przed dziećmi określonego zadania do rozwiązania wyzwala zaciekawienie, budzi aktywność umysłową, której towarzyszy napięcie i skupienie uwagi. W dążeniu do uzyskania pozytywnego wyniku wzmaga się intensywność myślenia: tworzą się wyobrażenia i przypominają wiadomości potrzebne do znalezienia trafnego rozwiązania. Zachodzą tu ważne w rozwoju myślenia dziecka procesy analizy i uogólniania. Trafny wynik utrwala wiadomości dziecka o danym przedmiocie, rozszerza zakres treści pojęcia. Można powiedzieć, że przez zabawy i gry dydaktyczne, realizowane są dwa zadania: Formalne – rozwój funkcji poznawczych oraz materialne- utrwalanie i wzbogacanie wiadomości i pojęc dziecka. Na podkreślenie zasługuje jeszcze jeden moment występujący w tym wysiłku umysłowym dziecka w toku zabaw dydaktycznych. Wszystkim stanom myślenia dziecka towarzyszą uczucia zwane w psychologii intelektualnymi. Rozwijanie uczuć intelektualnych ma duże znaczenie w przygotowywaniu dziecka do szkoły, gdyż podłoże uczuciowe w procesie uczenia się pomaga w osiąganiu powodzenia w nauce.
Zabawy i gry dydaktyczne zawierają element nauczania, dlatego też w stosowaniu ich obowiązują pewne zasady. Są to:
a) Zasada systematyczności
b) Zasada znajomości materiału przez dzieci
c) Zasada utrudniania zadań
d) Zasada atrakcyjności
Dla dzieci 3-letnich czas trwania zabawy powinien wynosić od 3 do 5 minut. W grupie średniej i najstarszej zabawa ta może trwać od 20 do 25 minut.
Przygotowując zabawę dydaktyczną trzeba ustalić następujące elementy: cel zabawy, pomoce konieczne do jej przeprowadzenia, liczbę dzieci, czas i miejsce zabawy, reguły, sposób wprowadzenia i przebieg.
Przykład:
Zabawa dydaktyczna „Co jest w tym kolorze?” – grupa dzieci pięcioletnich i sześcioletnich.
Cel: Przypomnienie barw niektórych przedmiotów. Kształcenie wyobraźni.
Pomoce: 30 kartoników w kolorach: czerwonym, zielonym, niebieskim, żółtym, pomarańczowym, brązowym, fioletowym, czarnym, białym. Po trzy sztuki każdego koloru.
Liczba uczestników, miejsce zabawy i czas: cała grupa. Przebieg na otwartym terenie lub na Sali. Około 20 minut.
Wprowadzenie: Nauczycielka prosi, by dzieci wymieniały wszystkie znane kolory, a następnie pokazuje dwa np. żółty i zielony i pyta: „Czy znacie coś, co jest zawsze koloru żółtego czy zielonego?
Przebieg: Dzieci siedzą kołem w ogrodzie lub na Sali. Z wyjątkiem jednego pozostałe otrzymują po jednym kartoniku. Wskazane przez nauczycielkę dziecko, które nie posiada kartonika rozpoczyna zabawę. Wstaje ono ze swojego miejsca, podchodzi do dowolnie wybranej osoby, kłania się, wskazuje kartonik i pyta: „Powiedz, co jest w tym kolorze, który trzymasz w ręku?” Zapytany odpowiada np. mak polny. Jeśli trafnie odpowie oddaje swój kartonik pytającemu, staje na środku koła i również wybiera osobę, do której zwróci się ze zbliżonym w treści pytaniem. Jeżeli zapytany nie umie znaleźć odpowiedzi, wówczas może go wyręczyć inne dziecko z koła, które ma kartonik tego samego koloru, ale wówczas prawo pytania przechodzi na niego.
Prawidła: Dzieci stawiają pytania zgodnie z przyjętą formą. Prawidłowa odpowiedź uprawnia do stawiania pytań. Nie wolno powtarzać nazw przedmiotów, które były już wymieniane.

Opracowanie: mgr Agnieszka Siejka

Przedszkole Samorządowe nr 3 w Miechowie

Literatura:
1. Red. M. Kwiatkowska : Podstawy pedagogiki przedszkolnej. Warszawa 1988.
2. Bogdanowicz Z.: Zabawy dydaktyczne dla przedszkoli. Warszawa 1990.
Wyświetleń: 4039


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.